Rechtbank Haarlem, 25-05-2012, BW8592, AWB 11 / 1046, 11 / 1165, 11 / 1166 & 12 / 1348

RECHTBANK HAARLEM

Sector bestuursrecht, meervoudige belastingkamer

Zaaknummers: AWB 11/1046, 11/1165, 11/1166 en 12/1348

Uitspraakdatum: 25 mei 2012

Uitspraak in de gedingen tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst/Utrecht-Gooi, kantoor [P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1.1. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 1997 een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: ib/pvv) opgelegd van f. 7.688 en bij beschikking een bedrag van f. 4.735 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.1.3. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2004 een navorderingsaanslag ib/pvv opgelegd van f. 764 en bij beschikking een bedrag van f. 189 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.1.4. Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2004 een navorderingsaanslag ib/pvv opgelegd van f. 764 en bij beschikking een bedrag van f. 189 aan heffingsrente in rekening gebracht.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 17 januari 2011 de navorderingsaanslagen en de beschikkingen heffingsrente gehandhaafd.

1.3. Eisers hebben daartegen beroepen ingesteld. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en verweerschriften ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 16 mei 2012. Eisers zijn met bericht van afwezigheid niet verschenen. Namens verweerder is verschenen H.P.E. Bourne, bijgestaan door F.Th.H. van Angeren.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser heeft op 30 december 2009 een zogenoemde “Verklaring Vrijwillige verbetering Buitenlands vermogen” ingediend bij verweerder, waarbij hij heeft verklaard gerechtigd te zijn (geweest) tot een bankrekening in Duitsland. Eiser heeft voorts verklaard dat de rekening in 1982 is geopend en dat het huidig saldo € 150.000 bedraagt.

2.2. Met dagtekening 31 december 2009 heeft verweerder de onderhavige navorderingsaanslagen opgelegd naar geschatte bedragen.

2.3. Op 25 januari 2010 hebben eisers bezwaar gemaakt tegen de onderhavige navorderingsaanslagen.

2.4. Op 16 december 2010 hebben eisers de gronden van bezwaar aangevuld.

2.5. Verweerder heeft bij uitspraken op bezwaar van 17 januari 2011 de navorderingsaanslagen gehandhaafd.

3. Geschil

3.1. In geschil is of de onderhavige navorderingsaanslagen binnen de termijn zijn opgelegd en bij bevestigende beantwoording of de navorderingsaanslagen moeten worden vernietigd op grond van de algemene beginselen van behoorlijk bestuur.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen, vernietiging van de uitspraken op bezwaar, de navorderingsaanslagen en de heffingsrentebeschikkingen.

3.3. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

4. Beoordeling van het geschil

4.1.2. Op grond van artikel 5, eerste lid van de Awr geldt als vaststelling van de (navorderings)aanslag de dagtekening van het aanslagbiljet. Dat is slechts anders in het geval de verzending van het aanslagbiljet (aan het juiste adres) heeft plaatsgevonden na de dagtekening van het aanslagbiljet (Hoge Raad, 7 februari 1990, nr. 26 377, BNB 1990/86).

4.1.3. Uit vorenstaande volgt dat de onderhavige navorderingsaanslagen tijdig zijn vastgesteld indien deze uiterlijk op 31 december 2009 zijn verzonden aan het juiste adres.

4.1.4. Verweerder stelt dat de navorderingsaanslagen met inachtneming van het vorenstaande tijdig zijn vastgesteld met dagtekening 31 december 2009 en voorts tijdig op diezelfde datum op het juiste adres in de brievenbus zijn gedeponeerd. Daartoe heeft verweerder onder meer ambtsedige verklaringen overgelegd van [B], werkzaam bij de Belastingdienst[C] waarin is vermeld dat de betreffende navorderingsaanslagen op 31 december 2009 om 19.55 uur in de brievenbus zijn gedeponeerd op het adres [adres].

4.1.5. De gemachtigde van eisers vermeldt in zijn beroepschriften dat de Belastingdienst op 31 december 2009 aan eisers per post de navorderingsaanslagen heeft laten bezorgen vergezeld van een schrijven waarin werd medegedeeld dat de dienst zich in verband met de dreigende verjaring genoodzaakt had gezien de navorderingsaanslagen op te leggen naar een geschat bedrag.

4.1.6. De gemachtigde van eisers stelt in zijn beroepschrift echter ook dat mede namens eisers een klacht is ingediend over onder andere het uitreiken van aanslagen aan een buurman van ‘belanghebbende’ door de belastingdeurwaarder. Hoewel hierdoor de indruk zou kunnen ontstaan dat de navorderingsaanslagen eisers niet op 31 december 2009 hebben bereikt begrijpt de rechtbank het beroepschrift van eisers aldus dat mede namens eisers een klacht is ingediend waarbij één van de belanghebbenden, niet zijnde eisers, zich erover heeft beklaagd dat de navorderingsaanslagen aan een buurman zijn overhandigd. Deze lezing van het beroepschrift sluit aan bij het onder 4.1.3 tot en met 4.1.5 overwogene en sluit eveneens aan bij de inhoud van de brief van de Belastingdienst van 5 augustus 2010 ter zake van de klachtafhandeling waaruit blijkt dat niet eisers hebben geklaagd over een foutieve bezorging van de navorderingsaanslagen, maar een andere belanghebbende. Verweerder heeft ter zitting ook bevestigd dat in casu geen sprake is van bezorging van de aanslagen bij een buurman, zodat de rechtbank hiervan uitgaat.

4.1.7. Het voorgaande betekent dat de navorderingsaanslagen tijdig zijn vastgesteld en overigens ook tijdig aan eisers zijn bekend gemaakt.

4.3. Eisers stellen allereerst dat verweerder hen op 31 december 2009 ten onrechte niet heeft voorgesteld om in te stemmen met ‘verlenging’ van de navorderingstermijn. Of verweerder een dergelijk voorstel al dan niet aan eisers via hun gemachtigde heeft gedaan kan in het midden blijven. Verweerder was hiertoe namelijk geenszins gehouden en het stond verweerder vrij, zonder schending van enige rechtsregel om eisers al dan niet te vragen om medewerking te verlenen ter zake van verlenging van de navorderingstermijn. Voorts heeft verweerder de “Verklaringen Vrijwillige verbetering Buitenlands vermogen” (hierna: de verklaringen) van alle onder hem ressorterende belastingplichtigen op dezelfde wijze behandeld. Van handelen door verweerder in strijd met het zorgvuldigheidsbeginsel is derhalve geen sprake.

4.4.1. Eisers stellen zich verder op het standpunt dat verweerder in strijd heeft gehandeld met het gelijkheidbeginsel door in sommige gevallen wel en in andere niet te verzoeken in te stemmen met termijnverlenging. Er is naar de mening van eisers geen rechtvaardiging te vinden voor het feit dat een verschil in behandeling wordt opgeroepen door een verschil in woonplaats. Verweerder heeft dat standpunt gemotiveerd weersproken.

4.4.2. Voor een geslaagd beroep op het gelijkheidsbeginsel is nodig dat sprake is van een ongelijke behandeling van gelijke gevallen die wordt veroorzaakt door begunstigend of wetsinterpreterend beleid, een begunstigend oogmerk dan wel doordat in een meerderheid van de gevallen een juiste wetstoepassing achterwege is gebleven, en bovendien voor deze ongelijke behandeling geen rechtvaardiging is.

4.5. Verder voeren eisers aan dat verweerder het beginsel van ‘fair play’ heeft geschonden. Eisers kunnen daarin niet worden gevolgd reeds omdat zij die stelling niet hebben onderbouwd.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. T.A. de Hek, voorzitter, mr. A.A. Fase en mr. H. de Jong, rechters, in tegenwoordigheid van mr. J. de Jong, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 25 mei 2012.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.