Rechtbank 's-Gravenhage, 09-05-2012, ECLI:NL:RBSGR:2012:10523 BW7045, AWB 11/947 en AWB 11/955

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

zaaknummers: AWB 11/947 en AWB 11/955

uitspraak van de meervoudige kamer van 9 mei 2012 in de zaken tussen

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

Procesverloop

Verweerder heeft met dagtekening 23 juli 2010 aan eiseres een navorderingsaanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over het jaar 1997 (aanslagnummer [nummer a]) en een navorderingsaanslag vermogensbelasting over het jaar 1998 (aanslagnummer [nummer b]) opgelegd.

Verweerder heeft bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar van 23 december 2010 de navorderingsaanslagen gehandhaafd.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiseres heeft, na daartoe door de rechtbank in de gelegenheid te zijn gesteld, schriftelijk gerepliceerd, waarna verweerder schriftelijk heeft gedupliceerd.

Eiseres heeft vóór de zitting de rechtbank haar brieven van 23 maart 2012 doen toekomen. Deze brieven zijn in afschrift verstrekt aan verweerder.

Verweerder heeft vóór de zitting bij fax van 2 april 2012, ingekomen bij de rechtbank op dezelfde datum, een nader stuk ingediend. Dit stuk is door verweerder in afschrift verstrekt aan eiseres.

Overwegingen

Feiten

3. Op 9 september 2009 heeft verweerder aan de gemachtigde van eiseres vragen gesteld omtrent het buitenlandse vermogen van eiseres.

5. Verweerder heeft medio maart 2010 alle relevante gegevens van eiseres ontvangen.

6. Eiseres heeft met verweerder met betrekking tot de verschuldigde inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over de jaren 1998 tot en met 2007 en de verschuldigde vermogensbelasting over de jaren 1999 en 2000 een vaststellingsovereenkomst gesloten. De voor die jaren verschuldigde belasting heeft verweerder middels één navorderingsaanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over het jaar 2005 geheven. De onderhavige navorderingsaanslagen maken geen deel uit van de vaststellingsovereenkomst.

7. Met dagtekening 23 juli 2010 zijn de onderhavige navorderingsaanslagen opgelegd.

8. Na ontvangst van de bezwaarschriften tegen de onderhavige navorderingsaanslagen heeft verweerder bij brief van 24 augustus 2010 gemotiveerd aangegeven voornemens te zijn om de bezwaarschriften af te wijzen. Daarbij heeft verweerder de gemachtigde van eiseres in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord. Verweerder heeft de gemachtigde van eiseres daarbij verzocht om vóór 1 december 2010 hierop te schriftelijk te reageren. Bij brief van 3 december 2010 heeft de gemachtigde van eiseres hierop gereageerd en aangegeven dat hij wil worden gehoord en dat hij inzage van het dossier wenst.

9. Bij uitspraak op bezwaar van 23 december 2010 heeft verweerder, zonder vooraf de gemachtigde van eiseres te horen, de bezwaren van eiseres afgewezen.

Geschil

11. Eiseres concludeert tot gegrondverklaring van de beroepen, vernietiging van de uitspraken op bezwaar en vernietiging van de navorderingsaanslagen. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van de beroepen.

Beoordeling van het geschil

13. Naar het oordeel van de rechtbank levert de inkeerverklaring een nieuw feit op dat navordering rechtvaardigt, nu daarin is verklaard dat eiseres ten onrechte geen verantwoording heeft afgelegd in haar fiscale aangiften over de door haar aangehouden substantiële tegoeden van de buitenlandse bankrekening(en). Uit de inkeerverklaring kan geenszins worden afgeleid dat, naar eiseres kennelijk betoogt, zij in de onderhavige jaren wel aangifte zou hebben gedaan van de inkomsten en tegoeden van haar buitenlandse bankrekeningen. Ook uit het, tot de gedingstukken behorende, rapport van verweerder van 13 juli 2010 valt op te maken dat eiseres de inkomsten en tegoeden van haar buitenlandse bankrekeningen niet in de onderhavige jaren heeft aangegeven. Immers het bij de primitieve aanslagen vastgestelde belastbare inkomen over 1997 en het vastgestelde belastbare vermogen over 1998 wijken niet substantieel af van de vastgestelde inkomens en vermogens over de latere jaren, over welke jaren niet in geschil is dat eiseres geen aangifte van de inkomsten en tegoeden van haar buitenlandse bankrekeningen heeft gedaan. Ook de omvang van het bij de primitieve aanslag vastgestelde belastbare inkomen over 1997 en het vastgestelde belastbare vermogen over 1998 afgezet tegen de omvang van de Zwitserse banktegoeden in 1997 en 1998 doet vermoeden dat de inkomsten hieruit noch het saldo hiervan in het belastbare inkomen dan wel het belastbare vermogen van de primitieve aanslagen is betrokken. Daar komt nog bij dat eiseres de hoogte van de door verweerder aangebrachte correcties voor de onderhavige jaren niet heeft bestreden. De enkele omstandigheid dat de originele aangiften over de onderhavige jaren ontbreken, kan aan voormeld oordeel niet afdoen.

14. De rechtbank kan voorts de verwijzing van eiseres ter zitting naar onderdeel 4.17. van de conclusie van Advocaat-Generaal Wattel van 18 augustus 2009 inzake X en E.H.A. Passenheim-van Schoot, nrs. 43.050bis en 43.670bis, LJN BJ9092 en LJN BJ9120, niet volgen, nu die passage uitsluitend betrekking heeft op de toepassing van de verlengde navorderingstermijn. Die passage is voor de beoordeling van de vraag of hier sprake is van een nieuw feit dan ook niet relevant.

16. Wat daar ook van zij, nu eiseres, naar volgt uit de feiten en hetgeen hiervoor onder 13. is overwogen, in de onderhavige jaren twee bankrekeningen had in een land met een bankgeheim en zij de inkomsten en tegoeden van die rekeningen niet in haar aangiften heeft aangegeven, en het voorts van algemene bekendheid is dat banktegoeden en inkomsten daaruit moeten worden aangegeven voor de heffing van de inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen en de vermogensbelasting, kan niet anders worden geconcludeerd dan dat hier sprake was van belastingfraude of belastingontduiking. Dat eiseres, naar zij kennelijk betoogt, later tot inkeer is gekomen en alsnog de voor de belasting benodigde gegevens heeft verstrekt, brengt niet mee dat van belastingfraude of belastingontduiking geen sprake meer is. Aldus mocht verweerder in beginsel de verlengde navorderingstermijn, los van de beantwoording van de onder 17. en 22. genoemde grieven van eiseres, toepassen.

18. Naar het oordeel van de rechtbank kan uit de wettekst van artikel 16, derde en vierde lid, van de Awr niets anders worden afgeleid dan dat de verlengde navorderingstermijn, net als de reguliere navorderingstermijn, met de duur van het verleende uitstel wordt verlengd. Artikel 16, vierde lid, grijpt terug op het bepaalde in artikel 16, derde lid, van de Awr. Gelet hierop en op de duidelijke bewoordingen van beide bepalingen, is de rechtbank van oordeel dat de stelling van eiseres dat de verlengde navorderingstermijn niet met de duur van het (eventueel) verleende uitstel kan worden verlengd, faalt omdat daarvoor geen steun kan worden gevonden in de wettekst. Hetgeen eiseres overigens nog op dit punt heeft aangevoerd, leidt de rechtbank niet tot een ander oordeel.

24. Gesteld noch gebleken is dat verweerder in het onderhavige geval al eerder dan op het moment waarop de inkeerverklaring werd ontvangen over aanwijzingen beschikte over het bestaan van de buitenlandse bankrekeningen van eiseres. Vaststaat dat verweerder de inkeerverklaring op 30 juli 2009 heeft ontvangen. Tussen dat moment en het moment waarop de onderhavige navorderingsaanslagen zijn opgelegd, is een periode van ongeveer één jaar verstreken. Na ontvangst van de inkeerverklaring heeft verweerder ongeveer 1,5 maand later om nadere gegevens verzocht. Medio maart 2010 heeft eiseres alle relevante gegevens van haar buitenlandse bankrekeningen verstrekt. Vervolgens heeft verweerder 4 maanden later de onderhavige navorderingsaanslagen opgelegd.

25. Het totale tijdsverloop van bijna één jaar acht de rechtbank hier niet onredelijk, aangezien verweerder, naast het door het Hof van Justitie genoemde evenredigheidsbeginsel, bij het opleggen van navorderingsaanslagen tevens de benodigde zorgvuldigheid dient te betrachten, waarbij hij zoveel als mogelijk dient aan te sluiten bij de daadwerkelijk verschuldigde belasting. De rechtbank acht het in het kader van de te betrachten zorgvuldigheid dan ook niet onredelijk dat verweerder er in het onderhavige geval voor heeft gekozen om in eerste instantie de gegevens van eiseres af te wachten, alvorens de onderhavige navorderingsaanslagen op te leggen, daar verweerder zoveel mogelijk heeft willen aansluiten bij een juiste omvang van de verschuldigde belasting over de verschillende jaren. Daarnaast dient ook aan verweerder enige tijd te worden gegund om alle door eiseres verstrekte gegevens zorgvuldig te verwerken ten einde tot een juiste belastingheffing te kunnen komen. Gelet op de hiervoor onder 24. beschreven gang van zaken is de rechtbank van oordeel dat verweerder de onderhavige navorderingsaanslagen, een en ander bezien in het kader van de zorgvuldigheid die verweerder bij het opleggen van navorderingsaanslagen dient te betrachten, met redelijke voortvarendheid heeft voorbereid en vastgesteld. Dat verweerder, naar eiseres heeft gesteld, eind december 2009 in staat is geweest om de onderhavige navorderingsaanslagen op te leggen, faalt, nu eiseres alle relevante gegevens, welke aan de onderhavige navorderingsaanslagen ten grondslag liggen, niet eerder dan medio maart 2010 aan verweerder heeft verstrekt.

26. Gelet op het vorenoverwogene mocht verweerder de onderhavige navorderingsaanslagen met gebruikmaking van de verlengde navorderingstermijn opleggen.

32. Voor een immateriële schadevergoeding, zoals door eiseres ter zitting is verzocht, ziet de rechtbank evenmin aanleiding, nu sinds de datum van ontvangst van de bezwaarschriften (6 augustus 2010) en de datum van de onderhavige uitspraak nog geen 2 jaar is verstreken en derhalve van een overschrijding van de redelijke termijn als bedoeld in de arresten van de Hoge Raad van 10 juni 2011, nrs. 09/02639, 09/05112 en 09/05113, LJN BO5046, LJN BO5080 en LJN BO5087, geen sprake is.

Beslissing

De rechtbank verklaart de beroepen ongegrond.

griffier voorzitter

Afschrift verzonden aan partijen op: