Rechtbank 's-Hertogenbosch, 02-12-2008, BG8585, AWB 06/2980

Procedurenummer: AWB 06/2980

Uitspraakdatum: 2 december 2008

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

1. Ontstaan en loop van het geding

Aan eiser is bij besluit van 19 april 2005 opgelegd een bedrag aan leges te betalen van € 8.769,00 wegens het in behandeling nemen van een aanvraag om reguliere bouwvergunning, geregistreerd onder nummer 0503912. De betreffende aanslag is opgelegd met dagtekening 27 april 2005.

Verweerder heeft bij uitspraak op bezwaar van 8 mei 2006 de aanslag verminderd tot een bedrag van € 7.280,00.

Eiser heeft daartegen bij fax van 19 juni 2006 beroep ingesteld.

Verweerder heeft de op de zaak betrekking hebbende stukken overgelegd en een verweerschrift ingediend.

2. Feiten

Op grond van de stukken van het geding en het verhandelde ter zitting staat het volgende vast:

3. Geschil

In het geschil is het antwoord op de vraag of de aanslag terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd.

Eiser concludeert primair tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de belastingaanslag tot nihil. Subsidiair concludeert eiser tot gegrondverklaring van het beroep, vernietiging van de uitspraak op bezwaar en vermindering van de belastingaanslag tot een, berekend naar bouwkosten van € 242.818,14.

Verweerder concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

Partijen doen hun standpunten steunen op de gronden die daartoe door hen zijn aangevoerd in de van hen afkomstige stukken.

4. Beoordeling van het geschil

Ingevolge artikel 1 van de Verordening op de heffing en invordering van de leges 2005 (hierna: de Verordening) worden onder de naam “leges” rechten geheven ter zake van het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten, genoemd in deze verordening en de daarbij behorende tarieventabel.

Ingevolge Hoofdstuk 5 (Bouwvergunningen), paragraaf 5.1.1 van de Tarieventabel behorende bij de Verordening (hierna: de Tarieventabel) wordt onder bouwkosten in dit hoofdstuk verstaan de aannemingssom als bedoeld in paragraaf 1, eerste lid, van de Uniforme administratieve voorwaarden voor uitvoering van werken 1989 (UAV 1989), voor het uit te voeren werk, of voor zover deze ontbreekt een raming van de bouwkosten als bedoeld in het normblad NEN 2631, uitgave 1979, of zoals dit normblad laatstelijk is vervangen of gewijzigd.

Ingevolge paragraaf 5.2, aanhef en onder 5.2.2. van de Tarieventabel bedraagt het tarief ter zake van het in behandeling nemen van een aanvraag tot het verkrijgen van een reguliere bouwvergunning als bedoeld in artikel 1, eerste lid, onderdeel p, van de Woningwet, indien de bouwkosten meer bedragen dan € 50.000,00 doch niet meer dan € 250.000,00: € 1.658,00 vermeerderd met 27,3 ‰ van het bedrag waarmede die bouwkosten € 50.000,00 te boven gaan. Indien de bouwkosten meer bedragen dan € 250.000,00 doch niet meer dan € 500.000,00 bedraagt dit tarief: € 7.118,00 vermeerderd met 20,4 ‰ van het bedrag waarmede die bouwkosten € 250.000,00 te boven gaan.

Ingevolge paragraaf 5.5.1 van de Tarieventabel, voor zover hier van belang, wordt het berekende bedrag verhoogd met € 142,00 indien de aanvraag betrekking heeft op een bouwplan waarvoor een vergunning moet worden verleend met toepassing van artikel 15 van de Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO).

Bij besluit van 3 maart 1998 heeft het college van burgemeester en wethouders (hierna: het college) het hoofd van het administratiekantoor aangewezen als heffingsambtenaar en als invorderingsambtenaar, en bij diens afwezigheid of ontstentenis het hoofd van de afdeling Centrale Ondersteuning.

Voor zover het besluit tot de verschuldigdheid van de leges op 19 april 2005 is genomen door het college is zulks onbevoegd gedaan. Op grond van artikel 231, tweede lid, onderdeel b, van de Gemeentewet berust deze bevoegdheid immers bij de heffingsambtenaar. Blijkens de stukken is als heffingsambtenaar aangewezen het hoofd van het administratiekantoor, en bij diens afwezigheid of ontstentenis het hoofd van de afdeling Centrale Ondersteuning, van de gemeente. Het hieruit voortvloeiende gebrek is evenwel geheeld bij de uitspraak op bezwaar, nu deze is gedaan door de heffingsambtenaar.

Vast staat dat eiser met dagtekening 23 maart 2005, bij verweerders gemeente ingekomen op 24 maart 2005 en geregistreerd onder nummer 2005098, een aanvraag om reguliere bouwvergunning voor het gedeeltelijk vergroten van een champignonkwekerij heeft ingediend, dat verweerder die aanvraag in behandeling heeft genomen en dat met toepassing van artikel 15 van de WRO hierop bouwvergunning is verleend. Dit is tussen partijen verder niet in geschil.

Vast staat voorts dat ter zake van het in behandeling nemen van voornoemde aanvraag van 23 maart 2005 niet eerder leges zijn geheven. Verweerder heeft er, voor wat betreft de verschuldigdheid van leges, met juistheid op gewezen dat de aanvraag van 23 maart 2005 op zichzelf staat. Dit wordt niet anders indien de onderhavige aanvraag is gedaan omdat eerdere aanvragen – al dan niet (mede) door toedoen van het college – op dat moment niet of nog niet tot de gewenste resultaten hebben geleid. De omstandigheid dat de in de onderhavige aanvraag verzochte reguliere bouwvergunning ziet op de oprichting van twee champignoncellen en een loods, die eveneens zijn begrepen in een eerdere, meer omvattende en andersluidende aanvraag van 27 november 2002, doet hieraan niet af. De rechtbank merkt hierbij nog op dat eiser in zijn aanvraag van 23 maart 2005, die hij om voor hem moverende redenen heeft ingediend naast de eerdere aanvraag van 27 november 2002, heeft vermeld dat hij voor deze bouwwerkzaamheden niet al eerder een bouwvergunning heeft aangevraagd.

Het voorgaande wordt niet anders door de verwijzing, in het besluit tot verlening van bouwvergunning van 19 april 2005 (nummer BV/2005098), naar die eerdere aanvraag. Dit besluit is immers afkomstig van het college, dat als hiervoor overwogen, niet is aangewezen als heffingsambtenaar en daarom niet bevoegd is ter zake van de heffing. Hetzelfde geldt voor de verwijzing naar het besluit van 19 april 2005, in het besluit tot verlening van bouwvergunning van 26 oktober 2006 (nummer BO/2001467) op de aanvraag van 27 november 2002.

Evenmin kan hieraan afdoen dat met betrekking tot die aanvraag van 27 november 2002 het hoofd van de afdeling Wonen en Milieu, als weergegeven in haar brief van 20 oktober 2003, ervoor heeft zorggedragen “dat u de leges in dit geval niet hoeft te betalen”, hetgeen – zo begrijpt de rechtbank uit de uitspraak op bezwaar in de onderhavige zaak – voor verweerder, die door het college tevens als invorderingsambtenaar is aangewezen, destijds kennelijk aanleiding heeft gevormd de betreffende aanslag kwijt te schelden dan wel deze kwijtschelding voor zijn rekening te nemen. Zoals hiervoor aangegeven staat te dezen de aanvraag van 23 maart 2005 op zichzelf. Ook kan aan het voorgaande niet afdoen dat met betrekking tot de behandeling van de aanvraag van 27 november 2002, als door eiser toegelicht ter zitting, bij brief van 27 oktober 2006 vervolgens legeskosten in rekening zijn gebracht waarbij de in het onderhavige geschil in rekening gebrachte leges in mindering zijn gebracht. De ter zake van de in behandeling genomen aanvraag van 27 november 2002 opgelegde aanslag vormt niet het onderwerp van dit geschil.

Voor zover eiser heeft bepleit dat de eerdere kwijtschelding in de weg staat aan de heffing van leges kan dit in de nu voorliggende procedure betreffende het in behandeling nemen van de aanvraag van 23 maart 2005 niet aan de orde komen, nu die kwijtschelding ziet op de aanvraag van 27 november 2002.

Nu de aanvraag van 23 maart 2005 in behandeling is genomen volgt uit artikel 1 van de Verordening in samenhang met paragraaf 5.2.2 van de Tarieventabel, alsmede gelet op hetgeen hiervoor is overwogen, dat verweerder bevoegd en tevens gehouden is tot het heffen van leges.

Vervolgens is aan de orde of de leges tot het juiste bedrag zijn geheven.

Eiser heeft in bezwaar aangevoerd dat de bouwkosten € 242.818,14 bedragen, terwijl verweerder uitgaat van bouwkosten van € 250.934,64. Verweerder heeft een tweetal offertes geaccepteerd en heeft ter zake van een tweetal offertes de door eiser niet daaruit meegenomen kosten alsnog bijgeteld. De rechtbank is van oordeel dat verweerder met juistheid de correcties heeft toegepast. Ten aanzien van het puin en het zand (offerte [bedrijf A]) heeft eiser nagelaten de geoffreerde kubiekemeterprijs te vermenigvuldigen met de benodigde kubieke meters. Ten aanzien van de offerte van [bedrijf B] heeft eiser de totaalprijs exclusief de bijkomende kosten opgenomen, welke verweerder terecht tot de bouwkosten heeft gerekend. Voor zover eiser zich in beroep op het standpunt heeft gesteld dat de kosten minder bedragen dan hetgeen volgt uit de door hem overgelegde facturen aangezien daarbij een vergissing is gemaakt, is eiser er niet in geslaagd dit aannemelijk te maken. Uit de brief van eiser van 27 februari 2008 komt naar voren dat de offertes van [bedrijf B] beide betrekking hebben op de twee cellen en de loods waarop de onderhavige aanvraag ziet. Hetgeen eiser hieromtrent in zijn pleitnotitie van 22 september 2008 heeft gesteld is, mede gelet op de inhoud van de brief van 30 augustus 2005, onvoldoende om tot een ander oordeel te komen.

Het voorgaande leidt de rechtbank tot de conclusie dat verweerder met juistheid is uitgegaan van bouwkosten ten bedrage van in totaal € 250.934,64. Hieruit volgt dat de legesaanslag, gelet op paragraaf 5.2, aanhef en onder 5.2.2, en paragraaf 5.5.1 van de Tarieventabel, tot het juiste bedrag is vastgesteld.

De rechtbank komt tot de conclusie dat de legesaanslag terecht en tot het juiste bedrag is opgelegd.

Gelet op hetgeen hiervoor is overwogen dient het beroep ongegrond te worden verklaard.

5. Proceskosten

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

6. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

Deze uitspraak is gedaan door mr. M.T. van Vliet, rechter, in tegenwoordigheid van P.L.M.M. Mulders, griffier, en uitgesproken in het openbaar op 2 december 2008.

Partijen kunnen ook beroep in cassatie instellen bij de Hoge Raad der Nederlanden (belastingkamer), Postbus 20303, 2500 EH Den Haag. Dit is echter alleen mogelijk indien de wederpartij daarmee schriftelijk instemt.