Rechtbank Limburg, 01-05-2015, ECLI:NL:RBLIM:2015:3767, AWB - 14 _ 2738u

1. De auto van eiseres, met kenteken [nummer kenteken], stond op 11 juni 2014 omstreeks 15:01 uur geparkeerd aan de Parallelweg te Maastricht. Omdat de geldigheidsduur van het in de auto aanwezige parkeerkaartje was afgelopen om 14:46 uur en mitsdien sprake was van parkeren zonder geldig parkeerkaartje, heeft de verbalisant aan eiseres een naheffingsaanslag parkeerbelasting opgelegd.

2. Eiseres heeft onbestreden gelaten dat op grond van de Verordening Parkeerregulering en Parkeerbelastingen 2012 en de daarbij behorende Tarieventabel op de betreffende parkeerplek aan de Parallelweg parkeerbelasting is verschuldigd. Evenmin heeft eiseres bestreden dat ten tijde van de controle het in de auto aanwezige parkeerkaartje niet meer geldig was. Eiseres is echter van mening dat de naheffingsaanslag haar desondanks had moeten worden kwijtgescholden, nu van haar kant geen sprake was van opzet. Eiseres had op dat moment vanwege haar zwangerschap last van bekkeninstabiliteit. Door de lichamelijke ongemakken die dit met zich brengt, was eiseres de geldigheidsduur van haar parkeerkaartje vergeten. Ter zitting heeft eiseres een toelichting gegeven.

Eiseres had op 11 juni 2014 een afspraak die een half uur zou duren, zij heeft echter voor 45 minuten parkeerbelasting betaald. Na afloop van de afspraak was eiseres niet meer in staat om te lopen vanwege vocht in haar voeten.

3. In het onderhavige geval is de rechtbank van oordeel dat de feitelijke omstandigheden van het geval -bestaande uit het zich onverwacht voordoen van de vochtproblematiek- vanwege hun uitzonderlijke en buitengewone karakter tot gevolg moeten hebben dat strikte naleving van de uit de Verordening Parkeerbelasting voortvloeiende verschuldigdheid van parkeerbelasting redelijkerwijs niet van eiseres kan worden gevergd. De rechtbank is tot slot van oordeel dat de vochtproblematiek van eiseres niet zodanig frequent waren dat zij hier rekening mee diende te houden.

4. Onder die omstandigheden heeft verweerder in redelijkheid niet kunnen besluiten dat geen sprake is geweest van overmacht, zodat de naheffingsaanslag ten onrechte in stand is gelaten.

5. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

6. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld dat eiseres kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen. De rechtbank bepaalt wel dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht van € 45,= vergoedt.