Rechtbank Noord-Holland, 17-04-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:3195, AWB - 19 _ 4706

5. Eiser heeft ter zitting verklaard dat zijn beroep zich richt tot de beschikkingen invorderingsrente.

6. Hij heeft uitdrukkelijk verklaard dat zijn beroep zich niet richt tegen de uitspraak op bezwaar van de Belastingdienst/Toeslagen van 6 augustus 2019 inzake de bij beschikking van 16 mei 2019 in rekening gebrachte invorderingsrente ter zake van de terugvorderingsbeschikking met nummer [#] . Tegen deze beschikking heeft hij reeds beroep ingesteld en de rechtbank Amsterdam heeft in deze zaak (met nummer 19/4842) op 23 december 2019 uitspraak gedaan.

7. Eiser stelt zich - onder meer - op het standpunt dat verweerder ten onrechte invorderingsrente aan hem in rekening heeft gebracht. Dit omdat naar de rechtbank begrijpt, volgens eiser, de toeslag- en belastingschulden ten onrechte zijn vastgesteld en bovendien zijn verjaard. Daarnaast stelt eiser dat verweerder in strijd met de wet boven de beslagvrije voet bedragen van hem invordert. Hij stelt voorts schade te hebben geleden doordat deze bedragen in strijd met de wet zijn ingevorderd.

8. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

9. Voor zover het beroep van eiser zich richt tegen de beschikkingen invorderingsrente overweegt de rechtbank als volgt. Vast staat dat eiser geen bezwaar heeft gemaakt tegen de beschikkingen invorderingsrente van 19 december 2019 en 23 januari 2020.

10. In artikel 7:1, eerste lid, aanhef en onder a, van de Awb is bepaald dat alvorens beroep kan worden ingesteld, bezwaar moet worden gemaakt. Dit brengt mee dat voor zover het beroep zich richt tegen deze beschikkingen dit niet-ontvankelijk moet worden verklaard en met toepassing van artikel 6:15 van de Awb ter verdere behandeling als bezwaarschrift moet worden doorgezonden aan de ontvanger.

11. Het vorenoverwogene brengt mee dat de rechtbank niet toe kan komen aan een inhoudelijke behandeling van eisers klachten met betrekking tot de beschikkingen invorderingsrente. Ten overvloede merkt de rechtbank op dat, anders dan eiser lijkt te menen, invorderingsrente en invorderingskosten geen bestuurlijke boeten zijn.

12. Voor zover eiser stelt dat verweerder in strijd met de wet bedragen boven de beslagvrije voet van hem heeft ingevorderd, overweegt de rechtbank dat de rechtmatigheid van de invordering en de daartoe genomen maatregelen in de onderhavige procedure niet ter beoordeling voorliggen. De onderhavige procedure beperkt zich tot de beschikkingen invorderingsrente. Het voorgaande brengt mee dat de rechtbank ook deze klacht van eiser niet inhoudelijk kan behandelen.

13. Hierbij merkt de rechtbank ten overvloede op dat op grond van artikel 1, tweede lid, van de Invorderingswet 1990 (hierna: Iw) in zijn algemeenheid heeft te gelden dat tegen op grond van de Iw genomen besluiten geen bezwaar of beroep openstaat. Dit wordt bevestigd in artikel 1 van de Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak waarin is bepaald dat tegen een besluit op grond van de Iw, met uitzondering van onder andere artikel 30 Iw dat op invorderingsrente ziet, geen beroep bij de bestuursrechter kan worden ingesteld. Dit brengt mee dat de bestuursrechter onbevoegd is om zich uit te spreken over eisers standpunt dat verweerder in strijd met de wet bedragen boven de beslagvrije voet heeft ingevorderd. Hetzelfde heeft te gelden voor zijn standpunt dat de schulden zouden zijn verjaard. Ter zake van deze grieven kan slechts een vordering bij de burgerlijke rechter worden ingesteld.

14. Eiser heeft voorts verzocht om vergoeding van door hem geleden schade. Naar de rechtbank begrijpt, bestaat deze schade eruit dat verweerder bedragen van hem invordert die hij niet verschuldigd is. Dienaangaande overweegt de rechtbank dat zowel de rechtmatigheid van de invordering als de rechtmatigheid van de beschikking huurtoeslag en de aanslagen IB/PVV 2010 en 2012 in de onderhavige procedure niet ter beoordeling voorliggen. De rechtbank wijst het verzoek om schadevergoeding daarom ook af.

15. Tot slot overweegt de rechtbank ten overvloede dat verweerder ter zitting heeft toegezegd dat hij de door eiser aangevoerde grieven tegen de beschikkingen invorderingsrente als bezwaar in behandeling zal nemen, dat hij de invordering van de onder 2. bedoelde schulden tijdelijk stop zal zetten, dat hij eiser een overzicht zal sturen van de nu nog openstaande toeslag- en belastingschulden, en dat hij eisers grieven in behandeling zal nemen als een verzoek om een persoonlijke betalingsregeling danwel kwijtschelding van de onder 2. genoemde schulden, waarbij de betalingscapaciteit van eiser zal worden beoordeeld.

16. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep niet-ontvankelijk te worden verklaard.

17. Voor een proceskostenveroordeling bestaat geen aanleiding.