Rechtbank 's-Gravenhage, 13-07-2006, AY6448, AWB 05/3172 IB/ PVV

Uitspraakdatum: 13 juli 2006

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X.], wonende te [Y.], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te [P.], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiser voor het jaar 2002 een aanslag inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen opgelegd met dagtekening 4 juni 2004, berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 27.866.

1.2. Eiser heeft tegen deze aanslag bezwaar gemaakt. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 30 maart 2005 de aanslag gehandhaafd. Eiser heeft daartegen bij brief van 9 mei 2005, ontvangen bij de rechtbank op 10 mei 2005, beroep ingesteld.

1.3. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken ingezonden en een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 26 januari 2006. Daar zijn namens eiser verschenen [gemachtigde] en namens verweerder [gemachtigde A.] en [gemachtigde B.].

1.5. Na sluiting van het onderzoek ter zitting is de rechtbank in raadkamer tot de conclusie gekomen dat het onderzoek niet volledig is geweest. De rechtbank heeft het onderzoek heropend en daarbij bepaald op welke wijze dit onderzoek wordt voortgezet. In dat kader heeft de rechtbank verweerder in de gelegenheid gesteld in overleg te treden met het Centre Commun de la Sécurité Sociale te Luxemburg ten einde de geldigheid te bespreken van een door eiser bij brief van 11 januari 2006 aan de rechtbank overgelegde, zogenoemde E 101-verklaring en verweerder opgedragen haar binnen de daarvoor gestelde termijn van drie maanden schriftelijk te informeren over de stand van zaken met betrekking dat overleg. Van deze beslissing is door de rechtbank bij schrijven van 1 februari 2006, verzonden op gelijke datum, gemotiveerd mededeling gedaan aan partijen.

1.6. Bij brief van 2 mei 2006 heeft verweerder de rechtbank geïnformeerd over de stand van zaken met betrekking tot het onder 1.5 bedoelde overleg en zijn standpunten ter zake herhaald. Eiser heeft bij brief van 29 mei 2006 gereageerd op deze brief van verweerder.

1.7. Nadat partijen daarvoor toestemming hebben gegeven, heeft de rechtbank bepaald dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft en heeft zij het onderzoek gesloten.

2. Feiten

De rechtbank stelt op grond van de stukken en het verhandelde ter zitting de volgende feiten vast.

2.1. Eiser is geboren op [geboortedatum] 1970. Hij bezit de Nederlandse nationaliteit. Hij is gehuwd en woont in [woonplaats].

2.2. Eiser is het gehele jaar 2002 in dienstbetrekking bij [naam] SARL, gevestigd te [naam vestigingsplaats], Luxemburg, werkzaam geweest aan boord van het motortankschip [naam schip]l (hierna: het schip).Het schip was in genoemd jaar eigendom van rederij [naam rederij] B.V., gevestigd te [vestigingsplaats]. Aan dit bedrijf is met betrekking tot het schip op 20 maart 1998 een Rijnvaartverklaring als bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de Wet vervoer binnenvaart uitgereikt.

2.3. Eiser heeft voor het jaar 2002 aangifte gedaan van een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 27.886. Daarbij heeft hij verzocht om vrijstelling van premies volksverzekeringen voor het gehele jaar 2002.

2.4. Met dagtekening 4 juni 2004 heeft verweerder aan eiser een aanslag inkomstenbelasting en premies volksverzekeringen opgelegd naar een belastbaar inkomen uit werk en woning en premie-inkomen van € 27.886. Verweerder heeft de gevraagde vrijstelling van premies volksverzekeringen niet verleend.

2.5. Bij de bestreden uitspraak op bezwaar heeft verweerder die aanslag gehandhaafd.

3. Geschil

3.1. In geschil is of verweerder eiser terecht als verzekerde en derhalve als premieplichtig voor de Nederlandse volksverzekeringen heeft aangemerkt.

3.2. Eiser beantwoordt deze vraag ontkennend. Verweerder is daarentegen van mening dat deze vraag bevestigend moet worden beantwoord.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Het hier van belang zijnde wettelijke kader luidt als volgt.

4.1.2. In artikel 11, tweede lid, eerste volzin, van het Verdrag, is bepaald dat op de rijnvarende van toepassing is de wetgeving van de Verdragsluitende Partij op het grondgebied waarvan zich de zetel bevindt van de onderneming, waartoe het in artikel 1, sub m, van het Verdrag bedoelde schip, aan boord waarvan deze rijnvarende zijn beroepsarbeid verricht, behoort.

4.1.3. Ingevolge artikel 7, tweede lid, aanhef en onder a, van Verordening (EEG) nr. 1408/71, blijven ongeacht het bepaalde in artikel 6 van toepassing de Verdragen van 27 juli 1950 en van 30 november 1979 betreffende de sociale zekerheid van Rijnvarenden.

4.2. De rechtbank stelt op grond van de gedingstukken vast dat het Centre Commun de la Sécurité Sociale te Luxemburg op 5 januari 2006 een E 101- verklaring heeft verstrekt waarin ten aanzien van eiser is verklaard dat hij onderworpen blijft aan de Luxemburgse wetgeving 'conformément aux dispositions de l'article 13.2 du reglement no 1408/71 du 01.01.2002 au indéterminé'. In deze verklaring is eiser aangeduid als 'travailleur salarié' en Christa Interschipping te Betrange als zijn 'employeur' voor onbepaalde tijd sinds 1 januari 2002. In de afgifte van een dergelijke verklaring is in Verordening (EEG) nr. 574/72 onder andere voorzien bij detachering van werknemers.

4.3. Partijen verschillen allereerst van mening over de betekenis van deze verklaring in het kader van de beantwoording van de in 3.1. genoemde rechtsvraag. Daarover overweegt de rechtbank als volgt.

4.4. De rechtbank stelt vast dat het HvJ EG in zijn arrest van 26 januari 2006, zaak C-2/05, Herbosch Kiere N.V. heeft geoordeeld dat een E 101-verklaring, zolang deze niet is ingetrokken of ongeldig is verklaard, geldt in de interne rechtsorde van de lidstaat waarin de betrokken werknemers zijn gedetacheerd en de organen ervan dan ook bindt. In zijn overwegingen verwijst het HvJ EG naar het hiervoor in 3.4. genoemde arrest van 10 februari 2000 (Fitzwilliam Executive Search), waarin het HvJ EG reeds in overeenkomstige zin had geoordeeld. Aanvullend heeft het HvJ EG in genoemd arrest van 26 januari 2006 nog geoordeeld dat uit evengenoemd oordeel volgt dat een rechterlijke instantie van de lidstaat van ontvangst niet bevoegd is de geldigheid na te gaan van een E 101-verklaring wat betreft de staving van de feiten op grond waarvan een dergelijke verklaring is afgegeven.

4.5. Op grond van de gedingstukken staat vast dat de ten aanzien van eiser afgegeven E 101-verklaring niet is ingetrokken of ongeldig is verklaard. Gelet op de in 4.4. weergegeven jurisprudentie van het HvJ EG moet derhalve worden uitgegaan van de rechtsgeldigheid van deze verklaring. Dit betekent dat het ervoor moet worden gehouden dat eiser voor het in geding zijnde jaar 2002 voor de volksverzekeringen niet in Nederlands is verzekerd, maar in Luxemburg. Verweerder heeft eiser voor het in geding zijnde jaar 2002 dan ook ten onrechte als premieplichtig voor de volksverzekeringen aangemerkt en premies volksverzekeringen geheven.

4.6. Gelet op de in 4.4. weergegeven jurisprudentie en hetgeen in 4.5. is overwogen, ziet de rechtbank geen aanleiding over te gaan tot het stellen van prejudiciële vragen aan het HvJ EG, zoals verweerder in zijn brief aan de rechtbank van 2 mei 2006 heeft voorgesteld, overigens zonder daarbij toe te lichten waarom dit noodzakelijk zou zijn.

4.7. Hetgeen hiervoor is overwogen leidt de rechtbank tot de conclusie dat het beroep gegrond dient te worden verklaard en dat de bestreden uitspraak op bezwaar wegens strijd met de wet voor vernietiging in aanmerking komt. Met toepassing van artikel 8:72, vierde lid, van de Awb, zal de rechtbank voorts doen wat verweerder rechtens had behoren te doen en de aanslag verminderen tot een aanslag zonder premies volksverzekeringen en bepalen dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het vernietigde besluit.

4.8. Aan hetgeen eiser subsidiair en meer subsidiair heeft aangevoerd komt de rechtbank derhalve niet meer toe.

5. Proceskosten

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 13 juli 2006 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. S.C. Stuldreher, mr. J.P.F. Slijpen en mr. G.J. van Leijenhorst in tegenwoordigheid van mr. A.J. Kwestro, griffier.