Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 17-07-2014, ECLI:NL:RBZWB:2014:5022, AWB-14_1049

2.1.

Op [datum] 2011 is [erflater] (erflater) overleden. Belanghebbende was onder het maken van huwelijkse voorwaarden gehuwd met erflater. Dit was erflaters tweede huwelijk.

2.2.

Uit erflaters eerste huwelijk zijn vier kinderen geboren, uit zijn tweede huwelijk zijn drie kinderen geboren.

2.3.

In het op 19 februari 2009 opgemaakte testament heeft erflater bepaald dat bij zijn overlijden zijn nalatenschap volgens de wet zal vererven en de wettelijke verdeling van afdeling 4.3.1 van het Burgerlijk Wetboek van toepassing is, zodat alle tot zijn nalatenschap behorende goederen door belanghebbende worden verkregen en dat zijn overige erfgenamen ieder een geldvordering, ter grootte van de waarde van het erfdeel, op belanghebbende verkrijgen.

2.4.

Voorts heeft erflater in voormeld testament opgenomen dat de helft van voormelde geldvorderingen die de vier kinderen uit zijn eerste huwelijk op belanghebbende hebben eerst één jaar na zijn overlijden opeisbaar wordt. Het resterende gedeelte is twee jaar na zijn overlijden opeisbaar.

2.5.

De geldvorderingen van voornoemde vier kinderen op belanghebbende bedragen in totaal € 713.132.

2.6.

Belanghebbende heeft aangifte IB/PVV 2012 gedaan naar een belastbaar inkomen uit werk en woning van € 60.759 en naar een belastbaar inkomen uit sparen en beleggen van € 81.805. De aanslag is met dagtekening 18 oktober 2013 conform de ingediende aangifte opgelegd. Daartegen heeft belanghebbende bij brief van 28 oktober 2013 bezwaar gemaakt.

2.7.

De inspecteur heeft bij uitspraak op bezwaar van 15 januari 2014 de aanslag gehandhaafd.

2.8.

In geschil is uitsluitend of bij de bepaling van het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen (box 3) de schuld van € 713.132 (hierna: de schuld) bij belanghebbende in aanmerking dient te worden genomen. De inspecteur stelt zich op het standpunt dat sprake is van een niet-opeisbare schuld in de zin van artikel 5.4, tweede lid van de Wet inkomstenbelasting 2001 (tekst 2012) (hierna: Wet IB 2001), zodat de schuld niet tot de rendementsgrondslag van box drie behoort. Belanghebbende stelt – kort zakelijk weergegeven – dat artikel 5.4 van de Wet IB 2001 bedoeld is voor de maatschappelijk gebruikelijke situatie van schulden die pas bij het overlijden van de langstlevende opeisbaar zijn en dat in het onderhavige geval daarvan geen sprake is. Dit omdat de schuld reeds voor de helft één jaar na overlijden van de erflater opeisbaar is en de andere helft één jaar later.

2.9.

Op grond van artikel 5.1 van de Wet IB 2001, voor zover hier van belang, is het belastbaar inkomen uit sparen en beleggen gelijk aan het voordeel uit sparen en beleggen. Het voordeel uit sparen en beleggen wordt ingevolge artikel 5.2 gesteld op 4% van de grondslag sparen en beleggen. De grondslag sparen en beleggen is de rendementsgrondslag aan het begin van het kalenderjaar (peildatum).

2.10.

Artikel 5.3, eerste lid, van de Wet IB 2001 bepaalt dat de rendementsgrondslag de waarde van de bezittingen verminderd met de waarde van de schulden is.

2.11.

Op grond van artikel 5.4, eerste lid, van de Wet IB 2001, voor zover hier van belang, behoren tot de bezittingen niet niet opeisbare geldvorderingen op de echtgenoot van een overleden ouder van de belastingplichtige die voortvloeien uit de verdeling van de nalatenschap van die ouder. Ingevolge het tweede lid behoren tot de schulden niet schulden die corresponderen met de in het eerste lid genoemde vorderingen.

2.12.

2.13.

De rechtbank overweegt als volgt. De in 2.5 vermelde vorderingen en de daarmee corresponderende schulden zijn op de peildatum (1 januari 2012) niet opeisbaar. Naar de letter van de wet behoren deze dan ook niet tot de grondslag sparen en beleggen (de zogenoemde defiscalisering). Dat de vorderingen en schulden korte tijd later wel opeisbaar zijn leidt de rechtbank niet tot het oordeel dat de betreffende vorderingen en schulden op de peildatum opeisbaar zijn in de zin van de wet. De rechtbank verwijst hiervoor naar de wetgeschiedenis van het met ingang van 1 januari 2012 gewijzigde artikel 5.4 (zie 2.12). Hieruit blijkt dat pas vanaf het moment dat de geldvordering opeisbaar wordt, de defiscalisering niet meer geldt. Dit is naar het oordeel van de rechtbank ook in overeenstemming met de bedoeling van de wetgever. Die heeft immers beoogd om degene die op de peildatum in economische zin kan beschikken over het nagelaten vermogen te betrekken in de rendementsheffing. In het voorliggende geval is het belanghebbende die op 1 januari 2012 kan beschikken over het in 2.5 vermelde bedrag van € 713.132, zodat de daarmee corresponderende schuld terecht niet in aftrek gebracht is op het vermogen van belanghebbende.

2.14.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.15.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;