Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 26-02-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:1219, AWB - 14 _ 1325

2.1.

Belanghebbende heeft op 28 maart 2013 telefonisch contact gezocht en gekregen met [A] van de Belastingdienst (hierna: [A]). Belanghebbende heeft tijdens dit telefoongesprek vragen gesteld met - kort gezegd - de strekking of er nog zogenoemde rest-bpm aanwezig was op een auto die belanghebbende overwoog te kopen (hierna: de auto) met het doel deze als taxi te gaan gebruiken. [A] heeft belanghebbende op diezelfde dag teruggebeld (hierna: het tweede telefoongesprek).

2.2.

Belanghebbende heeft na het tweede telefoongesprek de auto gekocht.

2.3.

Enige tijd na 28 maart 2013 heeft belanghebbende telefonisch contact gehad met [B] van de Belastingdienst, nadat belanghebbende had ontdekt dat de auto eerder als taxi was gebruikt. Na dit gesprek heeft [A] belanghebbende gebeld (hierna: het derde telefoongesprek).

2.4.

Belanghebbende heeft door middel van indiening van het formulier ‘Verzoek bpm regeling taxi- en openbaar vervoer’, met dagtekening 9 april 2014, een verzoek om teruggaaf van een bedrag van € 3.275 aan bpm ingediend (hierna: het verzoek) op de grond dat de auto voor taxivervoer wordt gebruikt.

2.5.

Bij brief met dagtekening 23 mei 2013 heeft de inspecteur het verzoek afgewezen (hierna: de beschikking) met de volgende motivering: “Ik laat u weten dat op dit moment geen BPM op de auto drukt, omdat deze in het kader van de teruggaafregeling BPM taxi reeds is teruggegeven.”

2.6.

Bij brief met dagtekening 7 juni 2013 heeft belanghebbende bezwaar gemaakt tegen de beschikking. Het bezwaarschrift vermeldt onder meer het volgende: “Daarna heb direct contact opgenomen met [A] van Belastingdienst Tilburg om te laten controleren. [A] vertelde me dat deze auto geen taxi is geweest en BPM te vorderen is. Ik heb hem nadrukkelijk gevraagd of die auto taxi, militair, diplomaat, etc, auto is geweest, want voor deze doeleinden heb je ook recht op BPM terugvordering. Hij heeft nogmaals bekeken in het systeem en toen vertelde me dat ik deze auto kon kopen, er zit nog rond € 3000 BPM op. Toen heb ik deze auto gekocht puur omdat er nog BPM op zat, anders was deze auto niet rendabel geweest.”

2.7.

De uitspraak op bezwaar vermeldt onder meer het volgende: “Desgevraagd verklaart [A] dat hij geen concrete inlichtingen heeft verstrekt. Hij heeft in het gesprek verteld dat hij in de systemen kon zien dat er BPM was teruggegeven. Dit duidelijk onder voorbehoud en als algemene inlichting. Hij heeft tevens aangegeven dat, als u het exact wilt weten, u schriftelijk om informatie kunt vragen, dit om misverstanden te voorkomen. Hij vertelde u dat, als u de auto aan wilt schaffen, dat op eigen risico is.”

2.8.

2.9.

Belanghebbende heeft in zijn beroepschrift en ter zitting in de kern dezelfde zienswijze gegeven over de inhoud van het tweede telefoongesprek als wat hij in zijn bezwaarschrift heeft vermeld zoals hierboven in 2.6 weergegeven. Wel heeft belanghebbende ter zitting verklaard dat, anders dan het bezwaarschrift vermeldt, [A] geen concrete bedragen heeft genoemd, maar alleen dat er geen fiscale afschrijving op de bpm had plaatsgevonden.

2.10.

2.11.

Het standpunt van belanghebbende dat hij recht heeft op teruggaaf van bpm gelet op de verklaringen van [A] tijdens het tweede telefoongesprek, houdt in juridische termen een beroep op het vertrouwensbeginsel in. Aangezien belanghebbende een beroep doet op het vertrouwensbeginsel, rust op hem de stelplicht – en bij voldoende gemotiveerde betwisting door de inspecteur – de bewijslast van de feiten en omstandigheden die de conclusie rechtvaardigen dat bij belanghebbende in rechte te beschermen vertrouwen is gewekt door [A]. De bewijslast houdt hier in dat belanghebbende de door hem gestelde inhoud van het tweede telefoongesprek aannemelijk dient te maken.

2.12.

Belanghebbende heeft zijn standpunt dat vertrouwen is gewekt voldoende onderbouwd met zijn stellingen over de inhoud van het tweede telefoongesprek. Daartegenover heeft de inspecteur die stellingen voldoende gemotiveerd betwist met de verklaringen van [A]. Dit betekent dat belanghebbende de door hem gestelde inhoud van het telefoongesprek aannemelijk dient te maken.

2.13.

Het enige bewijsmiddel dat belanghebbende heeft ingebracht, betreft zijn eigen (schriftelijke en mondelinge) verklaringen. Weliswaar heeft belanghebbende in zijn beroepschrift aangevoerd dat hij zijn verhaal kan onderbouwen door twee collega’s die aanwezig waren in de auto tijdens het telefoongesprek met [A], maar belanghebbende heeft deze collega’s niet meegenomen naar de zitting om deze te doen horen als getuigen.

2.14.

De rechtbank is van oordeel dat de verklaringen van belanghebbende geschikt zijn als bewijsmiddel. De rechtbank ziet namelijk geen reden om te twijfelen aan de betrouwbaarheid van de verklaringen indien deze op zichzelf (dat wil zeggen los van de verklaringen van [A]) worden bezien. De verklaringen zijn voldoende gedetailleerd en onderling consistent. De verklaringen zijn ook consistent met de gedragingen van belanghebbende, in het bijzonder dat hij na het tweede telefoongesprek de auto gekocht heeft.

2.15.

2.16.

De stellingen en verklaringen van belanghebbende over de inhoud van het derde telefoongesprek kunnen niet tot een andere bewijsoordeel leiden, aangezien de inspecteur deze stellingen gemotiveerd heeft betwist. Het geschil over de inhoud van het derde telefoongesprek komt in de kern overeen met het geschil over de inhoud van het tweede telefoongesprek. Ook hetgeen belanghebbende overigens heeft aangevoerd kan niet tot een ander oordeel leiden.

2.17.

Conclusie is dat aangezien belanghebbende de door hem gestelde inhoud van het tweede telefoongesprek niet aannemelijk heeft gemaakt, het beroep op het vertrouwensbeginsel reeds daarom faalt. Tussen partijen is voor dat geval niet in geschil dat belanghebbende geen recht heeft op teruggaaf van bpm.

2.18.

Gelet op het vorenstaande is het beroep ongegrond verklaard.

2.19.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;