Rechtbank 's-Gravenhage, 01-09-2008, ECLI:NL:RBSGR:2008:15459 BG1215, AWB 07/8278

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Enkelvoudige belastingkamer

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X.], wonende te [Z.], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst te [P.], verweerder.

1 Ontstaan en loop van het geding

1.1 Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2006 een voorlopige aanslag Inkomens-afhankelijke bijdrage Zorgverzekeringswet (hierna: bijdrage Zvw) opgelegd.

1.2 Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 2 november 2007 de voorlopige aanslag verminderd tot nihil en het verzoek om vergoeding van kosten, die eiseres in verband met de behandeling van het bezwaar heeft moeten maken, afgewezen.

1.3 Eiseres heeft daartegen bij brief van 5 november 2007, ontvangen bij de rechtbank op 6 november 2007, beroep ingesteld.

1.4 Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5 Op verzoek van de rechtbank hebben partijen nadere schriftelijke inlichtingen gegeven. De door partijen daartoe ingediende stukken zijn in afschrift verstrekt aan de wederpartij.

1.6 Met toestemming van partijen heeft de rechtbank bepaald dat het onderzoek ter zitting achterwege blijft.

2 Feiten

2.1 Op 8 maart 2007 heeft eiseres elektronisch haar aangifte inkomstenbelasting voor het jaar 2006 ingediend. Eiseres heeft daarbij gebruik gemaakt van het softwareprogramma BASWIN 2007 van Elsevier/Reed Business (hierna: het aangifteprogramma). De aangifte vermeldt onder meer een bedrag aan ontvangen alimentatie van € 12.600 en een verzamel-inkomen van € 17.899.

2.2 Naar aanleiding van de aangifte heeft verweerder eiseres de onderhavige voorlopige aanslag bijdrage Zvw (hierna: de aanslag) opgelegd. De aanslag is gedagtekend 30 juni 2007 en is groot € 554 (4,4% van € 12.600). Bij het opleggen van de aanslag is € 13 heffingsrente in rekening gebracht. Eiseres heeft tegen de aanslag bezwaar gemaakt en daarbij verzocht om vergoeding van de kosten voor het inroepen van professionele rechtsbijstand.

2.3 Bij de bestreden uitspraak op bezwaar heeft verweerder de aanslag en de heffings-rente verminderd tot nihil. Daarbij sloot verweerder zich aan bij het standpunt van eiseres dat voor de bijdrage Zvw het nultarief van toepassing is omdat eiseres ook in 2005 alimen-tatie had ontvangen. Het bij het bezwaar gedane verzoek om vergoeding van de kosten van het bezwaar, heeft hij echter afgewezen.

3 Geschil

3.1 In geschil is of verweerder de kosten, die eiseres heeft gemaakt voor het inroepen van professionele rechtsbijstand bij het indienen van haar bezwaar, moet vergoeden.

3.4 Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uit-spraak op bezwaar en tot veroordeling van verweerder in de kosten die eiseres heeft gemaakt voor het inroepen van professionele rechtsbijstand bij haar bezwaar en haar beroep.

3.5 Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4 Beoordeling van het geschil

4.1 Op grond van artikel 7:15, tweede lid, van de Awb, worden de kosten, die de belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar redelijkerwijs heeft moeten maken, uitsluitend vergoed voorzover het bestreden besluit wordt herroepen wegens een aan het bestuursorgaan te wijten onrechtmatigheid.

4.2 Als een belastingaanslag bij uitspraak op bezwaar wordt verminderd is sprake van een aan de inspecteur te wijten onrechtmatigheid als de belastingaanslag ten onrechte of naar een onjuist bedrag was opgelegd tengevolge van een onjuiste wetsuitleg of een admini-stratieve fout of als de aanslag was opgelegd basis van gegevens waarvan de inspecteur wist of redelijkerwijs behoorde te weten dat die voor het opleggen van de aanslag geen goed uitgangspunt vormen.

4.3 Blijkens de gedingstukken spitst het geschil zich toe op de vraag of in de aangifte is vermeld dat eiseres ook in 2005 alimentatie heeft ontvangen. In zijn brief aan de gemach-tigde van eiseres van 19 oktober 2007, die in kopie tot de gedingstukken behoort, stelt verweerder dat de desbetreffende vraag niet is aangekruist. Eiseres heeft dit weersproken. In haar reactie op het verzoek van de rechtbank nader bewijs bij te brengen voor haar stelling dat de aangifte aantoonbaar juist is ingediend, zet eiseres uiteen wat het effect is van het met ja of nee aankruisen van de desbetreffende vraag in het door haar gebruikte aangifteprogramma. Eiseres laat zien dat het met ja aankruisen van de vraag tot gevolg heeft dat het programma geen bijdrage Zvw berekent. Verder stelt eiseres dat haar gemachtigde haar een met behulp van het programma gemaakte berekening heeft gestuurd waaruit bleek dat zij alleen € 416 inkomstenbelasting verschuldigd was. Met het vorenstaande bedoelt eiseres kennelijk te stellen dat het feit dat het programma geen bijdrage Zvw heeft berekende, tot geen andere conclusie kan leiden dan dat de desbetreffende vraag met ja was beantwoord.

4.4 In zijn schriftelijke reactie op het verzoek van de rechtbank tot het verstrekken van nadere inlichtingen heeft verweerder onder meer het volgende gesteld:

4.5 De rechtbank heeft geen reden te twijfelen aan de juistheid van hetgeen door par-tijen over en weer is aangevoerd. De rechtbank acht het daarom aannemelijk dat eiseres haar gegevens voor de elektronisch in te dienen aangifte op juiste wijze heeft ingevoerd, maar dat er bij het inlezen van de aangifte bij de Belastingdienst iets fout is gegaan. Op grond van de door verweerder verstrekte nadere inlichtingen acht de rechtbank aannemelijk dat deze fout het gevolg is van een onvolkomenheid in het door eiseres gebruikte aangifteprogramma. Naar verweerder heeft gesteld en de rechtbank aannemelijk acht, is het programma niet binnen de Belastingdienst ontwikkeld en op kwaliteit beoordeeld. De Belastingdienst is ook niet gehouden om het programma te beoordelen. Eventuele fouten ten gevolge van het gebruik van het programma dienen daarom voor risico van eiseres te blijven.

5 Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6 Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 1 september 2008 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. L. de Loor, in tegenwoordigheid van H. van Lingen, griffier.