Rechtbank Haarlem, 12-12-2012, BY9783, 12/3520

Zaaknummer: AWB 12/3520

Uitspraakdatum: 12 december 2012

Uitspraak in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst Limburg/kantoor buitenland, Heerlen, verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Bij beschikking als bedoeld in artikel 10ei van het Uitvoeringsbesluit loonbelasting 1965 (tekst 2011, hierna: het Besluit) van 4 april 2012 heeft verweerder het verzoek van eiser om toepassing van de bewijsregel als bedoeld in artikel 31a, tweede lid, onderdeel e, van de Wet op de loonbelasting 1964 (tekst 2011, hierna: Wet LB) gelezen in verbinding met artikel 10ea van het Besluit (de zogenoemde 30%-regeling), afgewezen.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 8 juni 2012 het bezwaar van eiser tegen de afwijzende beschikking niet-ontvankelijk verklaard en hij heeft voorts bij ambtshalve beslissing de beschikking gehandhaafd. Verweerder heeft bij nadere beslissing van 13 juni 2012 het bezwaar afgewezen.

1.3. Eiser heeft daartegen beroep ingesteld.

1.4. Verweerder heeft op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 1 november 2012. Eiser is daar in persoon verschenen. Namens verweerder zijn verschenen P.E.J.M. Baretta en E.A. Hehalatu.

2. Tussen partijen vaststaande feiten

2.1. Eiser is geboren op [geboortedatum] en heeft de Duitse nationaliteit.

2.2. Tot het einde van zijn eerste studie in augustus 2003 heeft eiser in Duitsland gewoond. Eiser heeft in Duitsland de graad van bachelor internationale betrekkingen behaald.

2.5. In oktober 2009 is eiser een bachelor studie (LL.B) rechten gestart aan de Universiteit van [PLAATSNAAM]. Eiser is vanaf oktober 2009 tot 3 november 2011 woonachtig in [PLAATSNAAM] aan de [adres]. Na een vakantie in het buitenland is eiser op 24 november 2011 verhuisd naar de [adres]. Eiser staat vanaf 9 november 2009 onafgebroken ingeschreven in de Gemeentelijke basisadministratie in [PLAATSNAAM].

2.6. Eiser heeft op 30 augustus 2011 gesolliciteer[A-BEDRIJF]IJF] te [PLAATSNAAM] (hierna: [A-BEDRIJF]) en is daar bij overeenkomst van 17/18 oktober 2011 per 1 december 2011 in dienstbetrekking getreden.

2.7. Eisers verzoek om toepassing van de 30%-regeling is afgewezen bij beschikking van 4 april 2012. Het daartegen ingestelde bezwaar van 16 mei 2012 is door verweerder niet-ontvankelijk verklaard bij uitspraak op bezwaar van 8 juni 2012. Nadat eiser telefonisch contact heeft opgenomen met verweerder, heeft deze bij brief van 13 juni 2012 opnieuw op het bezwaar beslist, in die zin dat hierin is vermeld dat de afwijzing voor de toepassing van de 30%-regeling wordt gehandhaafd. Verweerder heeft in deze brief voor de volledigheid opgemerkt dat het bezwaar tijdig is ingediend. Deze brief bevat voorts een rechtsmiddelverwijzing waarin een termijn voor beroep van zes weken is opgenomen.

2.8. Het beroep van eiser is door de rechtbank ontvangen op 25 juli 2012.

3. Geschil

3.1. In geschil is of eiser recht heeft op toepassing van de 30%-regeling. Meer specifiek is in geschil of eiser ter zake van zijn diensbetrekking bij [A-BEDRIJF] uit het buitenland is aangeworven.

3.2. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en toepassing van de 30%-regeling. Verweerder concludeert tot gegrondverklaring van het beroep voor zover eiser bij de uitspraak op bezwaar niet-ontvankelijk is verklaard en tot handhaving van de afwijzende beschikking.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Anders dan eiser veronderstelde is voor aanvang van de beroepstermijn de dagtekening van de uitspraak op bezwaar van 8 juni 2012 beslissend, en niet die van de nadere beslissing van 13 juni 2012 (vlg. HR 20 januari 2012, nr. 10/02678, LJN BT1516). De termijn voor het indienen van beroep eindigde derhalve op 20 juli 2012. Het beroepschrift is na deze termijn ontvangen op 25 juli 2012 en eiser heeft ter zitting verklaard dat hij het beroepschrift op 23 juli 2012 ter post heeft bezorgd, hetgeen ook na afloop van de termijn is. Het beroepschrift is derhalve na afloop van de wettelijke beroepstermijn ingediend.

4.3. Ingevolge artikel 6:11 van de Awb blijft bij een na afloop van de termijn ingediend beroepschrift de niet-ontvankelijkverklaring daarvan achterwege, indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Eiser heeft ter zitting aangevoerd dat hij ervan uitging dat verweerder een nieuwe uitspraak op bezwaar kon doen waartegen opnieuw beroep kon worden ingesteld en dat in die brief van 13 juni 2012 ook een rechtsmiddelverwijzing van zes weken is opgenomen. Voorts heeft eiser zich beroepen op een telefoongesprek naar aanleiding van uitspraak van 8 juni 2012. Naar de verklaring van eiser ter zitting heeft verweerder in dat gesprek gezegd dat de eerste uitspraak onjuist was, dat hij een nieuwe uitspraak zou doen, dat eiser deze nieuwe uitspraak kon afwachten en dat eiser daartegen in beroep kon gaan. Eiser heeft gesteld dat hij aan deze mededelingen vertrouwen heeft ontleend dat hij tegen de nieuwe uitspraak op bezwaar in beroep kon gaan en dat daarvoor een nieuwe termijn ging lopen. Verweerder heeft bevestigd dat eiser telefonisch contact heeft opgenomen naar aanleiding van de uitspraak van 8 juni 2012 en dat eiser daarbij terecht heeft opgemerkt dat het bezwaar in de uitspraak ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard, omdat het bezwaar tijdig was ingediend. Verweerder heeft vervolgens een nieuwe beslissing genomen. Ter zitting heeft verweerder verklaard dat goed mogelijk is dat telefonisch een mededeling is gedaan waaraan eiser het vertrouwen heeft kunnen ontlenen dat de beroepstermijn ging lopen vanaf de nadere beslissing op het bezwaar.

4.4. De rechtbank acht gelet op de verklaringen van partijen en de inhoud van de nadere beslissing van 13 juni 2012 aannemelijk dat eiser in het telefonische overleg op het verkeerde been is gezet door verweerder ten aanzien van de termijn waarbinnen het beroep kon worden ingesteld. Gelet hierop en op de in de brief van 13 juni 2012 opgenomen rechtsmiddelverwijzing van zes weken is bij eiser binnen de wettelijke beroepstermijn het vertrouwen gewekt dat hij binnen zes weken na de brief van 13 juni 2012 in beroep kon gaan. Aldus kan redelijkerwijs niet worden geoordeeld dat eiser in verzuim is geweest. Eiser wordt derhalve ontvankelijk verklaard in zijn beroep.

4.5. Aangezien het bezwaarschrift naar het oordeel van de rechtbanktijdig tijdig is ingediend, dient de uitspraak op bezwaar van 8 juni 2012 te worden vernietigd omdat eiser daarin ten onrechte niet-ontvankelijk is verklaard. In de regel dient de rechtbank in een dergelijk geval met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb verweerder op te dragen opnieuw op het bezwaar te beslissen. De rechtbank ziet echter reden om van die regel in het onderhavige geval af te wijken aangezien eiser niet wordt benadeeld indien de rechtbank in de zaak voorziet. Er bestaat tussen partijen geen geschil over de van belang zijnde feiten, en verweerder is zowel in bezwaar als beroep ingegaan op het materiële geschil.

4.6. Voor zover eiser tevens beroep heeft ingesteld tegen de beslissing van verweerder van 13 juni 2012, is dat beroep niet-ontvankelijk, aangezien de beslissing van 13 juni 2012 niet is aan te merken als een beslissing waartegen op grond van artikel 7:1, tweede lid, van de Awb beroep kan worden ingesteld (zie HR 20 januari 2012, nr. 10/02678, LJN BT1516).

4.8. In artikel 10e, tweede lid, onderdeel b, van het Besluit wordt - voor zover hier van belang - onder een ingekomen werknemer verstaan: een door een inhoudingsplichtige uit een ander land aangeworven werknemer in de zin van artikel 2 van de Wet LB, met een specifieke deskundigheid die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is.

4.9. Niet in geschil is dat eiser een specifieke deskundigheid bezit die op de Nederlandse arbeidsmarkt niet of schaars aanwezig is. Evenmin is in geschil dat eiser ten tijde van zijn studie en de aanwerving door [A-BEDRIJF] in Nederland woonachtig was. Partijen houdt verdeeld of eiser onder die omstandigheid kan worden aangemerkt als een uit een ander land aangeworven werknemer. Eiser stelt zich, anders dan verweerder, op het standpunt dat uit het arrest van de Hoge Raad van 24 oktober 2008, nr. 07/12637, LJN BD3167 kan worden afgeleid dat de periode dat een aangeworven werknemer woonachtig is Nederland tijdens zijn stage of studie in Nederland niet in aanmerking dient te worden genomen bij de beoordeling of sprake is van een uit het buitenland aangeworven werknemer.

4.11. Anders dan eiser heeft betoogd kan uit dit arrest niet worden afgeleid dat de periode dat een aangeworven werknemer woonachtig is in Nederland tijdens zijn stage of studie in Nederland niet in aanmerking dient te worden genomen bij de beoordeling of sprake is van een uit het buitenland aangeworven werknemer. Het arrest ziet immers slechts op de situatie dat een werknemer werkzaam is in Nederland op het moment dat hij wordt aangeworven, maar zich nog niet metterwoon in Nederland heeft gevestigd. De rechtbank ziet gelet op het feit dat eiser reeds in Nederland woonde op het moment dat hij werd aangeworven door [A-BEDRIJF], in de toepasselijke wet- en regelgeving geen ruimte voor toepassing van de 30%-regeling.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, nu dergelijke kosten zijn gesteld noch gebleken.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan door mr. H. de Jong, voorzitter, mr. A.A. Fase en mr. J.M. van Kempen, rechters, in tegenwoordigheid van mr. B.J.E. Lodder, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 12 december 2012.

Afschrift verzonden aan partijen op:

De rechtbank heeft geen bezwaar tegen afgifte door de griffier van een afschrift van de uitspraak in geanonimiseerde vorm.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te Amsterdam (belastingkamer), Postbus 1312, 1000 BH Amsterdam.