Rechtbank Haarlem, 18-09-2012, BX9834, 11/5292, 11/5293

Zaaknummers: AWB 11/5292 en 11/5293

Uitspraakdatum: 18 september 2012

Uitspraak in de gedingen tussen

en

de Raad de raad van bestuur van de Sociale verzekeringsbank, verweerder.

1. Ontstaan en loop van de gedingen

1.1. Verweerder heeft aan eisers bij brieven van 5 mei 2011 bericht dat zij met ingang van 1 juni 2011 geen tegemoetkoming AOW meer zullen ontvangen en dat zij niet in aanmerking komen voor een tegemoetkoming kob.

1.2. Bij brieven van 15 juni 2011, bij verweerder ingekomen op 27 juni 2011, hebben eisers tegen deze brieven bezwaar gemaakt.

1.3. Verweerder heeft op 30 juni 2011 uitspraken op bezwaar gedaan. Bij de uitspraken op bewaar heeft verweerder, zo begrijpt de rechtbank de besluiten, de beëindiging van de tegemoetkoming AOW en de niet-verlening van de tegemoetkoming kob gehandhaafd.

1.4. Eiser en eiseres hebben daartegen elk afzonderlijk beroep ingesteld. Het beroep van eiseres heeft de rechtbank geregistreerd onder zaaknummer 11/5292 en het beroep van eiser onder nummer 11/5293.

1.5. Verweerder heeft op de zaken betrekking hebbende stukken overgelegd en verweerschriften ingediend voor elke zaak afzonderlijk.

1.6. Eisers hebben vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

1.7. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 22 juni 2012. Eisers zijn daar, met kennisgeving aan de rechtbank, niet verschenen. Namens verweerder is verschenen K. van Ingen.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eisers zijn thans ouder dan 65 jaar en hebben de Nederlandse nationaliteit. Zij hebben in Nederland pensioenrechten opgebouwd onder de Nederlandse Algemene Ouderdomswet (AOW). Eisers wonen – ook na 1 juni 2011 – op Curaçao.

2.2. Tot juni 2011 ontvingen eisers ieder een tegemoetkoming op grond van artikel 33b AOW, in deze uitspraak aangeduid als: tegemoetkoming AOW. Die tegemoetkoming bedroeg laatstelijk € 33,09 bruto per maand.

2.4. De onder 1.1 bedoelde, aan eiseres verzonden brief van 5 mei 2011 luidde, voor zover van belang, als volgt:

Zolang we niet weten of 90% of meer van uw wereldinkomen in Nederland onder de belasting valt, ontvangt u geen tegemoetkoming KOB. Met ingang van 1 juni 2011 ontvangt u € 33,09 bruto per maand minder. Zo voorkomen we dat u de ten onrechte ontvangen tegemoetkoming KOB moet terugbetalen. Als blijkt dat 90% of meer van uw wereldinkomen in Nederland onder de belasting valt, ontvangt u de tegemoetkoming KOB met terugwerkende kracht vanaf 1 juni 2011.

2.5. De brieven van 5 mei 2011 en de bijlagen bevatten geen rechtsmiddelverwijzing.

2.7. Op grond van artikel 14 van de Wet mogelijkheid koopkrachttegemoetkoming oudere belastingplichtigen (Wmkob) is artikel 33b AOW met ingang van 1 juni 2011 komen te vervallen.

2.8. Op grond van de Wmkob kan met ingang van 1 juni 2011 recht bestaan op een tegemoetkoming, in deze uitspraak aangeduid als: tegemoetkoming kob.

2.9. De Wmkob bevat onder meer de volgende bepalingen:

“Artikel 1. Definities

In deze wet en de daarop gebaseerde bepalingen wordt verstaan onder:

Hoofdstuk 2 Koopkrachtcompensatie

Artikel 3. Tegemoetkoming

De binnenlandse of buitenlandse belastingplichtige die de leeftijd heeft bereikt waarop recht kan ontstaan op de ouderenkorting, heeft recht op een tegemoetkoming. Bij algemene maatregel van bestuur wordt de hoogte van de tegemoetkoming vastgesteld (…).

Artikel 4. Ontstaan van het recht op de tegemoetkoming

Het recht op de tegemoetkoming ontstaat van rechtswege op de eerste dag van de maand, waarin aan de voorwaarden, genoemd in artikel 3, eerste lid, is voldaan.

Artikel 5. Betaalbaarstelling van de tegemoetkoming

Artikel 19. Bezwaar en beroep

2.10. Het Convenant tussen Nederland en de Nederlandse Antillen inzake de export en handhaving socialeverzekeringsuitkeringen (stcr. 13 juli 2001,nr. 133, p.26 e.v.) – hierna: het Convenant – bevat onder meer de volgende bepalingen:

3. Overwegingen

3.1. De rechtbank stelt vast dat de op 27 juni 2011 door verweerder ontvangen bezwaarschriften tegen de beschikkingen van 5 mei 2011 na het verstrijken van de wettelijke termijn voor het instellen van bezwaar zijn ingediend. Nu echter een rechtsmiddelclausule achterwege is gebleven, kan als gevolg daarvan redelijkerwijs niet worden geoordeeld dat eisers in verzuim zijn geweest. Niet-ontvankelijkverklaring wegens termijnoverschrijding dient derhalve op de voet van artikel 6:11 van de Algemene wet bestuursrecht achterwege te blijven.

3.2. De rechtbank stelt voorts vast dat eisers in ieder geval niet als binnenlandse belastingplichtige in de zin van artikel 1, onderdeel b, van de Wmkob zijn aan te merken. Voor de toepassing van artikel 2.1, eerste lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 kunnen eisers immers niet worden aangemerkt als inwoner van Nederland, nu het in deze bepaling gehanteerde begrip ‘Nederland’ op grond van artikel 2, derde lid, onderdeel d, onder 3°, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen moet worden gelezen als het in Europa gelegen deel van het Koninkrijk der Nederlanden. Voorts is in artikel 1.6 van de Wet IB 2001 bepaald dat de landen van het Koninkrijk als afzonderlijke mogendheden worden aangemerkt.

3.3. De rechtbank stelt vervolgens vast dat uit de door eisers overgelegde stukken volgt dat eisers niet voldoen aan de eis dat meer dan 90% van hun respectievelijke wereldinkomen in Nederland aan de belastingheffing is onderworpen. Eisers hebben – zakelijk weergegeven – onder meer aangevoerd dat zij het niet eens zijn me de weigering om eisers tegemoetkoming kob toe te kennen, omdat zij niet in het in Europa gelegen grondgebied van het Koninkrijk der Nederlanden woonachtig zijn. De rechtbank leest deze grief van eisers aldus dat zij hebben bedoeld te stellen dat de weigering hen een tegemoetkoming kob toe te kennen een ongeoorloofd onderscheid vormt naar woonplaats als bedoeld in artikel 4 van het Convenant.

3.4. De rechtbank stelt voorop dat, zoals ook blijkt uit de parlementaire geschiedenis, in artikel 3 Wmkob in feite – buiten de onderworpenheidseis – als enige voorwaarde is gesteld om in aanmerking te komen voor de tegemoetkoming kob dat de belastingplichtige de leeftijd van 65 jaar heeft bereikt, omdat bij die leeftijd volgens de thans geldende Wet IB 2001 recht kan ontstaan op de ouderenkorting. De beroepsgrond komt er tegen die achtergrond op neer dat de Wmkob in strijd is met artikel 4 van het Convenant, omdat aan binnenlandse belastingplichtigen als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder b, Wmkob, behoudens de eis dat zij ouder zijn dan 65 jaar, geen nadere voorwaarden worden gesteld en aan buitenlandse belastingplichtigen als bedoeld in artikel 1, aanhef en onder c, Wmkob wel de nadere voorwaarde wordt gesteld dat 90% van hun wereldinkomen in Nederland aan belastingheffing is onderworpen.

3.5. De rechtbank kan eisers niet volgen in hun stelling. Artikel 4 van het Convenant is bedoeld voor het niet van toepassing zijn van nationale wettelijke bepalingen die de betaling van een uitkering beperken. Een betaling van een uitkering veronderstelt een recht op een uitkering grond van een wettelijke bepaling. Echter, dat recht hebben eisers niet gelet op de onder 2.9 aangehaalde bepalingen van de Wmkob. Het recht op een uitkering wordt niet uitgebreid door het Convenant, doch enkel de uitbetaling van een recht wordt door het Convenant uitgebreid. Nu eisers dat recht niet hebben kan hij zich niet met vrucht beroepen op het Convenant. Ten aanzien van het voorgaande verdient opmerking dat de rechtbank er – met partijen – van uitgaat dat hetgeen in het Convenant is vastgelegd, na de inwerkingtreding van de Rijkswet wijziging Statuut in verband met de opheffing van de Nederlandse Antillen (Rijkswet van 7 september 2010) onverkort van toepassing is in de verhouding tussen Nederland en Curaçao.

3.6. Ook de stelling van eisers dat de kosten van levensonderhoud (met inbegrip van de wettelijke bijdragen) op Curaçao hoger zijn dan in Nederland en dat om die reden uitbetaling van de tegemoetkoming kob noodzakelijk is, kan niet slagen. De toekenning of weigering van de tegemoetkoming kob staat, voor zowel binnenlandse als buitenlandse belastingplichtigen, geheel los van de hoogte van de kosten levensonderhoud of andere uitgaven. De wet voorziet niet in een mogelijkheid om AOW-gerechtigden met hoge uitgaven, ondanks dat zij niet aan de onderworpenheidseis voldoen, toch tegemoetkoming kob te verlenen.

3.7. Voor zover eisers betogen dat de Wmkob – een wet in formele zin – leidt tot willekeur en dat ter zake sprake is van schending van het in artikel 1 van de Grondwet neergelegde verbod op discriminatie, kan dat betoog eisers niet baten. Het is de rechtbank op grond van artikel 120 van de Grondwet niet toegestaan een wettelijke regeling te toetsen aan het grondwettelijke gelijkheidsbeginsel. Daarnaast is de rechtbank op grond van artikel 11 van de Wet algemene bepalingen niet bevoegd om de innerlijke waarde of billijkheid van een wet te beoordelen.

3.8. In het beroepschrift voert eiser voor het eerst aan dat hij ook beroep aantekent tegen weigering toekenning AOW-uitkering 1954 - 1957. Op dit punt heeft verweerder in de bestreden uitspraak op bezwaar geen beslissing gegeven zodat daarover in beroep (nog) niet kan worden geoordeeld. Verweerder zal op dit punt alsnog moeten beslissen. Omdat verweerder reeds over (een afschrift van) het beroepschrift beschikt, zal de rechtbank dat niet alsnog doorsturen ter behandeling als bezwaarschrift. Zij gaat er vanuit dat verweerder op dit punt alsnog beslist.

4. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

5. Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. S.K.A. Efstratiades, voorzitter, mr. R.H.M. Bruin en mr. A.A. Fase, rechters, in tegenwoordigheid van mr. drs. B.J.E. Lodder, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 18 september 2012.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.