Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-04-2014, ECLI:NL:RBZWB:2014:3039, AWB-13_900

2.1.

Belanghebbende en [B] ([B]) waren begin 2009 de enige vennoten van [A VOF] (hierna: VOF). Per 26 februari 2009 is [B] uitgetreden. Bij de uittreding is de kapitaalrekening in de VOF van [B] die negatief € 10.896 bedroeg, op nihil gezet.

2.2.

De voormalige gemachtigde van belanghebbende heeft voor het jaar 2009 de aangifte IB/PVV ingediend naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van nihil en de aangifte Zvw ingediend naar een bijdrage-inkomen van € 2.540. De huidige gemachtigde heeft een tweede aangifte voor de IB/PVV en Zvw ingediend. In deze aangiften is een belastbaar inkomen uit werk en woning van negatief € 5.202 en een bijdrage-inkomen van nihil vermeld. Hierbij is, anders dan bij de eerste ingediende aangifte IB/PVV en Zvw, het onder 2.1. vermelde bedrag van € 10.896 ten laste van de winst gebracht.

2.3.

De inspecteur heeft de definitieve aanslagen IB/PVV en Zvw voor het jaar 2009 conform de eerste ingediende aangifte IB/PVV en Zvw opgelegd.

2.4.

Belanghebbende heeft hiertegen bezwaar gemaakt. In de uitspraken op de bezwaarschriften zijn de bezwaren ongegrond verklaard.

2.5.

In geschil is of de onderhavige aanslagen tot de juiste bedragen zijn opgelegd, meer in het bijzonder of het bedrag van € 10.896 ten laste van de winst mag worden gebracht. Belanghebbende concludeert tot gegrondverklaring van het beroep en tot vermindering van het belastbaar inkomen uit werk en woning tot een bedrag van negatief € 5.202. De inspecteur concludeert tot ongegrondverklaring van het beroep.

2.6.

In de beroepsfase heeft de inspecteur zich aanvankelijk op het standpunt gesteld dat de bezwaren niet-ontvankelijk verklaard hadden moeten worden wegens termijnoverschrijding. Ter zitting heeft de inspecteur deze stelling laten varen. Nu de ontvankelijkheid van het bezwaar niet langer tussen partijen in geschil is en de rechtbank geen reden ziet anders te oordelen, gaat de rechtbank over tot beoordeling van het inhoudelijke geschil.

2.7.

Voor de beantwoording van de vraag of het bedrag van € 10.896 ten laste van de winst kan worden gebracht zal de rechtbank eerst beoordelen of er in het onderhavige geval sprake is van een uitkoop van een vennoot in die zin dat aan de uittredende vennoot een som is toegekend, boven de waarde van zijn vennootschapsaandeel.

2.8.

Vaststaat dat ten tijde van de uittreding van [B], de kapitaalrekening ten name van [B] van negatief € 10.896 op nihil is gezet. Uit de door belanghebbende overgelegde balansen per 31 december 2008 en 31 december 2009, welke zijn opgemaakt door de huidige gemachtigde van belanghebbende, volgt dat de schulden hoger zijn dan de boekwaarde van de vaste en vlottende activa tezamen. Een van de boekwaarde afwijkende waarde in het economische verkeer van de vermogensbestanddelen is niet aannemelijk geworden. Het vennootschapsaandeel van [B] had derhalve een negatieve waarde en nu [B] is uitgetreden zonder tot dat bedrag stortingen te hoeven verrichten in de onderneming, is naar het oordeel van de rechtbank daarmee aan de uittredende vennoot een som betaald boven de waarde van zijn vennootschapsaandeel en is daarmee sprake van een uitkoop van een vennoot door belanghebbende als bedoeld in 2.7.

2.9.

2.10.

Belanghebbende heeft ter zitting onweersproken gesteld dat wanneer hij [B] niet zou hebben uitgekocht, faillissement onontkoombaar zou zijn. [B] wilde wel uit de VOF treden, maar alleen indien zijn schuld aan de VOF, bestaande uit de kapitaalrekening van negatief € 10.896, kwijtgescholden zou worden.

2.11.

Naar het oordeel van de rechtbank vormt het bedrag van € 10.896 ter bekostiging van de uitkoop van een medevennoot ter voorkoming van faillissement van de VOF een uitgave welke noodzakelijk was om het bedrijf te vrijwaren tegen verliezen welke bij de handhaving van de uitgekochte vennoot in de toekomst werden gevreesd. Deze uitgave mag naar het oordeel van de rechtbank dan ook ten laste van de winst worden gebracht.

2.12.

De inspecteur heeft gesteld dat de opnames van de kapitaalrekening door [B] in de privésfeer zijn opgekomen en daarmee geen gevolgen hebben voor de winst- en verliesrekening van de VOF. Op het moment van uittreden heeft [B] zijn ondernemingsactiviteiten gestaakt en had hij in privé een schuld aan de VOF. Dat belanghebbende vervolgens het bedrag van de negatieve kapitaalrekening van [B] heeft kwijtgescholden, kan niet gezien worden als in het belang van de onderneming en kan slechts als een kapitaalstorting van belanghebbende aan de VOF gezien worden, aldus de inspecteur. Deze stelling van de inspecteur kan geen verandering in het vorenstaande brengen. Allereerst miskent de opvatting van de inspecteur dat er in het onderhavige geval sprake is van een uitkoop van een vennoot door belanghebbende. Daarnaast heeft belanghebbende ter zitting geloofwaardig gesteld dat [B] geen verhaal biedt. Gelet op de hoofdelijke aansprakelijkheid van belanghebbende voor de schulden die de VOF tegenover derden heeft en het ontbreken van verhaalsmogelijkheden bij [B] vormt de vordering op [B] bij zijn uittreden – die dus geen enkele waarde heeft – een kostenpost die belanghebbende in een keer ten laste van zijn winst mag brengen.

2.13.

Ook de stelling van de inspecteur dat geen daadwerkelijke betaling heeft plaatsgevonden doet niet aan het vorenstaande af. Er is immers in wezen geen verschil tussen de situatie waarbij belanghebbende daadwerkelijk een bedrag van € 10.896 aan [B] betaald, welke ten laste van de winst mag worden gebracht, waarop [B] vervolgens met het ontvangen bedrag zijn schuld aan de VOF voldoet en de situatie waarbij geen daadwerkelijke betaling heeft plaatsgevonden maar de negatieve kapitaalrekening van [B] op nihil is gezet en een bedrag van € 10.896 ten laste van de winst is gebracht.

2.14.

Nu het bedrag van € 10.896 ten laste van de winst mag worden gebracht, leidt de berekening van het inkomen uit werk en woning tot een negatief bedrag van, naar niet in geschil is, € 5.202 en dient het bijdrage-inkomen te worden vastgesteld op nihil.

2.15.

2.16.

Gelet op het vorenstaande zijn de beroepen gegrond verklaard.

2.17.

De rechtbank vindt aanleiding de inspecteur te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. De rechtbank beschouwt de zaken van belanghebbende (rolnummers AWB 13/900 en AWB 13/901) als samenhangende zaken en zal voor deze zaken eenmaal een proceskostenvergoeding toekennen. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 974 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 487 en een wegingsfactor 1). De rechtbank kan niet tegemoetkomen aan het verzoek van belanghebbende in het beroepschrift om de proceskosten voor de bezwaarfase te vergoeden. Op grond van artikel 7:15, derde lid van de Awb is immers bepaald dat het verzoek om vergoeding van de proceskosten gedaan dient te worden voordat het bestuursorgaan op het bezwaar heeft beslist. Aan die voorwaarde is hier niet voldaan.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;