Rechtbank Noord-Nederland, 08-09-2015, ECLI:NL:RBNNE:2015:4672, LEE - 14 _ 5313

1.1.

Eiseres exploiteert sinds 29 december 2006 een bouwbedrijf. Op 15 september 2010 bevestigt eiseres de opdracht tot de bouw van een woning voor [X] voor een bedrag van € 224.100 inclusief omzetbelasting op een perceel dat in eigendom is bij [X] . [X] heeft het perceel op 5 november 2009 in eigendom verkregen van een particulier, namelijk de heer [naam] . De koopsom voor het perceel bedroeg € 100.000 en de daarover verschuldigde overdrachtsbelasting € 6.000. De heer [naam] heeft het perceel op 29 februari 2008 als bouwkavel van Stichting [naam] gekocht voor een bedrag van € 76.260. De btw bedroeg € 14.489.

1.2.

Op 11 november 2010 is eiseres gestart met de bouw van de woning in opdracht van [X] . Eiseres heeft in totaal € 162.100 aan bouwtermijnen in rekening gebracht. In dit bedrag is € 25.881,51 aan omzetbelasting begrepen. Op 22 september 2012 heeft eiseres de laatste nota verstuurd naar [X] . Op dat moment was de woning nog niet afgebouwd.

1.3.

Op 15 februari 2013 heeft eiseres de onafgebouwde woning met ondergrond gekocht van [X] voor € 229.500 inclusief € 4.500 overdrachtsbelasting.

1.4.

Op 13 maart 2014 heeft eiseres de onafgebouwde woning verkocht aan een particulier voor € 215.000, inclusief € 37.314 aan omzetbelasting.

1.5.

Verweerder heeft de hiervoor genoemde leveringen als volgt schematisch weergegeven:

1.6.

Op 30 april 2014 heeft eiseres aangifte omzetbelasting gedaan over het tijdvak 1 januari 2014 tot en met 31 maart 2014 naar een bedrag aan verschuldigde omzetbelasting van € 15.038. Eiseres heeft het verschuldigde bedrag niet voldaan. Op 24 mei 2014 is de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd.

1.7.

Bij uitspraak op bezwaar heeft verweerder de verschuldigde belasting verminderd tot € 12.797. Deze vermindering is als volgt berekend:

2. In geschil is het antwoord op de vraag of de onderhavige naheffingsaanslag terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd.

3. Eiseres stelt zich op het standpunt dat op grond van het besluit van de Staatssecretaris van Financiën van 19 september 2013, BLK 2013/1686M (hierna: het Besluit) zij geen omzetbelasting verschuldigd is over de levering van het onroerend goed op 13 maart 2014. Volgens eiseres moet – naast de verschuldigde omzetbelasting bij transactie 3 – ook de bij transactie 1 verschuldigde omzetbelasting in mindering worden gebracht op de levering bij transactie 5.

Subsidiair stelt eiseres zich op het standpunt dat zij over de laatste transactie van 13 maart 2014 geen omzetbelasting verschuldigd is omdat er tussen de vierde en vijfde transactie geen toegevoegde waarde zit.

4. Verweerder stelt zich op het standpunt dat het Besluit niet ziet op de in transactie 1 door de heer [naam] verschuldigde omzetbelasting. Deze omzetbelasting kan niet in mindering gebracht worden op de levering bij transactie 5.

5. De rechtbank overweegt dat op grond van artikel 11, eerste lid, onderdeel a, ten eerste, van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: Wet OB) van belasting is vrijgesteld de levering van onroerende zaken en van rechten waaraan deze zijn onderworpen, met uitzondering van de levering van een gebouw of een gedeelte van een gebouw en het er bijbehorend terrein vóór, op of uiterlijk twee jaren na het tijdstip van eerste ingebruikneming, alsmede de levering van een bouwterrein.

6. In het besluit van de Staatssecretaris van 19 september 2013, nr. BLKB 2013/1686M (hierna: het Besluit), is het volgende opgenomen:

7. Tussen partijen is niet in geschil dat op grond van het Besluit een vermindering van de in transactie 3 verschuldigde omzetbelasting dient te worden toegepast op transactie 5. De vraag die partijen verdeeld houdt, is of op grond van het Besluit eveneens een vermindering van de in transactie 1 verschuldigde omzetbelasting dient te worden toegepast op transactie 5.

8. De rechtbank overweegt dat uit de letterlijke tekst van het Besluit niet anders geconcludeerd kan worden dan dat de cumulatie die de staatssecretaris wil voorkomen bestaat uit de cumulatie die optreedt als een particulier een gebouw en het erbij behorende terrein – dat hij met btw belast verkreeg – levert aan een ondernemer die de onroerende zaak binnen de tweejaarstermijn voor de tweede of volgende keer met btw belast levert aan een (andere) particulier. Transactie 1 is een levering van bouwgrond door een ondernemer aan een particulier, gevolgd door transactie 2, een levering van (bouw)grond door een particulier aan een andere particulier. Deze twee transacties staan naar het oordeel van de rechtbank los van de daarop volgende transacties 3, 4 en 5. Weliswaar is er bij transactie 1 omzetbelasting verschuldigd geweest door de verkoper die door de koper niet in aftrek kon worden gebracht, maar op deze ‘cumulatie’ van omzetbelasting – indien en voor zover daarvan sprake is – is de goedkeuring in het Besluit – die naar het oordeel van de rechtbank beperkt dient te worden uitgelegd – niet van toepassing. De bij transactie 1 verschuldigde omzetbelasting kan op grond van het Besluit niet in mindering worden gebracht op de bij transactie 5 verschuldigde omzetbelasting.

9. Subsidiair stelt eiseres dat zij met betrekking tot transactie 5 in het geheel geen omzetbelasting verschuldigd is omdat er geen sprake is van toegevoegde waarde ten opzichte van transactie 4. Eiseres heeft de onroerende zaak gekocht voor € 225.000 en heeft de onroerende zaak verkocht voor € 215.000. Omdat eiseres hierbij geen winst heeft gerealiseerd, stelt eiseres dat zij geen omzetbelasting verschuldigd zou zijn. De rechtbank is van oordeel dat deze grief dient te worden verworpen omdat het standpunt van eiseres geen steun vindt in de Wet OB dan wel in de Richtlijn van de Raad van 28 november 2006 betreffende het gemeenschappelijke stelsel van belasting over de toegevoegde waarde (Btw-richtlijn).

10. De rechtbank overweegt dat verweerder voor de vermindering van omzetbelasting is uitgegaan van de bij transactie 5 verschuldigde en bij transactie 3 voldane omzetbelasting (zie 1.7). Ingevolge het Besluit is goedgekeurd dat alleen omzetbelasting dient te worden voldaan voor zover de vergoeding voor de levering (transactie 5) de vergoeding overtreft waarover bij de vorige levering (transactie 3) omzetbelasting is voldaan.

11. Ingevolge het bepaalde in artikel 67c van de AWR kan ingeval niet, gedeeltelijk niet of niet tijdig de belasting is betaald een verzuimboete worden opgelegd met een maximum van € 4.920. Ingevolge paragraaf 23, derde lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 wordt ingeval niet, gedeeltelijk niet of niet tijdig de belasting is betaald, omdat er te weinig belasting is aangegeven een verzuimboete opgelegd van 2% van de niet, gedeeltelijk niet of niet binnen de termijn betaalde belasting tot het wettelijk maximum van € 4.920. Een dergelijke verzuimboete blijft slechts achterwege indien sprake is van afwezigheid van alle schuld (hierna: avas) dan wel van een pleitbaar standpunt. De bewijslast dat sprake is van avas dan wel een pleitbaar standpunt rust op eiseres. Eiseres heeft geen afzonderlijke gronden tegen de verzuimboete aangevoerd. Nu voorts niet in geschil is dat ten onrechte geen omzetbelasting is voldaan, acht de rechtbank de oplegging van de verzuimboete terecht en ook passend en geboden. Wel dient de verzuimboete, conform hetgeen onder 10 is overwogen, te worden verminderd tot op een bedrag van € 201.

12. Gelet op het voorgaande dient het beroep gegrond te worden verklaard en dienen de naheffingsaanslag en de boete te worden verminderd.

13. Omdat de rechtbank het beroep gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht € 328 vergoedt.

14. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank, overeenkomstig hetgeen partijen met elkaar ter zitting zijn overeenkomen, op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.224 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde van € 244, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 490 en een wegingsfactor 1).