Rechtbank 's-Gravenhage, 13-07-2010, BN4129, AWB 09/2101 VPB

Procedurenummer: AWB 09/2101 VPB

Uitspraakdatum: 13 juli 2010

Uitspraak ingevolge artikel 8:77 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb)

In het geding tussen

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres,

en

de inspecteur van de Belastingdienst/[te P], verweerder.

I PROCESVERLOOP

1.1 Verweerder heeft aan eiseres voor het jaar 2005 een navorderingsaanslag vennootschapsbelasting opgelegd, berekend naar een belastbaar bedrag van € 129.584, alsmede bij beschikking een boete van € 1.429.

1.2 Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 6 februari 2009 de navorderingsaanslag en de boetebeschikking gehandhaafd.

1.3 Eiseres heeft daartegen bij brief van 20 maart 2009, ontvangen bij de rechtbank op 24 maart 2009, beroep ingesteld.

1.4 Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

1.5 Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd.

1.6 Verweerder heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan eiseres.

1.8 Ter zitting heeft tevens de mondelinge behandeling plaatsgevonden van de beroepen van eiseres betreffende de aan haar opgelegde navorderingsaanslag vennootschapsbelasting voor het jaar 2006, procedurenummer AWB 09/2079 VPB en de beroepen van [B] betreffende de hem opgelegde navorderingsaanslag IB voor het jaar 2003 en de aanslagen IB voor de jaren 2004 en 2005, procedurenummers AWB 09/1836 IB/PVV, AWB 09/1837 IB/PVV en AWB 09/1838 IB/PVV. Al hetgeen in die zaken is aangevoerd en overgelegd wordt tevens geacht te zijn aangevoerd en overgelegd in deze zaak.

1.9 Eiseres oefent een tandartspraktijk uit. In de praktijk is [B] werkzaam als tandarts. [B] is tevens enig aandeelhouder en directeur van eiseres. De praktijk is gevestigd op de parterre van het pand op het adres [adres 1] te [plaats] (hierna het praktijkpand). [B] is juridisch eigenaar van het praktijkpand, de economische eigendom berust bij eiseres. De eerste en de tweede verdieping van het pand zijn in gebruik als woonhuis. Deze woning is door [B] verhuurd aan eiseres, die de woning op haar beurt verhuurt aan een zus van [B]. De woning is alleen bereikbaar via de ingang op de begane grond. In de jaren 2001 en 2002 is het praktijkpand verbouwd en is op de begane grond een tweede behandelruimte gecreëerd. Deze verbouwing kostte € 84.393.

1.10 Tot en met het jaar 2004 woonde [B] op het adres [adres 2] te [plaats]. In de loop van 2005 is hij verhuisd naar een woning op het adres [adres 3] te [plaats] (hierna: de privé-woning).

1.11Voor de heffing van vennootschapsbelasting heeft eiseres voor het jaar 2005 een belastbaar bedrag aangegeven van € 120.508. De aanslag is conform de aangifte opgelegd.

1.12 Op 17 december 2007 is verweerder begonnen aan een boekenonderzoek bij eiseres waarvan hij op 17 september 2008 een controlerapport heeft uitgebracht dat in kopie tot de gedingstukken behoort. Paragraaf 7.1 van het controlerapport luidt als volgt:

"7.1 Vennootschapsbelasting

berekening belastbaar bedrag

1.13 Paragraaf 8.1 van het controlerapport luidt, voor zover hier van belang, als volgt:

1.14 Op basis van het controlerapport heeft verweerder eiseres de onderhavige navorderingsaanslag en vergrijpboete opgelegd. Na daartegen door eiseres gemaakt bezwaar heeft verweerder de navorderingsaanslag en de boete gehandhaafd.

Geschil

1.15 In geschil is of de navorderingsaanslag en de boete terecht en naar de juiste bedragen zijn opgelegd. Meer specifiek is in geschil of sprake is van een nieuw feit of kwade trouw als grond voor het opleggen van de navorderingsaanslag. Verder is in geschil of en in hoeverre verweerder de in 1.12 vermelde correcties terecht heeft aangebracht en of het aan opzet, dan wel grove schuld, van eiseres is te wijten dat te weinig belasting is betaald.

1.17 Verweerder heeft - zakelijk weergegeven - aangevoerd dat het beveiligings-systeem, de slaapbank en de Cv-ketel zich in de privé-woning bevinden en de aanschaf-fingen daarvan moeten worden aangemerkt als privé-uitgaven, zodat eiseres daarop niet kan afschrijven. In de loop van het geding heeft verweerder zich op het standpunt gesteld dat de "correctie punt 3.2 rapport" van € 6.392 dient te vervallen. Voorts heeft verweerder zich nader op het standpunt gesteld dat de vergrijpboete moet worden verminderd tot € 200, omdat de basishandeling die aan de boete ten grondslag ligt, reeds is beboet bij het opleggen van een navorderingsaanslag aan [B].

1.18 Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar, vermindering van de navorderingsaanslag tot een, naar een belastbaar bedrag van € 123.049 (€ 129.584 -/- € 40 -/- € 83 -/- € 20 -/- € 6.392) en tot vernietiging van de vergrijpboete.

1.19 Verweerder concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de navorderingsaanslag tot een, berekend naar een belastbaar bedrag van € 123.192 (€ 129.584 -/- € 6.392) en vermindering van de vergrijpboete tot € 200.

II OVERWEGINGEN

2.1 De bewijslast voor de vraag of uitgaven en/of kosten zakelijk zijn en ten laste van de winst kunnen worden gebracht, rust op eiseres. Naar verweerder onweersproken heeft gesteld bevinden het beveiligingssysteem, de slaapbank en de Cv-ketel zich in de privé-woning. Eiseres heeft aangevoerd dat de patiëntengegevens in de privé-woning worden bewaard en het beveiligingssysteem en de Cv-ketel zijn geplaatst mede met het oog op het beschermen (diefstal) en bewaren (droog houden) van die gegevens en dat de slaapbank zich bevindt in het vertrek waarin ook de besprekingen met de accountant worden gehouden. Naar het oordeel van de rechtbank zijn de door eiseres aangevoerde feiten en omstandigheden, op grond waarvan deze uitgaven ten laste van eiseres zouden moeten komen, van zeer bijkomstige aard en heeft eiseres ook voor het overige onvoldoende feiten en omstandigheden gesteld en aannemelijk gemaakt op grond waarvan zou kunnen worden aangenomen dat de desbetreffende kosten zijn gemaakt met het oog op de uitoefening van tandartspraktijk en daarom ten laste van de winst van eiseres zouden moeten komen. In zoverre is het gelijk aan verweerder.

2.2 Ingevolge artikel 16 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen kan er belasting worden nagevorderd indien enig feit grond oplevert voor het vermoeden dat te weinig belasting is geheven, tenzij dat feit de inspecteur bekend was of redelijkerwijs bekend had moeten zijn of de belastingplichtige ter zake van dat feit te kwader trouw is.

2.3 In hetgeen is overwogen in 2.1 ligt besloten dat eiseres een onjuiste aangifte heeft ingediend. Naar het oordeel van de rechtbank heeft eiseres niets gesteld, laat staat aannemelijk gemaakt, op grond waarvan zou kunnen worden aangenomen dat en hoe verweerder ten tijde van het opleggen van de (primitieve) aanslag kon weten dat de aangifte op de desbetreffende punten onjuist was. De navorderingsaanslag is daarom terecht opgelegd. Nu sprake is van een zogenoemd nieuw feit, is niet van belang of eiseres ter zake van dat feit te kwader trouw was. Hetgeen partijen daartoe over en weer hebben aangevoerd kan daarom onbesproken blijven.

2.4 Voor wat betreft de overige correcties huldigen partijen inmiddels gelijkluidende standpunten. De rechtbank sluit zich daarbij aan. In dit oordeel ligt besloten dat de navorderingsaanslag moet worden verminderd tot € 123.192. Derhalve is het beroep inzake de aanslag gegrond.

2.5 Aangaande de vergrijpboete dient verweerder te bewijzen dat het aan opzet, dan wel grove schuld, van eiseres is te wijten dat aanvankelijk te weinig belasting is geheven. Verweerder heeft aangevoerd dat de basishandelingen die ten grondslag liggen aan het opleggen van de navorderingsaanslag reeds zijn beboet bij de aan [B] opgelegde navorde-ringsaanslag inkomstenbelasting voor het jaar 2005. Naar het oordeel van de rechtbank heeft verweerder daarmee tot uitdrukking gebracht dat deze basishandelingen niet kunnen worden aangemerkt als een complex van handelingen die door eiseres en [B] samen zijn verricht, maar die geheel moeten worden toegerekend aan [B]. De rechtbank neemt daarbij in aanmerking dat verweerder heeft gesteld dat [B] zeer duidelijk de beslissingen nam over verbouwingen en de fiscale verwerking daarvan, dat [B] wist dat hij iets deed dat niet door de beugel kon en het verwijt daarom terecht bij [B] in al zijn hoedanigheden is gelegd. Nu het beboetbare feit aan [B] moet worden toegerekend en [B] daarvoor ook is beboet, is naar het oordeel van de rechtbank voor het opleggen van een boete aan eiseres geen plaats. De vergrijpboete is daarom ten onrechte opgelegd.

2.6 Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard en dient te worden beslist als hierna is gemeld.

III BESLISSING

Aldus vastgesteld door mr. R.C.H.M. Lips, in tegenwoordigheid van de griffier H. van Lingen.

Uitgesproken in het openbaar op 13 juli 2010.