Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 29-01-2013, ECLI:NL:RBZWB:2013:621 CA0395, 09/2873

Procedurenummer: AWB 09/2873 tot en met 09/2888

Uitspraakdatum: 29 januari 2013.

Uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) in het geding tussen

en

1. Ontstaan en loop van het geding

1.1. De inspecteur heeft aan belanghebbende de volgende navorderingsaanslagen inkomstenbelasting/premie volksverzekeringen (hierna: IB/PVV) en vermogensbelasting (hierna: VB) opgelegd:

1.2. Daarbij zijn voor de jaren tot en met 1997 verhogingen (aangeduid als boetes) opgelegd waarvan niets is kwijtgescholden en voor de latere jaren boetes opgelegd. Tevens zijn voor alle jaren bedragen aan heffingsrente in rekening gebracht. De aanslagbiljetten met dagtekening 31 december 2007 vermelden, in tegenstelling tot de aanslagbiljetten met dagtekening 29 november 2008, de afzonderlijke bedragen aan belasting, boetes/verhogingen en heffingsrente.

1.3. Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar gemaakt. Het bezwaarschrift tegen de aanslagen en beschikkingen met dagtekening 31 december 2007 is bij de inspecteur binnengekomen op 9 januari 2008. Op 21 augustus 2008 heeft een hoorgesprek plaatsgevonden. Het bezwaar tegen de overige aanslagen en de daarin begrepen bedragen aan verhogingen/boetes en heffingsrente is bij de inspecteur binnengekomen op 16 december 2008.

1.4. Bij in één geschrift vervatte uitspraken op bezwaar met dagtekening 2 juni 2009 heeft de inspecteur de bezwaren van belanghebbende ongegrond verklaard.

1.5. Belanghebbende heeft daartegen bij brief met dagtekening 30 juni 2009, binnengekomen bij de rechtbank op 1 juli 2009, beroep ingesteld. Ter zake van dit beroep heeft de griffier van belanghebbende een griffierecht geheven van € 41. De gemachtigde heeft in het beroepschrift de rechtbank verzocht uitstel te verlenen voor het indienen van de gronden totdat de rechtbank Haarlem uitspraak heeft gedaan op door hem namens andere belastingplichtigen aldaar ingediende gelijkluidende beroepen.

1.6. De rechtbank heeft de inspecteur, bij brief van 17 augustus 2009, ingelicht dat het indienen van de gronden van het beroep door belanghebbende wordt aangehouden totdat de rechtbank Haarlem uitspraak heeft gedaan.

1.7. De rechtbank heeft, bij brief van 2 juli 2010, het uitstel ingetrokken en belanghebbende verzocht binnen vier weken na dagtekening van die brief de gronden van het beroep in te dienen.

1.8. De gemachtigde heeft, bij brief van 5 juli 2010, om nader uitstel van acht weken verzocht.

1.9. De rechtbank heeft, bij brief van 6 juli 2010, uitstel verleend tot 1 oktober 2010.

1.10. Belanghebbende heeft, bij brief van 27 september 2010, het beroepschrift nader gemotiveerd.

1.11. De rechtbank heeft de gronden, bij brief van 12 oktober 2010, doorgestuurd naar de inspecteur en hem daarbij verzocht binnen vier weken daarop te reageren.

1.12. De inspecteur heeft de rechtbank, bij brief van 8 november 2010, verzocht de termijn voor het indienen van een verweerschrift te verlengen met acht weken.

1.13. De rechtbank heeft, bij brief van 9 november 2010, uitstel verleend tot een termijn van acht weken na dagtekening van deze brief.

1.14. De inspecteur heeft, bij brief van 20 december 2010, om acht weken extra uitstel verzocht.

1.15. De rechtbank heeft, bij brief van 23 december 2010, geen verder uitstel verleend.

1.16. De inspecteur heeft de rechtbank, bij brief van 27 december 2010, ingelicht niet aan de gestelde termijn te kunnen voldoen en daarbij aangegeven het verweerschrift zo spoedig mogelijk in te dienen.

1.17. Het verweerschrift, inclusief bijlagen, is bij de rechtbank binnengekomen op 14 februari 2011.

1.18. De rechtbank heeft het verweerschrift, bij brief van 17 februari 2011, doorgezonden naar belanghebbende.

1.19. De inspecteur heeft met betrekking tot het inzenden van de op de zaak betrekking hebbende stukken, bij brief van 18 augustus 2011, een beroep gedaan op artikel 8:29 Awb. Als bijlage bij deze brief heeft hij gevoegd, kort gezegd, zijn motivering, een gesloten envelop met de zogeheten ongeanonimiseerde stukken die niet aan belanghebbende kunnen worden verstrekt en de geanonimiseerde stukken die wel aan belanghebbende kunnen worden verstrekt. Een afschrift van deze brief, inclusief de bijlagen, heeft de rechtbank, bij brief van 23 augustus 2011, doorgezonden naar belanghebbende.

1.20. Gemachtigde heeft, bij brief van 10 mei 2012, verzocht om de drie voormalige projectleiders van het ‘Van Lanschot-project’ ([projectleiders]) te horen als getuigen.

1.21. De rechtbank heeft bij brief van 16 mei 2012 de gemachtigde voorgesteld de door hem aangevoerde getuigen niet te horen maar het proces-verbaal van het getuigenverhoor van deze zelfde getuigen bij de rechtbank Leeuwarden in te brengen.

1.22. Bij brieven van 20 juni 2012 zijn partijen uitgenodigd voor de mondelinge behandeling.

1.23. Het onderzoek ter zitting heeft plaatsgevonden op 23 oktober 2012 te Breda. De beroepen met procedurenummers AWB 11/5569, 09/2831 t/m 09/2846, 11/6021 t/m 11/6033, 12/2770, 09/2847 t/m 09/2851, 11/4651 t/m 11/4654, 12/2772, 09/2957 t/m 09/2961, 09/2962 t/m 09/2977, 09/2873 t/m 09/2888, 11/2494 t/m 11/2511, 09/2889 t/m 09/2893, 09/2978 t/m 09/2983, 11/6062 t/m 11/6066, 12/1117 t/m 12/1122, 12/1124 t/m 12/1133, 11/6034 t/m 11/6061, 09/2915 t/m 09/2918, 09/2920 t/m 09/2929, 09/2930 t/m 09/2934, 09/2894 t/m 09/2909, 12/2774, 09/2910 t/m 09/2914, 11/4647 t/m 11/4650, 11/2545 t/m 11/2549, 12/2769, 09/2852 t/m 09/2867, 11/2522 t/m 11/2538, 09/2868 t/m 09/2872, 09/2935 t/m 09/2951, 11/2540 t/m 11/2544 en 09/2952 t/m 09/2956 (hierna: AWB 11/5569 e.v.), zijn daarbij gelijktijdig behandeld. Aldaar zijn verschenen en gehoord, de gemachtigde van belanghebbende, [gemachtigde] en namens de inspecteur en de ontvanger, [gemachtigden]. Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar. Partijen hebben ter zitting een pleitnota voorgedragen en exemplaren daarvan overgelegd aan de rechtbank en aan elkaar. Tijdens deze zitting zijn onder meer de gezamenlijke aspecten van deze zaken behandeld.

1.24. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting geschorst en hervat op 24 oktober 2012 te Breda. De beroepen met procedurenummers genoemd in 1.23 zijn daarbij (weer) gelijktijdig behandeld. Aldaar zijn verschenen en gehoord, de gemachtigde van belanghebbende, [gemachtigde], voornoemd, en namens de inspecteur, [gemachtigden]. Tijdens de zitting van 24 oktober 2012 zijn wederom de gezamenlijke aspecten van deze zaken behandeld en zijn de onderhavige zaken ook zaakspecifiek behandeld.

1.25. Van de zitting is een algemeen proces-verbaal opgemaakt en verder per belanghebbende (indien gehuwd: per echtpaar) een zaakspecifiek proces-verbaal. Afschriften van de processen-verbaal zijn op 29 oktober 2012 op verzoek van gemachtigde digitaal aan belanghebbende verstuurd. Na de constatering van fouten in het vermelden van de procedurenummers is een gewijzigd proces-verbaal samen met het proces-verbaal op 2 november 2012 aan partijen gestuurd.

1.26. De inspecteur heeft op de zitting van 24 oktober 2012 nadere stukken overgelegd. De rechtbank heeft het onderzoek ter zitting geschorst en de behandeling van de beroepen aangehouden om belanghebbende in de gelegenheid te stellen binnen twee weken na de mondelinge behandeling op deze stukken te reageren.

1.27. Belanghebbende heeft op 14 november 2012 nadere stukken ingediend. Deze stukken zijn, bij brief van 15 november 2012, in afschrift verstrekt aan de inspecteur. De inspecteur heeft hier bij brief van 5 december 2012 op gereageerd. Deze stukken zijn, bij brief van 11 december 2012, in afschrift verstrekt aan belanghebbende. De rechtbank heeft hierbij het onderzoek gesloten en een schriftelijke uitspraak aangekondigd.

2. Feiten

2.1. Belanghebbende is gehuwd met [Y] (hierna ook: [Y]).

2.3. Bij de onder 2.2 vermelde brief van 18 februari 2005 is een, door de belastingdienst geanonimiseerde, nota gevoegd met daarbij twaalf bijlagen (hierna: de Nota). In de Nota is het volgende, voor zover hier van belang, vermeld:

“De hierna volgende inlichtingen zijn gesteund op stukken die het Belgisch gerecht in beslag heeft genomen bij een huiszoeking bij een verdachte van andere misdrijven.

Het betreft gegevens van de Bank van Lanschot Bankiers Luxembourg.

De stukken, bestaande uit verscheidene lijsten op papier (…) werden aangetroffen en in beslag genomen bij een huiszoeking in een garagebox te W(..) uitgevoerd in het kader van een onderzoek onder leiding van Onderzoeksrechter V(…). Deze garagebox werd op dat ogenblik gehuurd door de heer P(…) en door diens bende gebruikt als uitvalsbasis voor overvallen. Met een brief van 18 december 2001 heeft de procureur-generaal aan de belastingadministratie toelating verleend tot het nemen van inzage en afschrift van het dossier (…).

Mogelijke motieven zoals blijkt uit de verhoren.

V(…) vermoedt dat M(…) en P(…) de bedoeling hadden de bank op te lichten door middel van deze stukken. V(…) verklaart dat M(…) hem en zijn dochter zou hebben bedreigd voor het geval “er iets uitkwam van deze stukken”. Het kopiëren en bewaren van de lijsten door V(…) evenals de beweerde bedreiging, kunnen ook wijzen op de intentie om de klanten van de bank aan de hand van de adreslijsten te lokaliseren met het oog op huisdiefstal.

Besluit

2.4. De twaalf bijlagen bevatten gegevens over rekeningstanden per 21 december 1994, 5 september 1996 en 28 november 1996. Daarnaast bevatten de bijlagen tevens namen, adreslijsten en getallen. Meerdere bijlagen hebben als aanhef “F. van Lanschot (Bankiers) Luxembourg S.A.” dan wel “FvL cliënts (amounts in mio LUF)” of bevatten het logo van de bank van Van Lanschot Bankiers (hierna: Van Lanschot).

2.5. Op basis van de gegevens, welke door de BBI zijn verstrekt bij de brief van 18 februari 2005, is in maart 2007 binnen de Belastingdienst het project Bank Zonder Naam van start gegaan. Doel van het project Bank Zonder Naam is het op projectmatige wijze behandelen van de ontvangen gegevens, door middel van het identificeren en sofiëren van de beschikbare renseignementen, teneinde de niet aangegeven inkomens- en vermogensbestanddelen (bankrekeningen) alsnog in de belastingheffing te betrekken.

2.6. Ten behoeve van het project Bank Zonder Naam is het draaiboek Bank Zonder Naam (hierna: het Draaiboek) opgesteld. Het draaiboek bevat alle aspecten van het project Bank Zonder Naam. Het Draaiboek zoals vastgesteld op 7 maart 2007 is in geanonimiseerde vorm openbaar gemaakt door middel van publicatie op de website van de Belastingdienst en van het Ministerie van Financiën.

2.8. Op de onder 2.4 vermelde bijlagen staat een rekeningstand op naam van “[X - Y]” met rekeningnummer [rekeningnummer]. Het renseignement bevat de volgende informatie:

Info lijst B.6

5 [rekeningnummer] [X - Y] 941221 NLG 143.621,46 34,86 0 0 0 0 P 18364

2.9. Op basis van de ontvangen gegevens, heeft de inspecteur belanghebbende en zijn echtgenote geïdentificeerd als rekeninghouder van genoemde rekening bij Van Lanschot per 21 december 1994.

2.10. Belanghebbende is beschreven voor de inkomstenbelasting. Hij was in de jaren waarop de navorderingsaanslagen betrekking hebben woonachtig in Nederland en mitsdien binnenlands belastingplichtig. Tussen partijen staat vast dat de echtgenote van belanghebbende in de voor het onderhavige geval van belang zijnde jaren tot 2001 het hoogste persoonlijke inkomen had. Belanghebbende noch zijn echtgenote hebben in de aangiften inkomens- of vermogensbestanddelen opgenomen die betrekking hebben op een buitenlandse bankrekening bij Van Lanschot.

2.11. De inspecteur heeft aan belanghebbende en [Y] met dagtekening 7 maart 2007 een vragenbrief gestuurd. Bij de vragenbrief is een formulier “verklaring in het buitenland aangehouden bankrekeningen” (hierna: de verklaring) en een formulier “Opgaaf in het buitenland aangehouden bankrekeningen” (hierna: het formulier) gevoegd.

2.12. Belanghebbende heeft de verklaring op 14 maart 2007 ondertekend en teruggezonden naar de inspecteur. In de verklaring heeft belanghebbende verklaard dat hij (ná 31 december 1994) geen buitenlandse bankrekening heeft aangehouden.

2.13. De inspecteur heeft belanghebbende en [Y] op 22 maart 2007 een brief gestuurd, waarin hij heeft vermeld dat uit de hem ter beschikking staande informatie is gebleken dat belanghebbende en [Y] houder zijn geweest van een buitenlandse bankrekening. Hij heeft in deze brief verzocht hiervan opgaaf te doen. Voorts wijst de inspecteur in deze brief op artikel 47 van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) en de mogelijke consequenties van het niet voldoen aan het informatieverzoek van de inspecteur. Als bijlage bij zijn brief heeft de inspecteur – wederom – de verklaring gevoegd.

2.14. De verklaring is op 26 maart 2007 teruggezonden naar de inspecteur met de mededeling:”Geen bankrekeningen in het buitenland”.

2.15. De gemachtigde heeft bij brief van 2 april 2007 de inspecteur verzocht om aan te geven over welke informatie over belanghebbende hij beschikt.

2.16. De inspecteur heeft bij brief van 10 april 2007 te kennen gegeven dat hij over informatie beschikt waaruit blijkt dat belanghebbende en [Y] in het verleden hebben beschikt over buitenlandse vermogensbestanddelen en dat deze zeer waarschijnlijk niet in de belastingheffing betrokken zijn geweest. Daarbij heeft de inspecteur nogmaals verzocht de gevraagde informatie te verstrekken, en wel vóór 17 april 2007.

2.17. De gemachtigde heeft bij brief van 12 april 2007 de inspecteur in het kader van de Wet openbaarheid van bestuur verzocht de in 2.16 bedoelde informatie te verstrekken.

2.18. De Staatssecretaris van Financiën heeft bij brief van 19 juli 2007 het verzoek van de gemachtigde gedeeltelijk afgewezen. De gemachtigde heeft hiertegen geen bezwaar gemaakt.

2.19. De inspecteur heeft belanghebbende, bij brief van 26 november 2007, op de hoogte gesteld van het voornemen om navorderingsaanslagen IB/PVV 1995, IB/PVV 2002 en VB 1996 met boetes op te leggen. De inspecteur heeft dit onder meer toegelicht met de vermelding dat uit de hem ter beschikking staande informatie blijkt dat belanghebbende één of meerdere bankrekeningen heeft aangehouden in het buitenland, dat belanghebbende niet heeft voldaan aan de informatieverplichting van artikel 47 van de AWR en dat de inspecteur genoodzaakt is voor het opleggen van de navorderingsaanslagen uit te gaan van geschatte bedragen. De inspecteur heeft in deze brief belanghebbende in de gelegenheid gesteld om vóór 10 december 2007 te reageren.

2.20. Belanghebbende heeft, bij brief van de gemachtigde van 5 december 2007, de inspecteur meegedeeld niet te kunnen reageren omdat de inspecteur, ondanks herhaaldelijk verzoek, niet de door belanghebbende gevraagde informatie heeft verstrekt.

2.21. De inspecteur heeft bij brief van 11 december 2007 belanghebbende meegedeeld de in 2.19 genoemde navorderingsaanslagen (met boetes) op te leggen.

2.22. De inspecteur heeft met dagtekening 31 december 2007 de aangekondigde navorderingsaanslagen IB/PVV 1995 en IB/PVV 2002 en VB 1996 (inclusief boetes en heffingsrente) opgelegd (hierna ook: de eerste serie aanslagen).

2.23. Belanghebbende heeft bij brief van 8 januari 2008 bezwaar gemaakt tegen de navorderingsaanslagen en beschikkingen. Deze brief is bij de inspecteur binnengekomen op 9 januari 2008.

2.24. De inspecteur heeft de ontvangst van het bezwaarschrift bij brief van 28 januari 2008 bevestigd.

2.25. Bij brief van 5 februari 2008 heeft de inspecteur het begeleidende schrijven van de Belgische autoriteiten, inclusief een bijbehorende geanonimiseerde nota, aan belanghebbende doen toekomen.

2.26. De inspecteur heeft, bij brief van 7 februari 2008, brondocumenten van de Belgische autoriteiten aan belanghebbende doen toekomen.

2.27. De inspecteur heeft belanghebbende bij brief van 22 februari 2008 nogmaals geïnformeerd dat hij de van de Belgische autoriteiten afkomstige stukken heeft verstuurd aan belanghebbende.

2.28. Bij brief van 11 maart 2008 heeft de gemachtigde medegedeeld dat hij voornemens is om het bezwaar binnen zes weken nader te motiveren.

2.29. De inspecteur heeft bij brief van 17 maart 2008 belanghebbende toestemming gegeven het bezwaar nader toe te lichten en hem daarvoor een termijn gegeven van drie weken (eindigend op 9 april 2008) en hem ingelicht dat de behandeling van het bezwaar zal worden uitgesteld.

2.30. Belanghebbende heeft bij brief van 17 april 2008 het bezwaar nader gemotiveerd.

2.31. De inspecteur heeft bij brief van 13 mei 2008 belanghebbende in de gelegenheid gesteld het bezwaar nader mondeling toe te lichten.

2.32. De gemachtigde heeft bij brief van 22 mei 2008 de inspecteur bericht dat hij de inspecteur in de derde week van juni [2008] zal berichten of een hoorgesprek – waarbij ook de zaken van andere cliënten die zijn betrokken bij het ‘Van Lanschot-project’ zullen worden besproken – noodzakelijk is.

2.33. De inspecteur heeft belanghebbende bij brief van 16 juni 2008 op de hoogte gesteld van het voornemen om navorderingsaanslagen IB/PVV 1996 t/m 2001, IB/PVV 2003 t/m IB/PVV 2005 en VB 1997 t/m 2000 met boetes aan hem op te leggen. De inspecteur heeft de brief voorzien van bijlagen met een specificatie van de inkomenscorrecties, de meer verschuldigde belasting, de op te leggen boetes en de vast te stellen heffingsrente.

2.34. De gemachtigde heeft, bij brief van 3 juli 2008, verzocht om een hoorgesprek.

2.35. Op 21 augustus 2008 heeft het hoorgesprek plaatsgevonden. Op 22 augustus 2008 is het hoorverslag opgemaakt.

2.36. De inspecteur heeft bij brief van 21 oktober 2008 belanghebbende meegedeeld de in 2.33 genoemde navorderingsaanslagen (met boetes) op te leggen. Als bijlage bij deze brief heeft de inspecteur een geactualiseerde versie van de (eerder toegezonden) specificatie gevoegd.

2.37. De inspecteur heeft met dagtekening 29 november 2008 de aangekondigde navorderingsaanslagen IB/PVV 1996 t/m 2001, IB/PVV 2003 t/m IB/PVV 2005 en VB 1997 t/m 2000 opgelegd (hierna ook: de tweede serie aanslagen). Op de respectievelijke aanslagbiljetten staat alleen een totaalbedrag genoemd (“Bedrag van de navordering”).

2.38. Belanghebbende heeft bij brief van 16 december 2008 bezwaar gemaakt tegen de met dagtekening 29 november 2008 opgelegde navorderingsaanslagen. Deze brief is bij de inspecteur binnengekomen op 26 november 2008. De gemachtigde heeft in de brief verzocht om uitstel voor het indienen van de motivering totdat onherroepelijk uitspraak is gedaan over het bezwaar van belanghebbende tegen het eerder ingediende bezwaar en tegen eerder ingediende bezwaren van andere cliënten van de gemachtigde.

2.39. De inspecteur heeft bij brief van 23 januari 2009 voornoemd verzoek van de gemachtigde afgewezen en hem verzocht binnen vier weken ná 23 januari 2009 de gronden van de bezwaren in te dienen. Voorts deelt de inspecteur in deze brief mee dat de afhandeling van de bezwaren wordt opgeschort totdat het vormverzuim is hersteld.

2.40. Bij brief van 6 februari 2009 heeft de inspecteur de (telefonisch met de gemachtigde) overeengekomen procesafspraak bevestigd, inhoudende dat de motivering van het bezwaar tegen de ‘eerste serie aanslagen’ ook heeft te gelden als de motivering van het bezwaar tegen de ‘tweede serie aanslagen’. Voorts heeft de inspecteur belanghebbende medegedeeld dat deze het recht heeft om te worden gehoord en dat hij inzage kan krijgen in de stukken.

2.41. Bij brief van 24 februari 2009 heeft de inspecteur de datum van de inzage bevestigd. Voorts heeft de inspecteur in deze brief de afspraak bevestigd dat de behandeling van de bezwaren met twee maanden zal worden aangehouden.

2.42. Op 17 maart 2009 heeft de gemachtigde ten kantore van de Belastingdienst inzage gekregen in het bezwaardossier. Vervolgens heeft de gemachtigde afgezien van een hoorgesprek.

2.43. De inspecteur heeft met dagtekening 2 juni 2009 uitspraak gedaan op alle in geding zijnde bezwaren.

3. Geschil

3.1. In geschil is of de navorderingsaanslagen, de verhogingen, de boeten en de heffingsrente terecht en naar de juiste bedragen zijn vastgesteld.

3.3. Voor een uiteenzetting van de standpunten van partijen en hun conclusies verwijst de rechtbank naar de van hen afkomstige stukken en het verhandelde ter zitting.

4. Beoordeling van het geschil

Op de zaak betrekking hebbende stukken

4.1.1. Ter zitting (23 oktober 2012) heeft belanghebbende erkend dat de inspecteur de stukken heeft overgelegd conform de uitspraak van de geheimhoudingskamer van de rechtbank Breda van 18 maart 2011, met uitzondering van de namen van de belastingambtenaren en de namen op de rekeningstandenlijsten B1, B2 en B6, zo stelt belanghebbende. Met betrekking tot laatst genoemde gegevens stelt belanghebbende dat deze alsnog moeten worden bekend gemaakt door de inspecteur.

4.1.2. De rechtbank stelt voorop dat, anders dan belanghebbende kennelijk meent, de geheimhoudingskamer van de rechtbank Breda de inspecteur niet heeft opgedragen voornoemde gegevens te openbaren. De rechtbank is van oordeel dat de namen van de belastingambtenaren en de namen op de rekeningstandenlijsten B1, B2 en B6 niet van belang zijn voor de beoordeling van de onderhavige navorderingsaanslagen en beschikkingen. Door het niet overleggen van deze gegevens wordt belanghebbende niet in zijn belangen geschaad. De rechtbank wijst dit verzoek van belanghebbende dan ook af.

4.1.3. Ter zitting (23 oktober 2012) heeft belanghebbende de inspecteur verzocht een achttal stukken in het geding te brengen. Deze stukken, die zijn opgesomd in onderdeel 4 van de pleitnota, worden genoemd in de ambtsedige verklaringen van de projectleiders van het ‘Van Lanschot-project’. Van het bestaan van deze stukken was belanghebbende, zo stelt hij, tot dat moment niet eerder op de hoogte.

4.1.4. Het is de rechtbank ambtshalve bekend - een aantal van de in 1.23 genoemde zaken is eerder op zitting behandeld en aangehouden vanwege het overleggen van deze stukken - dat gemachtigde eind september 2011 de beschikking heeft gekregen over genoemde ambtsedige verklaringen. Belanghebbende heeft echter pas op de zitting van 23 oktober 2012 de inspecteur verzocht om de in de ambtsedige verklaringen genoemde stukken te overleggen. De rechtbank is van oordeel dat belanghebbende dit verzoek in een eerder stadium van het geding had kunnen en moeten indienen. Een redelijke afweging van de belangen van de wederpartij en het proceseconomische belang van een spoedige voortgang van de onderhavige zaken, brengt in dit geval dan ook mee dat het ter zitting gedane verzoek tardief moet worden verklaard. De rechtbank, die moet waken over de compleetheid van het dossier, acht overigens niet aannemelijk dat deze stukken van belang kunnen zijn voor de beoordeling van deze zaak.

4.1.5. De inspecteur heeft ter zitting (24 oktober 2012) de aanslag- en aangiftegegevens van belanghebbende overgelegd. Gelet hierop gaat de rechtbank ervan uit dat, voor zover het betreft het overleggen van deze stukken, partijen geen geschil meer hebben.

Rechtmatigheid van de inlichtingen

4.2.1. Belanghebbende heeft betoogd dat de inspecteur onvoldoende inzicht heeft verschaft in de wijze waarop de Belgische en de Nederlandse autoriteiten aan het renseignement zijn gekomen op basis waarvan de inspecteur de in geding zijnde navorderingsaanslagen heeft opgelegd. Gelet hierop heeft belanghebbende zich op het standpunt gesteld, nu nadere informatie omtrent het verkrijgen van het renseignement volgens hem ontbreekt, dat het renseignement niet op rechtmatige wijze is verkregen. Het renseignement dient reeds daarom als bewijsmiddel te worden uitgesloten, aldus belanghebbende. Dienaangaande overweegt de rechtbank als volgt. Vaststaat dat het bewijs afkomstig is van de Belgische overheid en is verstrekt op grond van de Richtlijn. In zoverre is de situatie vergelijkbaar met die waarbij de Belgische overheid gegevens verstrekte die betrekking hadden op rekeningen aangehouden bij de Kredietbank Luxembourg te Luxemburg (KB-Lux). De Hoge Raad heeft in zijn arrest van 21 maart 2008, (nr. 43 050, LJN BA8179), overwogen dat daarbij geen sprake was van door de Nederlandse autoriteiten onrechtmatig verkregen bewijs. De rechtbank is van oordeel dat dit ook voor het onderhavige geval geldt. Indien al moet worden aangenomen dat het renseignement op strafrechtelijk onrechtmatige wijze door de Belgische autoriteiten is verkregen, dan neemt dat niet weg dat die gegevens door de Nederlandse overheid naar het oordeel van de rechtbank niet zijn verkregen op een wijze die zozeer indruist tegen hetgeen van een behoorlijk handelende overheid mag worden verwacht, dat het gebruik van die gegevens ontoelaatbaar is. Daarbij acht de rechtbank van belang dat er geen enkele aanwijzing is dat de Belgische overheid de hand heeft gehad in de ontvreemding van gegevens van Van Lanschot en dat ook anderszins voor de Nederlandse belastingautoriteiten geen redenen bestonden om aan te nemen dat bij de verkrijging van de gegevens een zo fundamenteel recht van de daarin vermelde personen was geschonden dat het instellen van een nader onderzoek naar de fiscale relevantie van die gegevens ontoelaatbaar moest worden geoordeeld. Op grond van het voorgaande concludeert de rechtbank dat de inspecteur het renseignement mag gebruiken ter onderbouwing van de in geding zijnde navorderingsaanslagen.

4.2.2. Belanghebbende heeft voorts nog gesteld dat de inlichtingen zijn verkregen in strijd met de Richtlijn. In dat verband stelt belanghebbende dat zowel de Nederlandse als de Belgische Staat het soevereiniteitsbeginsel van Luxemburg hebben geschonden omdat dit land zich niet heeft kunnen uitlaten over de verstrekking van de gegevens die afkomstig waren uit Luxemburg.

4.2.3. De rechtbank stelt voorop dat de Richtlijn uitsluitend is gericht tot de lidstaten. Belastingplichtigen, zoals belanghebbende, kunnen daaraan dus geen rechten ontlenen. Reeds hierom faalt belanghebbendes stelling. Belanghebbendes stelling faalt ook om de volgende reden. In de onderhavige zaken is geen sprake geweest van informatie-uitwisseling tussen Luxemburg en Nederland of tussen Luxemburg en België, maar van het (spontaan) overdragen van gegevens door de Belgische fiscale autoriteiten aan de Nederlandse fiscale autoriteiten. Daarom is geen sprake van gevallen zoals bedoeld in de artikelen 7, vierde lid, en artikel 8, derde lid, van de Richtlijn, waar belanghebbende, naar de rechtbank begrijpt, op doelt. De Richtlijn mist derhalve in zoverre toepassing (vergelijk Hoge Raad 4 juni 2010, nr. 09/00212, LJN BM0137). In het midden kan dan blijven of de bepalingen van de Richtlijn van openbare orde zijn. Gelet op het voorgaande zal de rechtbank met betrekking tot de uitleg van de Richtlijn niet overgaan, zoals belanghebbende heeft verzocht, tot het stellen van prejudiciële vragen aan het Europese Hof van Justitie van de Europese Unie.

4.2.4. Belanghebbende heeft in het onderhavig geval voorts gesteld dat Nederland en België de goede (verdrags)trouw jegens Luxemburg hebben geschonden. Zoals de rechtbank hiervoor onder 4.2.1 heeft overwogen, zijn de gegevens niet verkregen op een wijze die zozeer indruist tegen hetgeen van een behoorlijk handelende overheid mag worden verwacht. De goede (verdrags)trouw staat er dan niet aan in de weg dat de inspecteur het renseignement mag gebruiken ter onderbouwing van de in geding zijnde navorderingsaanslagen.

Authenticiteit van de inlichtingen

4.3.1. Belanghebbende heeft gesteld dat de inlichtingen zoals bedoeld in 2.2 niet echt zijn. Naar belanghebbende aanvoert heeft hij dit nagevraagd bij Van Lanschot en die heeft ontkend dat bedoelde documenten van haar afkomstig zijn.

4.3.2. De rechtbank deelt de twijfel van belanghebbende met betrekking tot de authenticiteit van het renseignement niet. Gelet op de toelichting die de Belgische autoriteiten hebben gegeven in de brief van 18 februari 2005, heeft de rechtbank geen aanleiding voor de veronderstelling dat de in het renseignement opgenomen gegevens niet van Van Lanschot afkomstig zouden zijn. De rechtbank neemt hierbij voorts in aanmerking dat de inspecteur onweersproken heeft gesteld dat een belangrijk deel van de andere in die documenten genoemde belastingplichtigen heeft bekend en dat de door die belastingplichtigen overgelegde informatie overeenkomt met die vermeld op bedoelde documenten, waaruit blijkt dat de informatie juist is. Daarbij merkt de rechtbank nog op dat gemachtigde ter zitting (23 oktober 2012) heeft verklaard dat hij 150 als rekeninghouders van Van Lanschot geïdentificeerde belanghebbenden vertegenwoordigt, waarvan er 15 hebben erkend een rekening bij die bank te hebben aangehouden. Gesteld noch aannemelijk is geworden dat de gegevens op de rekeningstandenlijsten van laatstgenoemden niet overeenkwamen met de werkelijkheid. Dat gemachtigde op eenvoudige wijze een document heeft kunnen maken dat overeenkomt met de rekeningstandenlijsten doet aan vorenstaande niet af. Het gaat erom of de in het renseignement opgenomen gegevens afkomstig zijn van Van Lanschot, hetgeen naar het oordeel van de rechtbank het geval is. Belanghebbendes beroepsgrond dient dan ook te worden verworpen.

4.3.3. Belanghebbende heeft nog gevraagd de drie voormalige projectleiders van het Van Lanschot-project als getuigen te horen. Nu de gemachtigde de gelegenheid heeft gehad om getuigenverklaringen van twee van hen in het geding te brengen en hij dat niet heeft gedaan en niet heeft aangegeven waarom alsnog of nogmaals horen van enig belang zou kunnen zijn en tevens niet in geschil is dat de derde persoon niet bereikbaar is, ziet de rechtbank geen reden dit verzoek in te willigen.

Identificatie

4.4.1. Belanghebbende betwist de betrouwbaarheid van de methode die de inspecteur heeft gehanteerd om belanghebbende als rekeninghouder bij Van Lanschot te identificeren. Met betrekking tot de identificatie, overweegt de rechtbank als volgt.

Hoogst persoonlijke inkomen

4.5. Ter zitting is komen vast te staan dat de echtgenote van belanghebbende in de voor het onderhavige geval van belang zijnde jaren het hoogste persoonlijke inkomen had. Uitgaande van de onder de Wet IB 1964 geldende systematiek waarbij inkomsten uit vermogen en het vermogen zelf werden belast bij de echtgenoot met het hoogst persoonlijke inkomen, zijn de navorderingsaanslagen IB/PVV 1995 tot en met IB/PVV 2000 en VB 1996 tot en met VB 2000 ten onrechte aan belanghebbende opgelegd. Deze navorderingsaanslagen hadden dan ook, zoals de inspecteur ter zitting heeft erkend, aan [Y] opgelegd moeten worden. Dit betekent dat vorengenoemde navorderingsaanslagen en daarbij behorende beschikkingen vernietigd moeten worden.

Voortvarendheid

4.6.1. Dan resteren nog de navorderingsaanslagen over de jaren 2001 tot en met 2005. Daarvan is alleen de navorderingsaanslag 2001 opgelegd met toepassing van de verlengde navorderingtermijn van artikel 16, vierde lid, AWR. Belanghebbende heeft gesteld dat de inspecteur bij het opleggen van de navorderingsaanslagen niet voortvarend genoeg heeft gehandeld. Hij meent dat de eis van voortvarendheid gesteld moet worden zowel bij toepassing van artikel 16, derde lid, van de AWR (de vijfjaarstermijn) als bij toepassing van het vierde lid van dat artikel (de twaalfjaarstermijn).

4.6.2. De rechtbank oordeelt daarover als volgt.

Twaalfjaarstermijn (‘verlengde navorderingstermijn’)

4.6.4. Met betrekking tot de stelling van belanghebbende dat de navorderingsaanslag over 2001 niet met de vereiste voortvarendheid is opgelegd zal de rechtbank voor deze navorderingsaanslag, aan de hand van de termijn die is verlopen tussen de ontvangst van de informatie van de Belgische autoriteiten op 18 februari 2005 en de datum waarop de desbetreffende navorderingsaanslag is vastgesteld, beoordelen of die vaststelling met redelijke voortvarendheid heeft plaatsgevonden. De navorderingsaanslag IB/PVV 2001 heeft als dagtekening 29 november 2008.

4.6.5. De door de inspecteur gebruikte tijd bij het opleggen van de navorderingsaanslagen in het kader van het ‘Van Lanschot-Project’, waarvan de onderhavige zaken deel uit maken, is onder te verdelen in grofweg drie periodes. De eerste periode heeft betrekking op de tijd die is verstreken tussen het moment van ontvangst van de gegevens van de Belgische autoriteiten op 18 februari 2005 en het moment waarop voor het eerst vragenbrieven zijn verzonden naar belastingplichtigen in maart 2007. De tweede periode heeft betrekking op de tijd die is verstreken tussen maart 2007 en het opleggen van de eerste serie navorderingsaanslagen eind 2007 aan belastingplichtigen die zijn geïdentificeerd als rekeninghouder bij Van Lanschot. De derde periode tot slot, heeft betrekking op de tijd die is verstreken tussen het opleggen van deze eerste en de tweede serie navorderingsaanslagen.

4.6.6. Ter zake van de eerste periode heeft het volgende te gelden. Tussen het moment waarop de FIOD-ECD Team Internationaal de gegevens van de Belgische autoriteiten heeft ontvangen (18 februari 2005) en het versturen door de inspecteur van de vragenbrief aan belanghebbende (7 maart 2007), is een periode van ruim twee jaar verstreken. De inspecteur heeft aangegeven, dat de Belastingdienst de inlichtingen in maart 2005 heeft ontvangen en dat besloten is om tot een projectmatige aanpak over te gaan in verband met de grote hoeveelheid gegevens en de in acht te nemen zorgvuldigheid. De inspecteur heeft voorts aangegeven, dat de projectmatige werkzaamheden in drie fases kunnen worden onderscheiden, te weten de onderzoeksfase, de besluit- en inrichtingsfase en de projectfase. Per periode heeft de inspecteur aangegeven welke soort van activiteiten in de desbetreffende periode zijn verricht. Gezien de complexiteit en de omvang van het project is de rechtbank van oordeel dat de periode van twee jaar om de belastingplichtigen te identificeren en vervolgens te benaderen met een vragenbrief niet onredelijk lang is.

4.6.7. De inspecteur heeft in de periode vanaf het sturen van de vragenbrieven tot het opleggen van de eerste navorderingsaanslagen (de eerste serie aanslagen) aan belanghebbende, belanghebbende en [Y] meermalen verzocht om informatie over de in het buitenland aangehouden bankrekening. Belanghebbende heeft ontkend een bankrekening in het buitenland te hebben gehad. Vervolgens heeft de gemachtigde om nadere informatie gevraagd. Gezien de veelvuldige contacten tussen de inspecteur en belanghebbende en [Y] met het doel om inlichtingen te verkrijgen die nodig waren voor het bepalen van de verschuldigde belasting acht de rechtbank de periode van ongeveer tien maanden tot de dagtekening van de eerste serie aanslagen – opgelegd aan belanghebbende – niet onevenredig lang. De aan belanghebbende opgelegde navorderingsaanslag IB/PVV 2001 is opgelegd met dagtekening 29 november 2008 en maakt deel uit van de tweede serie aanslagen. Ten aanzien van deze periode heeft te gelden dat tussen het moment waarop de eerste serie navorderingsaanslagen zijn opgelegd (dagtekening 31 december 2007) en het opleggen van de navorderingsaanslag IB/PVV 2001 (dagtekening 29 november 2008), bijna één jaar is verstreken. De inspecteur heeft dienaangaande gesteld dat, na het opleggen van de eerste serie navorderingsaanslagen eind 2007, uit zorgvuldigheidsoverwegingen is gewacht met het opleggen van de overige navorderingsaanslagen. De inspecteur had de hoop en de verwachting dat belanghebbende en [Y] op een later tijdstip, in de bezwaarfase voor de eerste serie navorderingsaanslagen, wel met nadere gegevens zouden komen over de in Luxemburg aangehouden bankrekening, waarna hij de aanslagen naar de juiste bedragen, dus niet schattenderwijs, zou kunnen vaststellen.

4.6.8. Vanuit het oogpunt van de door de inspecteur in acht te nemen algemene beginselen van behoorlijk bestuur, is een dergelijke handelwijze - het zorgvuldig willen vaststellen van de navorderingsaanslagen - naar het oordeel van de rechtbank begrijpelijk. Echter, naar het oordeel van de rechtbank, biedt de zogenoemde ‘Passenheim-doctrine’ daarvoor geen ruimte. Het gaat in het kader van de voortvarendheid om de tijd die noodzakelijk is om met redelijke voortvarendheid een navorderingsaanslag op te leggen. Zoals kan worden opgemaakt uit het arrest van de Hoge Raad van 18 februari 2011 (nr. 09/05204, LJN BP4779) gaat het hierbij om ‘de tijd die is benodigd voor het verkrijgen van de inlichtingen die nodig zijn voor het bepalen van de verschuldigde belasting’ en ‘de tijd die noodzakelijkerwijs is gemoeid met het voorbereiden en vaststellen van een navorderingsaanslag’. De rechtbank acht van belang dat belanghebbende steeds heeft ontkend dat hij of [Y] een bankrekening heeft (gehad) bij Van Lanschot en dat de inspecteur de op 29 november 2008 opgelegde navorderingsaanslag heeft gebaseerd op de gegevens die hem reeds ter beschikking stonden, zoals hij ook ter zitting heeft erkend, ten tijde van het opleggen van de navorderingsaanslagen IB/PVV 1995, VB 1996 en IB/PVV 2002. De inspecteur beschikte derhalve eind 2007 al over alle benodigde gegevens om alle bestreden navorderingsaanslagen op te leggen. Het was dan ook naar het oordeel van de rechtbank niet noodzakelijk om een jaar te wachten met het opleggen van de navorderingsaanslag IB/PVV 2001. Dit leidt tot het oordeel dat de navorderingsaanslag en de daarbij behorende beschikkingen IB/PVV 2001 onvoldoende voortvarend en daarmee buiten de wettelijke termijn zijn vastgesteld.

‘Vijfjaarstermijn’

4.6.10. elanghebbende heeft gesteld dat voornoemd arrest van de Hoge Raad van 18 februari 2011 evenzeer dient te gelden bij het opleggen van navorderingsaanslagen op grond van het derde lid van artikel 16 van de AWR. De rechtbank volgt belanghebbende niet in zijn stelling. De toepassing van de verlengde navorderingstermijn wordt beperkt door het communautaire evenredigheidsbeginsel. Dit geldt echter niet voor de toepassing van de ‘gewone’ navorderingstermijn. De navorderingsaanslagen IB/PVV 2002, IB/PVV 2003, IB/PVV 2004 en IB/PVV 2005 zijn dan ook tijdig opgelegd. In zoverre faalt belanghebbendes beroepsgrond.

Tussenconclusie

4.7. etgeen hiervoor is overwogen leidt tot de conclusie dat de navorderingsaanslagen IB/PVV 1995, IB/PVV 1996, IB/PVV 1997, IB/PVV 1998, IB/PVV 1999, IB/PVV 2000, IB/PVV 2001, VB 1997, VB 1998, VB 1999 en VB 2000 (met inbegrip van de daarmee samenhangende verhogingen/boete en heffingsrente) dienen te worden vernietigd.

Omkering van bewijslast en redelijke schatting

4.8.1. De inspecteur heeft zowel belanghebbende als [Y], aangeschreven met het verzoek om informatie te verstrekken met betrekking tot de ná 31 december 1994 in het buitenland aangehouden bankrekening(en). De inspecteur heeft daarbij meerdere keren gewezen op artikel 47 AWR en de mogelijke omkering en verzwaring van de bewijslast. In het onderhavige geval staat de bankrekening op naam van beide echtgenoten. Zij hebben ontkend dat zij na 31 december 1994 een buitenlandse bankrekening hebben aangehouden.

4.8.2. Nu de rechtbank, zoals onder 4.4.2. is overwogen, aannemelijk acht dat belanghebbende en [Y] een bankrekening hebben aangehouden bij Van Lanschot (in Luxemburg) die nog bestond op 31 december 1994 en niet in de aangiften was vermeld, heeft belanghebbende de inlichtingenplicht van artikel 47 AWR geschonden. Het niet voldoen aan de vereisten van artikel 47 AWR leidt tot verzwaring en omkering van de bewijslast (artikel 27e AWR, tekst tot en met 2011).

4.8.3. Toepassing van de sanctie van artikel 27e AWR brengt met zich dat de rechtbank het beroep ongegrond verklaart, tenzij belanghebbende bewijst dat en in hoeverre de uitspraken op bezwaar onjuist zijn. Belanghebbende heeft daar geen bewijs voor geleverd. Ook niet in de 1.27 vermelde nadere stukken.

4.8.4. De rechtbank moet dan beoordelen of aannemelijk is dat de bankrekening ook nog bestond in 2002 en volgende jaren. De rechtbank stelt daarbij voorop dat het niet voldoen aan de inlichtingenplicht voor de jaren na 1994, niet zonder meer leidt tot omkering van de bewijslast voor de jaren 2002 en volgende. Daarvan kan alleen sprake zijn indien aannemelijk wordt gemaakt – volgens de normale bewijsregels – dat belanghebbende en [Y] op 1 januari 2001 over een buitenlandse bankrekening beschikten.

4.8.5. De rechtbank acht hiervoor de volgende feiten en omstandigheden van belang: Vaststaat dat de namen van belanghebbende en [Y] niet voorkomen op de renseignementen per 5 september 1996 en 28 november 1996. Naar het oordeel van de rechtbank was het saldo per 21 december 1994 ook niet zodanig hoog, dat zonder meer aannemelijk is dat het bedrag al die jaren is blijven staan. Uit het renseignement blijkt ook niet hoe het bedrag was belegd zodat niet duidelijk is of sprake was van een belegging voor de lange termijn. Uit de door de inspecteur overgelegde geanonimiseerde renseignementoverzichten blijkt dat het maar sporadisch voorkwam dat iemand wel als rechthebbende tot een saldo genoteerd stond op 21 december 1994 en niet in 1996. De inspecteur heeft ook geen gegevens verstrekt waaruit valt af te leiden dat er bekenners zijn geweest die alleen als rechthebbende in 1994 waren gerenseigneerd en waarvan de bankrekeningen die ze hadden bij Van Lanschot na 1994 zijn blijven bestaan en zijn aangegroeid. In de drie situaties van meewerkers (bekenners) die de inspecteur noemt in het verweerschrift (bijlage 16), gaat het steeds om renseignementen ook uit 1996. Het is dan ook niet zonder meer logisch om de overzichten van de inspecteur en de schattingen ook toe te passen in een geval als dit waarbij er alleen een – niet extreem hoog – saldo is gerenseigneerd in 1994.

4.8.6. Voor wat betreft de specifieke situatie van belanghebbende en [Y] komt daar nog het volgende bij. Uit de aangiften van belanghebbende en [Y] blijkt niet van een ruime financiële situatie: belanghebbende ontving in 2002 en volgende jaren een WAO-uitkering van tussen de € 18.000 en € 20.000 en [Y] had tot en met 2000 een inkomen uit loondienst van rond de ƒ 60.000 en daarna van rond de € 30.000. Op de eigen woning met een WOZ-waarde van rond € 100.000 rust een hypotheekschuld van ruim € 49.000 waarop niet wordt afgelost. Er zijn blijkbaar geen vermogensbestanddelen in Nederland – de heffing in box 3 bestaat alleen uit de correctie wegens de buitenlandse bankrekening bij Van Lanschot.

4.8.7. Hetgeen onder 4.8.5. en 4.8.6. is overwogen, in onderling verband bezien, leidt de rechtbank tot het oordeel dat niet aannemelijk is dat het op 31 december 1994 aanwezige banksaldo nog geheel of gedeeltelijk bestond op 1 januari 2002 en al helemaal niet dat het in 1994 bestaande saldo is aangegroeid op de wijze zoals de inspecteur heeft berekend. Daarvan uitgaande moeten de navorderingsaanslagen IB/PVV 2002 tot en met IB/PVV 2005 worden vernietigd.

Immateriële schadevergoeding

4.9.1. Belanghebbende heeft verzocht om toekenning van een vergoeding van de immateriële schade als gevolg van de lange behandelingsduur van het bezwaar en beroep.

4.9.2. De rechtbank stelt vast dat tussen de ontvangst van de bezwaarschriften door de inspecteur (voor de eerste serie aanslagen: 9 januari 2008 en voor de tweede serie aanslagen: 16 december 2008) en de dagtekening van de uitspraak daarop (2 juni 2009) een tijdsverloop zit van circa één jaar en vijf maanden respectievelijk zes maanden. Het beroepschrift is bij de rechtbank binnengekomen op 1 juli 2009. De uitspraak van de rechtbank wordt gedaan op 29 januari 2013. Dat is ongeveer drie jaar en zeven maanden na ontvangst van het beroepschrift.

4.9.4. De rechtbank merkt de onderhavige navorderingsaanslagen IB/PVV en VB van belanghebbende aan als in hoofdzaak op hetzelfde onderwerp betrekking hebbende zaken die maximaal ongeveer gedurende 4 jaar en 1 maand gezamenlijk zijn behandeld. De overschrijding van de redelijke termijn is het langst voor wat betreft de eerste serie aanslagen waarvan de totale behandelduur 5 jaar en 1 maand – dus 61 maanden – bedroeg. De tijdsduur die gepaard gaat met herstel van vormgebreken alsmede met door de belastingplichtige op eigen initiatief aangekondigde aanvullingen komt voor rekening van de belastingplichtige. Het betreffende tijdsverloop bedraagt ongeveer 3 maanden en rechtvaardigt in zoverre een langere termijn dan 2 jaar.

4.9.5. Ook de tijdsduur die gemoeid is met de aanhouding van een bezwaar in afwachting van de uitkomst van gestelde prejudiciële vragen verlengt als regel de redelijke termijn. Die verlenging moet in beginsel ook in aanmerking worden genomen indien de zaak van een belastingplichtige inhoudelijk verwant is aan een op dat moment aanhangige andere zaak waarin prejudiciële vragen zijn gesteld, waarvan de beantwoording relevant is voor (een) in de zaak van die belastingplichtige te nemen beslissing(en). Niet aannemelijk is echter geworden dat het aanhoudingsverzoek voor duidelijkheid over de twaalfjaarstermijn hier tot enige vertraging heeft geleid. De rechtbank ziet dan ook geen grond voor verlenging van de redelijke termijn in verband met de door belanghebbende verzochte aanhouding totdat duidelijkheid bestond over de twaalfjaarstermijn.

4.9.6. Belanghebbende heeft in zijn (pro forma) beroepschrift van 30 juni 2009 verzocht om de onderhavige zaken aan te houden in afwachting van de uitkomsten van vergelijkbare procedures inzake het ‘Van Lanschot-project’ die inmiddels aanhangig waren bij de rechtbank Haarlem. Bij brief van 17 augustus 2009 heeft de rechtbank ingestemd met dit verzoek. Bij brief van 2 juli 2010 heeft de rechtbank partijen bericht dat niet langer zal worden gewacht op de uitspraken van Rechtbank Haarlem. In deze brief heeft de rechtbank verder belanghebbende verzocht om binnen 4 weken zijn beroepschrift nader te motiveren. In reactie hierop heeft belanghebbende in zijn brief van 5 juli 2010 verzocht om de door de rechtbank gestelde termijn voor motivering met nog eens 4 weken extra te verlengen. Naar het oordeel van de rechtbank is het redelijk om bij beoordeling van de redelijke termijn voor de beroepsfase rekening te houden met de vertraging als gevolg van het verzochte uitstel voor het motiveren door belanghebbende en met het tijdelijk stilleggen van de beroepsprocedure in afwachting van de uitspraken van Rechtbank Haarlem. Een dergelijke handelwijze is volgens de rechtbank acceptabel, omdat dat in het belang is van een behoorlijke en efficiënte rechtspleging. De vertraging als gevolg van belanghebbendes aanhoudingsverzoek betreft de periode, naar het oordeel van de rechtbank, vanaf 17 augustus 2009 tot en met 2 juli 2010, derhalve (afgerond) 11 maanden. Door het later motiveren van het beroepschrift bedraagt de vertraging naar het oordeel van de rechtbank 1 maand.

4.9.7. De overschrijding bedraagt dan, gelet op hetgeen onder 4.9.4 tot en met 4.9.6 is overwogen, 22 maanden (61 maanden minus 24 maanden minus 3 maanden minus 11 maanden minus 1 maand). De rechtbank ziet hierin aanleiding voor alle onderhavige zaken tezamen eenmaal schadevergoeding toe te kennen wegens een termijnoverschrijding van 22 maanden en voor het overige te volstaan met de constatering dat de redelijke termijn is overschreden.

4.9.8. De rechtbank verbindt hieraan de gevolgtrekking dat het onderzoek op grond van artikel 8:73 van de Awb moet worden heropend ter voorbereiding van een nadere uitspraak op het verzoek van belanghebbende om de door hem geleden schade te vergoeden. De rechtbank zal met het oog daarop de Minister van Veiligheid en Justitie in de voortzetting van deze procedure betrekken.

5. Proceskosten

5.2. De kosten voor de bezwaarfase worden dan op de voet van het Besluit voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld als volgt:

De totale vergoeding voor de bezwaarfase wordt dan € 1.610.

5.4. De totale proceskostenvergoeding wordt dan € 4.508. De rechtbank zal de vergoeding geheel toekennen aan belanghebbende en niet aan [Y] nu belanghebbende in veel ruimere mate dan [Y] in het gelijk is gesteld.

6. Beslissing

Deze uitspraak is gedaan op 29 januari 2013 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, voorzitter, mr. C.A.F.M. Stassen en mr. W.A.P. van Roij, rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M. Jansen, griffier.

De griffier, De voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 6 februari 2013

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, vijfde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel

Tegen deze uitspraak kunnen partijen binnen zes weken na de verzenddatum hoger beroep instellen bij het gerechtshof te ‘s-Hertogenbosch (belastingkamer), Postbus 70583, 5201 CZ ’s-Hertogenbosch.