Rechtbank 's-Gravenhage, 06-06-2012, BW9207, AWB 11/7051

RECHTBANK 'S-GRAVENHAGE

Sector bestuursrecht

zaaknummer: AWB 11/7051

uitspraak van de enkelvoudige kamer van 6 juni 2012 in de zaak tussen

[X], wonende te [Z], eiser,

en

de inspecteur van de Belastingdienst [te P], verweerder.

Eiser heeft bij brief van 9 mei 2011 bezwaar gemaakt tegen de aanslag. Bij uitspraak op bezwaar van 16 augustus 2011 heeft verweerder het bezwaar ongegrond verklaard en de aanslag alsmede de beschikking heffingsrente gehandhaafd.

Eiser heeft daartegen bij brief van 2 september 2011, ontvangen bij de rechtbank op 5 september 2011, beroep ingesteld.

Verweerder heeft bij schrijven van 4 november 2011, ontvangen bij de rechtbank op 7 november 2011, de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

Eiser heeft bij brief van 9 januari 2012 gereageerd op het verweerschrift en nadere stukken ingediend.

De rechtbank heeft op 28 februari 2012 de zaak heropend en het vooronderzoek hervat. Partijen hebben nadere stukken ingediend die in afschrift aan de andere partij zijn verstrekt. Daarop heeft de rechtbank het onderzoek gesloten.

Overwegingen

[...] Dit betekent dat 80% van het vermoedelijke verlies 2006( € 2.930,==) voor verrekening in aanmerking komt. Dit leidt tot een teruggave van € 720,==."

3. Eiser heeft op 28 maart 2009 aangifte IB/PVV voor 2008 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 20.628. In de aangifte is de vergoeding niet vermeld. Eiser heeft ook geen verliezen uit voorgaande jaren verrekend met het aangegeven inkomen.

4. Bij het opleggen van de aanslag IB/PVV voor 2008 met dagtekening 4 juni 2011 ter zake van de vergoeding een bedrag van € 7.754 in de heffing betrokken. Verweerder bij heeft geen verliezen uit voorgaande jaren met de aanslag verrekend.

5. Het belastbaar inkomen voor werk en woning voor 2006 heeft verweerder bij het opleggen van de aanslag met dagtekening 5 augustus 2009 definitief vastgesteld op € 18.700. Bij uitspraak op bezwaar van 8 april 2010 heeft verweerder het bezwaar van eiser tegen deze aanslag niet-ontvankelijk verklaard. Daarbij heeft verweerder aan eiser bericht geen aanleiding te zien de aanslag ambtshalve te verminderen.

7. Eiser stelt zich op het standpunt dat de vergoeding dient ter compensatie van gemaakte kosten en gederfde inkomsten en derhalve niet tot het belastbare inkomen uit werk en woning dient te worden gerekend. Indien de vergoeding belast is, neemt eiser het standpunt in dat de aan de vergoeding toerekenbare kosten het bedrag van de vergoeding overschrijden, zodat per saldo geen inkomsten in aanmerking dienen te worden genomen. Tenslotte stelt eiser dat verweerder voor het jaar 2006 een verlies heeft vastgesteld van € 2.930 dat met het belastbaar inkomen uit werk en woning voor 2008 dient te worden verrekend.

8. Eiser concludeert tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar bedrag van € 20.628. Indien de vergoeding geheel belast is, concludeert eiser tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar bedrag van

9. Verweerder heeft de standpunten van eiser gemotiveerd weersproken.

10. Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep. Indien de rechtbank aannemelijk acht dat op de vergoeding kosten in mindering dienen te worden gebracht, concludeert verweerder tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de aanslag tot een berekend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 27.152.

Beoordeling van het geschil

12. Volgens vaste rechtspraak onder de Wet op de inkomstenbelasting 1964 is de vergoeding die een raadslid voor zijn of haar werkzaamheden ontvangt, ingevolge artikel 22, eerste lid, onderdeel b, van die wet, belast als inkomsten uit niet in dienstbetrekking verrichte werkzaamheden (zie HR 5 mei 1971, nr. 16.531, BNB 1971/116). Onder de Wet inkomstenbelasting 2001 (hierna: de Wet IB 2001) worden de inkomsten uit niet in dienstbetrekking verrichte werkzaamheden aangemerkt als resultaat uit een werkzaamheid in de zin van artikel 3.94 van de Wet IB 2001. Ingevolge artikel 3:1, lid 2, aanhef en onderdeel c, gelezen in samenhang met artikel 3:90 van de Wet IB 2001, behoort het resultaat uit een of meer werkzaamheden die geen belastbare winst of belastbaar loon genereren, tot het belastbaar inkomen uit werk en woning. Gelet hierop en op hetgeen onder 12 is overwogen, heeft verweerder de vergoeding voor de werkzaamheden die eiser als raadslid heeft verricht, terecht tot het belastbaar inkomen uit werk en woning van eiser gerekend.

Hoogte van de te belasten vergoeding

13. Naar volgt uit artikel 3.95 van de Wet IB 2001 is een aantal bepalingen betreffende de bepaling van de winst uit onderneming van overeenkomstige toepassing bij de bepaling van het resultaat van een werkzaamheid (hierna ook: resultaat). Dit brengt onder meer mee dat de kosten die verband houden met de werkzaamheid op het resultaat in mindering komen en dat vergoedingen van de zo-even bedoelde kosten tot het resultaat behoren.

14. De gemeente [Z] heeft eiser naast de vergoeding voor de werkzaamheden die eiser als raadslid heeft verricht, ook een vergoeding van de door eiser in verband met die werkzaamheden gemaakte onkosten verstrekt (de kostenvergoeding). Verweerder heeft enerzijds de kostenvergoeding niet tot het resultaat gerekend en anderzijds de door eiser in aanmerking genomen, in verband met zijn werkzaamheden als raadslid gemaakte kosten niet in aftrek op het resultaat toegelaten. Aldus heeft verweerder, tenzij en voor zover eiser aannemelijk maakt dat de kosten die hij in verband met de werkzaamheden heeft gemaakt het bedrag van de kostenvergoeding overtreffen, het resultaat niet op een te hoog bedrag vastgesteld.

15. Naar het oordeel van de rechtbank is eiser niet geslaagd aannemelijk te maken dat hij kosten heeft gemaakt waarvan het bedrag dat van de kostenvergoeding te boven gaat. Bij dit oordeel neemt de rechtbank in aanmerking dat eiser de door hem gestelde kosten niet heeft gespecificeerd en evenmin stukken heeft overgelegd of anderszins bewijs heeft geleverd waaruit volgt dat en tot welk bedrag kosten zijn gemaakt.

16. Gelet op het voorgaande heeft verweerder het door eiser met zijn werkzaamheden als raadslid behaalde resultaat uit een werkzaamheid niet op een te hoog bedrag vastgesteld.

17. Eiser heeft gesteld dat de vergoeding onbelast is omdat deze strekt tot vergoeding van gederfde inkomsten. Dit leidt niet tot een ander oordeel omdat tot het resultaat uit overige werkzaamheden worden gerekend de bedragen die de resultaatgenieter ontvangt als vergoeding van gederfde inkomsten.

Deze uitspraak is gedaan door mr. G.J. van Leijenhorst, rechter, in aanwezigheid van mr. C.J.M. Reniers, griffier. De beslissing is in het openbaar uitgesproken op 6 juni 2012.

griffier rechter

Afschrift verzonden aan partijen op: