Rechtbank 's-Gravenhage, 16-10-2009, BK1330, AWB 09/3250

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, enkelvoudige kamer

Procedurenummer: AWB 09/3250 IB PVV

Uitspraakdatum: 16 oktober 2009

Proces-verbaal van de mondelinge UITSPRAAK ingevolge artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

2. Eiser heeft in zijn aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen 2006, voor het bepalen van het voordeel uit sparen en beleggen (box 3), de participatie aangegeven als 'overige bezittingen' met een waarde van € 97.325 zowel op 1 januari 2006 als op 31 december 2006. In het onderdeel heffingskortingen van de aangifte heeft eiser voorts aangegeven recht te hebben op een vrijstelling in box 3 voor overige maatschappelijke beleggingen met een waarde van € 105.158 op 1 januari 2006.

3. Verweerder heeft met dagtekening 12 december 2008 de aanslag 2006 opgelegd en daarbij de heffingskorting voor maatschappelijke beleggingen vastgesteld. Deze heffingskorting is conform de aangifte berekend, hetgeen resulteerde in een bedrag van (€ 52.579 x 1,3 %=) € 684. Bij de bestreden uitspraak op bezwaar is de aanslag gehandhaafd.

4. In geschil is of de participatie in de teakhoutplantage in Brazilië kan worden aangemerkt als maatschappelijke belegging en daarom is vrijgesteld. Voorts is in geschil of de participatie recht geeft op een vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting.

5. Wat betreft de vrijstelling voor maatschappelijke beleggingen stelt eiser dat deze geldt, omdat de participatie de deelname in een groenfonds is. Verweerder betwist dit standpunt. De bij de aanslag vastgestelde heffingskorting voor maatschappelijke beleggingen is volgens verweerder dan ook ten onrechte genoten. Daarbij heeft verweerder aangegeven daar niet meer op terug te zullen komen, zodat de deels verleende heffingskorting in zoverre niet in geschil is.

6. Ingevolge artikel 5.13 van de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: Wet IB 2001). zijn maatschappelijke beleggingen tot een bepaald maximum vrijgesteld van de rendementsgrondslag voor het bepalen van het voordeel uit sparen en beleggen. Voorts geldt de (heffings)korting voor maatschappelijke beleggingen voor de belastingplichtige van wie maatschappelijke beleggingen zijn vrijgesteld, zo is bepaald in artikel 8.19 van de Wet IB 2001. Als maatschappelijke beleggingen zijn, voor zover hier van belang, aan te merken aandelen in, winstbewijzen van en geldleningen aan bij ministeriële regeling aangewezen groene fondsen, zo volgt uit artikel 5.13, tweede lid, aanhef en onder a, in verbinding met artikel 5.14, eerste lid, van de Wet IB 2001. Verweerder heeft onweersproken gesteld dat de onderhavige participatie geen verband houdt met een bij ministeriële regeling aangewezen groenfonds. De participatie kan naar het oordeel van de rechtbank daarom niet worden aangemerkt als een maatschappelijke belegging en geeft dan ook geen recht op de daarvoor geldende vrijstelling of heffingskorting voor zover deze korting in geschil is.

7. Wat betreft de vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting heeft eiser gesteld, althans zo begrijpt de rechtbank, dat Nederland die dient te verlenen nu de participatie is te beschouwen als onroerend goed in de zin van het verdrag tussen Nederland en Brazilië. Verweerder heeft gesteld dat de participatie eiser geen enkel recht verstrekt op een aandeel in de opbrengst van een perceel, zodat van inkomsten uit onroerende zaken geen sprake kan zijn.

8. Artikel 6, eerste lid, van de Overeenkomst tussen het Koninkrijk der Nederlanden en de Federatieve Republiek Brazilië tot het vermijden van dubbele belasting en het voorkomen van ontgaan van belasting met betrekking tot belastingen naar het inkomen (hierna: het Verdrag) bepaalt dat inkomsten verkregen door een inwoner van een Overeenkomstsluitende Staat uit onroerende goederen (waaronder begrepen voordelen uit landbouw- of bosbedrijven) die in de andere Overeenkomstsluitende Staat zijn gelegen in die andere Staat mogen worden belast. Als sprake is van inkomsten uit in Brazilië gelegen onroerend goed in de zin van voornoemd artikellid moet Nederland op grond van artikel 23, tweede lid, van het Verdrag daarvoor een vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting verlenen.

9. Eiser heeft gesteld dat hij de participatie voor vijf jaar is aangegaan en dat de terugbetaling en de opbrengst van het voor de participatie betaalde bedrag na afloop van die periode geen verband houdt met de opbrengst van de teakplantage. Er is nog geen kap van de teakbomen geweest en dit is ook niet mogelijk in vijf jaar tijd, zo stelt eiser. Gelet op deze stellingname leidt de participatie naar het oordeel van de rechtbank niet tot inkomsten uit onroerend goed in de zin van artikel 6, eerste lid, van het Verdrag. Dat de opbrengst van de participatie wel afhankelijk is van de stijging van de houtprijs doet daaraan niet af. Ter zake van de participatie bestaat dan ook geen recht op vrijstelling ter voorkoming van dubbele belasting.

10. Gelet op het vorenoverwogene is het beroep ongegrond verklaard.

11. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Aldus vastgesteld door mr. A. Zonneveld, in tegenwoordigheid van de griffier mr. U.A. Salomons.

Uitgesproken in het openbaar op 16 oktober 2009.