Rechtbank 's-Gravenhage, 13-11-2008, BM6759, 08/3095

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser en verweerder worden hierna aangeduid als respectievelijk belanghebbende en inspecteur.

1.Beslissing

De rechtbank:

2.Gronden

2.1.Belanghebbende is in het onderhavige jaar woonachtig in Nederland en werkzaam in België voor [X]. Belanghebbende heeft in Nederland aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen voor het jaar 2003 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 26.780. Bij de aangifte heeft belanghebbende verzocht om toepassing van de algemene en bijzondere compensatieregeling zoals bedoeld in artikel 27, paragraaf 1 en 2 van het Verdrag tussen het Koninkrijk België en het Koninkrijk der Nederlanden tot het vermijden van dubbele belasting en tot het voorkomen van het ontgaan van belasting inzake belastingen naar het inkomen en naar het vermogen, gesloten te Luxemburg op 5 juni 2001 (hierna: het Verdrag 2001).

2.4.De inspecteur heeft de maaltijdcheques op grond van artikel 13, eerste lid van de Wet op de loonbelasting 1964 in aanmerking genomen naar de waarde in het economische verkeer aangezien deze cheques volgens de inspecteur kunnen worden aangewend in Belgische restaurants en Belgische eetgelegenheden en zij gelden als wettig betaalmiddel in Belgische supermarkten. Ter zitting heeft de gemachtigde van belanghebbende echter verklaard dat de cheques niet overal inwisselbaar zijn. Gelet op het feit dat de inspecteur geen nader onderzoek heeft ingesteld naar het karakter van de maaltijdcheques en hij ter zitting heeft verklaard dat hij niet zeker is dat de maaltijdcheques ook buiten het bedrijfsrestaurant inwisselbaar zijn, heeft hij niet aannemelijk gemaakt dat de waarde van de cheques moet worden bepaald op de waarde in het economische verkeer.

2.5.Gelet op hetgeen belanghebbende heeft overgelegd en verklaard, acht de rechtbank aannemelijk dat de maaltijdcheques dienen ter vergoeding van maaltijden waarbij het zakelijke karakter van meer dan bijkomstig belang is. De cheques dienen derhalve conform artikel 32, eerste lid van de Uitvoeringsregeling loonbelasting 2001 te worden gewaardeerd op 218 vermenigvuldigd met € 1,50 (koffiemaaltijd), zijnde € 327. Het inkomen uit werk en woning dient aldus te worden verminderd met € 645 ( = € 972 - € 327) tot € 27.893.

2.6.Gelet op het vorenoverwogene is het beroep gegrond verklaard.

3.Proceskostenveroordeling

3.1.De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Belanghebbende verzoekt om integrale proceskostenvergoeding aangezien hij naar zijn mening als gevolg van de handelswijze van de inspecteur extra procedurekosten heeft moeten maken.

3.2.Ingevolge artikel 2, derde lid van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) kan een integrale proceskostenvergoeding worden verleend indien sprake is van bijzondere omstandigheden. Belanghebbende stelt dat hij extra proceskosten heeft moeten maken doordat de inspecteur de bezwaarschriften niet heeft aangehouden en doordat belanghebbende als grensarbeider veel extra informatie heeft moeten verstrekken. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende met het voormelde niet aannemelijk gemaakt dat de inspecteur onbehoorlijk heeft gehandeld en dat hij belanghebbende op lichtvaardige gronden in een bezwaar- en beroepsprocedure heeft betrokken, van bijzondere omstandigheden zoals bedoeld in artikel 2, derde lid van het Besluit is dan ook geen sprake.

3.3.Gelet op het de vorenoverwogene berekent de rechtbank de proceskosten van de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand op grond van artikel 1, onderdeel a van het Besluit naar de forfaits zoals neergelegd in bijlage A en B van het Besluit. Deze kosten zijn derhalve vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde van € 161 per punt, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1). Gelet op de complexiteit van de zaak ziet de rechtbank geen aanleiding om het gewicht van de zaak aan te merken als meer dan gemiddeld, de toegepaste wegingsfactor is derhalve 1.

Deze uitspraak is gedaan op 13 november 2008 door mr. J.J.J. Engel, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.C.W. Hermus, griffier.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 28 oktober 2008