Rechtbank 's-Gravenhage, 14-01-2009, BH1444, AWB 07/2666 OB

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Meervoudige belastingkamer

Procedurenummer: AWB 07/2666 OB

Uitspraakdatum: 14 januari 2009

Uitspraak als bedoeld in artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

B.V. [X], gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

1 Ontstaan en loop van het geding

1.1. Verweerder heeft op 28 december 2004 aan eiseres over het tijdvak 1 januari 1999 tot en met 31 december 1999 een naheffingsaanslag omzetbelasting (aanslagnummer [nummer]) van € 33.214 (fl. 73.194) opgelegd.

1.2. Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 15 maart 2007 de naheffingsaanslag gehandhaafd.

1.3. Eiseres heeft daartegen bij brief van 11 april 2007, op diezelfde dag per fax door de rechtbank ontvangen, beroep ingesteld. Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.4. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 3 december 2008 te 's-Gravenhage. Namens eiseres is daar verschenen drs. [A]. Namens verweerder zijn verschenen mr. [B], mr. [C] en [D].

2 Feiten

2.2. Voor het geheel van de voornoemde activiteiten is eiseres ondernemer in de zin van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna te noemen: de Wet).

2.3. Op 23 april 2004 is door verweerder een boekenonderzoek bij eiseres ingesteld naar de aanvaardbaarheid van de aangiften omzetbelasting over de periode van 1 januari 1998 tot 1 juli 2003. Het daarvan opgemaakte (definitieve) controlerapport is in afschrift als bijlage 9 bij het verweerschrift gevoegd. Uit het onderzoek is onder meer het volgende naar voren gekomen.

2.4. Voor de verhuur aan twee huurders, [E] B.V. en [F], zijn beschikkingen als bedoeld in artikel 11, eerste lid, onderdeel b, ten 5O, van de Wet (hierna ook: beschikkingen belaste verhuur) afgegeven met als ingangsdatum 1 mei 1993 onderscheidenlijk 1 februari 1997. Voor de verhuur aan andere huurders is niet geopteerd voor belaste verhuur.

2.6. Volgens de eigen gegevens van verweerder waren er in 1999 naast de hiervoor genoemde huurders nog meer (rechts)personen gevestigd in de gebouwen van eiseres aan de [adres]. De controlerend ambtenaar is ervan uitgegaan dat eventuele van deze (rechts)personen ontvangen huren zijn vrijgesteld van omzetbelasting en heeft terzake geen omzetbelasting nageheven.

2.7. In de administratie van eiseres zijn drie aan de [adres 2] gerichte facturen aangetroffen van 7 juli 1999, 20 augustus 1999 en 15 november 1999 voor verrichte verbouwwerkzaamheden. De facturen bedragen in totaal € 80.285 (fl. 176.925), vermeerderd met € 14.049 (fl. 30.961) aan omzetbelasting.

2.9. Eiseres heeft over het jaar 1999 per kwartaal aangifte gedaan. Volgens de aangiften is in 1999 in totaal een belaste omzet gerealiseerd van € 41.338 (fl. 91.097), waarover € 7.234 (fl. 15.942) aan omzetbelasting is verschuldigd. De aangiften vermelden geen vrijgestelde omzet. In de aangiften is in totaal € 10.618 (fl. 23.400) als in rekening gebrachte omzetbelasting in aftrek gebracht. De per saldo resulterende teruggaaf van € 3.384 (fl. 7.458) is verleend.

2.10. In het bezwaarschrift tegen de naheffingsaanslag heeft de gemachtigde van eiseres aangegeven dat de met omzetbelasting belaste omzet over 1999 € 137.087 (fl. 302.100) bedraagt, de vrijgestelde omzet € 41.975 (fl. 92.500) en de in aftrek te brengen voorbelasting € 55.044 (fl. 121.301). Voor zover het bezwaar strekt tot teruggaaf van omzetbelasting heeft verweerder het bezwaarschrift aangemerkt als een teruggaafverzoek als bedoeld in artikel 17 van de Wet. Bij beschikking van 4 juli 2007 heeft verweerder dit verzoek niet-ontvankelijk verklaard en daarbij overwogen dat er geen aanleiding is om ambtshalve een teruggaaf te verlenen.

2.11. De naheffingsaanslag is hangende het boekenonderzoek opgelegd ter behoud van rechten. Verweerder heeft daarbij, op basis van de gegevens die tot 9 december 2004 uit het boekenonderzoek bekend waren geworden, boven de aangegeven omzet een extra belaste omzet berekend van € 189.795 (fl. 418.254) en over dit bedrag 17,5 percent omzetbelasting nageheven.

3 Geschil

3.1. In geschil is de omvang van de belaste huuropbrengsten en de omvang van de in aftrek te brengen voorbelasting. In dit verband is tevens in geschil of op grond van artikel 27e van de AWR of artikel 36 van de Wet de zogeheten omkering van de bewijslast moet worden toegepast.

3.4. Voor de verdere onderbouwing van de standpunten van partijen verwijst de rechtbank naar de gedingstukken.

3.5. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4 Beoordeling van het geschil

4.1. Volgens de onder 2.10 weergegeven feiten en de onder 3.2 omschreven standpunten van eiseres heeft zij in haar eigen visie in 1999 een aanzienlijk hoger bedrag aan belaste omzet gerealiseerd dan is vermeld in de aangiften. Eiseres heeft daarnaast niet aannemelijk gemaakt dat aan haar meer omzetbelasting in rekening is gebracht die voor aftrek in aanmerking komt dan het bedrag van € 10.618 (fl. 23.400) waarmee reeds rekening is gehouden in de aangiften en de daaruit voortvloeiende teruggaven. Eiseres heeft haar stellingen dienaangaande op geen enkele wijze onderbouwd. Uit het vorenstaande volgt dat volgens de eigen gegevens van eiseres op aangifte in ieder geval een bedrag van (€ 23.990 - € 10.618 =) € 13.372 (fl. 29.468) had moeten worden voldaan, terwijl op de aangiften een teruggaaf van € 3.384 (fl. 7.457) is verleend. Eiseres heeft zodoende zowel absoluut als relatief gezien aanzienlijk te lage, en derhalve niet de vereiste, aangiften gedaan.

4.2. Blijkens de onder 2.8 vermelde feiten heeft eiseres de daar vermelde bescheiden, ondanks herhaalde verzoeken daartoe van de controlerend ambtenaar, niet verstrekt. Eiseres heeft in het geheel niet gereageerd op die verzoeken en daarvoor geen verklaring gegeven. Aldus heeft eiseres niet voldaan aan het bepaalde in artikel 47, eerste lid, aanhef en onderdeel b, van de AWR.

4.3. Gelet op het vorenoverwogene en het bepaalde in artikel 27e, aanhef en onderdeel a en b, van de AWR, beroept verweerder zich terecht op omkering van de bewijslast. Dit brengt mee dat het beroep ongegrond moet worden verklaard tenzij blijkt dat en in hoeverre de uitspraak op bezwaar onjuist is.

4.4. Eiseres heeft haar, door verweerder betwiste, stellingen omtrent het gemis aan huuropbrengsten wegens wanbetaling en verleende kortingen niet met enige vorm van bewijs onderbouwd maar slechts volstaan met blote stellingen. Voor het overige heeft zij de onder 2.5.1 tot en met 2.7 weergegeven bevindingen van de controlerend ambtenaar niet betwist. De rechtbank houdt de door de controlerend ambtenaar berekende belaste omzet van € 231.133 (fl. 509.351) dan ook voor juist. Deze berekening is voor wat betreft de huuromzet gebaseerd op huurprijzen die afkomstig zijn uit de eigen administratie van eiseres en op gegevens omtrent de periode van gebruik die zijn ontleend aan de eigen administratie van eiseres en uit de bij verweerder overigens bekende gegevens. Voor wat betreft de omzet uit verbouwingswerkzaamheden is de berekening gebaseerd op in de administratie van eiseres aangetroffen facturen. De berekening is naar het oordeel van de rechtbank dan ook alleszins redelijk.

4.5. Zoals hiervoor reeds is overwogen heeft eiseres niet aannemelijk gemaakt dat de aftrekbare voorbelasting meer bedraagt dan het reeds in aanmerking genomen bedrag van € 10.618 (fl. 23.400). Gegeven de weigering van eiseres om de controlerend ambtenaar de door deze gevraagde bescheiden te verstrekken en de in onderdeel 7.7.2 van het controlerapport neergelegde bevindingen omtrent de gebreken in de administratie van eiseres, is er in redelijkheid geen reden om uit te gaan van een hoger bedrag aan voorbelasting dan het bedrag van € 10.618 (fl. 23.400).

4.6. De rechtbank komt op grond van het vorenstaande tot de slotsom dat niet is gebleken dat de uitspraak op bezwaar, en de daarbij gehandhaafde naheffingsaanslag, onjuist is. De naheffingsaanslag berust bovendien op een redelijke schatting. Het beroep is dus ongegrond.

5 Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6 Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan op 14 januari 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. Ebbeling, mr. T. van Rij en mr. K.M. Braun, in tegenwoordigheid van mr. L.M. Holdert, griffier.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te 's-Gravenhage (belastingkamer), Postbus 20021, 2500 EA Den Haag.