Rechtbank 's-Gravenhage, 05-02-2009, BH3174, AWB 08/3039 WOZ

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Enkelvoudige belastingkamer

Procedurenummer: AWB 08/3039 WOZ

Uitspraakdatum: 5 februari 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [P], verweerder.

1 Beslissing

2 Gronden

2.1Verweerder heeft bij beschikking van 29 februari 2008 (hierna: de beschikking) de waarde van de onroerende zaak, plaatselijk bekend als [adres] te [gemeente] (hierna: de onroerende zaak), op de voet van artikel 22 van de Wet waardering onroerende zaken (Wet WOZ) op waardepeildatum 1 januari 2007 (hierna: de waardepeildatum) voor het jaar 2008 vastgesteld op € 762.000. Met de beschikking is in één geschrift bekendgemaakt en verenigd de aan eiser opgelegde aanslagen in de onroerende-zaakbelastingen voor het jaar 2008 (hierna: de aanslagen).

2.2 Eiser heeft tegen de aanslagen bezwaar gemaakt. Gelet op artikel 30, derde lid, van de Wet WOZ wordt dit bezwaar geacht mede te zijn gericht tegen de beschikking.

2.3 Bij uitspraak op bezwaar heeft verweerder het bezwaar van eiser ongegrond verklaard.

2.4 Eiser is gebruiker en genothebbende krachtens eigendom, bezit of beperkt recht van de onroerende zaak. De onroerende zaak bestaat uit een woning, een veldschuur, een werktuigenberging, grond aanhorig aan de opstallen en weidegrond. De weidegrond heeft een oppervlakte van 86.060 m².

2.6 Eiser heeft - zakelijk weergegeven - het volgende aangevoerd. Tot 2007 merkte de gemeente de weidegrond aan als vrijgestelde bedrijfsmatig gebruikte agrarische (cultuur)grond. Voor het jaar 2008 is dat opeens niet meer het geval. In de bedrijfsvoering van eiser is niets gewijzigd. Ook heeft eiser geen voornemens om wijzigingen in het gebruik van de weidegrond door te voeren. De weidegrond wordt gebruikt om paarden van eiser en van anderen te laten grazen, voor de produktie van gras en hooi en voor de verhuur aan derden die de weidegrond voor dezelfde doelen gebruiken. Verder voert eiser aan, dat de tenaamstelling van de aanslag onjuist is. De aanslag zou op naam van de vennnootschap onder firma moeten staan.

2.8 Ter zitting heeft eiser desgevraagd verklaard dat zijn echtgenote en hij bij het begin van 2008 als genothebbende krachtens eigendom, bezit of beperkt recht in de basisregistratie kadaster stonden vermeld. Derhalve kon verweerder de aanslag in de eigenarenbelasting aan eiser opleggen. Niet in geschil is dat eiser en zijn echtgenote de onroerende zaak op 1 januari 2008 gezamenlijk gebruikten, voor woondoeleinden en voor de uitoefening van hun onderneming in de vorm van een vennootschap onder firma. Mitsdien kan verweerder ook de aanslag in de gebruikersbelasting aan eiser opleggen. Uit het vorenstaande volgt dat verweerder ook de beschikking ten aanzien van eiser heeft kunnen nemen.

2.9.4 Eiser heeft gesteld en verweerder heeft niet, althans niet gemotiveerd, weersproken dat de weidegrond wordt gebruikt voor het laten grazen van eigen paarden en paarden van derden, voor de productie van gras en hooi en voor de verhuur aan derden die het gehuurde eveneens voor deze doeleinden gebruiken. Naar het oordeel van de rechtbank volgt hieruit dat de weidegrond cultuurgrond is en dat het gebruik van deze cultuurgrond is aan te merken als "weidebouw" in de zin van artikel 7:312 van het Burgerlijk Wetboek. Derhalve dient voor de toepassing van artikel 2, eerste lid, onderdeel a, van de URUOW en artikel 220 d, eerste lid, onderdeel a, van de Gemeentewet ervan te worden uitgegaan dat de weidegrond ten behoeve van de land- of bosbouw gebruikte cultuurgrond is.

2.9.5 Eiseres activiteiten ter uitoefening van de weidebouw zijn naar het oordeel van de rechtbank voldoende omvangrijk en samenhangend om te kunnen gelden als een bedrijfsmatige exploitatie van de weidegrond. Hierbij neemt de rechtbank het volgende in aanmerking. De oppervlakte van de weidegrond (8,6 hectare) en de wijze waarop en de doelen waarvoor eiser de weidegrond aanwendt, laten zich moeilijk verenigen met het kwalificeren van deze aanwending als hobbymatig gebruik. Eiser houdt zich tevens bezig met het fokken van paarden. De door hem gefokte paarden worden, al naar gelang hetgeen van de dieren op langere termijn kan worden verwacht, als veulen, zadelmak paard of dressuurpaard verkocht, dan wel ingezet als lespaard. Naar het oordeel van de rechtbank geschiedt het fokken en houden van de paarden in zo nauwe samenhang met de exploitatie van de weidegrond dat beide activiteiten - het fokken en houden van paarden enerzijds en de exploitatie van weidegrond anderzijds - tezamen als één agrarische onderneming dienen te worden aangemerkt. Gelet op het vorenoverwogene is de weidegrond naar het oordeel van de rechtbank ten behoeve van de landbouw bedrijfsmatig geëxploiteerde cultuurgrond in de zin van de onder 2.9.1 genoemde bepalingen.

2.10 Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

2.11De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 644 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322,- en een wegingsfactor 1). Van overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten is niet gebleken.

Deze uitspraak is gedaan op 5 februari 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. van Leijenhorst, in tegenwoordigheid van mr. A.M. van Duijvendijk, griffier.