Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 09-09-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:5768, AWB - 15 _ 1650

2.1.

Belanghebbende is gehuwd. In verband met ziekte van zijn echtgenote is de woning van belanghebbende aangepast in 2012. In zijn aangifte IB/PVV 2012 heeft belanghebbende een bedrag van € 27.135 aan inkomen uit werk en woning vóór de persoonsgebonden aftrek (hierna: het bruto box 1-inkomen) en een bedrag van € 257 aan voordeel uit sparen en beleggen (hierna: het bruto box 3-inkomen) aangegeven. Verder heeft hij een bedrag van € 48.198 in aanmerking genomen aan persoonsgebonden aftrek bestaande uit specifieke zorgkosten (na aftrek van de drempel). Hiervan betrof een bedrag van € 47.272 uitgaven voor woningaanpassingen. Volgens de aangifte bedraagt – als gevolg van de persoonsgebonden aftrek – zowel het (netto) box 1-inkomen als het (netto) box 3-inkomen nihil. Volgens de aangifte zou een bedrag van € 20.806 aan persoonsgebonden aftrek niet in aanmerking kunnen worden genomen en worden doorgeschoven.

2.2.

2.3.

Ter zitting zijn partijen overeengekomen dat de aanslag tevens een 6.2a-beschikking inhoudt waarbij het bedrag van de niet in aanmerking genomen persoonsgebonden aftrek is vastgesteld op nihil en dat de uitspraak op bezwaar tevens betrekking heeft op deze 6.2a-beschikking. De rechtbank volgt partijen hierin. Het onderhavige geval kenmerkt zich er namelijk door dat volgens belanghebbendes aangifte sprake is van een bedrag aan persoonsgebonden aftrek dat niet in aanmerking kan worden genomen in het desbetreffende jaar en dat de inspecteur vervolgens bij de aanslag een zodanig lager bedrag aan persoonsgebonden aftrek accepteert dat geen sprake meer is van een bedrag aan persoonsgebonden aftrek dat niet in aanmerking kan worden genomen als bedoeld in artikel 6.2a van de Wet IB 2001. In elk geval in een dergelijke situatie ligt in de aanslag besloten de beschikking dat het bedrag van de niet in aanmerking genomen persoonsgebonden aftrek in dat jaar nihil bedraagt (vgl. HR 16 december 2005, ECLI:NL:HR:2005:AU8169, BNB 2006/73).

2.4.

Partijen hebben ter zitting bij wijze van compromis overeenstemming bereikt over het bedrag dat als uitgaven voor woningaanpassingen in aanmerking kan worden genomen. Het compromis houdt in dat – ten opzichte van het nadere standpunt van de inspecteur in het verweerschrift – het bedrag nog verder wordt verhoogd met € 9.000, en dat de overige uitgaven (€ 9.646) niet in aanmerking worden genomen.

2.5.

Uit het compromis ter zitting volgt dat de uitgaven voor woningaanpassingen, met inachtneming van de correctie voor waardevermeerdering als bedoeld in artikel 6.17, tweede lid, onderdeel a, van de Wet IB 2001 (die € 20.000 bedraagt, naar tussen partijen niet in geschil is), worden vastgesteld op € 36.661. Het totaal aan persoonsgebonden aftrek wordt hierdoor vastgesteld op € 38.191. Het aftrekbare bedrag minus de drempel van € 604 wordt hierdoor € 37.587. De persoonsgebonden aftrek kan, gelet op het in 2.1 vermelde bruto box 1-inkomen en bruto box 3-inkomen, slechts in aanmerking worden genomen voor een bedrag van € 27.392. Hierdoor resteert een bedrag van € 10.195 aan niet in aanmerking genomen persoonsgebonden aftrek.

2.6.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.7.

Tevens hebben partijen ter zitting overeenstemming bereikt over de proceskosten, te weten dat belanghebbende de kosten in beroep vergoed krijgt op basis van het Besluit proceskosten bestuursrecht. Deze kosten zijn aldus vastgesteld op € 980 (1 punt voor het indienen van het beroepschrift, 1 punt voor het verschijnen ter zitting met een waarde per punt van € 490 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;