Rechtbank Noord-Nederland, 09-06-2016, ECLI:NL:RBNNE:2016:2707, AWB - 14 _ 2007, 15/4493 t/m 15/4499

1. Ter zitting zijn partijen bij wijze van compromis overeengekomen dat de naheffingsaanslagen moeten worden verminderd tot de volgende bedragen:

2. Omdat de rechtbank de beroepen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht (8 maal € 165) vergoedt.

3. Voor wat betreft de door verweerder te vergoeden proceskosten verschillen partijen van mening over de vraag of voor de toepassing van artikel 8:75, eerste lid, van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en het Besluit proceskosten bestuursrecht (Bpb) sprake is van één (volgens verweerder) of acht bezwaren en beroepen (zoals eiseres stelt).

4. De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 12 april 2013, ECLI:NL:HR:2013:BZ6822, het volgende geoordeeld:

5. De rechtbank stelt vast dat de onderhavige acht naheffingsaanslagen zijn verenigd in één geschrift en dat verweerder de uitspraken op bezwaar gericht tegen deze acht naheffingsaanslagen ook heeft vervat in één geschrift. Gelet hierop, is de rechtbank van oordeel dat sprake is van één bezwaar en - naar analogie van het bij 4 vermelde arrest van de Hoge Raad - één beroep. Hieraan doet niet af dat de rechtbank dit beroep heeft gesplitst in acht zaken en voor elk van deze zaken griffierecht heeft geheven. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat de beoordeling inzake het splitsen van zaken en het heffen van griffierecht los staat van de beoordeling van het aantal beroepen voor de proceskostenveroordeling.

6. De rechtbank volgt dus verweerders standpunt dat voor de proceskostenveroordeling sprake is van één bezwaar en één beroep. Voor dat geval zijn partijen het ter zitting eens geworden dat de proceskosten op grond van het Bpb voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand moeten worden vastgesteld op € 2.476 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 246 en een wegingsfactor 2; 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 496 en een wegingsfactor 2). De rechtbank ziet geen aanleiding om van dit gezamenlijke standpunt af te wijken.

7. Eiseres heeft tot een bedrag van € 1.000 verzocht om immateriële schadevergoeding wegens overschrijding van de redelijke termijn in de beroepsfase. De rechtbank constateert dat het tijdsverloop tussen de ontvangst van het bezwaarschrift door verweerder (29 oktober 2013) en de uitspraak van de rechtbank (7 juni 2016) twee jaar, zeven maanden en 8 dagen bedraagt. De redelijke termijn voor geschilbeslechting van twee jaar is dus met (afgerond) zeven maanden overschreden. Deze vertraging is in geheel in de beroepsfase ontstaan. De rechtbank ziet daarom aanleiding om overeenkomstig eiseres’ verzoek de Staat der Nederlanden (de Minister) te veroordelen tot vergoeding van de immateriële schade die eiseres heeft geleden tot een bedrag van € 1.000. Omdat het bedrag van de schadevergoeding minder dan € 5.000 beloopt, behoeft de Minister, gelet op zijn beleidsregel van 8 juli 2014, nr. 436935, Stcrt. 2014, nr. 20210, niet in de gelegenheid te worden gesteld hierop schriftelijk of mondeling verweer te voeren.