Rechtbank 's-Gravenhage, 08-02-2008, BC6814, AWB 06/4689 IW

Uitspraakdatum: 8 februari 2008

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de ontvanger van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

Ter zitting heeft tevens de mondelinge behandeling plaatsgevonden van het beroep van eiser tegen de uitspraken op administratief beroep van 17 januari 2006 en 6 maart 2006, procedurenummer AWB 06/3532 IW. Al hetgeen is aangevoerd en overgelegd in die zaak, wordt tevens geacht te zijn aangevoerd en overgelegd in deze zaak.

1. Beslissing

2. Gronden

2.1 Aan eiser zijn aanslagen inkomstenbelasting en premie ziekenfondswet voor het jaar 2001 opgelegd. Eiser heeft tegen deze aanslagen bezwaar gemaakt, ter gelegenheid waarvan verweerder hem uitstel van betaling heeft verleend tot op het moment dat op de bezwaren zou zijn beslist. De inspecteur wees de bezwaren af en daarmee verviel het uitstel van betaling.

2.2 Eiser is tegen de uitspraken op bezwaar van de inspecteur in beroep gekomen bij het Gerechtshof te 's Gravenhage. Ter gelegenheid daarvan verzocht hij verweerder om uitstel van betaling totdat het Gerechtshof uitspraak zou hebben gedaan. Bij brieven van 3 augustus 2004 en 29 oktober 2004 heeft verweerder eiser, in verband met diens verzoek om uitstel van betaling voor een groot aantal andere aanslagen, verzocht hem een overzicht van zijn vermogen te verstrekken, teneinde te kunnen beoordelen of voor het verlenen van uitstel van betaling zekerheidstelling nodig was.

2.3 Per brief van 1 november 2004 heeft eiser aan verweerder meegedeeld dat hij een vermogen had van € 222.356, dat bestond uit een fiscale oudedagsreserve, een eigen woning, banktegoeden en beleggingen. Naar aanleiding daarvan heeft verweerder eiser gevraagd hem vóór 11 december 2004 mee te delen op welke wijze zekerheid zou worden gesteld. Omdat eiser daarop niet reageerde, heeft verweerder het verzoek om uitstel van betaling bij beschik-king van 16 februari 2006 afgewezen.

2.4 Op 15 maart 2006 zijn voor beide aanslagen dwangbevelen betekend. Daarbij is in totaal € 827 aan kosten van betekening in rekening gebracht. Eerder had verweerder eiser voor elk van deze aanslagen € 14 aanmaningskosten in rekening gebracht.

2.5 Tegen de door de belastingdeurwaarder in rekening gebrachte kosten van betekening heeft eiser beroepschriften ingediend bij verweerder. Bij de bestreden uitspraak op administratief beroep heeft verweerder het beroep ongegrond verklaard.

2.6 Omdat door eiser geen betalingen werden gedaan en geen zekerheid werd gesteld, heeft verweerder onder meer voor de hier in geding zijnde aanslagen op 4 april 2006 executoriaal beslag laten leggen op de onroerende zaken van eiser. Per brief van 7 april 2006 heeft verweerder eiser echter meegedeeld dat niet zal worden overgegaan tot uitwinning van het beslag en dat uitstel van betaling werd verleend zolang geen beslissing zou zijn genomen op de bij het Gerechtshof ingediende beroepschriften. In een kort geding voor de Rechtbank Dordrecht heeft eiser gevorderd dat het executoriale beslag zou worden opgeheven. Bij vonnis van 29 juni 2006 heeft de voorzieningenrechter van die rechtbank deze vordering afgewezen.

2.7 In geschil is of de aanmaningskosten en de kosten van betekening terecht en naar de juiste bedragen in rekening zijn gebracht. Voor de standpunten van partijen en de gronden waarop zij deze doen steunen wordt verwezen naar de stukken.

2.8 In zijn beroepschrift noemt eiser alleen de uitspraak op administratief beroep als de beslissing waartegen het beroep is gericht. De door eiser gehanteerde gronden en zijn conclusie betreffen echter ook de aan eiser in rekening gebrachte aanmaningskosten. De rechtbank merkt het beroep daarom mede aan als gericht de aan eiser in rekening gebrachte aanmaningskosten.

2.9 Uit de gedingstukken blijkt niets van door eiser gemaakte bezwaren tegen de door verweerder aan hem in rekening gebrachte aanmaningskosten. Ter zitting kon verweerder desgevraagd niet met zekerheid zeggen of tegen de aanmaningskosten ooit bezwaren zijn ingediend en uitspraken op bezwaar zijn gedaan. De rechtbank houdt het ervoor dat eiser tegen de aan hem in rekening gebrachte aanmaningskosten geen bezwaren heeft ingediend. Voor zover het beroep tegen het in rekening brengen van deze kosten is gericht, is het daarom niet-ontvankelijk verklaard.

2.12 Eiser stelt subsidiair dat verweerder onzorgvuldig heeft gehandeld door voor elke aanslag een afzonderlijk dwangbevel uit te reiken, omdat met het uitvaardigen van één dwangbevel een lager bedrag aan kosten van betekening in rekening zou zijn gebracht. De rechtbank overweegt dat beide aanslagen op hetzelfde belastingjaar betrekking hebben en eenzelfde dagtekening hebben, dat de op de aanslagen te betalen bedragen kennelijk steeds gezamenlijk zijn ingevorderd, dat de beide dwangbevelen op dezelfde dag zijn betekend en eiser de beide openstaande bedragen binnen twee dagen diende te betalen. Naar het oordeel van de rechtbank zou het dan, gezien het gestelde in de tweede volzin van artikel 12 van de Invorderingswet, in de rede hebben gelegen voor het totale bedrag één dwangbevel te betekenen. Verweerder heeft verklaard dat automatiseringstechnische problemen in de weg staan aan het betekenen van één dwangbevel bij dergelijke samenhangende aanslagen en dat om die reden het beleid is dat voor iedere aanslag afzonderlijk een dwangbevel wordt betekend. Bij het betekenen van de dwangbevelen is een totaalbedrag, inclusief aanmaningskosten, ingevorderd van € 11.550 en is voor in totaal € 827 aan kosten van betekening in rekening gebracht. Als voor de invordering van genoemd bedrag van € 11.550 één dwangbevel zou zijn betekend, zou, ingevolge het bepaalde in artikel 3, eerste lid, van de Kostenwet, een bedrag van € 799 aan kosten van betekening in rekening zijn gebracht. Dat betekent dat het door verweerder gevoerde beleid tot gevolg heeft dat aan eiser een hoger bedrag aan kosten wordt berekend dan noodzakelijk. Naar het oordeel van de rechtbank leidt het handelen overeenkomstig deze beleidsregel in dit geval dan ook tot nadelige gevolgen voor belanghebbende die onevenredig zijn in verhouding tot het met die beleidsregel te dienen doel. De rechtbank is daarom van oordeel dat verweerder, met het betekenen van meerdere dwangbevelen, heeft gehandeld in strijd met het gestelde in artikel 4:84 van de Awb en met het zorgvuldigheidsbeginsel. Deze beroepsgrond van eiser slaagt daarom.

2.13 In geding heeft eiser verwezen naar de toelichting van de Staatssecretaris van Financiën van 28 september 2005, DGB 2005/5390, bij diens beslissing om geen beroep in cassatie in te stellen tegen de uitspraak van het Gerechtshof te 's Hertogenbosch van 26 augustus 2005, nr. 2002/02638. Op grond daarvan concludeert eiser dat verweerder, met het doen van uitspraak op bezwaar, in strijd met de algemene beginselen van bestuur heeft gehandeld omdat hij, ingevolge de toelichting van de Staatssecretaris, het bezwaar tegen de in rekening gebrachte vervolgingskosten had moeten aanhouden totdat de aanslagen defini-tief zouden vaststaan. Deze beroepsgrond faalt naar het oordeel van de rechtbank. De recht-bank overweegt daartoe dat de Staatssecretaris bedoelde toelichting heeft gegeven uitsluitend in het belang van de Staat, namelijk om te voorkomen dat Belastingontvangers in soort-gelijke gevallen als aldaar aan de orde (onnodig) worden veroordeeld in de proceskosten. Dat eiser door de afwijkende handelwijze van verweerder op enigerlei wijze in zijn processuele belangen in geschaad, is gesteld noch gebleken.

2.14 Gelet op het vorenoverwogene is het beroep, voor zover het is gericht tegen de uit-spraak op administratief beroep, gegrond verklaard. Eenvoudigheidshalve heeft de rechtbank het bedrag waarmee het totaal aan in rekening gebrachte kosten van betekening moet worden verminderd, in mindering gebracht op de kosten van betekening van het dwangbevel tot betaling van de aanslag inkomstenbelasting, aanslagnummer [nummer]. Deze kosten zijn daarom verminderd tot € 684 ((€ 712 -/- (€ 827 -/- € 799)).

2.15 De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het administratieve beroep en het beroep bij de rechtbank redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift bij verweerder, met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift bij de rechtbank, 0,5 punt voor het indienen van de conclusie van repliek, met een waarde per punt van € 322, een wegingsfactor 1 voor het gewicht van de zaak en een wegingsfactor 1 voor minder dan vier samenhangende zaken), waarvan voor deze zaak € 322 in aanmerking wordt genomen.

Deze uitspraak is gedaan op 8 februari 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. Ebbeling, in tegenwoordigheid van H. van Lingen, griffier.