Rechtbank Noord-Holland, 01-05-2014, ECLI:NL:RBNHO:2014:4588, AWB-12_3234

“Aanleiding onderzoek

Naar aanleiding van aandacht in de media inzake belastingplichtigen die gebruik c.q.

misbruik zouden maken van Liechtensteinse [F] heeft de heer [D],

medewerker van team Internationaal van de FIOD-ECD te Amsterdam, contact

opgenomen met de Duitse fiscale autoriteiten. Bij dit contact heeft de heer [D]

aangegeven dat de Nederlandse autoriteiten belangstelling zouden hebben voor

gegevens betreffende nederlands ingezetenen, indien en voorzover de Duitse

autoriteiten over dergelijke gegevens zouden beschikken. Naar aanleiding hiervan werd

de heer [D] uitgenodigd om in Bonn de gegevens uit handen van de Duitse

autoriteiten te ontvangen.”

“Auskunftsaustausch nach unserem Doppelbesteuerungsabkommen und der Richtlinie des Rates der Europäischen Gemeinschaften Nr. 77/799/ EWG (EG-Amtshilfe-Richtlinie) – div. Steuerpflichtige”.

“[E] (…)

Vertragspartner: [F] (…) [G]

Feststellung des wirtschaftlich Berechtigten (…)

[X] (…) [H]. (…)”

“(…)

Crediteringen

In 1999 is, zoals blijkt uit de overzichten circa € 125.000 gecrediteerd op de rekening als gevolg van een erfenis van de overleden zuster van de heer [X]. In 2002 is circa € 190.000 gecrediteerd op rekening eveneens als gevolg van een vervolg van een erfenis van de overleden zuster van de heer [X]. De crediteringen daarvoor betreffen gelden van de ouders.

Debiteringen

In de jaren 2005 tot en met 2008 is totaal circa € 1.200.000 opgenomen van de rekening ter ondersteuning van de noodlijdende vennootschappen van de heer [X]. Deze opnames zijn bij de berekening van het box 3 vermogen geëlimineerd als box 1 vermogen.

Voor de aangiften van de betreffende jaren heeft het laatste geen invloed. Sterker nog, het geld is verloren gegaan, hetgeen consequenties zou moeten hebben. Hierover moeten wij nog maar eens van gedachten wisselen. (…)

Opbrengsten

Het saldo en/of de opbrengsten van de rekening waren niet vermeld in de aangiften inkomstenbelasting en/of vermogenbelasting van de heer [X] tot en met 2008. ”

“(…) Naar de heer [X] mij heeft medegedeeld, heeft hij in deze jaren defacto afstand gedaan van de [F] rekening en de gelden overgedragen aan de heer[J], wonende in [K], voor het geval deze gelden nodig waren voor zijn hierbovenbedoelde bedrijven. Voor de heer [X] was dat in zijn optiek de enige mogelijkheid om deze gelden aan te wenden wanneer dat nodig was voor zijn bedrijven.

Eén en ander is vastgelegd in een notitie van februari, dan wel maart 2005. De heer [J] denkt dat hij deze notitie nog kan vinden. Hij heeft toegezegd dat na te gaan en ons de notitie indien hij deze nog heeft te doen toekomen.

Door bovenbedoelde persoon zijn als gevolg daarvan de volgende bedragen ontvangen (zie ook de verklaring van zijn bank):

In 2005 $ 250.000,-

In 2006 $ 425.000,-

In 2007 --

In 2008 $ 500.000,-

In de betreffende jaren ging er van de rekening af:

In 2005 € 248.492,-

In 2006 € 354.115,-

In 2007 € 48.527,-

In 2008 € 540.912,-

In totaal € 1.192.046,-

In 2005 ging er dus naar bovenbedoelde relatie in Euro’s € 1.050.000,- (…)

Onder auspiciën van de heer [J] en onder dekking van deze gelden zijn aan bovenbedoelde bedrijven van cliënt in totaal voor € 2.300.000,- aan leningen verstrekt (…)”

“(…) Datum: 10 juli 2005

Gesproken met: (…)

Betreft: afspraak [X]Voor als er een boom oversteekt.

We hebben afgesproken dat aan jou wordt overgedragen: alle buitenlandse “familietegoeden” ter grote van ongeveer 1 miljoen Euro.

Jij zult, wanneer gewenst, de [L] financieren tot een maximum van 2 miljoen Euro.

De kosten van deze financiering zijn 5% IRR zoals in[M] gebruikelijk is.

Deze afspraak geldt ook voor onze erfgenamen.

[K] (…)”

“In ons telefoongesprek van 19 mei 2011 hebben we vastgesteld dat de Belastingdienst niet is overtuigd dat de heer [X] alle informatie betrekking hebbend op de [F] heeft verstrekt. Voorts hebben we vastgesteld dat dat een lastige positie is voor beide partijen. Ik heb daarop voorgesteld dat in het geval de heer [X] een verklaring zou ondertekenen waarin, kort weergegeven, is vermeld dat hij alle informatie met betrekking tot de [F] heeft verstrekt, de Belastingdienst dit punt verder zal laten rusten. U heeft aangegeven positief tegenover deze praktische oplossing te staan. Als bijlage heb ik gevoegd een verklaring die hieraan voldoet. Ik verzoek u dan ook deze verklaring door de heer [X] te laten ondertekenen.

Ik heb aangegeven uit praktische overwegingen een compromis willen sluiten over de hoogte van het vermogen in de [F] over de jaren 1998 tot en met 2009. Als uitgangspunt voor de Belastingdienst geldt dat de verminderingen van het vermogen in de [F] in het kader van een veronderstelde uitgeoefende borgstelling niet in aanmerking genomen kunnen worden, nu deze verminderingen niet kunnen zijn opgeroepen op basis van borgstelling zoals is opgenomen in de overeenkomst van geldlening van 25 oktober 2007. Graag verneem ik van u of een compromissoire oplossing mogelijk is.”

Eiser heeft vervolgens op 28 juni 2011 de genoemde verklaring ondertekend.

Op 18 augustus 2011 geeft eiser aan geen compromissoire oplossing te willen.

De kennisgeving voor het opleggen van de onderhavige (navorderings)aanslagen en boetes is verzonden op 15 september 2011. Eiser heeft daarop gereageerd bij brief van 20 september 2011. Verweerder heeft op 27 september 2011 een mededeling gestuurd dat zal worden overgegaan tot het opleggen van de onderhavige (navorderings)aanslagen en dat de reactie van eiser op genoemde kennisgeving hem niet op andere gedachten heeft gebracht.

Eiser heeft hierop gereageerd bij brief van 28 september 2011.

“In 2005 verkeerde de ondernemingen van belanghebbende in “zwaar weer”. Hij zocht naar mogelijkheden om met het geld van de Stiftung de problemen in de ondernemingen op de lossen zonder de Belastingdienst te hoeven informeren. Daartoe heeft hij, volgens zijn woorden, in 2005 afscheid genomen van het vermogen in de Stiftung. Dit geld is overgedragen aan een goede vriend, de heer[J], woonachtig in [K],[M].”

“Partijen verklaren dat de volgende feiten zich hebben voorgedaan en als zodanig tussen partijen gelden:

(…)

- Het vermogen van de [F] bedroeg op 31 december 2004 € 1.101.756.

- Partij A heeft nimmer aanspraak willen maken op (een) uitkering(en) uit het vermogen van de [F]. Derhalve heeft partij A besloten om afstand te doen van zijn aanspraak/gerechtigdheid tot het vermogen van de [F]. Echter, gezien het feit dat de bedrijven (lees: “de[L]”) van partij A mogelijkerwijs behoefte zouden hebben aan financiering in de toekomst, heeft partij A gezocht naar een mogelijkheid om afstand te doen van zijn aanspraak/gerechtigdheid tot het vermogen van de [F], maar deze toch op enigerlei wijze aan te kunnen wenden voor de financiering van zijn bedrijven indien daar behoefte toe zou bestaan. Derhalve is bij partij A het voornemen ontstaan om afstand te doen van de voornoemde aanspraak ten behoeve van een derde, onder de voorwaarde dat deze derde de bedrijven van partij A zou gaan financieren indien hier behoefte toe zou bestaan. Het voorgaande betreft in feite een betaalde borgstellingsprovisie/vergoeding.

- Partijen zijn begin 2005 overeengekomen dat partij A alle tegoeden van de [F] ter beschikking zal stellen aan partij B als borgstellingsprovisie/vergoeding voor het geval de bedrijven van partij A behoefte hebben aan financiering.

- Partijen zijn overeengekomen dat de bovenstaande afspraken tevens zullen gelden ten aanzien van hun erfgenamen.

- Partijen hebben de bovenstaande afspraken op 10 juli 2005 geformaliseerd in een schriftelijke notitie. (…)

- Op 22 december 2005 is $ 250.000 oftewel €200.000 van het vermogen van de [F] overgegaan naar partij B.

- Op 12 april 2006 is $ 425.000 oftewel € 350.000 van het vermogen van de [F] overgegaan naar partij B.

- Op 29 april 2008 is € 500.000 van het vermogen van de [F] overgegaan naar partij B (…)

- Op 28 februari 2011 heeft [N], de bank van partij B, een overzicht verstrekt waaruit blijkt dat de bovenstaande bedragen zijn overgemaakt op de rekening van partij B. (…)

- Per saldo is in de jaren 2005 tot en met 2008 ongeveer € 1.050.000 van het vermogen van de [F] overgegaan naar partij B als zekerheid voor het geval de bedrijven van partij A behoefte zouden hebben aan financiering.

- Onder auspiciën van partij B en onder dekking van de voornoemde gelden zijn aan de bedrijven van partij A in totaal voor € 2.300.000 aan leningen verstrekt.”

“(…) mijn uitdrukkelijke wens om ruim 2/3 deel van de totale geldlening tegen een vaste rente af te sluiten en het restant op basis van een variabele rente. Ik denk dat dit uitgangspunt ook

duidelijk blijkt uit de gesprekken en de gevoerde correspondentie. We zijn erop uit gekomen

dat een bedrag van € 7.000.000,- zou worden geleend tegen een vaste rente en een bedrag

van € 2.000.000 (later verhoogd met € 800.000) tegen een variabele rente (Euribor + 1 %).

De vaste rente voor het grootste deel van de lening, met vaste rente, zou uitkomen op ±

5,2%.”

en verder:

“Ik moet langzamerhand vaststellen dat er, in strijd met mijn intenties bij het aangaan van de geldleningovereenkomst met vaste rente en in strijd met de door ons gemaakte afspraak, geen sprake is van een vaste rente van 5,36%, gedurende 10 jaar, maar van een rente die kennelijk toch varieert en begrijp ik alle ingewikkelde correspondentie goed – inmiddels zo’n 1,7% is opgelopen. Het moge duidelijk zijn dat die gang van zaken voor mij pertinent niet aanvaardbaar is en in strijd is met de door ons gemaakte afspraken.”