Rechtbank 's-Gravenhage, 24-10-2008, BG1510, 09/655673

parketnummer: 09/655673-07

's-Gravenhage, 24 oktober 2008

De rechtbank 's-Gravenhage, rechtdoende in strafzaken, heeft het navolgende vonnis gewezen in de zaak van de officier van justitie tegen de verdachte:

De terechtzitting.

Het onderzoek is gehouden ter terechtzitting van 10 oktober 2008.

De verdachte, bijgestaan door zijn raadsvrouw mr K. Versteeg, advocaat te Rotterdam, is ter terechtzitting verschenen en gehoord.

De officier van justitie mr I.J.E.H.C. Degeling heeft gevorderd dat verdachte ter zake van het hem bij dagvaarding onder 1 primair en 2 primair ten laste gelegde wordt vrijgesproken en dat verdachte ter zake van het hem bij dagvaarding onder 1 subsidiair en 2 subsidiair ten laste gelegde wordt veroordeeld tot een werkstraf voor de tijd van 60 uur, subsidiair 30 dagen hechtenis, waarvan 20 uur, subsidiair 10 dagen hechtenis, voorwaardelijk, met een proeftijd van 2 jaar.

De tenlastelegging.

Aan de verdachte is ten laste gelegd - na wijziging van de tenlastelegging ter terechtzitting - hetgeen is vermeld in de ingevoegde fotokopie van de dagvaarding, gemerkt A, en van de vordering wijziging tenlastelegging, gemerkt A1.

Vrijspraak.

De rechtbank acht op grond van het onderzoek ter terechtzitting niet wettig en overtuigend bewezen hetgeen de verdachte bij dagvaarding onder 1 primair en 2 primair is ten laste gelegd, zodat hij daarvan dient te worden vrijgesproken.

De rechtbank overweegt hieromtrent het volgende.

Met betrekking tot de feiten 1 primair en 2 primair is onvoldoende gebleken van een bewuste en nauwe samenwerking bij het telkens inloggen door de medeverdachten [A] en haar partner [B] op de site van de Geassocieerde Persdiensten (GPD) en bij het downloaden van twee artikelen daarvan. Verdachte heeft één maal, op 1 oktober 2007, zijn inlognaam en wachtwoord aan medeverdachte [B] verstrekt. Verdere betrokkenheid bij het inloggen door zijn medeverdachten [B] en [A] is niet komen vast te staan, zodat van medeplegen niet kan worden gesproken.

Voorts is met betrekking tot de feiten 1 subsidiair en 2 subsidiair de opzet op medeplichtigheid aan het plegen van computervredebreuk door medeverdachte [A] niet komen vast te staan. Verdachte heeft immers zijn inlognaam en wachtwoord niet aan haar verstrekt, maar alleen aan haar partner, medeverdachte [B]. Er zijn geen feiten of omstandigheden gebleken op grond waarvan verdachte er vanuit moest gaan dat ook [A] met zijn gegevens zou inloggen.

Bewijsoverwegingen.

De rechtbank acht ook bewezen dat [B] door de inloggegevens van verdachte te gebruiken, heeft gedaan alsof niet hij, maar verdachte zelf inlogde. Het is algemeen bekend en ook bij de GPD kennelijk gebruik dat een inlogcode of inlognaam wordt verstrekt aan een persoon, die zich in feite met die code 'voorstelt' aan het systeem en vervolgens met een ook bij het systeem bekend, zelfgekozen wachtwoord kan inloggen. Dit wachtwoord is in feite de verificatie dat de inloggende persoon degene is aan wie de inlogcode is verstrekt. Als een ander met de betreffende inlogcode inlogt, doet hij dus alsof hij de persoon is aan wie de inlogcode is verstrekt.

De bewijsmiddelen.

De rechtbank grondt haar overtuiging dat de verdachte het bewezenverklaarde heeft begaan op de feiten en omstandigheden die in de bewijsmiddelen zijn vervat en die reden geven tot de bewezenverklaring.

De bewezenverklaring.

Door de voormelde inhoud van vorenstaande bewijsmiddelen - elk daarvan, ook in zijn onderdelen, gebruikt voor het bewijs van datgene waarop het blijkens zijn inhoud betrekking heeft - staan de daarin genoemde feiten en omstandigheden vast. Op grond daarvan acht de rechtbank wettig bewezen en is zij tot de overtuiging gekomen dat de verdachte de op de gewijzigde dagvaarding onder 1 subsidiair ten laste gelegde feiten heeft begaan, met dien verstande dat de rechtbank bewezen acht - en als hier ingelast beschouwt, zulks met verbetering van eventueel in de tenlastelegging voorkomende type- en taalfouten, zoals weergegeven in de bewezenverklaring, door welke verbetering de verdachte niet in de verdediging is geschaad - de inhoud van de tenlastelegging, zoals deze is vermeld in de fotokopie daarvan, gemerkt B.

Strafbaarheid van het bewezenverklaarde en van de verdachte.

Het bewezenverklaarde is volgens de wet strafbaar.

De verdachte is deswege strafbaar, nu geen strafuitsluitingsgronden aannemelijk zijn geworden.

Strafmotivering.

Na te melden straf is in overeenstemming met de ernst van de gepleegde feiten, de omstandigheden waaronder deze zijn begaan en gegrond op de persoon en de persoonlijke omstandigheden van de verdachte, zoals daarvan tijdens het onderzoek ter terechtzitting is gebleken.

Voorts wordt in het bijzonder het volgende in aanmerking genomen.

Verdachte, die werkzaam was als journalist bij de GPD, heeft zich medeplichtig gemaakt aan computervredebreuk door aan zijn oud-collega en medeverdachte [B], die werkzaam was als voorlichter op het Ministerie van SZW en zelf geen toegang meer had tot de site van de GPD, zijn inlognaam en indirect - via een op te lossen raadsel - zijn wachtwoord bekend te maken. [B] was daarmee in staat om te blijven inloggen op een gedeelte van de site van de GPD dat niet meer voor voor raadpleging door hem bestemd was. Verdachte is op deze wijze medeplichtig geweest aan het vele malen onbevoegd gebruik maken door [B] van deze niet voor hem bestemde inlogcode en wachtwoord teneinde aldus te kijken naar (onder andere) nog te publiceren en dus nog niet openbare artikelen op de site van de GPD.

Door als journalist, werkzaam bij de GPD, een buitenstaander - want dat was [B] als ex-collega -, die bovendien inmiddels voorlichter was van een ministerie, toegang te geven tot de site van zijn werkgeefster, heeft verdachte de belangen van de GPD geschaad en bijgedragen aan het ontstaan van wantrouwen tegenover de overheid. Het feit dat de GPD raadpleging van de site door werknemers die daar niet meer werkzaam waren, niet direct na hun vertrek onmogelijk maakte en daar ook niet alert op was, maakt dat niet anders, omdat verdachte hier een eigen verantwoordelijkheid had. Bovendien is alleen gebleken van het uitwisselen van inloggegevens tussen medewerkers van de GPD, die om een of andere reden niet op hun eigen werkplek konden inloggen.

De rechtbank heeft evenwel ook acht geslagen op de volgende feiten en omstandigheden, waarmee zij bij het bepalen van de strafmaat rekening houdt.

Hoewel dat nu juist ook is wat hem kan worden verweten, is aannemelijk geworden dat verdachte zich niet bewust is geweest van de uiteindelijke implicaties van zijn gedrag en deze niet heeft gewild. Hij heeft met zijn handelen ook geen persoonlijk gewin op het oog gehad. Het komt de rechtbank aannemelijk voor dat het hier, zoals verdachte heeft verklaard, in zijn ogen een vriendendienst betrof.

De rechtbank is desondanks van oordeel dat niet kan worden volstaan met een schuldigverklaring van verdachte zonder oplegging van straf; daarvoor zijn de feiten te ernstig. De rechtbank zal daarom aan verdachte een voorwaardelijke werkstraf opleggen van na te melden duur.

De toepasselijke wetsartikelen.

Deze voorschriften zijn toegepast, zoals zij golden ten tijde van het bewezenverklaarde.

Beslissing.

De rechtbank,

verklaart niet wettig en overtuigend bewezen dat de verdachte de bij gewijzigde dagvaarding onder 1 primair en onder 2 primair ten laste gelegde feiten heeft begaan en spreekt de verdachte daarvan vrij;

verklaart wettig en overtuigend bewezen, dat de verdachte de bij gewijzigde dagvaarding onder 1 subsidiair en onder 2 subsidiair ten laste gelegde feiten heeft begaan en dat het bewezenverklaarde uitmaakt:

1. subsidiair:

MEDEPLICHTIGHEID AAN COMPUTERVREDEBREUK;

2. subsidiair:

MEDEPLICHTIGHEID AAN COMPUTERVREDEBREUK, TERWIJL DE DADER DE GEGEVENS DIE ZIJN OPGESLAGEN DOOR MIDDEL VAN HET GEAUTOMATISEERD WERK WAARIN HIJ ZICH WEDERRECHTELIJK BEVINDT, VOOR ZICHZELF OF EEN ANDER OVERNEEMT;

verklaart het bewezenverklaarde en de verdachte deswege strafbaar;

verklaart niet bewezen hetgeen aan de verdachte meer of anders is ten laste gelegd dan hierboven is bewezen verklaard en spreekt de verdachte daarvan vrij;

veroordeelt de verdachte tot:

een taakstraf, bestaande uit een werkstraf, zijnde het verrichten van onbetaalde arbeid, voor de tijd van ZESTIG UREN;

beveelt, voor het geval dat de veroordeelde de taakstraf niet naar behoren verricht, dat vervangende hechtenis zal worden toegepast voor de tijd van DERTIG DAGEN;

bepaalt, dat die straf niet zal worden tenuitvoergelegd, zulks onder de algemene voorwaarde, dat de veroordeelde zich voor het einde van de hierbij op 2 jaren vastgestelde proeftijd niet schuldig maakt aan een strafbaar feit.