Rechtbank Noord-Holland, 03-03-2017, ECLI:NL:RBNHO:2017:1284, AWB - 16 _ 2265

1. Met dagtekening 20 februari 2013 is aan eiser een aanslag IB/PVV over het jaar 2011 opgelegd ten bedrage van € 1.037. Deze aanslag is verminderd met een bedrag van € 2.753 (dagtekening verminderingsbeschikking 4 september 2013).

2. Met dagtekening 31 augustus 2013 heeft eiser een mededeling ontvangen dat aan hem een teruggave zal plaatsvinden van IB/PVV voor een bedrag van € 1.716.

3. Met dagtekening 7 november 2015 heeft eiser hiertegen bezwaar gemaakt, aangezien hem was gebleken dat hij het betreffende bedrag van € 1.716 nog niet had ontvangen. Eiser heeft hierbij tevens verzocht om vergoeding van wettelijke rente en om de terugbetaling zo spoedig mogelijk op zijn rekening te storten.

4. Met dagtekening 23 november 2015 maakt eiser opnieuw bezwaar en verzoekt tevens om een ontvangstbevestiging van zijn schrijven.

5. Met dagtekening 3 december 2015 maakt eiser wederom bezwaar tegen het niet ontvangen van een ontvangstbevestiging voor wat betreft het bezwaarschrift met dagtekening 23 november 2013. Ook verzoekt hij verweerder om de kosten van aangetekende post te vergoeden dan wel om een boete voor elke keer dat verweerder in gebreke blijft een ontvangstbevestiging te versturen.

6. Op 4 januari 2016 heeft eiser verweerder in gebreke gesteld in verband met het niet-tijdig nemen van een beslissing op zijn bezwaarschrift van 7 november 2015.

7. Op 11 januari 2016 heeft eiser verweerder in gebreke gesteld in verband met het niet-tijdig nemen van een beslissing op zijn bezwaarschrift van 23 november 2015.

8. Met dagtekening 3 juni 2016 heeft verweerder gereageerd op bovengenoemde brieven van eiser. Verweerder heeft hierbij aangegeven dat het bedrag van € 1.716 op 4 september 2013 is overgemaakt op het bankrekeningnummer van eiser. Verweerder heeft ook aangegeven dat de brieven van 7 en 23 november 2015 niet gericht zijn tegen een door hem genomen besluit, dat geen sprake is van een titel waartegen eiser op grond van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) bezwaar kan maken en dat ook geen sprake is van een geval waartegen op grond van andere wetgeving bezwaar openstaat. Verweerder concludeert dat geen sprake is van een situatie waarin niet tijdig is beslist en hij daarom ook geen dwangsom verbeurt. Verweerder heeft het bezwaarschrift vervolgens kennelijk niet-ontvankelijk verklaard.

9. Ingevolge artikel 8:1, eerste lid, van de Awb kan een belanghebbende tegen een besluit beroep instellen bij de rechtbank. In artikel 8:5, eerste lid, van de Awb is bepaald dat geen beroep kan worden ingesteld tegen een besluit als bedoeld in artikel 1 van de bij de Awb behorende Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak. In artikel 1 van genoemde bijlage is – voor zover hier van belang – bepaald dat geen beroep kan worden ingesteld tegen een besluit genomen op grond van de Invorderingswet 1990, met uitzondering van de artikelen 30, 49 en 62a. Dat betekent dat alleen tegen beslissingen op grond van de artikelen 30, 49 en 62a van de Invorderingswet 1990 beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld.

10. Uit de stukken kan worden opgemaakt dat eiser is opgekomen tegen brieven van de ontvanger die zien op de uitbetaling van een teruggave van IB/PVV. De mogelijkheid tot uitbetaling van IB/PVV is onder meer geregeld in artikel 7a van de Invorderingswet 1990. Gelet op voormelde bepalingen is de bestuursrechter niet bevoegd om over geschillen inzake een dergelijke teruggaaf te oordelen. Dat betekent dan ook dat de rechtbank niet bevoegd is hierover te oordelen. De rechtbank is evenmin bevoegd om te oordelen over het beroep tegen de niet-ontvankelijkverklaring nu deze uitspraak is gedaan door de ontvanger. Belanghebbende zal zich in dit verband moeten wenden tot de civiele rechter. Met betrekking tot de beslissing inzake de dwangsom is de rechtbank evenmin bevoegd (vgl.

HR 20 december 2013, 12/02872, ECLI:NL:HR:2013:1797, BNB 2014/42).

11. Gelet op het vorenstaande zal de rechtbank zich onbevoegd verklaren.

12. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.