Rechtbank Midden-Nederland, 26-08-2019, ECLI:NL:RBMNE:2019:6368, AWB - 18 _ 2688

1. De woning is een in 1977 gebouwde 2 onder 1 kap woning met vrijstaande garage. De woning heeft een inhoud van 637 m3 en is gelegen op een perceel van 490 m2.

2. Eiser bepleit een lagere waarde. Verweerder handhaaft in beroep de door hem vastgestelde waarde.

3. Verweerder dient aannemelijk te maken dat de waarde van de woning op de waardepeildatum niet hoger is vastgesteld dan de waarde in het economisch verkeer. Dat is de prijs die bij verkoop op de voor die woning meest geschikte wijze en na de beste voorbereiding door de meest biedende gegadigde voor die woning zou zijn betaald. De waarde wordt bepaald door middel van de vergelijkingsmethode, waarbij rekening moet worden gehouden met de verschillen tussen de woning en de referentiewoningen. Dit volgt uit de artikelen 17 en 18 van de Wet woz, de Uitvoeringsregeling en de rechtspraak in woz-zaken.

3. Op grond van artikel 4, eerste lid, aanhef en onder a, van de Uitvoeringsregeling instructie waardebepaling Wet woz wordt de in artikel 17, tweede lid, van de wet bedoelde waarde voor woningen bepaald door middel van een systematische methode van vergelijking met woningen waarvan marktgegevens beschikbaar zijn.

4. Verweerder heeft ter onderbouwing van de door hem voorgestane waarde in beroep een taxatiematrix overgelegd, waarin de woning is vergeleken met drie referentiewoningen. Het betreft de volgende, alle in [woonplaats] gelegen, referentiewoningen:

- [adres 2] , verkocht op 1 februari 2018 voor € 430.000,-;

- [adres 3] , verkocht op 2 oktober 2017 voor € 623.500,-;

- [adres 4] , verkocht op 2 februari 2015 voor € 585.000,-.

5. De rechtbank is van oordeel dat verweerder met het taxatierapport, en de toelichting die daarop ter zitting is gegeven, aannemelijk heeft gemaakt dat de waarde van de woning niet te hoog is vastgesteld. Uit het taxatierapport blijkt dat de waarde van de woning is bepaald met behulp van een methode van vergelijking met referentiewoningen, waarvan marktgegevens beschikbaar zijn. Met het taxatierapport maakt verweerder aannemelijk dat bij de waardebepaling in voldoende mate rekening is gehouden met de verschillen tussen de referentiewoningen en de woning wat betreft onder meer gebruiks- en perceeloppervlakte en de staat van onderhoud, maar ook type woning en ligging. De waardeverhouding tussen de woning en de referentiewoningen is in het taxatierapport inzichtelijk gemaakt. Verweerder heeft daarbij ter zitting nog voldoende toegelicht dat de [adres 4] ondanks een transactiedatum in 2015 toch als vergelijkingsobject kon dienen voor vaststelling van de waarde van de woning, omdat er maar weinig vergelijkbare woningen in [woonplaats] worden verkocht.

6. Eiser voert aan dat de waarde van de woning te veel is gestegen ten opzichte van het voorgaande jaar. Hij wijst daartoe op de waarde-ontwikkeling van het huis van de buren dat een zelfde huis is, maar waarvan de waarde lager is vastgesteld ten opzichte van het voorgaande jaar.

7. De rechtbank overweegt dat op grond van de Wet woz elk belastingjaar de waarde van de woning op de waardepeildatum opnieuw moet worden vastgesteld aan de hand van verkoopcijfers van vergelijkbare woningen. Vergelijking met voorgaande waarden van de voorgaande belastingjaren is niet nauwkeurig genoeg en niet conform de Wet woz. De beroepsgrond slaagt niet.

8. De rechtbank is van oordeel dat verweerder aannemelijk heeft gemaakt dat de waarde van de woning niet hoger is vastgesteld dan de waarde in het economisch verkeer.

9. Het beroep is ongegrond. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.