Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 26-04-2013, CA3180, 11/1009

Locatie: Breda

Proces-verbaal van de mondelinge uitspraak als bedoeld in afdeling 8.2.6 van de Algemene wet bestuursrecht (Awb) en artikel 27d van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (AWR) in het geding tussen

en

1. Beslissing

2. Gronden

2.1. Belanghebbende, handelend onder de naam [handelsnaam belanghebbende], is ondernemer in de zin van de Wet op de omzetbelasting 1968 (hierna: de Wet). Belanghebbende produceert en levert onder andere matrassen.

2.2. Belanghebbende heeft een matras ontwikkeld onder de naam ‘[de matras]’ (hierna: de matras). De matras wordt op maat gemaakt, bestaat uit een complex van segmenten en kan al dan niet in overleg met een behandelend medicus, door middel van een speciaal drukmeetapparaat en een computer, aangepast worden naar behoefte van de gebruiker. Belanghebbende heeft de matras ontwikkeld als antidecubitusmatras. Er is in feite geen sprake van één matras maar van een concept: elke matras bestaat uit een groot aantal onderdelen met verschillende drukgehaltes. Voor elke klant wordt een matras op maat aangemeten. Belanghebbende biedt de matras aan als matras op maat voor mensen met zware rugklachten, spierziekten, MS en (dreiging van) doorligwonden. De prijs is ongeveer € 1.500 per stuk inclusief omzetbelasting.

2.3. Belanghebbende voert sinds 2007 correspondentie met de inspecteur over het omzetbelastingtarief voor de matras. Gedurende het in geding zijnde tijdvak heeft belanghebbende over de omzet van de matrassen het lage tarief (6%) toegepast. Vanaf het tweede kwartaal van 2009 past belanghebbende het tarief van 19% toe.

2.4. De inspecteur heeft belanghebbende met dagtekening 10 juli 2009 de onderhavige naheffingsaanslag opgelegd. De nageheven omzetbelasting bedroeg € 15.424 (het verschil in tarief tussen 19% en 6% over de omzet van € 118.648).

2.5. De inspecteur heeft bij de uitspraak op bezwaar de naheffingsaanslag gehandhaafd.

2.6. In geschil is het antwoord op de vraag of belanghebbende terecht het verlaagde tarief heeft toegepast. Belanghebbende beantwoordt de vraag bevestigend, de inspecteur ontkennend. Tussen partijen is niet in geschil dat de naheffingsaanslag in ieder geval dient te worden verminderd tot € 12.961. Belanghebbende verzoekt tevens om een integrale proceskostenvergoeding.

2.7. Belanghebbende, op wie de bewijslast rust de toepasselijkheid van het verlaagde tarief aannemelijk te maken, heeft primair gesteld dat de matras een antidecubitusmatras (een matras ter voorkoming van doorliggen) is als bedoeld in Tabel I, post a.37 bij de Wet en voldoet aan alle voorwaarden van de Wet en de BTW-richtlijn voor toepassing van het verlaagde tariefSubsidiair heeft hij gesteld dat het toe te passen tarief afhankelijk dient te zijn van de bedoeling van de afnemer.

2.8. Ingevolge artikel 1, aanhef, en onder a, van de Wet, wordt omzetbelasting geheven ter zake van levering van goederen, welke in Nederland door een als zodanig handelende ondernemer onder bezwarende titel wordt verricht. Ingevolge artikel 9 van de Wet bedraagt het tarief 19% en is een verlaagd tarief van 6% procent van toepassing voor leveringen van goederen, genoemd in de bij de Wet behorende tabel I. Deze tabel vermeldt in bijlage a, onder 37, voor zover hier van belang, “…antidecubitusmatrassen;…”

2.10. Het (beleids)besluit van de staatssecretaris van 27 september 2007, nr. CCP2007/536M, Stcr. 2007, 195 vermeldde: “Een antidecubitusmatras is een matras die speciaal bestemd en geschikt is voor de preventieve, palliatieve en curatieve behandeling van decubitus (doorliggen). Antidecubitusmatrassen zijn er in verschillende uitvoeringen en wijken af van gewone matrassen door de speciale opvang van lokale drukuitoefening.”

2.11. Gelet op de processtukken en de daarbij behorende verklaringen van belanghebbende acht de rechtbank aannemelijk dat de matras speciaal is ontworpen voor de behandeling of voorkoming van decubitus. Niet in geschil is dat de matras beschikt over drukverminderende eigenschappen. Uit de stukken blijkt ook dat de matras door een zorginstelling is gebruikt als antidecubitusmatras. De rechtbank is dan ook van oordeel dat de matras een antidecubitusmatras is als bedoeld in de Tabelpost. Dat de matras afwijkt van de tot dan toe aangeboden antidecubitusmatrassen, die vaak gebruik maken van een luchtpomp, staat daar niet aan in de weg evenmin als de omstandigheid dat de matras ook voor meer algemeen gebruik geschikt is.

2.12. De vraag is dan of het gegeven dat de matras ook voor ander gebruik geschikt is dan gebruik als antidecubitusmatras er toe leidt dat toepassing van het verlaagde tarief moet worden geweigerd.

2.14. Zoals het Hof van Justitie van de EU (verder: HvJ) heeft overwogen in het arrest Commissie-Spanje (arrest van 18 januari 2001, nr. C-83/99) moet de opsomming van leveringen en diensten waarop het verlaagde tarief kan worden toegepast, strikt worden uitgelegd en volgens de gebruikelijke betekenis van de gebruikte bewoordingen. Naar het oordeel van de rechtbank betekent dat voor dit geval dat beoordeeld moet worden of de matras gewoonlijk bestemd is voor gebruik als antidecubitusmatras. Naar het oordeel van de rechtbank dient dat per matras worden bekeken, nu geen sprake is van één universele matras maar elke matras op maat wordt gemaakt. De rechtbank acht aannemelijk dat elke matras die belanghebbende op maat maakt als decubitusmatras, gewoonlijk als zodanig wordt gebruikt.

2.16. Naar het oordeel van de rechtbank dient dit arrest analoog te worden toegepast in de onderhavige situatie. Dat betekent dat uitsluitend de levering van de matras als antidecubitusmatras aan het verlaagde omzetbelastingtarief is onderworpen.

2.17. Niet in geschil is dat gedurende het in het geding zijnde tijdvak tenminste één matras verkocht is als antidecubitusmatras. Daarvoor is dan terecht het verlaagde tarief toegepast. Ter zitting hebben partijen aangegeven dat de naheffingsaanslag dan met € 180 moet worden verminderd verminderd tot € 12.781.

2.18. Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.19. De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 1.180 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting, 0,5 punt voor het verschijnen op een nadere zitting met een waarde per punt van € 472 en een wegingsfactor 1). Voor vergoeding van de kosten voor de bezwaarprocedure is geen aanleiding nu daarom niet tijdig is verzocht. De rechtbank vindt ook geen aanleiding tot veroordeling in de werkelijke proceskosten. Naar het oordeel van de rechtbank is geen sprake een situatie die een dergelijke vergoeding rechtvaardigt. Dat de inspecteur geen matrasdeskundige is kan haar niet worden tegengeworpen. Overige voor vergoeding in aanmerking komende kosten zijn gesteld noch gebleken.

Deze uitspraak is gedaan op 26 april 2013 door mr. A.F.M.Q. Beukers-van Dooren, voorzitter, mr. C.A.F.M. Stassen en mr.drs. M.M. de Werd rechters, en op dezelfde dag in het openbaar uitgesproken in tegenwoordigheid van mr. M.J.M. Mies, griffier.

De griffier, de voorzitter,

Afschrift aangetekend verzonden aan partijen op: 7 mei 2013

Aan deze uitspraak hoeft eerst uitvoering te worden gegeven als de uitspraak onherroepelijk is geworden. De uitspraak is onherroepelijk als niet binnen zes weken na verzending van de uitspraak een rechtsmiddel is aangewend of onherroepelijk op het aangewende rechtsmiddel is beslist (artikel 27h, derde lid en artikel 28, zevende lid AWR).

Rechtsmiddel

Voor burgers is het mogelijk hoger beroep digitaal in te stellen. Hiervoor kan gebruik worden gemaakt van de formulieren op Rechtspraak.nl / Digitaal loket bestuursrecht.