Rechtbank Noord-Holland, 09-06-2022, ECLI:NL:RBNHO:2022:5017, HAA 20/5966

1. Op grond van gegevens van de Rijksdienst voor het Wegverkeer (RDW) is eiseres van 8 april 2019 tot en met 21 juni 2020 houder geweest van een [auto] (een personenauto) met kenteken [#] . De geldigheid van het kentekenbewijs van het motorrijtuig is geschorst geweest van 24 september 2019 tot 5 februari 2020.

2. Op 26 januari 2020 omstreeks 9:17 uur is door verbalisanten van de politie geconstateerd en gefotografeerd dat de auto geparkeerd was op de [locatie] .

3. Op 5 februari 2020 is de zoon van eiseres, die in de auto op weg naar school was, door de politie aangehouden omdat hij in een auto met geschorst kenteken reed. Naar aanleiding daarvan heeft eiseres de schorsing beëindigd.

4. Met dagtekening 23 maart 2020 is aan eiseres een zogenaamde ‘vooraankondiging naheffingsaanslag / boetebeschikking’ gestuurd vanwege het op 26 januari 2020 geconstateerde weggebruik.

5. De naheffingsaanslag en boete zijn opgelegd zoals aangekondigd.

6. Tot het dossier behoren twee APK-keuringsrapporten. Een rapport van afkeuring van 14 januari 2020 en een rapport van 17 januari 2020 waarop vermeld is dat de auto is goedgekeurd na reparatie.

7. Tot het dossier behoort een kopie van een handgeschreven verklaring met datum 4 mei 2020 van de ex-partner van eiseres waarin onder meer staat:

8. In geschil zijn de naheffingsaanslag en de boete. Meer specifiek is in geschil of het terecht is dat de belasting is berekend over de periode van 24 september 2019 tot en met 9 januari 2020 en of de boete te hoog is.

9. Eiseres betoogt dat zij door een menselijke fout en persoonlijke omstandigheden, het overlijden van de kat, de auto is vergeten te ontschorsen, nadat deze op 17 januari 2020 gerepareerd en APK-goedgekeurd was. De auto heeft sinds de kabel van de versnellingsbak afbrak in september 2019 tot 13 januari 2020 op het terrein van haar ex gestaan, terwijl gezocht werd naar een tweedehands onderdeel. Zij heeft vaker auto’s geschorst en ontschorst en heeft dit altijd netjes gedaan, behalve deze keer. Eiseres stelt dat de naheffingsaanslag en boete gelet op haar financiële omstandigheden veel te hoog zijn.

10. Verweerder wijst erop dat de schorsingsvoorwaarden zijn geschonden, dat daarom kan worden nageheven en dat er voor situaties als de onderhavige geen coulancebeleid voor de motorrijtuigenbelasting geldt. En een 100%-boete wordt standaard opgelegd. Verweerder heeft gekeken naar de financiële omstandigheden van eiseres en die vormen geen aanleiding tot matiging van de boete.

11. Aan het schorsen van de tenaamstelling van een kenteken zijn voorwaarden verbonden. Eén van de voorwaarden is dat geen gebruik van de weg wordt gemaakt met de auto (§ 6, Hoofdstuk IV, van de Wegenverkeerswet 1994 en artikel 19 Wet op de motorrijtuigenbelasting 1994, Wet MRB). Als een schorsing eindigt omdat met de auto gebruik van de weg wordt gemaakt, kan de vanwege de schorsing niet geheven belasting worden nageheven. De na te heffen belasting wordt berekend over een tijdsduur van in principe – kortgezegd – een jaar. Periodes waarover de motorrijtuigenbelasting wel was betaald of waarin de auto niet op naam van betrokkene stond, worden niet meegenomen in de berekening (artikel 35 Wet MRB).

12. Het is niet in geschil dat de auto van eiseres op de weg heeft gestaan en heeft gereden tijdens de schorsing. Daarom is verweerder op grond van artikel 35 van de Wet MRB bevoegd tot het opleggen van de naheffingsaanslag motorrijtuigenbelasting zoals is gedaan. Ter zitting is door verweerder toegelicht dat de naheffingsaanslag conform de wet berekend is over de periode van 24 september 2019 (de datum van schorsing) tot en met 9 februari 2020 (einde tijdvak van drie maanden vanwege de eerste toelating op 10 augustus 1999), onder aftrek van de sinds 5 februari 2020 betaalde motorrijtuigenbelasting. Eiseres heeft gevraagd om er rekening mee te houden dat de auto tot 13 januari 2020 niet op de weg is geweest. De wet biedt daar geen mogelijkheid toe. Omdat sprake is van een ‘kan-bepaling’, is verweerder tot het opleggen van de naheffingsaanslag weliswaar niet verplicht, maar dat verweerder ter voorkoming van willekeur in voorkomende gevallen niet afziet van het opleggen van naheffingsaanslagen, is niet onrechtmatig. De naheffingsaanslag is terecht aan eiseres opgelegd en is niet te hoog.

13. Op grond van artikel 37 Wet MRB en artikel 67c van de Algemene wet inzake rijksbelastingen is de onderhavige schending van de schorsingsvoorwaarden (het gebruik maken van de weg) voor boetedoeleinden gelijkgesteld met een betalingsverzuim ter zake waarvan de inspecteur de belastingplichtige een bestuurlijke boete van ten hoogste € 5.514 kan opleggen. Paragraaf 34, tweede lid van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (BBBB) maximeert het boetebedrag voorts tot 100% van de niet betaalde belasting. Artikel 5:46, tweede lid, van de Algemene wet bestuursrecht bepaalt dat, tenzij de hoogte van de boete bij wettelijk voorschrift is vastgesteld, het bestuursorgaan de boete afstemt op de ernst van de overtreding en de mate waarin deze aan de overtreder kan worden verweten. Paragraaf 6 en 7 van het BBBB bevatten bepalingen van dezelfde strekking.

14. Geen boete kan worden opgelegd indien eiseres ter zake van het verzuim geen verwijt kan worden gemaakt, bijvoorbeeld wanneer sprake is van afwezigheid van alle schuld (avas) of van een pleitbaar standpunt. Verweerder draagt de bewijslast voor het opleggen van de boete. Eiseres heeft toegegeven dat de auto op de weg geweest is tijdens de schorsing en zij heeft daarbij bevestigd dat zij door eerder gebruik van de schorsingsregeling goed op de hoogte is van de schorsingsvoorwaarden. In zoverre kan haar een verwijt worden gemaakt ter zake van het schenden van de schorsingsvoorwaarden en het daaruit volgende betalingsverzuim. In dit geval is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van avas of een pleitbaar standpunt. Eiseres heeft aangevoerd dat het een menselijke fout was en dat zij geëmotioneerd was door het overlijden van haar kat op 17 januari 2020. Hoewel voorstelbaar is dat op die dag van 17 januari eiseres niet aan de schorsing heeft gedacht, had zij toch wel aanstonds daarna, toen de auto steeds weer gebruikt werd, tot de beëindiging van de schorsing moeten overgaan. Bovendien had de ontschorsing eigenlijk in elk geval al op 13 januari 2020 moeten plaatsvinden, omdat de auto toen ook op de weg was en er die dag geen APK-keuring heeft plaatsgevonden (artikel 72, eerste lid, aanhef en onder m, van de Wet MRB). Eiseres heeft met haar betoog dus geen omstandigheden of feiten aangedragen waaruit de conclusie zou kunnen worden getrokken dat haar geen enkel verwijt treft. De verzuimboete is naar het oordeel van de rechtbank dan ook terecht opgelegd.

15. De rechtbank zal nu beoordelen of de boete van € 402 voldoende is afgestemd op de ernst van de overtreding en de mate waarin deze aan eiseres kan worden verweten, rekening houdend met de omstandigheden waaronder de overtreding is gepleegd. Eiseres heeft aangevoerd dat haar financiële omstandigheden tot matiging zouden moeten leiden. Zij schrijft dat zij alleenstaande moeder van twee pubers is en het haar net lukt om het huishouden te laten draaien en dat zij spaart voor een voordelige kampeervakantie na corona. Verweerder heeft in het systeem van de Belastingdienst haar gegevens opgezocht en heeft gevonden dat eiseres in 2021 over een eigen woning en twee auto’s beschikt, dat zij een inkomen geniet van € 50.000 en een bedrag van € 92.000 op haar bankrekening heeft. Ook heeft verweerder in het systeem van de Belastingdienst gevonden dat haar kinderen, die thuis wonen respectievelijk € 35.000 en € 42.000 op hun rekening hebben staan en dat de cijfers voor omliggende jaren vergelijkbaar zijn. Verweerder is daarom van mening dat er – wegens gebrek aan een verklaring van eiseres hierover – geen enkele reden voor matiging van de boete is wegens financiële omstandigheden. De rechtbank is dat met verweerder eens. De rechtbank neemt voor de hoogte van de boete ook in aanmerking dat de berekende naheffingsperiode niet een heel jaar betreft, hetgeen doorwerkt in de berekende boete en dat eiseres beter wist ten aanzien van de voorwaarden van de schorsing. Onder deze omstandigheden acht de rechtbank de boete van € 402 passend en geboden.

16. Het beroep is ongegrond. De rechtbank heeft ambtshalve geconstateerd zij niet binnen twee jaar na de kennisgeving van de boete van ofwel 23 maart 2020 dan wel 24 april 2020 (de brief van 23 maart 2020 heeft eiseres niet gehad zegt zij) uitspraak doet en dat daardoor de duur van de redelijke termijn voor berechting met een periode van tussen de 0 en 6 maanden is overschreden. Dit dient tot een vermindering van de boete met 5% (€ 21) te leiden. Het bedrag van de boete wordt daarom vastgesteld op € 381.

17. Er is geen aanleiding om proceskosten te vergoeden.