Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 12-11-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:11317, AWB-13_4441

De inspecteur heeft in het onderhavige geval aangevoerd dat belanghebbende met haar brief van 4 oktober 2011 het eerder ingediende bezwaarschrift van 8 september 2011 heeft ingetrokken dan wel dat het bezwaarschrift als niet geschreven moet worden beschouwd. De brief van 8 november 2011 moet dan worden aangemerkt als het ‘eerste’ bezwaarschrift, welk geschrift buiten de bezwaartermijn is ingediend.

De rechtbank kan de inspecteur niet volgen in zijn standpunt. De rechtbank overweegt hierbij dat de inspecteur niet eigenhandig een bezwaarschrift als ingetrokken kan beschouwen. Hier dient een uitdrukkelijke goedkeuring van de indiener van het bezwaarschrift aan vooraf te gaan. Een dergelijke goedkering ontbreekt in de brief van belanghebbende van 8 oktober 2011. Belanghebbende heeft op 8 november 2011 de gronden van het bezwaar aangevuld. Dat de inspecteur pas in de onderhavige beroepsfase dit geschrift voor het eerste onder ogen kreeg, komt in dit geval voor zijn rekening en risico. Het betreft hier een interne communicatiefout bij de Belastingdienst. Uit het voorgaande kan niet anders afgeleid worden dan dat belanghebbende het niet eens was met het door de inspecteur vastgestelde verzamelinkomen. Onder deze omstandigheden kon de inspecteur het bezwaarschrift niet als ingetrokken beschouwen. Er kan dan ook geen sprake zijn van een niet-ontvankelijk bezwaar.

Voor dat geval heeft de inspecteur gesteld dat zijn geschrift van 8 november 2011 gezien moet worden als de uitspraak op bezwaar. De rechtbank overweegt dat een mededeling dat een bezwaar wordt ingetrokken in zijn algemeenheid niet als uitspraak op bezwaar is aan te merken. Daar komt bij dat in de betreffende brief een rechtsmiddelclausule ontbreekt en dat bovendien de strekking van de brief er ook voor het overige niet op duidt dat de inspecteur met deze brief heeft beoogd om uitspraak te doen op het bezwaar van belanghebbende. Gelet hierop is de rechtbank dan ook van oordeel dat het geschrift van de inspecteur van 8 november 2011 niet als uitspraak op bezwaar kan worden aangemerkt.

Het voorgaande betekent dat de inspecteur tot op heden nog geen uitspraak op bezwaar heeft gedaan. Indien de inspecteur niet tijdig een besluit heeft genomen kan hiertegen beroep worden aangetekend. Op grond van artikel 6:12, tweede lid van de Awb, kan het beroepschrift worden ingediend zodra:

a. de inspecteur in gebreke is tijdig een besluit te nemen, en

b. twee weken zijn verstreken na de dag waarop belanghebbende de inspecteur schriftelijk heeft medegedeeld dat hij in gebreke is. Op grond van artikel 6:12, vierde lid van de Awb is het beroep niet-ontvankelijk indien het beroepschrift onredelijk laat is ingediend.

Het dwangsomformulier is gedagtekend 25 januari 2012, doch de stempel van binnenkomst vermeld als datum 25 januari 2013. De rechtbank gaat er in het onderhavige geval vanuit dat de dagtekening een kennelijke verschrijving is. Het omgekeerde, namelijk dat de stempel van binnenkomst het verkeerde jaartal aangeeft, ligt naar het oordeel van de rechtbank minder voor de hand. In dat verband overweegt de rechtbank dat men in zijn algemeenheid er vanuit mag gaan dat bestuursorganen bij hen binnengekomen documenten op de juiste wijze voorzien van een (post)stempel. Naar het oordeel van de rechtbank is 25 januari 2013 dan ook de dag dat de inspecteur door belanghebbende in gebreke is gesteld. Op 10 juni 2013 is het beroepschrift bij de rechtbank binnengekomen. Naar het oordeel van de rechtbank kan dan niet gezegd worden dat belanghebbende haar beroepschrift onredelijk laat heeft ingediend. Ook niet indien in acht genomen wordt dat belanghebbende de inspecteur reeds begin januari 2012 in gebreke had kunnen stellen. De rechtbank overweegt in dit verband dat belanghebbende niet snel verweten kan worden dat zij stilzit omdat zij erop vertrouwt dat de inspecteur nog wel zal voldoen aan zijn verplichting om uitspraak op bezwaar te doen. De rechtbank overweegt daarbij dat de inspecteur in zijn brief van 8 november 2011 niet is ingegaan op de brief van belanghebbende van dezelfde datum. In het onderhavige geval had belanghebbende kennelijk de gerechtvaardigde verwachting dat de inspecteur die brief op een later tijdstip nog in zijn oordeel zou betrekken en daarbij nog aan zijn verplichting om uitspraak te doen zou voldoen. Het voorgaande betekent dat aan alle voorwaarden van artikel 6:12, tweede lid, Awb, is voldaan. Het beroep is dan kennelijk gegrond. De rechtbank draagt de inspecteur op om binnen twee weken na de dag waarop deze uitspraak wordt verzonden uitspraak op bezwaar te doen. De rechtbank verbindt aan haar uitspraak een nadere dwangsom van € 100 voor iedere dag dat de inspecteur in gebreke blijft deze uitspraak na te leven.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht (hierna: het Besluit) voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 118 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 472 en een wegingsfactor 0,25). De rechtbank is van oordeel dat deze zaak van zeer gering gewicht is, nu de onderhavige procedure slechts betrekking heeft op de vraag of de inspecteur niet tijdig heeft beslist op het bezwaar en er een dwangsom verbeurd moet worden verklaard.