Rechtbank 's-Gravenhage, 19-11-2012, BY5530, AWB 11/5917

[X] B.V., gevestigd te [Z], eiseres

(gemachtigde: [A]),

- [X] B.V. (= eiseres);

- [B] B.V.;

- [C] B.V.;

- [D] B.V.;

- [E] B.V.;

- [F] B.V.;

- [G] B.V.;

- [H] B.V.

Feiten

1. Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast.

“3.3 Fiscale eenheid

(…)

De onderwijsvergunning staat op naam van [G B.V.]. De cursisten betalen de vergoeding voor hun opleiding aan deze vennootschap. De leerkrachten zijn in dienst bij [G B.V.]. Binnen [de salons] doen de cursisten hun praktijkervaring op. Zij knippen daar de cliënten tegen vergoeding en verrichten andere haarverzorgingsactiviteiten. De omzet binnen [de salons] bestaat in hoofdzaak uit de omzet haarverzorging. Met betrekking tot de [D] merk ik op dat het daar gaat om studenten die zelf een onderneming willen beginnen.

(…)

Economische verwevenheid

Van verwevenheid in economisch opzicht is sprake als:

- de activiteiten van de vennootschappen in hoofdzaak strekken tot verwezenlijking van een zelfde economisch doel; of

- de activiteiten van de ene vennootschap in hoofdzaak ten behoeve van de andere vennootschap worden uitgeoefend.

(…)

Uit het bovenstaande trek ik de conclusie dat [G B.V.] en [de salons] in feite activiteiten verrichten ter verwezenlijking van eenzelfde economisch doel. Naar mijn mening wordt dan ook voldaan aan de eis dat sprake is van economische verwevenheid.”

Geschil

6. In geschil is of verweerder terecht de beschikking heeft afgegeven. Meer specifiek is in geschil of de in de beschikking genoemde vennootschappen economisch zodanig zijn verweven dat zij een eenheid vormen. Dat sprake is van financiële en organisatorische verwevenheid tussen deze vennootschappen, is niet in geschil. Evenmin is tussen partijen in geschil dat eiseres ten onrechte in de fiscale eenheid is opgenomen. Het geschil spitst zich toe op de vragen of de Holding ondernemer is in de zin van de Wet OB en of [G B.V.], de Holding en de salons een economisch een eenheid vormen. Eiseres beantwoordt beide vragen ontkennend en verweerder bevestigend.

Beoordeling van het geschil

11. Op grond van artikel 7, vierde lid, van de Wet OB worden personen en lichamen die ondernemer zijn in de zin van de Wet OB en die in financieel, organisatorisch en economisch opzicht zodanig zijn verweven, dat zij een eenheid vormen, aangemerkt als één ondernemer. Van economische verwevenheid is sprake indien de activiteiten van de vennootschappen in hoofdzaak strekken tot verwezenlijking van een zelfde economisch doel. Daarvan is sprake als de hoofdactiviteit van de groepsleden van dezelfde aard is, de activiteiten van de groepsleden elkaar aanvullen of van elkaar afhangen of indien de activiteiten van de ene vennootschap in hoofdzaak ten behoeve van de andere vennootschap worden uitgeoefend.

Vormt de Holding een economische eenheid met [G B.V.] en de Salons?

12. Vaststaat dat de Holding enig aandeelhouder is van [G B.V.]. Naar eiseres onweersproken heeft gesteld, heeft [G B.V.] een eigen directeur. Dat de Holding ten opzichte van [G B.V.] een andere functie heeft dan enig aandeelhouder is gesteld noch gebleken. Dit kan, naar het oordeel van de rechtbank, tot geen ander oordeel leiden dan dat de Holding en [G B.V.] ten behoeve van elkaar geen activiteiten verrichten die strekken tot verwezenlijking van een zelfde economisch doel. Van een economische verwevenheid van de Holding en [G B.V.] is dus geen sprake.

Vormen [G B.V.] en de salons een economische eenheid?

15. Vaststaat dat [G B.V.] tegen vergoeding dag- en avondopleidingen tot kapper en hairstylist verzorgt. De tijdsbesteding van de leerlingen van [G B.V.] bestaat voor ongeveer tien procent uit het volgen van theoretisch onderwijs, dat wordt gegeven in daarvoor bestemde leslokalen en voor negentig procent uit praktijkonderwijs in de salons. In de salons worden in het kader van dat praktijkonderwijs klanten bediend die daarvoor prijzen betalen die ongeveer een derde zijn van de prijzen die gebruikelijk zijn in salons waar niet of slechts bij uitzondering wordt gewerkt met kappers in opleiding. Gezien die prijsstelling van de aldaar verrichte diensten in combinatie met het feit dat de meeste salons het begrip “[N]” in hun naam voeren, weten de klanten dat zij worden geknipt door kappers in opleiding en dat zij daarmee onderdeel uitmaken van de opleidingsactiviteiten. Ook staat vast dat al het personeel, met uitzondering van [K], op de loonlijst staat van [G B.V.]. Dat in de salons, naast de docenten en leerlingen, nog andere personen werkzaam zijn, is gesteld noch gebleken. Naar het oordeel van de rechtbank leidt dit tot het oordeel dat de activiteiten van [G B.V.] en van de salons elkaar aanvullen en van elkaar afhangen. Dat de activiteiten wezenlijk van elkaar verschillen – [G B.V.] geeft theoretisch onderwijs terwijl in de salons vooral praktijkervaring wordt opgedaan – maakt dit niet anders. De kappersopleiding, zoals die wordt aangeboden, kan alleen worden gerealiseerd als zowel de activiteiten van [G B.V.] als die van de salons worden verricht. Zou [G B.V.] geen theoretisch onderwijs aanbieden, dan zouden de salons dat moeten doen en zouden er voor het geven van het praktische onderwijs geen eigen salons voorhanden zijn, dan zou een andere voorziening moeten worden getroffen om dat onderwijs toch te kunnen aanbieden. Dat, zoals eiseres heeft aangevoerd, de salons geen juridische verbintenis aangaan tot het opleiden van kappers en tussen [G B.V.] en de salons geen rechtsbetrekking bestaat, doet daar evenmin aan af. Integendeel, dit wijst veeleer op de innige verwevenheid van de activiteiten van [G B.V.] en van de salons die het aangaan van overeenkomsten daartoe overbodig maakt; vaststaat immers dat het praktijkonderwijs plaatsvindt in de salons. Dat [G B.V.] en de salons juridisch niet met elkaar verweven zijn – wat daar overigens van zij – sluit niet uit dat ze dat in economisch opzicht wel zijn. De rechtbank merkt daarbij nog op dat [G B.V.] en de salons niet volkomen onafhankelijk van elkaar kunnen optreden omdat zowel [G B.V.] als de salons immers worden beheerst door de Holding.

Conclusie

18. Gelet op het vorenoverwogene dient het beroep gegrond te worden verklaard.

Proceskosten

19. De rechtbank vindt aanleiding verweerder te veroordelen in de kosten die eiser in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.310 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift en 1 punt voor het verschijnen ter hoorzitting met een waarde per punt van € 218, alsmede 1 punt voor het indienen van het beroepschrift en 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 437 en een wegingsfactor 1).

De rechtbank:

- verklaart het beroep gegrond;

- vernietigt de uitspraak op bezwaar;

- wijzigt de beschikking aldus dat eiseres en [B] B.V. geen deel uitmaken van de fiscale eenheid en bepaalt dat deze uitspraak in zoverre in de plaats treedt van het vernietigde besluit;

- veroordeelt verweerder in de proceskosten tot een bedrag van € 1.310, te betalen aan eiser;

- draagt verweerder op het betaalde griffierecht van € 302 aan eiser te vergoeden.

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ’s-Gravenhage (belastingkamer), Postbus 20021, 2500 EA Den Haag.

Bij het instellen van hoger beroep dient het volgende in acht te worden genomen:

1. - bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.

2. - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden:

a. de naam en het adres van de indiener;

b. een dagtekening;

c. een omschrijving van de uitspraak waartegen het hoger beroep is ingesteld;

d. de gronden van het hoger beroep.