Rechtbank Limburg, 11-09-2017, ECLI:NL:RBLIM:2017:8760, AWB - 17 _ 1670

1. Ingevolge artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) kan de bestuursrechter, totdat partijen zijn uitgenodigd om op een zitting te verschijnen, het onderzoek sluiten, indien voortzetting van het onderzoek niet nodig is omdat hij kennelijk onbevoegd is of het beroep kennelijk niet-ontvankelijk, kennelijk ongegrond of kennelijk gegrond is.

2. Na kennis genomen te hebben van het dossier ziet de rechtbank in deze procedure aanleiding om met toepassing van deze bepaling uitspraak te doen. Zij overweegt hiertoe als volgt.

3. Ingevolge artikel 4:17, eerste lid, van de Awb verbeurt het bestuursorgaan, indien een beschikking op aanvraag niet tijdig wordt gegeven, aan de aanvrager een dwangsom voor elke dag dat het in gebreke is, doch voor ten hoogste 42 dagen. De Algemene termijnenwet is op laatstgenoemde termijn niet van toepassing.

a. het bestuursorgaan in gebreke is tijdig een besluit te nemen, en

b. twee weken zijn verstreken na de dag waarop belanghebbende het bestuursorgaan schriftelijk heeft medegedeeld dat het in gebreke is.

4. Het beroep richt zich uitsluitend op het uitblijven van een besluit over de verschuldigde dwangsom wegens het niet tijdig nemen van een besluit. Gelet op artikel 4:18 van de Awb was verweerder ten tijde van het instellen van beroep in gebreke tijdig een besluit te nemen tot vaststelling van de verschuldigdheid en de hoogte van de dwangsom. De rechtbank is van oordeel dat zich in dit geval een situatie voordoet als bedoeld in artikel 6:12, derde lid, van de Awb. Nu reeds duidelijk was dat eiseres aanspraak wilde maken op dwangsommen wanneer niet tijdig zou worden beslist – dat had eiseres immers reeds in haar brief van 17 februari 2017 vermeld – hoefde zij in redelijkheid verweerder niet opnieuw voor het uitblijven van het dwangsombesluit in gebreke te stellen.

5. Nu verweerder het besluit over de hoogte van de verbeurde dwangsommen nog immer niet heeft genomen, is het beroep derhalve gegrond te achten. Het met een besluit gelijk te stellen niet tijdig nemen van een besluit als bedoeld in artikel 4:18 van de Awb moet worden vernietigd. De rechtbank zal, gelet op het bepaalde in artikel 8:55c van de Awb, de hoogte van de verbeurde dwangsom vaststellen. De ingebrekestelling is op vrijdag 17 februari 2017 per aangetekende post verzonden. Verweerder heeft op 19 mei 2017 beslist op het bezwaar van eiseres. Dat is meer dan acht weken na de ontvangst van de ingebrekestelling, die – naar de rechtbank aanneemt – uiterlijk op dinsdag 21 februari 2017 heeft plaatsgevonden, zodat verweerder de maximale dwangsom van € 1260,00 heeft verbeurd.

6. Gelet op de gegrondverklaring van het beroep volgt uit artikel 8:74 van de Awb dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht zal dienen te vergoeden.

7. De rechtbank ziet voorts aanleiding verweerder te veroordelen in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 247,50 (één punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde van € 495,00 met wegingsfactor 0,5). De rechtbank is van oordeel dat deze zaak van licht gewicht is, omdat de zaak alleen gaat over de vraag of de beslistermijn is overschreden en of er een dwangsom verschuldigd is. Van andere voor vergoeding in aanmerking komende kosten is niet gebleken.