Rechtbank 's-Gravenhage, 30-08-2007, ECLI:NL:RBSGR:2007:2839 BB3369, AWB 06/9747/IB/PVV

Uitspraakdatum: 30 augustus 2007

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Eiser heeft in het jaar 2004 een WAO/AAW-uitkering ten bedrage van € 35.938 van [stichting C] ontvangen (hierna: de uitkering). Hierop is een bedrag van € 11.684 aan loonbelasting ingehouden. Eiser heeft sinds 1 augustus 1986 een dienstverband met [D], welke organisatie deel uit maakt van [stichting C].

2.2. Eiser heeft over het onderhavige jaar aangifte inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 28.437. In deze aangifte heeft hij het bedrag van de uitkering in rubriek 3a ingevuld. Bij de voorlopige aanslagregeling is aan eiser een arbeidskorting van € 1.213 verleend. Bij de definitieve aanslagregeling heeft verweerder de onder 2.1. genoemde uitkering aangemerkt als inkomen uit vroegere arbeid en heeft hij op die grond de arbeidskorting niet verleend.

2.3. In geschil is of eiser recht heeft op toepassing van de arbeidskorting.

2.5. Naar het oordeel van de rechtbank is het bij de aanslag in de heffing betrokken inkomen geen inkomen dat met tegenwoordige arbeid is behaald. Hierbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking. Gesteld noch gebleken is dat eiser in 2004 in het kader van een onderneming, een dienstbetrekking of een werkzaamheid arbeid heeft verricht. De uitkering heeft eiser niet genoten ter zake van bepaalde arbeid of van arbeid gedurende een bepaald tijdvak. De uitkering vindt slechts in algemene zin haar oorzaak in de omstandigheid dat eiser in het verleden arbeid heeft verricht. De uitkering is niet op grond van artikel 1.7a van de Wet gelijkgesteld met loon uit tegenwoordige arbeid, omdat zij niet is genoten wegens tijdelijke arbeidsongeschiktheid.

2.6. Naar het oordeel van de rechtbank kon eiser aan de omschrijving die in het aangiftebiljet wordt gegeven van de in rubriek 3a in te vullen inkomsten, meer in het bijzonder de woorden 'andere inkomsten van uzelf uit tegenwoordige dienstbetrekking die onder de loonheffing vielen' (hierna: de omschrijving in rubriek 3a), niet het in rechte te honoreren vertrouwen ontlenen dat de uitkering voor de toepassing van de arbeidskorting als loon uit tegenwoordige arbeid zou worden aangemerkt. Zo eiser de omschrijving in rubriek 3a al in redelijkheid in de door hem bepleite zin heeft kunnen opvatten, dan nog zijn de daaraan door eiser ontleende verwachtingen geen reden om een juiste wetstoepassing achterwege te laten. Hierbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking. De omschrijving in rubriek 3a is niet aan te merken als een beleidsregel, toezegging of goedkeuring. Zij is een beknopte toelichting op rubriek 3a van het aangiftebiljet. Naar vaste jurisprudentie van de Hoge Raad kan aan een dergelijke toelichting slechts een in rechte te honoreren vertrouwen worden ontleend indien een aantal voorwaarden is vervuld. Een van deze voorwaarden is de dispositie-eis, welke inhoudt dat de belanghebbende, afgaande op de inlichting, een handeling heeft verricht of nagelaten, ten gevolge waarvan hij niet alleen de wettelijk verschuldigde belasting heeft te betalen, maar daarenboven schade lijdt. Uit hetgeen eiser heeft gesteld noch uit hetgeen anderszins is gebleken, kan worden afgeleid dat in het onderhavige geval aan de dispositie-eis is voldaan.

2.7. Aan de klacht van eiser dat het in aanmerking nemen van zijn inkomen als loon uit vroegere dienstbetrekking geen recht aan zijn situatie doet, kan de rechtbank geen gehoor geven omdat het de rechter ingevolge artikel 11 van de Wet algemene bepalingen niet is toegestaan de innerlijke waarde of billijkheid van wettelijke bepalingen te beoordelen.

2.8. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

2.9. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 30 augustus 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. van Leijenhorst, in tegenwoordigheid van mr. S.R.M. Dekker, griffier.