Rechtbank 's-Gravenhage, 26-01-2007, AZ9966, AWB 06/2757 IB/PVV

Uitspraakdatum: 26 januari 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X.], wonende te [Y.], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te [P.] verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft met dagtekening 25 januari 2006 aan eiser voor het jaar 2003 een aanslag (aanslagnummer 2[00000000000]) inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen opgelegd.

1.2. Eiser heeft bij brief van 23 januari 2006, door verweerder ontvangen op 25 januari 2006, bezwaar gemaakt.

1.3. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 6 maart 2006 de aanslag gehandhaafd.

1.4. Eiser heeft daartegen bij brief van 13 maart 2006, ontvangen bij de rechtbank op 14 maart 2006, beroep ingesteld.

1.5. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

2.2. Verweerder heeft met dagtekening 22 januari 2003 voor het jaar 2003 aan eiser een eerste voorlopige teruggaaf verleend van € 322. Vervolgens heeft eiser voor het jaar 2003 een voorlopige teruggaaf 2003 aangevraagd in verband met kinderkorting, aanvullende kinderkorting, extra aanvullende kinderkorting, aftrek kinderopvang en aftrek eigen woning. Naar aanleiding daarvan heeft verweerder met dagtekening 15 februari 2003 een tweede voorlopige teruggaaf voor het jaar 2003 verleend van € 4.190.

2.3. Naar aanleiding van de door eiser voor het jaar 2003 ingediende aangifte heeft verweerder met dagtekening 15 april 2004 een voorlopige aanslag opgelegd tot een te betalen bedrag van € 4.535, inclusief € 45 aan heffingsrente. Deze voorlopige aanslag is op 7 mei 2004 gewijzigd in een voorlopige aanslag tot een aan eiser terug te betalen bedrag van € 4.535.

2.4. In de aangifte voor het jaar 2003 heeft eiser als rente van eigenwoningschuld een bedrag van € 8460 in mindering op de voordelen uit eigen woning gebracht, waardoor de aangegeven belastbare inkomsten uit eigen woning € 7636 negatief bedroegen. De echtgenote van eiser heeft in haar aangifte voor het jaar 2003 eveneens het op deze wijze berekende bedrag van € 7636 negatief als belastbare inkomsten uit eigen woning opgevoerd.

2.5. Aan eiser is met dagtekening 25 januari 2006 een definitieve aanslag opgelegd tot een te betalen bedrag van € 4.882 inclusief € 392 aan heffingsrente. Bij de berekening van deze aanslag heeft verweerder het onder 2.4. genoemde bedrag van € 7636 niet in aanmerking genomen omdat hij dit bedrag aan de echtgenote van eiser heeft toegerekend.

2.6. Met dagtekening 25 januari 2006 is aan de echtgenote van eiseres een definitieve aanslag voor het jaar 2003 opgelegd. Bij de berekening van deze aanslag heeft verweerder het onder 2.4. genoemde bedrag van € 7636 in mindering op het belastbare inkomen uit werk en woning gebracht.

3. Geschil

In geschil is het antwoord op de vraag of verweerder de door eiser aangegeven belastbare inkomsten uit eigen woning geheel of gedeeltelijk in aanmerking had moeten nemen bij de vaststelling van de aanslag.

3.1. Eiser voert aan dat de aanslag ten onrechte op een te hoog bedrag is vastgesteld. Naar zijn mening dient de rente van de eigen woning alsnog op het belastbare inkomen uit werk en woning in mindering te worden gebracht.

3.2. Verweerder neemt het standpunt in dat de aanslag tot het juiste bedrag is vastgesteld. Het volledige bedrag van de belastbare inkomsten uit eigen woning is aan de echtgenote van eiser toebedeeld. Deze heeft in haar aangifte 2003 dit bedrag opgevoerd.

4. Beoordeling van het geschil

4.2. Tot de gemeenschappelijk inkomensbestanddelen behoren de belastbare inkomsten uit eigen woning (artikel 2.17, vijfde lid, aanhef en onder a, van de Wet).

4.3. Naar volgt uit beider aangiften hebben eiser en zijn echtgenote ervoor gekozen de belastbare inkomsten uit eigen woning ten bedrage van € 7636 voor 100% aan ieder van hen toe te rekenen.

4.4. Naar het oordeel van de rechtbank doet zich hier voor een geval als bedoeld in artikel 2.17, vierde lid, aanhef en ten eerste, van de Wet, waarin de gekozen onderlinge verhouding niet leidt tot een volkomen verdeling van het gemeenschappelijke inkomstenbestanddelen. Van een volkomen verdeling is immers geen sprake indien het gemeenschappelijke inkomstenbestanddeel aan elk van de partners voor het volledige bedrag wordt toegerekend.

4.5. Nu de belastbare inkomsten uit eigen woning in de door eiser en zijn echtgenote gekozen onderlinge verhouding niet volkomen tussen hen zijn verdeeld, dienen deze inkomsten ingevolge artikel 2.17, vierde lid, van de Wet bij eiser en zijn echtgenote ieder voor de helft in aanmerking te worden genomen.

4.6. Het vorenstaande brengt mee dat het belastbare inkomen uit werk en woning van eiser met € 3.818 dient te worden verlaagd.

4.7. Ten overvloede overweegt de rechtbank dat, indien verweerder wenst over te gaan tot een corresponderende herziening van de van de echtgenote van eiser geheven belasting, artikel 16, tweede lid, aanhef en onder b, van de Algemene wet inzake rijksbelastingen hem daartoe de mogelijkheid biedt.

4.8. Het beroep is gegrond. De rechtbank zal de uitspraak op bezwaar vernietigen en de aanslag verminderen.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld dat eiser kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 26 januari 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. van Leijenhorst, in tegenwoordigheid van S. Kedar, griffier.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te 's-Gravenhage (belastingkamer), Postbus 20021, 2500 EA Den Haag.