Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 22-01-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:337 BZ6919, 12/1237

Zittingsplaats: Middelburg

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Aan belanghebbende is met dagtekening 25 februari 2012 de aanslag rioolheffing gebruikersdeel over 2012 opgelegd.

2.2. De Verordening op de heffing en invordering van rioolheffing 2012 (hierna: de Verordening) luidt, voor zover van belang, als volgt:

2.3. Voor het bepalen van het belastingtarief is belanghebbende ingedeeld in “grondslag 2”.

2.4. Tussen partijen is niet in geschil dat, conform de opgaaf van het waterleidingbedrijf, in 2012 de – herrekende - hoeveelheid afgenomen water voor belanghebbendes perceel 76 m3 bedroeg.

2.5. Conform het bepaalde in artikel 5, lid 6, van de Verordening dient de op grond van artikel 5, lid 4, berekende hoeveelheid toegevoerde water, verminderd te worden met het toegevoerde water dat niet als afvalwater (via het riool) is afgevoerd. Belanghebbende stelt dat bij de berekening van de maatstaf van heffing ten onrechte geen rekening is gehouden met de hoeveelheid afgenomen water die onder andere is gebruikt voor het besproeien van zijn tuin, het wassen van zijn auto, het leeggooien van het kinderbadje en niet via het riool is afgevoerd. De hoeveelheid niet via het riool afgevoerde (afval)water bedraagt, aldus belanghebbende, ten minste 1 m3,, zodat hij voor de heffing van het gebruikersdeel voor het laagste tarief in aanmerking komt.

2.6. De heffingsambtenaar heeft gesteld dat belanghebbende er ten onrechte aan voorbij gaat dat ook afgevoerd hemelwater gezien wordt als afgevoerd afvalwater. Voorts belandt, aldus de heffingsambtenaar, water waarmee de tuin wordt gesproeid en/of de auto wordt gewassen, via het grondwater (uiteindelijk) in het gemeentelijk riool. Artikel 5, lid 6, is volgens de heffingsambtenaar dan ook bedoeld voor agrarische bedrijven. Een deel van het toegevoerde water bij deze bedrijven wordt namelijk (op)gedronken door het vee en dient, alsdus de heffingsambtenaar, niet mee te tellen bij het bepalen van de maatstaf van heffing.

2.7. De rechtbank kan de heffingsambtenaar niet volgen in zijn stelling dat ook afgevoerd hemelwater meetelt voor het bepalen van de maatstaf van heffing. In artikel 5, lid 4, van de Verordening, is bepaald dat het aantal kubieke meters wordt gesteld op het aantal kubieke meters leidingwater dat in de laatste aan het begin van het belastingjaar voorafgaande verbuiksperiode naar het perceel is toegevoerd. De rechtbank stelt dan ook vast dat voor het bepalen van de maatstaf van heffing uitsluitend aansluiting wordt gezocht bij van het waterleidingbedrijf afgenomen water. Water dat als neerslag op de eigendom valt (hemelwater) en wordt afgevoerd, telt dus niet mee. De rechtbank is daarnaast van oordeel dat de bepaling in artikel 5, lid 6, van de Verordening algemene werking heeft nu noch in dat artikellid, noch overigens in de Verordening is bepaald dat dit artikellid slechts van toepassing is op (agrarische) bedrijven.

2.8. Een redelijke verdeling van de bewijslast brengt mee dat een belastingplichtige die aanspraak maakt op toepassing van de in artikel 5, lid 6, van de Verordening neergelegde vermindering, stelt en bij betwisting aannemelijk maakt, dat en in hoeverre naar zijn eigendom toegevoerde of opgepompte hoeveelheid water niet als afvalwater is afgevoerd. Belanghebbende heeft daartoe onweersproken gesteld dat zijn tuin 700 vierkante meter groot is en dat een sproeibeurt gelijk staat aan het verbruik van 200 liter water. Voor het verbruik van 1 m3 water (is 1000 liter) moet belanghebbende in 2012 dus minste vijf keer zijn tuin hebben gesproeid. Het aantal sproeibeurten per jaar bedroeg volgens belanghebbende, en de rechtbank acht dit aannemelijk, een veelvoud hiervan. Naar het oordeel van de rechtbank heeft belanghebbende dan ook aannemelijk gemaakt dat ten minste 1 m3 (afval)water niet via het riool is afgevoerd. In dit verband overweegt de rechtbank dat de heffingsambtenaar zijn stelling dat een deel van het sproeiwater via het grondwater uiteindelijk in het gemeentelijk riool terechtkomt, onvoldoende heeft geconcretiseerd. Ter zitting is komen vast te staan dat er in elk geval geen rioleringsputten zitten aan de rand van de weg die voor de woning van belanghebbende loopt. Ook ter zitting heeft de heffingsambtenaar niet aan kunnen geven hoe het water dan via de tuin in het riool zou kunnen komen. Het kan net zo goed onderdeel worden van het grondwater, zoals belanghebbende heeft betoogd. Speciaal voor sproeiwater geldt bovendien dat het overgrote deel daarvan wordt opgedronken door de planten en/of verdampt.

2.10. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling, omdat niet is gesteld of aannemelijk is geworden dat belanghebbende kosten heeft gemaakt die op grond van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor vergoeding in aanmerking komen.

Deze uitspraak is gedaan op 22 januari 2013 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M. Jansen, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 23 januari 2013

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel