Rechtbank Noord-Nederland, 10-08-2017, ECLI:NL:RBNNE:2017:3022, AWB - 15 _ 3225

1.1.

Eiseres oefent een pluimveeverwerkingsbedrijf uit. Zij produceert zowel diepvriesproducten als vers gekoelde producten. Afnemers van eiseres stellen hoge eisen aan de door hen af te nemen producten, met name ook op het terrein van hygiëne en product(voedsel)veiligheid. Tot de afnemers van eiseres behoren grote multinationals die met enige regelmaat zelf audits uitvoeren op het gebied van kwaliteit en processen op diverse gebieden op locatie bij eiseres.

1.2.

SVO Vakopleiding Food (SVO) is een aanbieder van vakopleidingen in de foodindustrie. Eiseres is door het kenniscentrum van SVO erkend als leerbedrijf in het kader van de Wet Educatie en Beroepsonderwijs (WEB). Deze erkenning ziet onder meer op de hierna genoemde opleidingen.

1.3.

SVO Opleidingen heeft sinds 2007 de volgende opleidingen bij eiseres verzorgd:

- BBL 1: Assistent medewerker voedsel en leefomgeving, crebocode 93760;

- BBL 3: Productievakkracht versindustrie, crebocode 93691;

- BBL 3: Installeren (eerste monteur elektronische installaties) met crebocode 94281.

1.4.

Voor de opleiding “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” zijn 73 werknemers van eiseres die werkzaam waren op de afdelingen inpak, panklaar en expeditie ingeschreven. Deze opleiding duurt in beginsel één jaar waarbij verlenging met een jaar mogelijk is. Voor elk van deze werknemers is door middel van een daartoe ingericht formulier een “Praktijkovereenkomst voor beroepsopleidingen” (POK) opgemaakt. Deze POK ziet volgens de tekst op de periode van 1 september 2008 tot en met 31 augustus 2010. Deze laatste datum is met pen gewijzigd in 31 augustus 2009. Voorts is onder meer vermeld dat de omvang van de beroepspraktijkvorming van de opleiding 40 uur bedraagt. Deze POK is ondertekend door het Kenniscentrum SVO, SVO Opleidingen, de deelnemer en eiseres. Op de POK is één datum van ondertekening vermeld: 25 september 2008. Op het formulier is bij de naam van de praktijkopleider niets ingevuld. Voor elk van deze deelnemers is vervolgens een tweede POK opgemaakt. Deze POK ziet volgens de tekst op de periode van 1 september 2009 tot en met 31 augustus 2010. Deze laatste datum is met pen gewijzigd in 31 augustus 2011. Deze POK is ondertekend door dezelfde partijen als de eerste POK, waarbij 3 september 2009 als enige datum van ondertekening is vermeld.

1.5.

De bij 1.4 bedoelde werknemers waren verdeeld in zes groepen. Deze groepen hadden één keer in de zes weken les. De eerste groep had voor het eerst op 2 oktober 2008 les. De werknemers hebben in totaal 7, 8 of 9 lessen gevolgd. De laatste lesdag voor acht van de elf werknemers van de zesde groep was 8 oktober 2009. Van de vierde groep hebben tien van de twaalf werknemers tot 5 november 2009 les gehad. Op 5 februari 2010 zijn door SVO aan de werknemers die van SVO een voldoende beoordeling ontvingen, diploma’s uitgereikt.

1.6.

De bij 1.4 bedoelde werknemers hebben een portfolio bijgehouden Eiseres heeft van twee willekeurige werknemers de portfolio’s in het geding gebracht. Deze portfolio’s zijn representatief voor alle bij 1.4 bedoelde werknemers. Het eerste portfolio is van werknemer [F] . Op de voorkant staat aangegeven dat [H] en [F] als mentor fungeren en dat [F] ook de praktijkopleider is. Dit portfolio bevat het op 5 februari 2010 gedagtekende diploma. Daarnaast bestaat dit portfolio uit zes hoofdstukken, te weten:

1. Inleiding

In dit hoofdstuk wordt onder meer uitgelegd wat een portfolio is en hoe hiermee moet worden gewerkt.

2. CV & Vragenlijst

3. Overzicht verzamelde bewijzen

4. Ontwikkelmeter

De ontwikkelmeter is, zoals in de portfolio staat beschreven, een hulpmiddel om de sociale competenties te meten en bestaat uit de onderdelen Samenwerken, Werkhouding, Communiceren, Leren en Functioneren als medewerker in de organisatie. Alle onderdelen bestaan uit verschillende aandachtspunten. In de ontwikkelmeter is op 6 februari 2009, 24 juni 2009 en 16 november 2009 vastgelegd hoe [F] op deze aandachtspunten heeft gescoord.

5. Goedgekeurde bewijsmaterialen

- “ Producten en materialen transporteren”

- “ Productiewerkzaamheden uitvoeren”

- “ Werkplek op orde houden”

- “ Werken volgens de regels”

- “ Gezonde voeding”

6. Nieuwe bewijsmaterialen

In dit hoofdstuk is niets opgenomen.

1.7.

Het tweede in het geding gebrachte portfolio is van werknemer [G] . Op de voorkant staat aangegeven dat [J] als mentor fungeert en dat [K] praktijkopleider is. [K] is bij eiseres werkzaam als voorman. Dit portfolio heeft dezelfde indeling in hoofdstukken als die van [F] . [G] heeft in het CV onder meer vermeld dat hij sinds 1978 bij eiseres werkzaam is en op alle afdelingen heeft gewerkt. Volgens hoofdstuk 4 Ontwikkelmeter is de ontwikkelmeter op 23 januari 2009, op 3 september 2009 en op 26 november 2009 ingevuld. Volgens hoofdstuk 5 Goedgekeurde bewijsmaterialen heeft [G] dezelfde werkplekopdrachten uitgevoerd als [F] en heeft hij vergelijkbare bewijsmaterialen bijgevoegd. Hoofdstuk 6 Nieuwe bewijsmaterialen bevat een aantal documenten die, zoals volgt uit de inleiding van het portfolio, nog niet zijn besproken met de docent.

1.8.

Eiseres heeft over de negende vierwekenperiode van het jaar 2008 tot en met de vierde vier wekenperiode van het jaar 2010 in haar aangiften loonheffingen de afdrachtvermindering onderwijs toegepast ter zake van het volgen door de bij 1.4 bedoelde werknemers van de opleiding “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving”.

1.9.

Twaalf werknemers van eiseres zijn ingeschreven voor de opleiding “Productievakkracht versindustrie”. De duur van de opleiding is twee jaar. Voor elk van deze werknemers is door middel van een daartoe ingericht formulier een POK opgemaakt. Deze POK ziet op de periode van 1 september 2007 tot en met 31 augustus 2009. Deze POK is ondertekend door het Kenniscentrum SVO, SVO Opleidingen, de deelnemer en eiseres. Op de POK is één datum van ondertekening vermeld: 3 september 2007. Op het formulier is ingevuld dat [L] praktijkbegeleider is. Zij heeft echter niet gefungeerd als praktijkbegeleider.

1.10.

De bij 1.9 bedoelde werknemers zijn in 2007 begonnen met hun opleiding. Zij hebben maximaal 27 dagdelen les gehad. De laatste lesdag was op 23 oktober 2008. Het diploma is behaald door zes werknemers op 30 november 2008, door één werknemer op 24 april 2009, door één werknemer op 5 mei 2009 en door twee werknemers op 31 maart 2009.

1.11.

Eiseres heeft geen portfolio’s in het geding gebracht van de bij 1.9 bedoelde werknemers inzake het volgen van de opleiding “Productievakkracht versindustrie”.

1.12.

Eiseres heeft over de eerste vier wekenperiode van het jaar 2008 tot en met de negende vier wekenperiode van het jaar 2009 en voor één werknemer tot en met de tiende vier wekenperiode van het jaar 2009 in haar aangiften loonheffingen de afdrachtvermindering onderwijs toegepast ter zake van het volgen door de bij 1.9 bedoelde werknemers van de opleiding “Productievakkracht versindustrie”.

1.13.

Eén werknemer van eisers is ingeschreven voor de opleiding “Installeren”. Eisers heeft in de jaren 2009 en 2010 ter zake van het volgen van deze opleiding in haar aangiften loonheffingen de afdrachtvermindering onderwijs toegepast.

1.14.

Eiseres is bij de toepassing van de afdrachtvermindering onderwijs ter zake van de onderhavige opleidingen afgegaan op informatie van SVO.

1.15.

Verweerder heeft op 29 oktober 2013 een boekenonderzoek ingesteld bij eiseres. Van dit onderzoek is op 24 november 2014 een rapport opgemaakt. Dit rapport bevat een oordeel over de aanvaardbaarheid van de aangiften loonheffingen van eiseres over de jaren 2008 tot en met 2010. Het onderzoek heeft zich alleen gericht op de juistheid van de op grond van de Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie voor de volksverzekering (WVA) geclaimde afdrachtvermindering onderwijs. In dit rapport is primair ten aanzien van de opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” geconcludeerd dat over het gehele controletijdvak geen recht op afdrachtvermindering onderwijs bestaat, omdat niet is bewezen dat er daadwerkelijk sprake is van een voor de WVA kwalificerende BBL-opleiding als bedoeld in artikel 14, eerste lid, aanhef en onderdeel a van de WVA. Subsidiair is in het rapport van het boekenonderzoek geconcludeerd dat geen recht bestaat op afdrachtvermindering, omdat niet is bewezen dat er bij aanvang van de opleiding een door alle partijen ondertekende rechtsgeldige POK aanwezig was. Verder is nog een meer subsidiair standpunt ingenomen, waarbij om formele redenen de hoogte van de geclaimde afdrachtvermindering naar beneden is bijgesteld. Hierbij is onder meer de periode waarover de afdrachtvermindering is geclaimd, gecorrigeerd. Ten aanzien van de opleiding “Installeren” is geconcludeerd dat voor het jaar 2009 terecht een bedrag van € 664 aan afdrachtvermindering onderwijs is geclaimd, maar dat van het voor het jaar 2010 geclaimde bedrag aan afdrachtvermindering van € 1.572, slechts € 208 als zodanig in aanmerking kan worden genomen. Deze correctie houdt verband met de omstandigheid dat het loon boven het toetsloon komt voor werknemers jonger dan 25 jaar.

1.16.

In het rapport van het boekenonderzoek is meegedeeld dat als volgt is, dan wel zal worden nageheven:

1.17.

1.18.

Naar aanleiding van het boekenonderzoek heeft verweerder de onderhavige naheffingsaanslagen, beschikkingen heffingsrente en boetebeschikkingen aan eiseres opgelegd. Bij de bestreden uitspraken op bezwaar heeft verweerder deze naheffingsaanslagen en heffingsrente- en boetebeschikkingen gehandhaafd.

2. In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder de door eiseres ter zake van de opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” voor de jaren 2008 tot en met 2010 toegepaste afdrachtvermindering onderwijs terecht heeft nageheven. Tevens is in geschil het antwoord op de vraag of verweerder terecht aan eiseres vergrijpboetes heeft opgelegd.

3. Ter zitting heeft eiseres’ gemachtigde bevestigd dat zij niet langer bestrijdt dat zij ter zake van de opleiding “Installeren” over de tweede tot en met de achtste vierwekenperiode van het jaar 2010 ten onrechte de afdrachtvermindering onderwijs heeft toegepast, omdat het loon van de desbetreffende werknemer boven het toetsloon lag. Voor dit ten onrechte geclaimde bedrag van € 1.364 (€ 1.572 -/- € 208, zie 1.15) is de naheffingsaanslag voor het jaar 2010 dus niet in geschil.

4. Om proceseconomische redenen zal de rechtbank als eerste de tussen partijen in geschil zijnde vraag of de deelnemende werknemers van eiseres de van de crebo geaccrediteerde opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” deel uitmakende beroepspraktijkvorming van 1.600 uur - zo is tussen partijen niet in geschil - daadwerkelijk hebben gevolgd, behandelen.

5.1

Eiseres stelt dat haar aan de opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” deelnemende werknemers in de praktijk de geleerde stof toepasten. Daarmee is volgens haar invulling gegeven aan de beroepspraktijkvorming. Gedurende de looptijd van de POK’s hebben deze werknemers begeleiding gekregen van praktijkbegeleiders en docenten van SVO. Zij hebben voorts een portfolio bijgehouden. De ontwikkeling van de medewerker heeft steeds centraal gestaan, hetgeen is vastgelegd in de ontwikkelmeters. De praktijkbegeleiders en de praktijkopleiders hadden regelmatig overleg. De praktijkopleiders van SVO waren doorgaans één keer per maand op de werkvloer aanwezig om terugkoppeling te geven aan de praktijkbegeleiders. Ook begeleidden zij, evenals de praktijkbegeleiders, dan de deelnemers en bespraken de voortgang met hen. Sommige voormannen waren tevens praktijkbegeleider. De deelnemers leerden ook andere processen uit het bedrijf kennen, waarmee zij niet dagelijks te maken hadden. Daarnaast telt volgens eiseres het reguliere werken mee voor de beroepspraktijkvorming, zodat aan de vereiste 1.600 uur beroepspraktijkvorming is voldaan. Nu is gebleken dat aan werknemers van eiseres door SVO diploma’s zijn uitgereikt, heeft SVO, zijnde het bevoegd gezag, dus aangegeven dat eiseres als erkend leerbedrijf haar werknemers de beroepspraktijkvorming heeft laten volgen en dat de meesten deze met goed resultaat hebben afgesloten. Het enkele feit dat niet iedereen geslaagd is, geeft tevens aan dat daadwerkelijk inhoudelijk kritisch is getoetst.

5.2

5.3

5.4

Naar het oordeel van de rechtbank rust op eiseres de last om aannemelijk te maken dat de aan de opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” deelnemende werknemers de beroepspraktijkvorming daadwerkelijk hebben gevolgd in de zin van hetgeen bij 5.3 is overwogen. De rechtbank zal hierna beoordelen of eiseres aan deze bewijslast heeft voldaan.

5.5

De rechtbank is van oordeel dat uit de door de eiseres daartoe overgelegde portfolio’s (zie bij 1.6 en 1.7) van de aan de opleiding “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” deelnemende werknemers niet kan worden opgemaakt dat bij deze werknemers gedurende de hele periode waarover de afdrachtvermindering onderwijs is toegepast, sprake is geweest van het daadwerkelijk volgen van de voorgeschreven 1.600 uur beroepspraktijkvorming. De rechtbank verwijst daarbij ook naar hetgeen zij heeft overwogen in de laatste twee volzinnen bij 5.3. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat de opleiding volgens de portfolio’s uit slechts vijf werkplekopdrachten bestond, waarbij de werknemers zich volgens het praktijkleerboek drie weken lang in de praktijk dienden bezig te houden met die werkplekopdrachten (zie bij 1.6). Over de (wijze van) uitvoering in de praktijk van deze werkplekopdrachten is in de portfolio’s niets opgenomen. Weliswaar is ter zake van deze praktijkopdrachten een ingevuld en geparafeerd beoordelingsformulier in de portfolio’s aanwezig, maar dit geeft geen inzicht in de wijze van invulling van de beroepspraktijkvorming. Evenmin kan hieruit, dan wel anderszins uit de portfolio’s de (mate van) voortgang en begeleiding van de werknemers worden afgeleid. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat de ontwikkelmeters slechts zien op de sociale competenties en dus niet op de werkplekopdrachten. Voor eiseres’ ter zitting opgeworpen stelling dat ook na de in het praktijkleerboek voorgeschreven drie weken beroepspraktijkvorming heeft plaatsgevonden, bieden de portfolio’s geen enkel aanknopingspunt. Hoewel de rechtbank het voorstelbaar acht dat de voormannen er extra op hebben gelet dat de opgedane theoretische kennis in de praktijk werd uitgevoerd en dat het optimaal in de praktijk brengen van deze kennis een continuproces vergt, acht de rechtbank dit onvoldoende om te kunnen concluderen dat sprake is geweest van het door middel van begeleiding op de werkplek volgen van onderricht in de praktijk. Verder blijkt uit de portfolio’s niets van betrokkenheid van de docenten van SVO op de werkvloer. Hierbij wijst de rechtbank eiseres erop dat uit het feit dat SVO diploma’s heeft uitgereikt niet zonder meer kan worden geconcludeerd dat SVO ook steeds zicht had op en betrokken was bij de beroepspraktijkvorming van de desbetreffende werknemers. Daarbij tekent de rechtbank tevens aan dat de beide werknemers waarvan de portfolio is overgelegd reeds jarenlang bij eiseres werkzaam waren en derhalve beschikten over jarenlange ervaring (zie 1.6 en 1.7).

5.6

5.7

Het antwoord op de bij 4 vermelde vraag luidt ten aanzien van de opleiding “Productievakkracht versindustrie” eveneens ontkennend. Nu eiseres ten aanzien van deze opleiding in het geheel geen portfolio’s in het geding heeft gebracht, heeft zij niet aannemelijk gemaakt dat de aan die opleiding deelnemende werknemers de beroepspraktijkvorming daadwerkelijk hebben gevolgd. Ook overigens heeft eiseres geen stukken overgelegd, waaruit zou kunnen volgen dat ter zake wel sprake is geweest van het volgen van de beroepspraktijkvorming.

6. Reeds nu niet aannemelijk is geworden dat daadwerkelijk sprake is geweest van het volgen van de beroepspraktijkvorming, heeft verweerder de door eiseres ter zake de opleidingen “Assistent medewerker voedsel en leefomgeving” en “Productievakkracht versindustrie” voor de jaren 2008 tot en met 2010 toegepaste afdrachtvermindering onderwijs naar het oordeel van de rechtbank terecht nageheven. De vraag of aan eiseres de afdrachtvermindering onderwijs dient te worden onthouden op de grond dat de POK’s niet voldoen aan de formele vereisten, behoeft dus geen bespreking meer. Ook het meer subsidiaire standpunt behoeft gelet daarop geen bespreking meer.

7. De beroepen gericht tegen de naheffingsaanslagen zijn ongegrond.

8.1

Eiseres stelt dat verweerder ten aanzien van de vergrijpboeten niet aan zijn bewijslast heeft voldaan. Eiseres voert aan dat de beroepspraktijkvorming een begrip is dat niet heel precies wettelijk is ingevuld. Ook nu, na tientallen procedures, bestaat er in de rechtspraak nog geen eenduidigheid over de vraag hoe dit begrip moet worden ingevuld. Eiseres kan dan ook niet worden verweten dat zij grof schuldig een verkeerde invulling aan dit begrip heeft gegeven. Nu deze rechtbank heeft geoordeeld dat het werken in de praktijk volstaat als beroepspraktijkvorming, was het handelen van eiseres juist en als het al niet juist zou zijn geweest, was het pleitbaar. Eiseres had bij aanvang van de opleidingen en ten tijde van de opleidingstrajecten niet kunnen weten hoe er invulling moest worden gegeven aan de voorwaarden voor toepassen van de WVA, aldus eiseres. Eiseres voert verder aan dat SVO niet heeft aangegeven dat SVO zichzelf niet als fiscaal geautoriseerd beschouwt.

8.2

Verweerder stelt dat de vergrijpboeten zijn opgelegd, omdat is geconstateerd dat aan de POK’s formele gebreken kleven en eiseres daarnaast niet aannemelijk heeft kunnen maken dat daadwerkelijk sprake was van beroepspraktijkvorming. Verweerder verwijt eiseres dat zij volstrekt onvoldoende zorg heeft betracht om na te gaan of zij wel recht had op de afdrachtvermindering onderwijs. Eiseres had volgens verweerder niet enkel af mogen gaan op uitlatingen van de onderwijsaanbieder SVO. Zij had zelf onderzoek moeten (laten) doen naar het kunnen toepassen van de afdrachtvermindering onderwijs. SVO heeft immers een onderwijskundige taak en niet een fiscale taak. Eiser had zich op de hoogte moeten stellen over de inhoud van het begrip beroepspraktijkvorming en had moeten navragen of daarvoor het regulier werken volstaat. Van een pleitbaar standpunt is volgens verweerder geen sprake.

8.3

In artikel 67f, eerste lid, van de Algemene Wet inzake Rijksbelastingen is bepaald dat, indien het aan opzet of grove schuld van de belastingplichtige of de inhoudingsplichtige is te wijten dat belasting welke op aangifte moet worden voldaan of afgedragen niet, gedeeltelijk niet, dan wel niet binnen de in de belastingwet gestelde termijn is betaald, dit een vergrijp vormt ter zake waarvan de inspecteur hem een bestuurlijke boete kan opleggen van ten hoogste 100 percent van de in het tweede lid omschreven grondslag voor de boete.

8.4

Op verweerder rust naar het oordeel van de rechtbank de last om te bewijzen dat is voldaan aan de bij 8.3 vermelde delictsomschrijving. Zoals volgt uit hetgeen bij 5.4 tot en met 6 is overwogen volgt dat eiseres ten onrechte de afdrachtvermindering onderwijs heeft toegepast, omdat zij niet heeft voldaan aan één van de ter zake gestelde materiële voorwaarden (het aannemelijk maken van het volgen van de beroepspraktijkvorming). Dit leidt tot het oordeel dat eiseres de loonbelasting die op aangifte moest worden afgedragen gedeeltelijk niet heeft betaald. De vraag of dit aan eiseres’ grove schuld is te wijten, dient naar het oordeel van de rechtbank ontkennend te worden beantwoord. Zoals volgt uit de gedingstukken heeft eiseres zich, waarbij zij is afgegaan op informatie van SVO, bij de toepassing van de afdrachtvermindering onderwijs op het standpunt gesteld dat de Belastingdienst niet de bevoegdheid heeft om te oordelen over de inhoud, de zwaarte en kwaliteit van de opleiding en/of over de vraag of de opleiding aan de wettelijke onderwijsvereisten voldoen die het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap aan een beroepsbegeleidende leerweg stelt. Die bevoegdheid komt volgens eiseres toe aan de Onderwijsinspectie. Eiseres was hierbij van mening dat met het behaalde diploma zou kunnen worden aangetoond dat de beroepspraktijkvorming gedurende de looptijd van de POK is gevolgd. Zoals eiseres veronderstelde, was van de zojuist bedoelde materiële voorwaarde, het jegens verweerder aannemelijk maken van beroepspraktijkvorming, geen sprake. Eiseres heeft dit standpunt in haar beroepschrift nog herhaald. Mede gelet op de conclusie van de Advocaat-Generaal van 11 april 2017 in de bij de Hoge Raad aanhangige zaak met het zaaknummer 16/05616 (ECLI:NL:PHR:2017:332), is de rechtbank van oordeel dat eiseres – naar objectieve maatstaven gemeten – redelijkerwijs kon en mocht menen dat dit standpunt en daarmee de door haar gedane aangiften loonheffingen juist waren. Daarom kan niet worden gezegd dat het aan grove schuld van eiseres is te wijten dat die aangiften op de grond dat eiseres het volgen van de beroepspraktijkvorming niet aannemelijk heeft gemaakt, onjuist waren en dat daardoor te weinig belasting is geheven (vergelijk rechtsoverweging 3.4 van het arrest van de Hoge Raad van 21 april 2017, nr.15/05278, ECLI:NL:HR:2017:638).

8.6

Verweerder stelt dat de aangiften loonheffingen, althans meerdere aangiften, ook onjuist waren op de grond dat aan de POK’s formele gebreken kleven, waardoor eiseres geen, althans niet voor de door haar geclaimde periode, recht heeft op de afdrachtvermindering onderwijs. Hierbij betwist verweerder dat alle betrokken partijen allemaal op dezelfde datum de POK’s hebben ondertekend. Verder stelt verweerder dat het aantal te volgen praktijkuren per kalenderjaar niet juist staat vermeld op de POK’s en dat de naam van de praktijkbegeleider hierop niet of onjuist staat vermeld. Ook is volgens verweerder ten onrechte de onderwijs- en examenregeling niet bij de POK’s gevoegd. De rechtbank is van oordeel dat, voor zover er al sprake zou zijn van de door verweerder gestelde gebreken aan de POK’s en die gebreken wettelijk gezien aan de toepassing van de afdrachtvermindering in de weg zouden staan, eiseres – naar objectieve maatstaven gemeten - redelijkerwijs kon en mocht nemen dat zij ondanks deze gebreken toch aanspraak kon maken op de afdrachtvermindering onderwijs. Bij dit oordeel heeft de rechtbank betrokken dat in de rechtspraak verdeeldheid bestond over de vraag of er slechts aanspraak kon worden gemaakt op de afdrachtvermindering onderwijs op basis van een schriftelijke en door alle betrokken partijen ondertekende POK als bedoeld in artikel 7.2.8 van de WEB. Aan die verdeeldheid heeft de Hoge Raad pas in zijn arrest van 15 januari 2016, 15/00350, ECLI:NL:HR:2016:38, dus (ruim) na het indienen van de onderhavige aangiften loonheffingen, een einde gemaakt door deze vraag bevestigend te beantwoorden. Indien de aangiften loonheffingen al onjuist zouden zijn op de grond dat aan de POK’s formele gebreken zouden kleven, kan dus niet worden gezegd dat dit is te wijten aan eiseres’ grove schuld.

8.7

Voor zover verweerder (meer subsidiair) nog bedoelt te stellen dat (een gedeelte van) de aangiften loonheffingen onjuist waren op de grond dat de geclaimde afdrachtvermindering om formele redenen tot een te hoog bedrag is berekend, is de rechtbank van oordeel dat verweerder onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat dit aan eiseres’ grove schuld is te wijten.

8.8

Gelet op het voorgaande concludeert de rechtbank dat verweerder de onderhavige vergrijpboeten niet aan eiseres had mogen opleggen.

9. De beroepen gericht tegen de boetebeschikkingen zijn gegrond. De rechtbank vernietigt de uitspraken op de hiertegen gerichte bezwaren alsmede de boetebeschikkingen.

10. Het beroep wordt geacht mede betrekking te hebben op de heffingsrente. Eiseres heeft geen zelfstandige gronden tegen de in rekening gebrachte heffingsrente aangevoerd. De rechtbank ziet geen aanleiding af te wijken van de beschikkingen heffingsrente.

11. Omdat de rechtbank in de zaken 15/3226 en 15/3227 de beroepen gegrond verklaart, bepaalt de rechtbank dat verweerder aan eiseres het door haar betaalde griffierecht (2 maal € 331) vergoedt.

12. De rechtbank veroordeelt verweerder in de door eiseres gemaakte proceskosten. Deze kosten stelt de rechtbank op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vast op € 1.730 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 246; 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 0,5 punt voor het indienen van een conclusie van repliek, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 495 en een wegingsfactor 1). Vanwege de samenhang tussen de zaken 15/3226 en 15/3227 veroordeelt de rechtbank verweerder in elk van deze zaken in de helft van de hiervoor berekende proceskosten.