Rechtbank 's-Gravenhage, 28-04-2010, BN7986, 09/4928

Procedurenummer: AWB 09/4928

Uitspraakdatum: 28 april 2010

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) juncto artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

Eiser wordt hierna belanghebbende genoemd en verweerder inspecteur.

1.Ontstaan en loop van het geding

1.2.De inspecteur heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 19 mei 2008 de naheffingsaanslag en de boetebeschikking gehandhaafd.

1.3.Belanghebbende heeft daartegen bij brief van 24 juni 2008, ontvangen bij de rechtbank op 25 juni 2008, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 39.

1.4.De inspecteur heeft een verweerschrift ingediend.

1.5.Belanghebbende heeft vóór de zitting nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn in afschrift verstrekt aan de inspecteur.

1.6.Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 17 maart 2010 te Tilburg.

1.7.Aldaar zijn verschenen en gehoord, belanghebbende, vergezeld van zijn gemachtigde mr. [gemachtigde], verbonden aan Linssen C.S. Advocaten te Tilburg, alsmede namens de inspecteur, mr. [gemachtigde].

1.8.Belanghebbende heeft ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan de inspecteur.

1.9.Tijdens de zitting is [naam getuige], wonende te [woonplaats], als getuige gehoord.

1.10.Van het verder ter zitting verhandelde is een proces-verbaal opgemaakt, waarvan een afschrift aan deze uitspraak is gehecht.

2.Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

2.1.Belanghebbende heeft voor het jaar 2002 een verfijnde aangifte fosfaatheffing volgens de Meststoffenwet 1998 (hierna: Wet) ingediend naar een berekend bedrag van nihil.

2.2.De inspecteur heeft de aanslag conform de aangifte vastgesteld.

2.3.Op grond van een rapport van de Algemene Inspectiedienst (AID) heeft de inspecteur aan belanghebbende een naheffingsaanslag fosfaatheffing en een vergrijpboete opgelegd.

3.Geschil

3.1.In geschil is het antwoord op de vragen of aan belanghebbende terecht de naheffingsaanslag fosfaatheffing alsmede de vergrijpboete zijn opgelegd. Belanghebbende beantwoordt deze vragen ontkennend en de inspecteur bevestigend.

3.2.Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken en op dat wat ter zitting naar voren is gebracht.

3.3.Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vernietiging van de naheffingsaanslag en de boetebeschikking.

3.4.De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

4.Beoordeling van het geschil

4.6.Artikel 41 van de Wet bepaalt dat onder meer de personen, rechtspersonen en samenwerkingsverbanden bedoeld in artikel 22 van de Wet administratieplichtig zijn op grond van artikel 52, tweede lid van de AWR.

4.9.Artikel 11 van het besluit bepaalt dat, als dierlijke meststoffen worden geanalyseerd, de leverancier het afleverbewijs binnen twee weken na de aflevering van de dierlijke meststoffen aan het laboratorium zendt en artikel 12 van het besluit bepaalt dat de leverancier en de afnemer ieder afzonderlijk een kwartaaloverzicht bijhouden van de in dat kwartaal door of aan hen afgeleverde geanalyseerde hoeveelheden dierlijke meststoffen alsmede de daarop betrekking hebbende analyseresultaten en het nettogewicht van de dierlijke meststoffen onder vermelding van de nummers van de betrokken afleverbewijzen. Verder bepaalt dit artikel dat deze kwartaaloverzichten bij het Bureau Heffingen moeten worden ingediend.

4.10.De inspecteur heeft zich op basis van het in 2.3. genoemde rapport van de AID op het standpunt gesteld dat belanghebbende dierlijke meststoffen op zijn bedrijf heeft ontvangen die hij niet heeft verantwoord in zijn administratie noch in zijn aangifte. Het AID rapport bevat onder andere een verklaring van belanghebbende en er zijn tevens een bestelopdracht en een afleverbewijs alsmede een transportnota en een weegbon bijgevoegd.

4.11.Gelet op de in dit rapport opgenomen verklaring van belanghebbende en de hiervoor genoemde bescheiden acht de rechtbank het aannemelijk dat belanghebbende op of omstreeks 20 februari 2002 een partij vaste varkensmest van 40.870 kg op zijn bedrijf feitelijk afgenomen heeft. De rechtbank is, anders dan belanghebbende stelt, van oordeel dat er in deze situatie sprake is van afnemen in de zin van de Wet en oordeelt dat belanghebbende als afnemer aangemerkt dient te worden.

4.12.Mitsdien was belanghebbende gehouden de betreffende (geanalyseerde) mestgegevens, op grond van de verplichting van artikel 12 van het besluit, in zijn administratie op te nemen en te overleggen aan het Bureau Heffingen.

4.13.Omdat belanghebbende als afnemer aangemerkt dient te worden en stelt dat de in het geding zijnde hoeveelheid mest in overleg met [onderneming] BV aan deze is teruggeleverd, is het, gezien het in 4.10 en 4.11 overwogene, aan belanghebbende om aannemelijk te maken dat hij de mest van zijn bedrijf heeft afgevoerd.

4.13.Belanghebbende stelt dat er in deze situatie sprake is geweest van doorleveren. [onderneming] BV. heeft, zo stelt belanghebbende, de mest weer bij hem opgeladen. Belanghebbende heeft daartoe een aan verweerder gerichte correctiebrief van [onderneming] BV overgelegd. [onderneming] BV heeft in deze door beide partijen ondertekende brief aangegeven, dat de adressering op de afleverbewijzen van de in het geding zijnde hoeveelheid mest foutief was en veranderd diende te worden in die van hemzelf.

4.14.De rechtbank aanvaardt dit betoog niet. De rechtbank verwijst naar onderdeel 4 en 6 van de Nota van toelichting op het besluit alwaar de verplichting tot het opmaken van een afleveringsbewijs als bedoeld in artikel 7 van het besluit wordt toegelicht. Het afleverbewijs dient ervoor om te kunnen controleren of de meststoffen ook daadwerkelijk zijn afgezet en om alle schakels van de mestketen te kunnen volgen. Aldus dient bij elke afzonderlijke vracht mest die wordt afgeleverd in de zin van het besluit een afleveringsbewijs te worden opgemaakt.

4.15.Omdat belanghebbende voor de gestelde afvoer als leverancier aangemerkt diende te worden was hij, dan wel [onderneming] BV als intermediaire onderneming, gehouden een in artikel 7 van het besluit bedoeld afleverbewijs op te maken. Omdat gesteld noch gebleken is dat de Wet ruimte biedt voor andere documentatie die als bewijs kan dienen voor de afvoer van dierlijke meststoffen en omdat gesteld noch gebleken is dat belanghebbende een dergelijk afleverbewijs noch de analysegegevens van deze af te leveren partijen in zijn administratie heeft opgenomen is de rechtbank van oordeel dat wel aannemelijk is geworden dat belanghebbende de bedoelde meststoffen heeft ontvangen maar dat dit niet geldt voor de afvoer daarvan.

4.16.Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat het beroep van belanghebbende op de definitie van doorleveren zoals bepaald in artikel 1, eerste lid, onder h en op het meerpartijenbewijs van artikel 16a van de Regeling administratieve verplichtingen Meststoffenwet (Regeling) niet kan slagen. Deze artikelen zijn immers pas per 1 januari 2003 in de Regeling opgenomen.

4.17.Mitsdien is de rechtbank van oordeel dat belanghebbende de meststoffen niet van zijn bedrijf heeft afgevoerd en daarmee dat de naheffingsaanslag fosfaatheffing terecht is opgelegd.

4.18.Belanghebbende stelt voorts dat de naheffingsaanslag niet in stand kan blijven dan wel verminderd dient te worden gelet het op arrest van de Hoge Raad van 3 april 2009 (LJN BC2820), omdat uit dat arrest volgt dat , indien een aanslag gebaseerd is op analyseresultaten van monsters, deze aanslag niet in stand kan blijven als sprake is van een ontoelaatbaar grote systematische afwijking die in het nadeel van een belastingplichtige kan hebben gewerkt. In dat kader voert belanghebbende aan de analyseresultaten van de onderhavige partijen mest fosfaatgehalten laten zien die veel hoger zijn dan die waarop de forfaitaire mineralenheffing van artikel 14 van de Wet is gebaseerd.

4.19.Anders dan de onderhavige betreft de casus van het voornoemde arrest vloeibare mest, waarbij op een andere manier de monsters zijn genomen. Gesteld noch gebleken is dat de monsterneming in casu op een onjuiste wijze heeft plaatsgevonden. Bovendien heeft verweerder onweersproken gesteld dat nog hogere gehaltes aan fosfaat in vaste mest voor kunnen komen omdat het fosfaatgehalte van vaste mest stijgt naarmate deze langer in opslag ligt en daardoor uitdroogt.

4.20.De rechtbank handhaaft de naheffingsaanslag. Al hetgeen belanghebbende voor het overige nog heeft aangevoerd kan niet tot een ander oordeel leiden.

4.22.De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende grove schuld kan worden verweten. Gezien de gedingstukken is het de rechtbank gebleken dat belanghebbende zich bewust was van de mogelijke gevolgen van het gebruik van dierlijke mest voor de fosfaatheffing. Door de mest in ontvangst te nemen en deze niet in zijn administratie op te nemen terwijl hij daar wel toe verplicht was had belanghebbende kunnen begrijpen dat te weinig belasting zou kunnen worden geheven.

4.23.Uit de gedingstukken blijkt dat belanghebbende op 21 juni 2005 op de hoogte is gesteld van het voornemen van de inspecteur een vergrijpboete op te leggen. Sinds die tijd en de dagtekening van de uitspraak van de rechtbank is een termijn verstreken van meer dan 4,5 jaar. Er is sprake van overschrijding van de redelijke termijn van artikel 6 van het EVRM. De rechtbank matigt de boete met 30% en stelt deze vast op € 3.946,50 -/- € 1.183,95 (30%) = € 2.762,55.

4.24.Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

5.Proceskosten

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 966 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift, 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 161, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 322 en een wegingsfactor 1).

6.Beslissing

Aldus gedaan door mr. W. Brouwer, rechter, en door deze en mr. M.J.M. Mies, griffier, ondertekend.

De griffier, De rechter,

Uitgesproken in het openbaar op 28 april 2010.

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op:

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als die onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als binnen zes weken na verzending van de uitspraak geen rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist. (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR)

Rechtsmiddel