Rechtbank Noord-Holland, 18-11-2021, ECLI:NL:RBNHO:2021:12518, HAA 21/3981

1. De rechtbank doet op grond van artikel 8:54 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) uitspraak zonder zitting.

2. De rechtbank stelt vast dat eiser is opgekomen tegen de verrekening van de teruggaaf van gemeentelijke belastingen die volgt uit de verlaging van de WOZ-waarde van eisers woning door verweerder.

3. In artikel 8:5, eerste lid van de Awb is bepaald dat geen beroep kan worden ingesteld tegen een besluit, genomen op grond van een wettelijk voorschrift dat is opgenomen in de bijlage die bij deze wet behoort. In bijlage 2 bij de Awb inzake de Bevoegdheidsregeling bestuursrechtspraak (de zogenoemde negatieve lijst) wordt onder meer de Invorderingswet 1990, met uitzondering van de artikelen 30, 49 en 62a, genoemd. Dat betekent dat ingevolge de Awb alleen tegen beslissingen op grond van de artikelen 30, 49 en 62a van de Invorderingswet 1990 beroep bij de belastingrechter kan worden ingesteld. Een beslissing over het verrekenen van uit te betalen en te innen bedragen wordt genomen op grond van artikel 24 van de Invorderingswet 1990 (in samenhang met artikel 231 van de Gemeentewet). Ter zake van een zodanig besluit is de bestuursrechter dus niet bevoegd. Met betrekking tot de verrekening kan slechts een vordering bij de burgerlijke rechter worden ingesteld (zie artikel 8:71 van de Awb).

4. Omdat de bestuursrechter niet bevoegd is om een besluit tot verrekening te behandelen, is de bestuursrechter dus ook niet bevoegd om het verzoek om een dwangsom te behandelen dat hiermee samenhangt.

5. Gelet op het voorgaande verklaart de rechtbank (de bestuursrechter) zich kennelijk onbevoegd.

6. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.