Rechtbank 's-Gravenhage, 20-12-2007, BC9450, AWB 06/6153

Uitspraakdatum: 20 december 2007

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te [P], verweerder.

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft aan eiseres met dagtekening 27 augustus 2005 een aanslag in de vennootschapsbelasting 2002 opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van € 644.755. Tegelijkertijd heeft verweerder bij beschikking aan eiseres heffingsrente in rekening gebracht tot een bedrag van € 2.349 (hierna: de beschikking heffingsrente).

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 8 juni 2006 de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

1.3. Eiseres heeft daartegen bij brief van 29 juni 2006, ontvangen bij de rechtbank op 5 juli 2006 2006, beroep ingesteld.

1.4. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5. Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

1.7. Verweerder heeft voor de zitting een pleitnota toegezonden aan de rechtbank en aan de wederpartij, welke pleitnota met instemming van partijen wordt geacht ter zitting te zijn voorgedragen.

1.8. Eiseres heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en een exemplaar daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan verweerder. Verweerder heeft verklaard geen bezwaar te hebben tegen overlegging van de bij deze pleitnota behorende bijlagen.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1. Eiseres is opgericht op [datum] 1973. Zij vormt tezamen met haar dochtermaatschappijen [A] B.V., [B] Holding B.V. en [C] B.V. een fiscale eenheid voor de vennootschapsbelasting.

2.2. De enig aandeelhouder van eiseres is de heer [aandeelhouder]. Deze is tevens directeur van eiseres en haar dochtermaatschappijen.

2.3. Eiseres houdt zich voornamelijk bezig met de productie van en de handel in veevoeders.

2.4. Eiseres heeft haar aangifte vennootschapsbelasting 2002 op 29 december 2003 ingediend. Op 6 januari 2004 heeft verweerder aangekondigd bij eiseres een boekenonderzoek in te stellen. Het boekenonderzoek is op 9 maart 2004 aangevangen. Op 12 juli 2005 heeft verweerder het definitieve rapport van het boekenonderzoek aan eiseres gestuurd. De definitieve aanslag vennootschapsbelasting is op 27 augustus 2005 opgelegd.

3. Geschil

3.1. In geschil is of verweerder teveel heffingsrente in rekening heeft gebracht.

3.3 Verweerder neemt het standpunt in dat de beschikking heffingsrente juist is. Het boekenonderzoek heeft niet langer geduurd dan nodig was. Het is niet waar dat de controlerende ambtenaar steeds nieuwe informatie wenste. Wel vroeg hij om aanvullende informatie omdat de antwoorden van eiseres daartoe aanleiding gaven. De wetgever heeft een zeer ruime beoordelingsvrijheid bij de vormgeving van wetgeving. Deze vrijheid is de wetgever niet te buiten gegaan door de verhoging van de heffingsrente in 2005 met 1,5 procentpunt. Van een schending van het in artikel 1 van het Eerste Protocol bij het EVRM neergelegde rechtszekerheidsbeginsel is dan ook geen sprake.

3.4. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en herziening van de beschikking heffingsrente, zodanig dat daarin geen heffingsrente wordt berekend over de periode van 1 januari 2005 tot 12 juli 2005 en over de resterende periode naar een percentage van 3,5%.

3.5. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4. Beoordeling van het geschil

4.1. Eiseres betoogt dat van het tijdsverloop tussen 1 januari 2003 (begin van het tijdvak waarover de heffingsrente is berekend; hierna: rentetijdvak) en 27 augustus 2005 (het tijdstip waarop de aanslag is opgelegd) een deel (de periode van 1 januari 2005 tot 11 juli 2005) het gevolg is van een aan verweerder toe te rekenen vertraging, en dat zulks ertoe dient te leiden dat de heffingsrente niet over dit deel van het rentetijdvak in rekening kan worden gebracht. De rechtbank kan eiseres hierin niet volgen omdat, ook al zou verweerder de aanslag eerder hebben kunnen opleggen dan hij heeft gedaan, de regeling van artikel 30f van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: Awr) naar tekst en strekking geen ruimte biedt om in een geval als het onderhavige uitsluitend op die grond het in rekening brengen van heffingsrente over een groot gedeelte van het in de wet voorziene rentetijdvak achterwege te laten (vergelijk Hoge Raad 22 maart 2000, nr. 35 155, BNB 2000/175).

4.3. Naar het oordeel van de rechtbank kan van de verhoging van het percentage van de heffingsrente van 3,5 naar 5 per 1 januari 2005 (artikel X van de Ministeriële regeling van 16 december 2004, nr. LJN DB2004/756M, Stcrt. 2004, 249), die per 1 januari 2006 weer teniet is gedaan (artikel IV van de Ministeriële regeling van 12 december 2005, nr. DDB2005/62M, Stcrt. 2005, nr. 251) niet gezegd worden dat deze in strijd is met artikel 1 van het Eerste Protocol bij het EVRM. Hierbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking.

4.4. Naar blijkt uit de derde volzin van artikel 1, eerste lid, van het EVRM, tasten de bepalingen van dat artikellid op geen enkele wijze het recht aan, dat een Staat heeft om de wettelijke regels toe te passen die hij noodzakelijk oordeelt om het gebruik van eigendom te reguleren in overeenstemming met het algemeen belang of om de betaling van belastingen of andere heffingen of boeten te verzekeren. De heffingsrenteregeling is een maatregel in de hier bedoelde zin. Volgens vaste jurisprudentie van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens (EHRM) moet een dergelijke maatregel een 'fair balance' waarborgen tussen de eisen van het algemeen belang en de bescherming van de individuele fundamentele rechten, waaronder het in artikel 1 van het Eerste Protocol EVRM gegarandeerde recht. Bij de beoordeling of aan dit vereiste is voldaan komt de nationale wetgever een ruime beoordelingsmarge toe (zie EHRM (Della Ciaja/Italië), 22 juni 1999, nr. 46757/99, BNB 2002/398). Naar het oordeel van de rechtbank valt de onder 4.3. vermelde verhoging van de heffingsrente voor het jaar 2005 zonder enige twijfel binnen de zo-even bedoelde ruime beoordelingsmarge van de wetgever.

5. Proceskosten

5.1. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

5.2. Voor zover eiseres heeft betoogd een verzoek te doen om haar op de voet van artikel 8:73, eerste lid, van de Awb een schadevergoeding toe te kennen, verwerpt de rechtbank dat verzoek reeds omdat een dergelijk verzoek slechts kan worden gehonoreerd als het beroep gegrond wordt verklaard.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 20 december 2007 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. J.P.F. Slijpen, mr. G.J. van Leijenhorst en mr. E.J.W. Heithuis in tegenwoordigheid van mr. M.J. van Asperen, griffier.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te 's-Gravenhage (belastingkamer), Postbus 20021, 2500 EA Den Haag.