Rechtbank 's-Gravenhage, 20-07-2010, BN3724, AWB 09/8133 PARKBL

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

Afdeling 4, enkelvoudige kamer

Procedurenummer: AWB 09/8133 PARKBL

Uitspraakdatum: 20 juli 2010

Proces-verbaal van de mondelinge UITSPRAAK ingevolge artikel 8:67 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

in het geding tussen

[X], wonende te [Z], eiseres,

en

de heffingsambtenaar van de gemeente [P], verweerder.

III OVERWEGINGEN

3. In geschil is of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd.

4. Eiseres heeft - kort weergegeven - aangevoerd dat zij heeft geparkeerd met een bezoekersvergunning in combinatie met een parkeerschijf duidelijk zichtbaar achter de voorruit. Daarmee heeft zij gehandeld overeenkomstig de voorwaarden/instructie zoals destijds weergegeven op de internetsite van de gemeente Den Haag. Eiseres mag er van uitgaan dat die informatie klopt en heeft er derhalve op mogen vertrouwen dat zij heeft voldaan aan de vergunningvoorwaarden. Dat de informatie op de internetsite destijds onjuist was, kan haar niet worden tegengeworpen. De vergunningvoorwaarden waaruit zou blijken dat voor een digitale parkeervergunning andere voorwaarden gelden, heeft eiseres niet ontvangen en kon daarvan dus niet op de hoogte zijn. Ter ondersteuning van haar standpunt heeft eiseres een tweetal schermprinten overgelegd met daarop weergegeven de informatie op de internetsite van de gemeente Den Haag met betrekking tot het parkeren met een bezoekersvergunning, één met de gegeven informatie rondom 1 oktober 2009 (Schermprint I) en één met de gegeven informatie zoals laatstelijk gewijzigd op 16 november 2009 (Schermprint II).

5. Verweerder stelt dat geparkeerd is met een digitale parkeervergunning en dat deze op het bewuste moment in strijd met de vergunningvoorwaarden niet was aangemeld. Eiseres heeft dus niet geparkeerd met een geldige vergunning. De aanvrager van een digitale vergunning ontvangt per post het besluit waarbij de vergunning is verleend, de bijbehorende vergunningvoorwaarden en de digitale vergunning met een handleiding "Hoe werkt de digitale parkeervergunning?" (hierna: de handleiding). De aanvrager en de gebruiker van de vergunning moeten dus op de hoogte zijn van de voorwaarden. Als de vergunninghouder de voorwaarden niet heeft ontvangen, had hij deze op moeten vragen bij de gemeente. Dit geldt temeer daar in het vergunningbesluit specifiek wordt verwezen naar de bijlage met de voorwaarden.

6. De echtgenoot van eiseres (de vergunninghouder) heeft ontkend dat hij de bij de vergunning horende voorwaarden en de handleiding heeft ontvangen. Verweerder heeft dienaangaande aangevoerd dat hij het niet waarschijnlijk acht dat deze bescheiden niet met de vergunning zijn meegezonden. Deze enkele stelling van verweerder vindt de rechtbank onvoldoende om aannemelijk te achten dat de vergunninghouder de voorwaarden en de handleiding wel heeft ontvangen. De rechtbank houdt het er derhalve voor dat de vergunninghouder bij het verlenen van de bezoekersvergunning niet de bijbehorende voorwaarden en de handleiding heeft ontvangen.

7. Verweerder stelt vervolgens terecht dat in dat geval van betrokkene mag worden verwacht dat hij onderzoek doet naar de voorwaarden die zijn verbonden aan het gebruik van de vergunning. Anders dan verweerder kennelijk meent, acht de rechtbank daartoe echter niet noodzakelijk dat de parkeerder/vergunninghouder de schriftelijke voorwaarden opvraagt bij de Dienst Stadsbeheer. Met eiseres is de rechtbank van mening dat - uiteraard indien en voor zover dat voorhanden is - daartoe kan worden volstaan met het raadplegen van de informatie op de internetsite van de gemeente Den Haag. Dat eiseres al dan niet kon weten dat er ook een papieren bijlage met de voorwaarden beschikbaar is die zij kan opvragen, maakt dit niet anders. Dit sluit immers niet uit dat de informatie ook juist en volledig op internet beschikbaar is.

9. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres aan deze op de internetsite van de gemeente Den Haag gegeven informatie de conclusie mogen verbinden dat zij indien zij parkeert met een bezoekersvergunning in combinatie met een parkeerschijf voldoet aan de vergunningvoorwaarden die zijn verbonden aan het gebruik van de digitale bezoekersparkeervergunning. Nu in de digitale gebruiksinstructie niets staat vermeld over het aanmelden van de digitale vergunning, behoefde eiseres niet te weten dat dit een noodzakelijke voorwaarde was. Eiseres heeft naar het oordeel van de rechtbank niet hoeven te twijfelen aan de op internet door de gemeente gegeven informatie. Dit geldt temeer daar de op internet - en op Schermprint I - weergegeven informatie en voorwaarden voldoende specifiek en uitgebreid zijn. De rechtbank ziet geen aanleiding waarom eiseres had moeten beseffen dat de gegeven informatie onvolledig was en waarom zij (aanvullend) de schriftelijke voorwaarden bij de Dient Stadsbeheer had moeten opvragen.

10. Dat op de schermprint "Fout! De Hyperlinkverwijzing is ongeldig" staat weergegeven, doet hier niet aan af. Verweerder heeft niet - in ieder geval niet voldoende concreet - weersproken dat de schermprint de destijds op de internetsite van de Gemeente gegeven informatie weergeeft. Nu deze "foutmelding" niets lijkt te zeggen over de wijze waarop de bezoekersparkeervergunning kan worden gebruikt, ziet de rechtbank geen aanleiding om andersluidend te oordelen.

13. Vaststaat dat eiseres heeft geparkeerd met een bezoekersvergunning in combinatie met een parkeerschijf duidelijk zichtbaar achter de voorruit. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, heeft eiseres erop mogen vertrouwen dat zij daarmee voldeed aan de vergunningvoorwaarden. Nu niet in geschil is dat eiseres op het aanmelden van de digitale vergunning na voldeed aan de overige vergunningvoorwaarden, moet het er voor worden gehouden dat eiseres erop heeft mogen vertrouwen dat zij heeft geparkeerd met een geldige vergunning. De naheffingsaanslag is derhalve ten onrechte aan haar opgelegd.

14. Verweerder heeft ter zitting nog aangevoerd dat eiseres (of haar echtgenoot) reeds vóór de bewuste datum in september 2009 de digitale vergunning al eens heeft aangemeld. Dit maakt het voorstaande niet anders. Dit doet immers niets af aan het feit dat eiseres vervolgens bij het parkeren heeft gehandeld overeenkomstig de op de internetsite gegeven informatie/voorwaarden. Hetzelfde geldt voor de ter zitting geplaatste opmerking van verweerder dat vóórdat de digitale bezoekersvergunning is ingevoerd er huis-aan-huis informatiefolders zijn verstrekt.

15. Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen is het beroep gegrond verklaard.

16. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiseres in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht in verband met de door eiseres genoemde reiskosten (€ 3,20) en verletkosten (€ 71,20) van haar echtgenoot gesteld op € 74,40.

Uitgesproken in het openbaar op 20 juli 2010.