Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 17-07-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:5523, AWB-12_5516

2.1.

Belanghebbende drijft een onderneming in de vorm van een vennootschap onder firma en was als ondernemer verplicht om over het jaar 2009 elektronisch aangifte inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen te doen. Hij is daartoe bij brief van 27 februari 2010 uitgenodigd. Op verzoek van belanghebbende is tweemaal uitstel verleend voor het doen van aangifte. Eerst tot 1 mei 2011 en later tot 1 augustus 2011.

2.2.

Aan belanghebbende is op 24 augustus 2011 een herinnering gezonden en op 20 oktober 2011 een aanmaning. In de aanmaning is belanghebbende een termijn gesteld tot en met 3 november 2011.

2.3.

Op 3 november 2011 heeft de gemachtigde op het belastingkantoor een uitdraai van de aangifte ingediend, omdat deze vanwege een blokkering van het account van belanghebbende op dat moment niet elektronisch verzonden kon worden. Bij brief van 11 november 2011 heeft de inspecteur aan belanghebbende meegedeeld dat hij een onjuist aangiftebiljet heeft ingediend. Op 19 november 2011 heeft de gemachtigde alsnog, met behulp van het op aanvraag aan hem toegezonden wachtwoord, elektronisch aangifte gedaan.

2.4.

Met dagtekening 22 februari 2012 is aan belanghebbende de definitieve aanslag opgelegd overeenkomstig de ingediende aangifte. Gelijktijdig is bij beschikking de verzuimboete vastgesteld. Het daartegen gemaakte bezwaar is door de inspecteur bij uitspraak op bezwaar van 18 september 2012 ongegrond verklaard.

2.5.

In geschil is of de verzuimboete terecht en tot het juiste bedrag is vastgesteld.

2.6.

Ingevolge artikel 67a van de AWR zoals dat luidt met ingang van 1 januari 2010, kan de inspecteur aan de belastingplichtige die de aangifte voor een aanslagbelasting niet of niet tijdig heeft gedaan (hierna: het aangifteverzuim) een verzuimboete van ten hoogste € 4.920 opleggen. In § 21, tweede lid, van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (hierna: het BBBB) is bepaald dat de inspecteur ter zake van een aangifteverzuim bij de inkomstenbelasting een verzuimboete van € 226 oplegt. Ingevolge het vierde lid van § 21 van het BBBB is alleen sprake van een verzuim waarvoor een boete kan worden opgelegd als de belastingplichtige geen aangifte heeft gedaan en geen gevolg heeft gegeven aan een aanmaning daartoe. Op grond van § 4 van het BBBB, legt de inspecteur bij afwezigheid van alle schuld (hierna: avas) geen verzuimboete op. De bewijslast dat sprake is van avas rust op belanghebbende.

2.7.

Belanghebbende heeft gesteld dat zijn gemachtigde heeft geprobeerd de aangifte vlak voor het verstrijken van de aanmaningstermijn op de voorgeschreven wijze in te dienen. De gemachtigde heeft verklaard dat hij wel in het persoonlijk domein van belanghebbende kon komen en toegang kreeg tot de aangifte en deze kon invullen, maar dat het verzenden niet is gelukt vanwege een blokkering van het account van het persoonlijk domein van belanghebbende. Voorts heeft belanghebbende gesteld dat er voor het laatst op het account is ingelogd op 17 juli 2010 toen de aangifte over het jaar 2008 werd ingediend. Verder heeft belanghebbende aangevoerd dat de inspecteur hem niet op de hoogte heeft gebracht van de blokkering, terwijl de blokkering reeds had plaatsgevonden voordat de aanmaning werd verstuurd. Ook heeft belanghebbende gesteld dat de inloggegevens van de echtgenote van belanghebbende in oktober 2011 wel gebruikt konden worden. Tot slot heeft belanghebbende gesteld dat hij en zijn gemachtigde niet wisten dat het account was geblokkeerd en dat de reden ervan hen nog altijd onbekend is.

2.8.

De inspecteur heeft het in 2.7 vermelde niet weersproken, maar ziet daarin geen aanleiding voor avas omdat het volgens hem voor rekening en risico van belanghebbende dient te blijven dat de aangifte te laat is ingediend, nu hij tot het einde van de aanmaningstermijn heeft gewacht met het doen van aangifte. Aangezien het hier een vierde verzuimboete betreft, mocht belanghebbende er volgens de inspecteur niet blindelings op vertrouwen dat de gemachtigde ervoor zou zorgdragen dat tijdig aangifte zou worden gedaan.

2.9.

Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende met hetgeen hij heeft aangevoerd aannemelijk gemaakt dat er sprake is van avas. Niet in geschil dat belanghebbende tijdig de papieren aangifte heeft ingediend. Hoewel dit geen aangifte is op de voorgeschreven wijze, volgt hieruit wel dat de aangifte van belanghebbende tijdig klaar was voor de verzending. De rechtbank acht het aannemelijk dat het niet tijdig doen van de aangifte op de voorgeschreven wijze enkel te maken had met problemen met het doen van elektronische aangifte. De rechtbank stelt voorop dat het primair de verantwoordelijkheid van belastingplichtigen is om te beschikken over bruikbare inloggegevens voor het indienen van elektronische aangiften. Tot 22 september 2011 beschikte belanghebbende daarover en tot 17 juli 2010 heeft hij het account gebruikt. Gesteld noch gebleken is dat het aan belanghebbende of zijn gemachtigde te wijten is dat het account in september 2011 is geblokkeerd, noch dat belanghebbende of zijn gemachtigde op de hoogte was of redelijkerwijs had kunnen zijn van de blokkering. Een boete acht de rechtbank hier niet op zijn plaats. Belanghebbende hoefde niet zonder enige betrokkenheid of aanwijzing erop bedacht te zijn dat de inloggegevens niet meer bruikbaar zouden zijn op het moment dat de gemachtigde heeft geprobeerd de aangifte over het jaar 2009 te verzenden. Het ter zitting door de inspecteur gedane voorwaardelijk bewijsaanbod om te achterhalen wat de precieze reden was van de blokkering van het account acht de rechtbank tardief. Dit onderzoek had de inspecteur naar het oordeel van de rechtbank gelet op hetgeen belanghebbende reeds in het beroepschrift naar voren heeft gebracht, in redelijkheid eerder kunnen en moeten doen.

2.10.

Gelet op het vorenstaande is de rechtbank van oordeel dat de boetebeschikking dient te worden vernietigd. Hetgeen de inspecteur verder nog heeft aangevoerd doet hier niet aan af.

2.11.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.12.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.179 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 235, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 472 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;