Rechtbank 's-Gravenhage, 27-05-2009, BJ3926, AWB 06/4847

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, enkelvoudige kamer

Procedurenummer: AWB 06/4847 VPB

Uitspraakdatum: 27 mei 2009

Uitspraak ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

In het geding tussen

[X] BV, gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

1.2 Eiseres heeft tegen de navorderingsaanslag en de daarbij gegeven beschikking heffingsrente bezwaar gemaakt. Bij brief van 5 mei 2006, ontvangen bij de rechtbank op 8 mei 2006, heeft eiseres beroep ingesteld tegen het niet tijdig doen van uitspraak op dit bezwaarschrift.

1.3 Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 30 november 2006 de navorderingsaanslag en beschikkingen heffingsrente gewijzigd. Daarbij is het belastbare bedrag nader vastgesteld op ƒ 58.915 en is de in rekening gebrachte heffingsrente dienovereenkomstig verminderd.

1.4 Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5 Eiseres heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

1.7 Naar aanleiding van het verhandelde ter zitting heeft de rechtbank het onderzoek ter zitting geschorst. Vervolgens heeft tussen de rechtbank en partijen een briefwisseling plaatsgevonden. Met toestemming van partijen is een nadere zitting achterwege gebleven.

2.1 Eiseres is opgericht in 1979 en gevestigd in [Z]. In het handelsregister is als bedrijfsomschrijving van eiseres vermeld: "Groothandel in en dienstverlening ten behoeve van technische apparaten alles in de ruimste zin." In het onderhavige jaar is [G], geboren op [datum] 1941, enig aandeelhouder van eiseres (hierna: de directeur/enig aandeelhouder). Vanaf het onderhavige jaar bestaan de activiteiten nagenoeg geheel uit het uitlenen aan derden van [A], de zoon van de directeur/enig aandeelhouder, als consultant in de IT-sector. Eiseres heeft in het onderhavige jaar geen andere werknemers dan de directeur/enig aandeelhouder en zijn zoon.

2.2 Eiseres heeft voor het jaar 1999 aangifte voor de vennootschapsbelasting gedaan naar een belastbaar bedrag van ƒ 48.435.

2.6 Vervolgens heeft verweerder de onder 1.1 vermelde navorderingsaanslag opgelegd met dagtekening 16 oktober 2004.

3.9 Als kosten geboekte privé-uitgaven

berekening

(. . .)

3.11 Overzicht correcties Vennootschapsbelasting

Overzicht correcties Vennootschapsbelasting

Specifiek voor [X]

2.10 Op 30 november 2006 heeft verweerder de onder 1.3 vermelde uitspraak op bezwaar gedaan. In het daarbij vastgestelde belastbaar bedrag, zoals vermeld onder 1.3, is een door eiseres opgevoerde vergoeding van ƒ 3.300 (€ 1.497) terzake van het gebruik van de werkruimte alsnog door verweerder aanvaard en zijn de volgende uitgaven van in totaal ƒ 13.781 (€ 6.253) aangemerkt als uitdeling van eiseres aan de directeur/enig aandeelhouder:

berekening

3 Geschil

3.2 Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraken op bezwaar en vernietiging van de navorderingsaanslagen. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

3.3 Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4 Beoordeling van het geschil

Met betrekking tot het eerste geschilpunt

4.1 Ingevolge artikel 16, derde lid, van de Awr vervalt de bevoegdheid tot het vast-stellen van een navorderingsaanslag door verloop van vijf jaren na het tijdstip waarop de belastingschuld is ontstaan (hierna: de navorderingstermijn). De belastingschuld over 1999 is op 31 december 1999 ontstaan (artikel 11, vierde lid, van de Awr). Het vorenstaande brengt mee dat de bevoegdheid tot navordering voor 1999 niet eerder verloopt dan op 1 januari 2005. Aangezien het aanslagbiljet, waarmee de navorderingsaanslag aan eiseres bekend is gemaakt, is gedagtekend op 16 oktober 2004, en gesteld noch gebleken is dat het aanslagbiljet na de datum van dagtekening is verzonden of uitgereikt, is de navorderingsaanslag opgelegd vóór afloop van de navorderingstermijn. Ook indien de navorderingsaanslag, zoals eiseres stelt, volledig ongemotiveerd is, brengt dit - wat er overigens ook van deze stelling zij - de rechtbank niet tot een ander oordeel. Een motiveringsgebrek brengt immers geen wijziging in de dagtekening of de dag van bekendmaking van een besluit.

Met betrekking tot het tweede geschilpunt

4.2 Ingevolge artikel 16 van de Awr kan - voor zover hier van belang - de inspecteur indien enig feit grond oplevert voor het vermoeden dat een aanslag ten onrechte tot een te laag bedrag is vastgesteld, de te weinig geheven belasting navorderen. Een feit, dat de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had kunnen zijn, kan geen grond voor navordering opleveren, behoudens in de gevallen waarin de belastingplichtige ter zake van dit feit te kwader trouw is. Het moment waarnaar beoordeeld wordt of de inspecteur met het feit bekend was of redelijkerwijs kon zijn, is - voor zover hier van belang - het moment van vaststelling van de aanslag.

4.3 Eiseres stelt dat verweerder ten onrechte een aan het boekenonderzoek ontleend vermoeden van onjuistheid van een aantal in de aangifte vermelde posten aanmerkt als het feit dat navordering rechtvaardigt. Hierin volgt de rechtbank eiseres niet. De aanleiding voor de navorderingsaanslag was, naar verweerder stelt en de rechtbank aannemelijk acht, een aantal in het controlerapport genoemde feiten, die grond opleverden voor het vermoeden dat de (definitieve) aanslagen tot te lage bedragen waren vastgesteld. Indien deze door verweerder gestelde feiten, die, naar verweerder stelt en de rechtbank aannemelijk acht, ten tijde van de vaststelling van de (definitieve) aanslagen verweerder niet bekend waren en hem redelijkerwijs evenmin bekend konden zijn, komen vast te staan en bovendien tezamen een voldoende onderbouwing van de navorderingsaanslagen zijn, is aan het bepaalde in artikel 16, eerste lid, van de Awr voldaan. De vragen of de zo-even bedoelde feiten zich hebben voorgedaan alsmede of zij tezamen een voldoende onderbouwing van de navorderingsaanslag vormen, komen onder 4.4 tot en met 4.8 aan de orde.

Met betrekking tot het derde geschilpunt

4.4 Verweerder stelt dat eiseres betwist dat in het onderhavige geval de sanctie van de omkering en verzwaring van de bewijslast van toepassing is. Deze stelling behoeft naar het oordeel van de rechtbank slechts behandeling indien verweerder er bij een normale verdeling van de bewijslast niet in slaagt aannemelijk te maken dat hij de navorderings-aanslag niet tot een te hoog bedrag heeft vastgesteld. Daarom zal de rechtbank eerst beoordelen of dit laatste het geval is.

4.5 Verweerder stelt dat de BV aan eiseres een uitdeling van winst heeft gedaan, die is opgebouwd uit de volgende componenten:

berekening

4.6 Als ter zake van de onderlinge rechtsverhoudingen tussen een besloten vennootschap en haar directeur/enig aandeelhouder voorwaarden worden overeengekomen die afwijken van voorwaarden die in het economische verkeer door van elkaar onafhankelijke partijen zouden zijn overeengekomen, dient de winst van de vennootschap te worden bepaald alsof laatstbedoelde voorwaarden zouden zijn overeengekomen.

4.7. De door verweerder uiteindelijk niet in mindering op de winst toegelaten kosten betreffen zaken die aan de directeur/enig aandeelhouder toebehoren dan wel diensten waarvan de directeur/enig aandeelhouder dan wel diens zoon het genot heeft gehad. Eiseres heeft, tegenover de gemotiveerde betwisting door verweerder, niet aannemelijk gemaakt dat de uiteindelijk niet in mindering op de winst toegelaten kosten nodig waren voor de uit-oefening van de onderneming van eiseres dan wel daarop rechtstreeks betrekking hadden. Onder deze omstandigheden had eiseres, zou zij jegens haar directeur/enig aandeelhouder als een onafhankelijke partij hebben gehandeld, de uiteindelijk niet in mindering op de winst toegelaten kosten niet op zich genomen dan wel doorberekend hebben aan de directeur/enig aandeelhouder of, voor het hem regarderende gedeelte, diens zoon. De vaststaande feiten noch de, niet met bewijs gestaafde, invulling die eiseres aan de kosten geeft, recht-vaardigen, onderscheidenlijk rechtvaardigt, een andersluidend oordeel. Evenmin kan daaruit naar het oordeel van de rechtbank worden afgeleid dat (een deel van) hetgeen eiseres aan haar directeur/enig aandeelhouder en diens zoon heeft vergoed of verstrekt, heeft gestrekt tot bestrijding, onderscheidenlijk voorkoming, van kosten, lasten en afschrijvingen ter behoorlijke vervulling van hun dienstbetrekkingen dan wel tot beloning van de directeur/ enig aandeelhouder dan wel diens zoon voor de door hen voor eiseres verrichte werkzaamheden.

4.8. Naar het oordeel van de rechtbank dienen, gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, de uiteindelijk niet in mindering op de winst toegelaten kosten te worden aangemerkt als onttrekking. Verweerder heeft de aangegeven winst terecht ter zake van deze onttrekking gecorrigeerd. Derhalve heeft verweerder bij de uitspraak op bezwaar het bedrag van de verschuldigde belasting niet op een te hoog bedrag vastgesteld en dient het beroep tegen de uitspraak op bezwaar ongegrond te worden verklaard. Hetgeen partijen over en weer hebben aangevoerd over het al dan niet aannemen van een uitdeling kan in de onderhavige zaak onbesproken blijven.

4.9 In de omstandigheid dat verweerder niet binnen de wettelijke termijn uitspraak op het bezwaar van eiseres heeft gedaan, doch daarmee heeft gewacht tot bijna zeven maanden nadat eiseres beroep had ingesteld tegen het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar, ziet de rechtbank aanleiding om, hoewel het beroep tegen het niet tijdig doen van uitspraak op bezwaar niet-ontvankelijk moet worden verklaard omdat eiseres daarbij na de uitspraak op bezwaar geen procesbelang heeft, de Staat te gelasten eiseres het door haar gestorte griffierecht te vergoeden alsmede verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken, waarbij de rechtbank, gelet op de inhoud van de desbetreffende dossiers, de onderhavige zaak en de zaak met het kenmerknummer AWB 06/4844 IB/PVV, aanmerkt als samenhangende zaken in de zin van artikel 3, tweede lid, van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit). Deze kosten zijn op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 805 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, met een waarde per punt van € 161, en 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, met een waarde per punt van € 322 en factor 1 voor het gewicht van de zaak), van welk bedrag € 402,50 wordt toegekend aan de onderhavige zaak. Eiseres heeft op grond van artikel 2, derde lid, van het Besluit verzocht om een integrale kostenvergoeding. Hetgeen eiseres ter ondersteuning van dit verzoek heeft aangevoerd rechtvaardigt geenszins de conclusie dat het bestuursorgaan het verwijt treft dat het een besluit heeft genomen en in bezwaar heeft gehandhaafd, terwijl op voorhand duidelijk was dat dit besluit in een daartegen ingestelde procedure geen stand zou houden. De rechtbank ziet daarom geen aanleiding om af te wijken van de forfaitaire proceskosten-vergoeding.

5 Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 27 mei 2009 en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken door mr. G.J. van Leijenhorst, in tegenwoordigheid van F.J. Crabbendam, griffier.