Rechtbank 's-Gravenhage, 07-04-2009, ECLI:NL:RBSGR:2009:6726 BI2908, AWB 08/1194

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Enkelvoudige belastingkamer

Procedurenummer: AWB 08/1194

Uitspraakdatum: 7 april 2009

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

[X] Holding B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/ [te P], verweerder.

2.2 Eiseres heeft bij brief van 3 augustus 2007, bij de Belastingdienst ingekomen op 7 augustus 2007, bezwaar gemaakt tegen de naheffingsaanslag. Daarin stelt zij dat op 9 maart 2005 de loonbelastingkaart 2004 is ingezonden, die aangeeft dat de af te dragen loonheffing nihil dient te bedragen omdat er voor de enige werknemer en tevens grootaandeelhouder van eiseres, de heer [X] (hierna: de enig werknemer of de werknemer) een volledige afdrachtvermindering vanwege speur- en ontwikkelingswerk (hierna: afdrachtvermindering S&O) geclaimd wordt zoals bedoeld in artikel 21 van de Wet vermindering afdracht loonbelasting en premie volksverzekering (hierna: WVA).

2.3 Niet in geschil is dat eiseres zich onder meer bezig houdt met het ontwikkelen van een techniek en een microprocessor voor het versturen van SCSI data via het internet protocol. Voor deze werkzaamheden heeft eiseres een S&O-verklaring zoals bedoeld in artikel 21, eerste lid WVA. Ter zitting heeft de werknemer aangegeven dat eiseres er onlangs in geslaagd is deze techniek te verkopen.

2.4 Naar aanleiding van het ingediende bezwaar tegen de naheffingsaanslag 2004 heeft verweerder op 17 september 2007 een boekenonderzoek naar de aanvaardbaarheid van de aangiften loonheffing van eiseres over de jaren 2002 tot en met 2005 uitgevoerd ten kantore van de heer [A]. Het controlerapport vermeldt dat een deugdelijke S&O-administratie als bedoeld in artikel 27, lid 7 van de WVA en artikel 28 van de Wet op de loonbelasting 1964, bij eiseres ontbreekt, zodat de afdrachtvermindering ten onrechte is geclaimd. Aangezien echter aannemelijk is dat de enig werknemer die speur- en ontwikkelingswerk verricht, zich daar grotendeels mee bezig houdt, wordt - blijkens het controlerapport - 10% van de afdrachtvermindering gecorrigeerd. Daarnaast wordt een verzuimboete van 10% opgelegd op grond van artikel 67c van de AWR en § 24, lid 1 van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst 1998 (hierna: BBBB 1998).

2.5 Bij uitspraak op bezwaar met dagtekening van 1 februari 2008 heeft verweerder de naheffingsaanslag dienovereenkomstig verminderd. Zoals aangegeven in het controlerapport is de naheffingsaanslag over 2004 verminderd tot een te betalen bedrag van € 1694 aan loonheffing, is in plaats van de vergrijpboete een verzuimboete opgelegd van € 169 en is een heffingsrente berekend van € 195.

2.6 Eiseres heeft beroep ingesteld tegen de hiervoor genoemde uitspraak op bezwaar. Het beroepschrift is gedagtekend 15 februari 2008 en ontvangen door de rechtbank op 20 februari 2008.

2.7 In geschil zijn de ontvankelijkheid van het beroepschrift, alsmede de hoogte van de naheffingsaanslag, de boete en de heffingsrente. Eiseres stelt zich op het standpunt dat het beroep ontvankelijk is en de naheffingsaanslag vernietigd dient te worden. Verweerder stelt primair dat het beroep niet ontvankelijk is en subsidiair dat de naheffingsaanslag na vermindering eerder te laag dan te hoog is vastgesteld, zodat de naheffingsaanslag dient te worden gehandhaafd.

2.8 Inzake de ontvankelijkheid van het beroep overweegt de rechtbank als volgt. Verweerder stelt dat het beroepschrift onvoldoende gemotiveerd is. De rechtbank is van oordeel dat de motivering weliswaar summier, maar wel voldoende is, en acht het beroep daarom ontvankelijk. In de stelling van eiseres dat op de juiste manier de S&O- administratie is gevoerd ligt naar het oordeel van de rechtbank onmiskenbaar besloten de stelling dat eiseres het niet eens is met de terzake van de afdrachtvermindering S&O aangebrachte correctie. Daarnaast komt eiseres nadrukkelijk op tegen de boete en de heffingsrente.

2.11 Verweerder verwijst dienaangaande ter zitting naar het door hem gestelde in zijn verweerschrift en conclusie van dupliek.

2.12 De rechtbank is van oordeel dat eiseres er niet in is geslaagd aannemelijk te maken dat meer dan 90% van de door de werknemer verrichte werkzaamheden bestaan uit S&O-werkzaamheden. Gesteld noch gebleken is dat er een urenadministratie is waaruit is op te maken welke werkzaamheden per dag zijn uitgevoerd in het kader van het speur- en ontwikkelingswerk en welke andere (niet-S&O-) werkzaamheden per dag zijn uitgevoerd, of welke tijd er met die werkzaamheden was gemoeid. Evenmin acht de rechtbank geloofwaardig de stelling van eiseres dat al het uitbetaalde loon slechts ziet op de S&O-werkzaamheden van de werknemer. Nu vaststaat dat de werknemer ook niet-S&O-werkzaamheden voor eiseres verrichtte, is zonder nadere onderbouwing, niet aannemelijk geworden dat de arbeidsovereenkomst met de werknemer - die inhoudt dat het loon slechts ziet op een deel van de door hem verrichte werkzaamheden, namelijk alleen de S&O-werkzaamheden - inderdaad bestaat. De rechtbank acht de beschreven arbeidsovereenkomst te ongebruikelijk om op grond van het enkele stellen van eiseres aan te nemen dat eiseres en haar werknemer dit zijn overeengekomen, nog daargelaten of zulk een arbeidsovereenkomst tussen een BV en haar grootaandeelhouder door zakelijke beweegredenen ingegeven zou zijn.

2.13 Inzake de bij de naheffingsaanslag opgelegde boete, overweegt de rechtbank als volgt. In § 5 van het BBBB 1998 (tekst 2004) is bepaald dat bij het opleggen van een boete een keuze gemaakt moet worden voor een verzuimboete of een vergrijpboete. Het opleggen van een vergrijpboete sluit het nadien opleggen van een verzuimboete voor hetzelfde feit uit. Verweerder heeft in eerste instantie een vergrijpboete opgelegd. Deze vergrijpboete is opgelegd vanwege het niet doen van de opgaaf loonbelastingkaarten over 2004. Omdat deze gegevens ontbraken heeft verweerder aangenomen dat er te weinig loonheffing was aangegeven.

2.14 Bij uitspraak op bezwaar heeft verweerder de naheffingsaanslag verminderd en de vergrijpboete omgezet in een verzuimboete op grond van artikel 67c AWR en § 24, eerste lid van het BBBB 1998 (tekst 2004). De grond voor de boete is dan volgens het BBBB 1998 dat eiseres niet, of gedeeltelijk niet, heeft betaald omdat zij te weinig heeft aangegeven. Naar het oordeel van de rechtbank doelt verweerder daarmee op dezelfde gedraging van eiseres. Daarmee handelt verweerder in strijd met het bepaalde in § 5 van het BBBB 1998 (tekst 2004). Daar komt nog bij dat deze verzuimboete volgens artikel 67c AWR bij de aanslag opgelegd dient te worden, hetgeen betekent dat dit bij uitspraak op bezwaar niet mogelijk is. Op grond van deze overwegingen is de rechtbank van oordeel dat de boete niet in stand kan blijven.

2.15 Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen is het beroep gegrond verklaard. De rechtbank vernietigt de boete en handhaaft de naheffingsaanslag voor het overige. Dit betekent dat de nageheven belasting van € 1694 en de heffingsrente van € 195 in stand blijven.

2.16 De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand in de beroepsfase vastgesteld op € 805.

Aldus vastgesteld door mr. I. Obbink-Reijngoud, in tegenwoordigheid van de griffier mr. C.J.M. Reniers. Uitgesproken in het openbaar op 7 april 2009.