Rechtbank Roermond, 31-01-2002, AD8840, 43396 / HA ZA 01 - 199

Uitspraak: 31 januari 2002.

V O N N I S

van de rechtbank Roermond

in de zaak van:

eiseres:

tegen:

gedaagde:

1. Inhoud van het procesdossier

Er wordt recht gedaan op de volgende processtukken:

2. Vaststaande feiten

3. Vordering en stellingen van Otto

Otto vordert [gedaagde] te veroordelen tot betaling van een bedrag van f 82.581,94 (€ 37.474,05) vermeerderd met de wettelijke rente en de beslag- en proceskosten.

4. Verweer van [gedaagde]

[gedaagde] concludeert tot niet-ontvankelijk verklaring van Otto in de vorderingen dan wel tot afwijzing van het gevorderde, met kostenveroordeling.

[gedaagde] voert daartoe het volgende verweer.

Naast taxidiensten heeft [gedaagde] in 2000 gedurende één maand gratis de vervoersplanning verzorgd, dit met het oog op een eventueel langdurige samenwerking met Otto. Toen de planning eenmaal op papier stond, besloot Otto het voortaan zelf te doen en is de samenwerking niet tot stand gekomen. Nadat de werkzaamheden bij Otto waren beëindigd, heeft [gedaagde] met drie medevennoten op 14 november 2000 Eurosend Uitzendgroep BV opgericht. [gedaagde] betwist dat zij heeft getracht -met gebruikmaking van vertrouwelijke gegevens- opdrachten van klanten van Otto te verkrijgen. [gedaagde] heeft van Otto nimmer een debiteuren- of relatiebestand ontvangen. Hij wist niet dat werknemers van Otto een non-concurrentie-/geheimhoudingsbeding hadden ondertekend. Ten aanzien van de laster stelt [gedaagde] dat hem woorden in de mond zijn gelegd. Als laatste stelt [gedaagde] dat de schadeclaim van Otto onvoldoende onderbouwd is.

5. Beoordeling van het geschil

5.1 De vraag die beantwoord dient te worden is of er sprake is geweest van onrechtmatig handelen door [gedaagde] in de vorm van oneerlijke concurrentie. De rechtbank gaat ervan uit dat dit kan worden aangenomen indien komt vast te staan dat [gedaagde] gebruik heeft gemaakt van vertrouwelijke bedrijfsinformatie, welke hij heeft verkregen tijdens zijn werkzaamheden ten behoeve van Otto en vervolgens heeft gebruikt bij het benaderen van klanten van Otto.

5.2 Vooropgesteld dient te worden dat tussen partijen vast staat dat zij geen non-concurrentiebeding zijn overeengekomen. Derhalve stond het [gedaagde] vrij een uitzendbureau te starten, ook indien dit vervolgens opereert op dezelfde markt en met gebruikmaking van hetzelfde concept als het uitzendbureau van Otto.

5.3 Niet onrechtmatig acht de rechtbank het feit dat [gedaagde] lagere offertes heeft uitgebracht aan ondernemingen die tot de klantenkring van Otto behoren, nu vaststaat dat [gedaagde] niet aan een non-concurrentiebeding was gebonden en niet is gesteld of gebleken dat [gedaagde] ten opzichte van het bedrijf waarop de vordering betrekking heeft, Interpress, onware, misleidende, denigrerende of andere onrechtmatige mededelingen over Otto heeft gedaan.

5.5 De rechtbank oordeelt als volgt. Er is sprake van vertrouwelijke informatie wanneer uit de aard van de gegevens duidelijk blijkt dat het dermate gevoelige bedrijfsinformatie betreft, bijvoorbeeld specifiek voor deze bedrijfsvoering, dat [gedaagde] had moeten begrijpen dat het in het maatschappelijk verkeer als onzorgvuldig wordt beschouwd hiervan gebruik te maken. Voorts is mogelijk dat partijen overeengekomen zijn dat de bedrijfsinformatie, welke [gedaagde] vanwege zijn werkzaamheden onder zich kreeg, vertrouwelijk was en dat hij als zodanig hiermee om diende te gaan.

5.6 Uit het door partijen gestelde blijkt niet dat zij zijn overeengekomen dat er sprake was van vertrouwelijke informatie, noch dat uit de aard van de gegevens viel af te leiden dat het in casu zodanig gevoelige bedrijfsinformatie betrof, dat deze als vertrouwelijk beschouwd diende te worden. Hierdoor is niet vast komen te staan dat er sprake was van vertrouwelijke bedrijfsinformatie, welke op generlei wijze gebruikt mocht worden door [gedaagde].

5.7 Daarbij stelt Otto dat het onrechtmatige handelen temeer blijkt daar [gedaagde] gebruik heeft gemaakt van voormalig werknemers van Otto, terwijl [gedaagde] op de hoogte was van het feit dat Otto met zijn werknemers een non-concurrentie /geheimhoudingsbeding was overeengekomen. [gedaagde] erkent contacten te hebben gehad met voormalig werknemers van Otto, echter hij betwist op de hoogte te zijn geweest van de aanwezigheid van een dergelijk beding. Otto heeft vervolgens, anders dan op haar weg had gelegen, nagelaten haar stellingen nader te onderbouwen. De rechtbank zal de stelling van Otto dat [gedaagde] op de hoogte was van het bestaan van dit non-concurrentiebeding, derhalve als onvoldoende onderbouwd passeren.

5.8 Derhalve kan niet worden gesteld dat [gedaagde] onrechtmatig heeft gehandeld, in die zin dat er sprake is geweest van oneerlijke concurrentie.

5.10 [gedaagde] heeft eveneens gemotiveerd betwist het door Otto opgevoerde bedrag aan schade geleden als gevolg van werkzaamheden uitgevoerd door Deloitte & Touche. De rechtbank stelt voorop dat het te rade gaan bij een dergelijk bedrijf een vrijwillige keuze is van Otto, waarbij de daaruit voortkomende kosten voor haar rekening komen en in principe niet worden gezien als schade, tenzij anders gesteld. De rechtbank is van oordeel dat geheel niet is gesteld waarom er in dit geval wel sprake is van schade en dat daarnaast onvoldoende is gesteld met betrekking tot het causale verband tussen deze schade en enig onrechtmatig handelen van [gedaagde].

5.12 De rechtbank wijst alle vorderingen af. Otto zal als de in het ongelijk gestelde partij worden veroordeeld in de kosten van deze procedure. Hierbij zal de rechtbank tevens de kosten van de anticipatieprocedure betrekken.

B E S L I S S I N G

De rechtbank:

wijst de vorderingen af;

veroordeelt Otto in de proceskosten van [gedaagde], welke kosten tot aan deze uitspraak worden begroot op:

Dit vonnis is gewezen door mr. R.M.L.M. Magnée en ter openbare civiele terechtzitting van 31 januari 2002 uitgesproken in tegenwoordigheid van de griffier.