Rechtbank Noord-Holland, 25-08-2020, ECLI:NL:RBNHO:2020:6171, AWB - 19 _ 5410

1. Eiser is eigenaar van de woning. De woning is een vrijstaande woning uit bouwjaar 2001. De inhoud van de woning is ongeveer 460m³ en de woning heeft een oppervlakte van 161m2. Het kaveloppervlak bedraagt 2.615m2 en daarnaast heeft de woning extra grond van 10.535m2. De woning heeft een hooi-/stroschuur van 30m2, een schuur van 17m2, een schuur van 100m2 en een schuur van 12m2.

2. In geschil is de waarde van de woning op de waardepeildatum 1 januari 2017.

3. Eiser is van mening dat de WOZ-waarde van de woning dient te worden bepaald op € 653.808. Eiser heeft ter onderbouwing een taxatierapport overgelegd d.d. 15 mei 2018, waarin de waarde per 26 april 2018 is getaxeerd op € 740.000. Dit leidt volgens eiser op de waardepeildatum tot een waarde van € 653.808.

Tevens geeft eiser aan dat hij ten gevolge van de niet-ontvankelijkverklaring niet is gehoord.

4. Verweerder stelt zich thans op het standpunt dat het bezwaar tijdig is ingediend.

Verweerder verdedigt in beroep een waarde van € 802.000 en heeft ter onderbouwing van deze waarde een taxatiematrix overgelegd. Naast gegevens van de woning, bevat de matrix gegevens van een drietal vergelijkingsobjecten.

5. Voor het overige verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

6. Ingevolge de artikelen 6:7 en 6:9 van de Algemene wet bestuursrecht (hierna: de Awb) juncto artikel 22j, onderdeel a, van de Algemene wet in zake rijksbelastingen (hierna: de AWR) bedraagt de termijn voor het indienen van een bezwaarschrift zes weken en vangt deze termijn aan met ingang van de dag na die van dagtekening van een aanslagbiljet of van het afschrift van een voor bezwaar vatbare beschikking, tenzij de dag van dagtekening gelegen vóór de dag van bekendmaking. Bij verzending per post is een bezwaarschrift tijdig ingediend indien het voor het einde van de termijn ter post is bezorgd, mits het niet later dan een week na afloop van de termijn is ontvangen.

7. De beschikking is gedagtekend 28 februari 2018. Gesteld noch gebleken is dat de dag van dagtekening is gelegen vóór de dag van bekendmaking, zodat de bezwaartermijn is aangevangen op 1 maart 2018. Alsdan had het bezwaarschrift uiterlijk op 11 april 2018 bij verweerder ingediend moeten worden. Verweerder heeft eerst op 8 mei 2018 een bezwaarschrift gericht tegen de aanslag ontvangen. Eiser heeft weliswaar gesteld dat hij op 9 april 2018 een bezwaarschrift naar verweerder heeft verstuurd, maar hij heeft deze stelling op geen enkele wijze onderbouwd, bijvoorbeeld middels een bewijsstuk van een aangetekende verzending. In gevallen waarin op de enveloppe een leesbaar poststempel is geplaatst, wordt als bewijsrechtelijk uitgangspunt worden genomen dat terpostbezorging heeft plaatsgevonden op de dag waarop het desbetreffende poststuk door het postvervoerbedrijf is afgestempeld. In casu beschikt de rechtbank niet over een enveloppe met poststempel. De bewijslast ten aanzien van het moment van de verzending ligt alsdan bij degene die het poststuk ter post heeft bezorgd. Eiser heeft niet aannemelijk kunnen maken dat hij het bezwaarschrift op 9 april 2018 ter post heeft bezorgd. De rechtbank zal daarom uitgaan van 8 mei 2018 als ontvangstdatum van het bezwaarschrift. Dit betekent dat het bezwaarschrift buiten de wettelijke termijn is ingediend.

8. Ingevolge artikel 6:11 van de Awb blijft ten aanzien van een na afloop van de termijn ingediend bezwaarschrift niet-ontvankelijkverklaring op grond daarvan achterwege indien redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld dat de indiener in verzuim is geweest. Eiser heeft geen gronden aangevoerd die kunnen leiden tot het oordeel dat sprake is van een verschoonbare termijnoverschrijding. Voor toepassing van artikel 6:11 van de Awb heeft de rechtbank dan ook geen reden.

9. Verweerder heeft het bezwaar derhalve terecht niet-ontvankelijk verklaard. Dat brengt met zich dat verweerder ingevolge artikel 7:3 van de Awb mocht afzien van het horen van eiser. Van een schending van de hoorplicht is dus geen sprake.

Verweerder heeft toegezegd de waarde ambtshalve te verlagen naar € 802.000 en heeft ter zitting aangegeven dit gestand te doen. Voorts heeft verweerder ter zitting aangegeven bereid te zijn het door eiser betaalde griffierecht te vergoeden.

10. De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

11. Bij deze uitkomst van de procedure heeft de rechtbank geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.