Rechtbank Noord-Holland, 28-12-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:11765, AWB - 19 _ 3311

1. Eiseres is geboren op [geboortedatum] en heeft geen fiscaal partner.

2. Eiseres heeft met dagtekening 20 maart 2014 voor het jaar 2013 een aangifte ib/pvv ingediend. In de aangifte is een verzamelinkomen aangegeven van € 20.791. Er is een bedrag van € 4.038 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 4.326 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van € 10 wegens giften in aanmerking genomen.

3. Met dagtekening 16 december 2015 heeft verweerder een definitieve aanslag ib/pvv voor het jaar 2013 aan eiseres opgelegd conform de aangifte.

4. Met dagtekening 21 oktober 2017 heeft verweerder een navorderingsaanslag opgelegd, berekend naar een verzamelinkomen van € 25.538. Er is een bedrag van € 3.617 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van nihil wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van € 10 wegens giften in aanmerking genomen.

5. Met dagtekening 5 juni 2019 heeft verweerder uitspraak op bezwaar gedaan, berekend naar een verzamelinkomen van € 25.124. Er is een bedrag van € 3.617 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 414 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van € 10 wegens giften in aanmerking genomen.

6. Eiseres heeft met dagtekening 29 maart 2015 voor het jaar 2014 een aangifte ib/pvv ingediend. In de aangifte is een verzamelinkomen aangegeven van € 14.670. Er is een bedrag van € 3.891 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 4.608 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van € 140 wegens giften in aanmerking genomen.

7. Met dagtekening 9 april 2016 heeft verweerder een definitieve aanslag ib/pvv voor het jaar 2014 aan eiseres opgelegd conform de aangifte.

8. Met dagtekening 21 oktober 2017 heeft verweerder een navorderingsaanslag opgelegd, berekend naar een verzamelinkomen van € 20.222. Er is een bedrag van € 3.087 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van nihil wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van nihil wegens giften in aanmerking genomen.

9. Naar aanleiding van het door eiseres ingediende pro forma bezwaarschrift en de aanvullingen daarop die zien op een formele bezwaargrond (ambtelijk verzuim) heeft verweerder eiseres verzocht om aanvullende informatie betreffende specifieke zorgkosten en aftrekbare giften.

10. Eiseres heeft bij brief van 11 december 2018 de zorgkosten over 2013 en 2014 nader gespecificeerd en bijlagen betreffende de zorgkosten overgelegd.

11. Op 2 april 2019 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden.

12. Met dagtekening 5 juni 2019 heeft verweerder uitspraak op bezwaar gedaan, berekend naar een verzamelinkomen van € 18.963. Er is een bedrag van € 3.087 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 1.259 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten in aanmerking genomen en een bedrag van € nihil wegens giften.

13. Eiseres heeft met dagtekening 29 april 2017 voor het jaar 2016 een aangifte ib/pvv ingediend. In de aangifte is een verzamelinkomen aangegeven van € 15.872. Er is een bedrag van € 2.525 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 3.270 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van € 82 wegens giften in aanmerking genomen.

14. Met dagtekening 23 juni 2017 heeft verweerder een voorlopige aanslag ib/pvv voor het jaar 2016 aan eiseres opgelegd conform de aangifte.

15. Met dagtekening 24 juni 2017 heeft verweerder per brief aan eiseres verzocht om een nadere onderbouwing van de specifieke zorgkosten en de giften.

16. Eiseres heeft stukken overgelegd.

17. Met dagtekening 10 november 2017 heeft de definitieve aanslag opgelegd, berekend naar een verzamelinkomen van 19.069. Er is een bedrag van € 2.615 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 65 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van nihil wegens giften in aanmerking genomen. De aanslag resulteert in een te betalen bedrag van € 607 (inclusief € 11 belastingrente). Eiseres heeft hiertegen bezwaar gemaakt.

18. Op 17 december 2018 heeft verweerder op zijn verzoek aanvullende stukken van eiseres ontvangen.

19. Op 2 april 2019 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden.

20. Op 30 april 2019 heeft verweerder aanvullende informatie naar aanleiding van het hoorgesprek ontvangen van eiseres.

21. Met dagtekening 5 juni 2019 heeft verweerder uitspraak op bezwaar gedaan, berekend naar een verzamelinkomen van 17.099. Er is een bedrag van € 2.615 wegens aftrek eigen woning, een bedrag van € 2.035 wegens uitgaven voor specifieke zorgkosten en een bedrag van nihil wegens giften in aanmerking genomen. De uitspraak op bezwaar resulteert in een te ontvangen bedrag van € 374 (inclusief € 4 belastingrente).

22. In geschil is of verweerder het verzamelinkomen over de jaren 2013, 2014 en 2016 tot een juist bedrag heeft vastgesteld. Meer in het bijzonder is in geschil of verweerder de specifieke zorgkosten over voormelde jaren voor de juiste bedragen in aanmerking heeft genomen. Ter zitting heeft eiseres de grief dat sprake zou zijn van een ambtelijk verzuim laten vallen.

23. Eiser stelt zich op het standpunt dat verweerder de verzamelinkomens te hoog heeft vastgesteld omdat verweerder ten onrechte geen rekening heeft gehouden met aannemelijk gemaakte specifieke zorgkosten. Voor wat betreft het jaar 2013 stelt eiseres zich op het standpunt dat zij er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat de aftrek voor extra uitgaven voor kleding en beddengoed geaccepteerd zou worden nu verweerder deze aftrek in 2014 wel accepteert. Ten aanzien van het jaar 2014 stelt eiseres zich primair op het standpunt dat zij er gerechtvaardigd op mocht vertrouwen dat verweerder eiseres’ giftenaftrek zou accepteren. Subsidiair stelt zij zich op het standpunt dat de uitspraak op bezwaar onvoldoende is gemotiveerd voor wat betreft de giftenaftrek. Ten aanzien van het jaar 2016 stelt eiseres dat zij een medisch noodzakelijke ooglidcorrectie heeft ondergaan en dat zij de kosten daarvan in 2016 heeft betaald. Daarnaast heeft eiseres zich ter zitting op het standpunt gesteld dat verweerder in strijd met het correctiebeleid heeft gecorrigeerd. Immers, de correctie was na uitspraak op bezwaar, aldus eiseres, minder dan € 225. Ten slotte stelt eiseres dat ten onrechte geen kostenvergoeding voor de bezwaarfase is toegekend.

24. Verweerder stelt zich op het standpunt dat de verzamelinkomens en de specifieke zorgkosten op een juiste wijze zijn berekend. Zo heeft eiseres voor wat betreft het jaar 2013 niet aannemelijk gemaakt dat er extra uitgaven voor kleding en beddengoed waren als gevolg van ziekte of invaliditeit. In dat kader heeft verweerder erop gewezen dat eiseres ongedateerde stukken heeft overgelegd. Ook heeft eiseres, anders dan ten aanzien van 2014, geen stukken overgelegd waaruit valt af te leiden dat eiseres een dermatoloog heeft bezocht in 2013 noch dat zij in dat jaar lanette creme heeft aangeschaft.

25. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

26. De rechtbank stelt voorop vast dat tussen partijen niet in geschil is dat verweerder op basis van haar correctiebeleid afziet van het opleggen van een belastingaanslag naar aanleiding van correcties die slechts een ‘gering bedrag’ aan te betalen belasting inhoudt. Met een ‘gering bedrag’ wordt bedoeld minder dan € 225.

27. Eiseres heeft zich ter zitting op het standpunt gesteld dat verweerder in strijd met haar eigen correctiebeleid ten aanzien van belastingjaar 2016 een aanslag heeft opgelegd met een correctie van € 222 exclusief belastingrente. Verweerder betwist deze stelling en stelt zich op het standpunt dat er € 226 (exclusief belastingrente) is gecorrigeerd.

28. De rechtbank overweegt dat eiseres op grond van de definitieve aanslag € 607 (inclusief € 11 belastingrente) moest betalen. Op grond van de uitspraak op bezwaar van 5 juni 2019 kreeg eiseres € 374 (inclusief € 4 belastingrente) terug. Aldus is er sprake van een correctie van € 596 (€ 607 -/- € 11) minus € 370 (€ 374 -/- € 4) = € 226. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder niet in strijd met haar eigen correctiebeleid gehandeld. De beroepsgrond faalt.

29. Op grond van artikel 6.1, eerste lid, aanhef en onder a, juncto het tweede lid, aanhef en onder d, van de Wet inkomstenbelasting 2001(, wetteksten 2012 tot en met 2016), (hierna: Wet IB 2001) komen voor aftrek in aanmerking de op eiseres drukkende uitgaven voor specifieke zorgkosten (afdeling 6.5 van de Wet IB 2001). De specifieke zorgkosten zijn limitatief opgesomd in artikel 6.17 van de Wet IB 2001.

30. De bewijslast inzake het bestaan van uitgaven voor specifieke zorgkosten rust op eiseres. Daarbij dient eiseres aannemelijk te maken dat de kosten op haar hebben gedrukt conform het bepaalde in artikel 6.1, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 en dat aan de eventuele overige voorwaarden voor aftrek is voldaan. De rechtbank zal aan de hand van de opgevoerde kostenposten beoordelen of eiseres aan haar bewijslast heeft voldaan.

31. Artikel 6.17, eerste lid, aanhef en onderdeel g, van de Wet IB 2001 luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

“1. Uitgaven voor specifieke zorgkosten zijn de uitgaven die wegens ziekte of invaliditeit worden gedaan voor:

g. extra kleding en beddengoed alsmede daarmee samenhangende extra uitgaven, volgens bij ministeriële regeling te stellen regels;”

a. de genoemde uitgaven voortvloeien uit ziekte of invaliditeit van een persoon als bedoeld in artikel 6.16 van de wet die tot het huishouden van de belastingplichtige behoort;

b. de ziekte of invaliditeit ten minste een jaar heeft geduurd of vermoedelijk zal duren.”

32. De rechtbank overweegt dat de onderhavige aftrek is bedoeld voor ziektes die structureel extra kosten voor kleding en beddengoed met zich meebrengen. In deze zaak heeft de gemachtigde van eiseres een ongedateerde, een door hem opgestelde, voorbedrukte verklaring overgelegd met daarop een stempel van een huisartsenpraktijk en een handtekening. Op dit formulier is ter hoogte van de zin “Lijdt (lijden) aan huidproblemen/huideczeem.” geschreven: “sinds 2010”. Nog daargelaten dat de rechtbank, net als verweerder, eraan twijfelt of het bijschrift “sinds 2010” al op de verklaring stond vermeld ten tijde van de ondertekening, blijkt uit de ongedateerde verklaring niet dat in onderhavig jaar (2013) bijvoorbeeld zalf of crèmes zijn aangeschaft in verband met deze huidproblemen die hebben geleid tot extra kosten voor kleding en beddengoed. Anders dan de gemachtigde van eiseres ter zitting heeft aangevoerd zien de in 2013 aangeschafte middelen op spierpijn en een koortslip en niet op huidproblemen. Dit is dus een andere situatie dan in 2014 waarbij verweerder heeft meegewogen dat eiseres zalf en of creme heeft aangeschaft. De rechtbank is gelet op het voorgaande van oordeel dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat eiseres in 2013 extra kosten voor kleding en beddengoed heeft gemaakt als gevolg van een ziekte of invaliditeit welke ten minste een jaar heeft geduurd of vermoedelijk zal duren.

31. Artikel 6.17, eerste lid, aanhef en onderdeel a, van de Wet IB 2001 luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

Uitgaven voor specifieke zorgkosten zijn de uitgaven die wegens ziekte of invaliditeit zijn gedaan voor:

a. Genees- en heelkundige hulp, met uitzondering van ooglaserbehandelingen ter vervanging van bril of contactlenzen;

32. Artikel 6.17, negende lid, aanhef en onderdelen a en b, van de Wet IB 2001 luidden, voor zover hier van belang, als volgt:

9. voor de toepassing van het eerste lid, onderdeel a, wordt onder genees- en heelkundige hulp verstaan:

a. een behandeling door een arts;

b. een behandeling op voorschrift en onder begeleiding van een arts door een paramedicus.

33. De rechtbank concludeert dat eiseres niet aannemelijk heeft gemaakt dat in 2016 op haar uitgaven voor extra zorgkosten hebben gedrukt vanwege geneeskundige hulp wegens ziekte op voorschrift van een arts. De rechtbank overweegt daartoe als volgt.

Eiseres heeft een factuur overgelegd uit 2015 met daarop vermeld een behandeldatum 14 oktober 2015. Op deze factuur staat vermeld dat het te betalen bedrag uiterlijk twee werkdagen voor de ingreep op de bankrekening van de plastisch chirurg moet zijn bijgeschreven. Op de factuur is geschreven: “= bet, via internet 21-2 2016” waarbij de 6 door een 5 is geschreven. Gelet op het voorgaande en de betwisting door verweerder van de betaling in 2016, mocht van eiseres verwacht worden dat zij een betaalbewijs zou overleggen. Nu zij dat heeft nagelaten, is de rechtbank van oordeel, in het licht van het voorgaande, dat eiseres de betaling in 2016 niet aannemelijk heeft gemaakt. Daarnaast overweegt de rechtbank dat eiseres geen voorschrift van een arts heeft overgelegd waaruit volgt dat de ooglidcorrectie op medische gronden (“wegens ziekte”) heeft plaatsgevonden. Anders dan de gemachtigde van eiseres heeft gesteld, acht de rechtbank de leeftijd van eiseres niet op voorhand doorslaggevend om aan te nemen dat de ooglidcorrectie op medische gronden heeft plaatsgevonden.

34. Op grond van artikel 6.1, tweede lid, aanhef en letter h, van de Wet IB 2001 behoren aftrekbare giften tot de persoonsgebonden aftrekposten. Afdeling 6.9 van de Wet IB 2001 bevat nadere voorschriften voor de giftenaftrek.

35. De rechtbank overweegt dat eiseres in haar aangifte ib/pvv 2014 aftrekbare giften tot een bedrag van € 140 heeft opgenomen. Met dagtekening 14 maart 2017 heeft verweerder verzocht om, onder andere, een nadere onderbouwing van deze aftrekbare giften. Omdat een reactie uitbleef, heeft verweerder aan eiseres met dagtekening 5 september 2017 een kennisgeving navordering gestuurd waarin stond vermeld dat de aftrekbare giften geschrapt zouden worden. In de reactie van eiseres van 19 september 2017 wordt in het geheel niet ingegaan op het onderwerp aftrekbare giften. Met dagtekening 21 oktober 2017 is de navorderingsaanslag opgelegd waarbij de aftrekbare giften zijn geschrapt. In het pro forma bezwaar en de motivering daarvan wordt in het geheel geen aandacht besteed aan het onderwerp aftrekbare giften. Bij brief van 18 november 2018 heeft verweerder eiseres in de gelegenheid gesteld om nadere informatie aan te leveren ten aanzien van de posten die in de navorderingaanslag zijn verminderd, dan wel niet zijn toegestaan. Uitdrukkelijk is daarbij de post aftrekbare giften genoemd door verweerder. Eiseres heeft vervolgens op geen enkele wijze in geschrift, dan wel tijdens de hoorzitting aandacht besteed aan het onderwerp aftrekbare giften.

36. De rechtbank is van oordeel dat uit het voorgaande volgt dat eiseres geen concrete bezwaargrond tegen de schrapping van de aftrekbare giften heeft geformuleerd. Indien eiseres het niet eens was met het schrappen van de aftrekbare giften, dan had het op haar weg gelegen om dat op enig moment kenbaar te maken. Eiseres is daar vele malen uitdrukkelijk door verweerder toe in de gelegenheid gesteld, maar zij heeft daarvan geen gebruik gemaakt. Onder deze omstandigheden is de rechtbank van oordeel dat eiseres’ beroep op het vertrouwensbeginsel en de grief van het motiveringsgebrek niet kunnen slagen. Ook anderszins is niet aannemelijk geworden dat eiseres recht had op een aftrek van giften in 2014.

37. Gelet op het vorenoverwogene dienen de beroepen ongegrond te worden verklaard.

38. Eiseres heeft de rechtbank ter zitting verzocht om een schadevergoeding in verband met een overschrijding van de redelijke termijn.

39. Nu sprake is van samenhangende zaken stelt de rechtbank de totale vergoeding voor eiseres voor de jaren 2013, 2014 en 2016 vast op € 1.500. De rechtbank zal verweerder veroordelen tot het betalen van een schadevergoeding van € 1.500 voor de overschrijding van de redelijke termijn.

40. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten en het door eiseres betaalde griffierecht wegens toekenning van een vergoeding voor immateriële schade. De proceskosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 525 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 525 en een wegingsfactor 0,5 wegens toekenning van een vergoeding voor immateriële schade).