Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 19-02-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:1104 ECLI:NL:RBZWB:2013:1322 BZ8318, 12/2732

Zittingsplaats: Breda

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

De rechtbank verklaart het beroep ongegrond.

2. Gronden

2.1. Belanghebbende is in ieder geval vanaf 2001 gehuwd met mevrouw [mevrouw V] (de echtgenote). Samen hebben zij een zoon, geboren [geboorte datum] 1994 (de zoon). Vast staat dat vanaf 2001 in Nederland een personenauto op naam van belanghebbende staat en dat hij een bankrekening bij de Postbank/ING in Nederland aanhoudt. Verder staat vast dat hij in de jaren 2001 tot en met (in ieder geval) 2006 een buitenlandse ziektekostenverzekering had. Ook staat vast dat de echtgenote en de zoon in voormelde jaren woonachtig waren in Nederland; vanaf 2003 in een woning die belanghebbende samen met de echtgenote heeft gehuurd.

2.2. Op 29 december 2009 heeft belanghebbende met betrekking tot twee [buitenlandse] bankrekeningen bij [bank A] en [bank B] een verzoek om toepassing van de inkeerregeling van artikel 67n dan wel artikel 69, derde lid, van de AWR gedaan. In dit verzoek wordt aangegeven dat belanghebbende de rekening bij [bank A] vanaf 2001 aanhoudt en de bankrekening bij [bank B] vanaf 1987. Naar aanleiding van dit verzoek is ter behoud van rechten met dagtekening 31 december 2009 onder meer een navorderingsaanslag inkomstenbelasting en premie volksverzekeringen (hierna: IB) over het jaar 2004 aan belanghebbende opgelegd.

2.2. Tijdens de behandeling van het inkeerverzoek is bij de inspecteur twijfel gerezen over de juistheid van de door belanghebbende betrokken stelling dat hij in de jaren 2001 tot en met 2006 niet belastingplichtig is geweest in Nederland.

Uw cliënt heeft de gegevens en inlichtingen over deze bankrekening(en) vrijwillig verstrekt. Hiermee kan worden voorkomen dat een vergrijpboete zal worden opgelegd of strafvervolging zal worden ingesteld. Om gebruik te kunnen maken van de “inkeerregeling” is het wel noodzakelijk dat de betreffende gegevens en inlichtingen, alsmede alle daarmee samenhangende inkomsten, juist en volledig worden verstrekt. Ik verzoek u daarom, afzonderlijk voor iedere bankrekening, de volgende vragen te beantwoorden.

Volgens artikel 41B, lid 1, letter a of artikel 41B, lid 2 of artikel 41B, lid 1, letter c van de Landsverordening op de Inkomstenbelasting 1943 komt u niet in aanmerking voor een definitieve aanslag AVBZ over 2006 (…)”.

Tot de processtukken behoren soortgelijke brieven over de jaren 2003 tot en met 2005.

2.6. Op 21 februari 2011 heeft de inspecteur een vragenbrief woonplaatsvaststelling naar belanghebbende gestuurd. Bij brief van 15 maart 2011 is een ingevuld vragenlijst geretourneerd. Ook is een afschrift van de afdeling Burgerzaken i.o. te[Nederlandse Antillen] overgelegd waaruit blijkt dat belanghebbende op [d.d.1995] aldaar voor het eerst is ingeschreven, dat zijn woonadres vanaf [d.d.1998] [adres A] te[Nederlandse Antillen] was en dat hij op 31 maart 2007 naar Nederland is vertrokken.

2.9. Bij brieven van 21 april 2011 en 8 juli 2011 heeft de inspecteur gereageerd dat hij de informatie van belanghebbende tegenstrijdig vindt en dat hij vindt dat nog steeds niet alle informatie is verstrekt. Hij geeft daarbij aan dat hij van mening is dat belanghebbende over de periode 2001 tot en met 2009 binnenlands belastingplichtig is. Hij vraagt voor de laatste keer aanvullende informatie.

2.10. Belanghebbende heeft op 20 augustus 2011 gereageerd. Hij heeft onder meer een verblijfsvergunning met werkverbod van mei 1995 overgelegd, een verklaring van een tandarts dat belanghebbende in 2003 en 2004 patiënt bij hem was, nota’s van Water- en energiebedrijf[Nederlandse Antillen] NV uit mei 2005 en maart 2006, nota’s van de televisiemaatschappij (afsluiting 31 maart 2007) en stukken waaruit volgens hem blijkt dat hij in mei 2003 zijn vaste telefoonlijn heeft opgezegd en prepaid is gaan bellen.

Bij uitspraak op bezwaar heeft de inspecteur beslist dat belanghebbende alleen nog aan de eerste en vijfde vraag behoeft te voldoen.

2.12. In geschil is de rechtmatigheid van de informatiebeschikking.

2.13. Belanghebbende stelt, naar de rechtbank hem begrijpt, primair dat de inspecteur tijdens een bespreking op 15 augustus 2012 heeft toegezegd en vervolgens heeft vastgelegd, dat belanghebbende eerst met ingang van 27 maart 2006 binnenlands belastingplichtige is en dat hij aan deze toezegging vertrouwen mag ontlenen dat de jaren 2001 tot en met 2005 buiten discussie staan.

2.14. De rechtbank stelt voorop dat de bewijslast van deze stelling, tegenover de gemotiveerde betwisting door de inspecteur, op belanghebbende rust. Naar het oordeel van de rechtbank is belanghebbende hier niet in geslaagd. Uit de gedingstukken blijkt niet dat de inspecteur concreet het standpunt heeft ingenomen dat de belastingplicht van belanghebbende in Nederland met ingang van 27 maart 2006 is ingegaan. Hetgeen tijdens de bespreking door de inspecteur daartoe is gesteld, is in het kader van een compromisvoorstel gedaan en die context moet belanghebbende ook redelijkerwijs duidelijk zijn geweest. Nu vast staat dat partijen niet tot overeenstemming zijn gekomen, acht de rechtbank de inspecteur niet gebonden aan de uitlatingen waarop belanghebbende zich beroept. Het in 2.13 vermelde standpunt van belanghebbende wordt dan ook niet door de rechtbank gevolgd.

2.15. Voorts stelt belanghebbende dat alle gevraagde informatie door belanghebbende is verstrekt, dat hij ook niet méér gegevens kan verstrekken en dat de informatiebeschikking in ieder geval voor het jaar 2004 moet vervallen.

2.17. Ter zitting heeft de inspecteur verklaard dat de onderhavige informatiebeschikking voor wat betreft het jaar 2004 is vastgesteld met het oog op het nemen van een beslissing op het bezwaar tegen de navorderingsaanslag. Nu een uitspraak op bezwaar een beschikking in de zin van de Awb vormt, is de rechtbank van oordeel dat hier sprake is van een verzoek van de inspecteur aan belanghebbende om te voldoen aan de verplichtingen met betrekking tot een ‘te nemen beschikking’ als bedoeld in artikel 52a, eerste lid, van de AWR.

2.18. Ten tijde van het vaststellen van de navorderingsaanslag over 2004 kende de AWR nog niet de figuur van de informatiebeschikking; ten tijde van het nemen van de beslissing op het bezwaar wel. Bij de invoering van artikel 52a van de AWR per 1 juli 2011 heeft de wetgever nagelaten een adequate inwerkingtredingsbepaling op te nemen. De rechtbank gaat ervan uit dat in zaken waarin op 1 juli 2011 een bezwaar aanhangig was, de per die datum in werking getreden tekst van artikel 27e van de AWR en het per die datum in werking getreden artikel 52a AWR van toepassing is. Artikel 52a, derde lid, van de AWR (zie 2.16) kan naar het oordeel van de rechtbank niet zijn bedoeld voor situaties, zoals de onderhavige, waarin een navorderingsaanslag is vastgesteld vóór de datum waarop artikel 52a van de AWR in werking is getreden en evenmin voor situaties, zoals de onderhavige, waarin een navorderingsaanslag is vastgesteld zonder dat de inspecteur daaraan voorafgaand vragen heeft gesteld. In de omstandigheid dat de onderhavige navorderingsaanslag over 2004 reeds is vastgesteld voordat de daarmee verband houdende informatiebeschikking onherroepelijk is geworden, ziet de rechtbank dan ook geen reden de informatiebeschikking in zoverre vervallen te verklaren.

2.19. Voor wat betreft de jaren 2001 tot en met 2005 stelt de rechtbank voorop dat voor de toetsing van de rechtmatigheid van de informatiebeschikking, de beantwoording van twee vragen van belang is, te weten (i) of belanghebbende heeft voldaan aan zijn wettelijke informatieplicht van artikel 47 AWR met hetgeen hij tot nog toe aan informatie heeft geleverd, en (ii) of het opvragen van de betreffende informatie door de inspecteur in het kader van de belastingheffing redelijkerwijs noodzakelijk was. Gezien de redelijke verdeling van de bewijslast rust naar het oordeel van de rechtbank op de inspecteur de bewijslast om aannemelijk te maken dat belanghebbende niet aan zijn informatieplicht heeft voldaan en dat de inspecteur met zijn informatieverzoek niet de grenzen der redelijkheid heeft overschreden.

2.20. Ter zake van de eerste in 2.19 genoemde vraag overweegt de rechtbank als volgt. De rechtbank stelt voorop dat de inspecteur op grond van artikel 47 AWR alleen informatie kan vragen waarover een belastingplichtige beschikt of waarover hij met redelijkerwijs van hem te verlangen moeite, de beschikking kan krijgen. De rechtbank is van oordeel dat de inspecteur aannemelijk heeft gemaakt dat belanghebbende de in de informatiebeschikking gestelde vragen 1 en 5 niet (volledig) heeft beantwoord, nu hij de vragenbrief van 9 februari 2010 die uitsluitend ziet op nadere informatie over de twee [buitenlandse] bankrekeningen, niet heeft beantwoord en hij de opgevraagde bankafschriften van de buitenlandse bankrekeningen (de twee [buitenlandse] bankrekeningen en de [bank X] te[Nederlandse Antillen]) over de jaren 2001 tot en met 2005 niet heeft verstrekt. Met betrekking tot de bankrekening bij de [bank X] heeft belanghebbende verklaard dat hij de bankbescheiden over eind 2008/begin 2009 zelf niet heeft en dat hij zijn lokale bank heeft gevraagd die bescheiden te verstrekken, dat ook die lokale bank die informatie niet meer heeft en dat er om die reden een zogenoemd statement door de lokale bank naar het hoofdkantoor is gestuurd. De rechtbank leidt uit deze verklaring af dat belanghebbende ter zake van de bankrekening bij de [bank X] niet heeft verzocht om de gevraagde gegevens over 2001 tot en met 2005. De rechtbank is daarom van oordeel dat onvoldoende aannemelijk is geworden dat belanghebbende niet met redelijkerwijs van hem te verlangen moeite, over de gevraagde bankbescheiden kan beschikken nu niet aannemelijk is geworden dat de bank niet bereid of in staat is om die gegevens over 2001 tot en met 2005 te verstrekken. Gelet op de gedingstukken en het verhandelde ter zitting is het voor wat betreft de twee [buitenlandse] bankrekeningen niet aannemelijk geworden dat belanghebbende de gevraagde informatie over de jaren 2001 tot en met 2005 heeft opgevraagd. Derhalve is met betrekking tot deze twee bankrekeningen evenmin aannemelijk geworden dat belanghebbende niet met redelijkerwijs van hem te verlangen moeite, over deze informatie kan beschikken. Belanghebbende heeft dan ook niet aan zijn wettelijke informatieplicht voldaan.

2.21. Voor de beantwoording van de tweede in 2.19 genoemde vraag is van belang dat de inspecteur zich op basis van de hem ter beschikking staande informatie in redelijkheid op het standpunt kon stellen dat de gevraagde gegevens en inlichtingen van belang zouden kunnen zijn, omdat die opheldering zouden kunnen geven over de vraag of belanghebbende binnenlands belastingplichtige in de jaren 2001 tot en met 2005 is. Zie in vergelijkbare zin HR 18 april 2003, nr. 38 122, LJN AF7498. Naar het oordeel van de rechtbank heeft de inspecteur aannemelijk gemaakt een redelijk heffingsbelang te hebben bij de kennisneming van de verzochte informatie. De rechtbank neemt hierbij in aanmerking dat vast staat dat belanghebbende over een bankrekening in Nederland is blijven beschikken, dat vanaf 2001 een auto op zijn naam stond in Nederland, dat zijn echtgenote en zoon in Nederland woonachtig waren, dat hij samen met zijn echtgenote van 2003 een huurovereenkomst voor een woning heeft afgesloten en dat hij in die jaren in bepaalde periodes in de gemeentelijke basisadministratie in Nederland ingeschreven stond. De inspecteur heeft daarbij verklaard dat hij de gevraagde informatie nodig heeft om te kunnen beoordelen waar belanghebbende zijn uitgaven heeft gedaan en daarmee waar de woonplaats van belanghebbende was in de onderhavige jaren. Gelet hierop en de omstandigheden dat iemands woonplaats wordt bepaald aan de hand van feiten en omstandigheden, gezamenlijk en in onderling verband bezien, en de reeds door belanghebbende verstrekte informatie in combinatie met voornoemde informatie niet uitsluiten dat belanghebbende in de betreffende jaren binnenlands belastingplichtig is, is de rechtbank van oordeel dat de gevraagde informatie in de informatiebeschikking binnen de kaders van het arrest van 18 april 2003 blijft.

2.22. Uit het voorgaande volgt dat de rechtbank de informatiebeschikking rechtmatig acht. Het gelijk is derhalve aan de inspecteur. Aan het bovenstaande doet niet af het ter zitting door de inspecteur gestelde dat hij het antwoord op vraag 1 van de vragenbrief van 9 februari 2010 (zie 2.3) kan opmaken uit verkregen stukken.

2.23. De rechtbank heeft het beroep dan ook ongegrond verklaard. Artikel 27e, tweede lid, van de AWR bepaalt dat ingeval het beroep ongegrond wordt verklaard, de rechtbank dan een nieuwe termijn stelt voor het voldoen aan de in de informatiebeschikking bedoelde verplichtingen, in situaties waarin daar nog gevolg aan kan worden gegeven. Belanghebbende heeft ter zitting verklaard dat hij niet in staat is om de gevraagde gegevens alsnog te verstrekken en dat het geen zin heeft om hem nog een termijn te gunnen voor het verstrekken van gegevens. Gelet hierop acht de rechtbank het niet zinvol meer om hem een nieuwe termijn te stellen.

2.24. De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

Deze uitspraak is gedaan op 19 februari 2013 door mr. W.A.P. van Roij, rechter, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M. van Es-Hinnen, griffier.

De griffier, De rechter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 4 maart 2013

Rechtsmiddel