Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 03-07-2014, ECLI:NL:RBZWB:2014:5038, AWB-13_6118

2.1.

Belanghebbende, een besloten vennootschap, heeft op 10 juni 2013 bij de [gemeente Y] een omgevingsvergunning aangevraagd voor de bouw van een distributiecentrum aan de [adres] te [plaats Y]. Het distributiecentrum heeft een oppervlakte van 47.222 m2. Voor het in behandeling nemen van de aanvraag heeft de heffingsambtenaar bij voorlopige aanslag een bedrag van € 603.874,39 aan leges in rekening gebracht. Voor de berekening van de leges heeft de heffingsambtenaar de Legesverordening 2013-1 (hierna: de Verordening) van de [gemeente Y] toegepast. De bouwkosten heeft de heffingsambtenaar met toepassing van de Verordening berekend op € 23.089.305,-.

2.2.

Belanghebbende heeft bezwaar gemaakt tegen de voorlopige aanslag. Volgens belanghebbende moet voor de berekening van het bedrag aan leges uitgegaan worden van de feitelijke bouwkosten, te weten € 17.082.094,-. De heffingsambtenaar heeft het bezwaar ongegrond verklaard.

2.3.

In beroep zijn in geschil de antwoorden op de volgende vragen:

1. Kunnen de leges bij een voorlopige aanslag aan belanghebbende in rekening worden gebracht?

2. Is de voorlopige aanslag door een bevoegd persoon opgelegd?

3. Is de Verordening jegens belanghebbende onverbindend?

4. Dient voor de berekening van de leges uitgegaan te worden van de feitelijke bouwkosten?

Belanghebbende beantwoordt de vragen 1 en 2 ontkennend en de vragen 3 en 4 bevestigend. De heffingsambtenaar is de tegenovergestelde mening toegedaan.

2.4.

Tussen partijen staat vast dat de heffingsambtenaar bij de berekening van de leges het bouwwerk ten onrechte heeft aangemerkt als ‘hal’ in plaats van als ‘distributiecentrum’. De toepassing van de Verordening leidt in dat geval tot een bedrag aan leges van € 516.843,45.

2.5.

Artikel 6, tweede lid, van de Verordening bepaalt dat de onderwerpelijke leges worden opgelegd bij wege van aanslag. Ingevolge artikel 11, eerste lid, van de Verordening kan het college nadere regels geven met betrekking tot de heffing en de invordering van de leges. Vaststaat dat het college van deze bevoegdheid tot het stellen van nadere regels geen gebruik heeft gemaakt. Belanghebbende betoogt daarom dat de heffingsambtenaar niet de bevoegdheid had de leges bij voorlopige aanslag op te leggen. De rechtbank overweegt hieromtrent het volgende.

2.6.

Ingevolge artikel 231, eerste lid, van de Gemeentewet geschiedt de heffing van de leges met toepassing van de AWR. Ingevolge het derde lid van dat artikel wordt met betrekking tot gemeentelijke belastingen in de AWR voor ‘ministeriële regeling’ gelezen: besluit van het college. In de artikelen 13 en 14 AWR is de inspecteur (in casu: de heffingsambtenaar) de bevoegdheid verleend tot het opleggen van een voorlopige aanslag. In artikel 13 AWR is bepaald dat een voorlopige aanslag kan worden opgelegd ‘volgens bij ministeriële regeling te stellen regels’. Artikel 14 AWR geeft de bevoegdheid tot het opleggen van een voorlopige aanslag volgens ‘door Onze Minister te stellen regelen’. In casu dient derhalve het opleggen van een voorlopige aanslag te geschieden volgens een besluit van het college. Het standpunt van de heffingsambtenaar dat de Uitvoeringsregeling Algemene wet inzake rijksbelastingen 1994 in de onderhavige situatie van toepassing is, is derhalve onjuist. Nu het college van burgemeester en wethouders van de [gemeente Y] geen uitvoering heeft gegeven aan de in artikelen 13 en 14 van de AWR opgenomen delegatiebepalingen en dus geen regels heeft geven in welke gevallen de heffingsambtenaar een voorlopige aanslag mag opleggen, is naar het oordeel van de rechtbank de voorlopige aanslag ten onrechte opgelegd en dient deze te worden vernietigd. Gelet hierop is het beroep gegrond verklaard. De overige vragen behoeven dan geen behandeling meer.

2.7.

De rechtbank vindt aanleiding de heffingsambtenaar te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 974 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 487 en een wegingsfactor 1. De rechtbank vindt geen aanleiding voor het toepassen van een hogere wegingsfactor, zoals door belanghebbende is gesteld.).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;