Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 04-11-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:7148, AWB - 15 _ 2600

2.1.

Aan belanghebbende is een naheffingsaanslag BPM van € 8.756 opgelegd voor de personenauto merk Volkswagen Tiguan, met Belgische kenteken [kenteken] (hierna: de auto). Nadat de naheffingsaanslag was opgelegd, is de auto in beslag genomen. De auto is op 25 november 2014 uitgevoerd naar de eigenaresse in België. In de uitspraak op bezwaar tegen de naheffingsaanslag is tevens een teruggaaf BPM wegens uitvoer van € 7.808 vastgesteld op grond van het bepaalde in artikel 14a Wet BPM. Ter zitting hebben partijen ingestemd met prorogatie waardoor ook de hoogte van de teruggaaf onderdeel is van het geschil.

2.2.

De auto is eigendom van de moeder van de partner van belanghebbende. De moeder woont in België. Op onderstaande data is belanghebbende als bestuurder van de auto waargenomen:

- 22 oktober 2013 omstreeks 10:57 uur op de Rijksweg N251 te Ede;

- 15 november 2013 omstreeks 16:40 uur op de Edeweg te Aardenburg;

- 20 november 2013 omstreeks 11.03 uur op de Vrijstraat te Sluis;

- 17 december 2013 omstreeks 15.55 uur op de Langestraat te Oostburg.

Voorts heeft de politie vanaf 9 september 2013 tot 28 december 2013 twintig maal geconstateerd dat de auto bij de woning van belanghebbende aan de [adres] te [woonplaats] stond geparkeerd. Voorts is tien maal in de periode maart- juni 2014 geconstateerd dat ofwel de auto bij de woning van belanghebbende stond geparkeerd, dan wel dat hij de bestuurder was van de auto.

2.3.

De naheffingsaanslag is opgelegd uitgaande van 22 oktober 2013 als eerste datum dat belanghebbende feitelijk de beschikkingsmacht had over de auto.

2.4.

In geschil is of de naheffingsaanslag terecht is opgelegd. Voorts is in geschil de hoogte van de teruggaaf BPM. Niet meer in geschil is dat het bedrag van de betaalde BPM verrekend kan worden met het bedrag van de teruggaaf.

2.5.

Belanghebbende heeft aangevoerd dat hij niet de feitelijke beschikkingsmacht had over de auto, aangezien de auto van zijn schoonmoeder is, en dat de inspecteur niet de bevoegdheid had om voor de heffing van BPM gebruik te maken van de politiegegevens, nu de inspecteur immers niet om de gegevens had verzocht op grond van artikel 55 AWR. Tevens stelt belanghebbende dat de teruggaafbeschikking te laag is omdat uitgegaan had moeten worden van de datum 30 juli 2014 omdat de auto op die datum in beslag is genomen en belanghebbende er dus niet meer over kon beschikken.

2.6.

De Inspecteur is uitgegaan van gegevens die zijn verzameld door de politie. (Proces-verbaal nr. PLI900-2012020136-7 en 8). In Hoofdstuk V, Afdeling 2, Wet BPM is bepaald dat opsporingsambtenaren als bedoeld in artikel 141 van het wetboek van Strafvordering bevoegd zijn motorrijtuigen te doen stilstaan of te onderzoeken voor de uitvoering van deze wet. Deze bepalingen impliceren tevens de bevoegdheid om de uitkomst van deze politieacties aan de inspecteur mede te delen in het belang van de heffing. Er is geen reden te veronderstellen dat die bevoegdheid zich dan niet zou uitstrekken tot constateringen bij acties die minder ver gaan dan doen stilstaan of onderzoeken, zoals het enkel constateren van gebruik van de weg.

2.7.

Ingevolge artikel 1, lid 6 Wet BPM is, ingeval een niet geregistreerde personenauto, feitelijk ter beschikking staat van een in Nederland wonende natuurlijke persoon, de belasting verschuldigd ter zake van de aanvang van het gebruik van dat motorrijtuig in Nederland van de weg in de zin van de Wegenverkeersweg 1994. Artikel 5, tweede lid, Wet BPM bepaalt dat de belasting wordt geheven van degene die de auto feitelijk ter beschikking heeft.

2.8.

Op grond van artikel 12b Wet BPM wordt ingeval van een constatering van het gebruik van de weg met een personenauto waarvoor de belasting die is verschuldigd ter zake van het in artikel 1, vijfde, zesde, of achtste lid genoemde feit niet is betaald, de belasting nageheven van degene die het motorrijtuig feitelijk ter beschikking heeft. Het tijdstip van aanvang van het gebruik van de weg wordt daarbij gesteld op het tijdstip van constatering.

2.9.

Belanghebbende is diverse malen aangetroffen als bestuurder van de auto op de weg in Nederland. Hij had toen dus de beschikking over de auto. Gezien de tijdsspanne van de aanwezigheid van de auto in Nederland (van oktober 2013 tot juni 2014) is er geen reden te veronderstellen dat de auto slechts voor korte tijd aan belanghebbende (en zijn partner) ter beschikking stond. Terecht is dan BPM geheven van belanghebbende, naar het tijdstip van constatering van het eerste gebruik op 22 oktober 2013. De berekening van de naheffingsaanslag als zodanig is niet in geschil. Het beroep dat betrekking heeft op de naheffingsaanslag is ongegrond.

2.10.

2.11.

2.12.

Belanghebbende heeft gesteld dat de teruggaaf moet worden verleend per de datum van de inbeslagname van de auto, omdat de auto toen niet meer ter beschikking van belanghebbende stond. Die stelling berust op een onjuiste lezing van het tweede lid van artikel 14a wet BPM. De vereisten van het “niet langer feitelijk ter beschikking staan” en het “buiten Nederland gebracht zijn” zijn cumulatieve vereisten, naar volgt zowel uit de tekst van het wetsartikel als uit de onder 2.11 geciteerde wetsgeschiedenis. Het enkele feit dat de auto niet meer aan belanghebbende ter beschikking stond, kan dus niet leiden tot een teruggaaf van BPM. De rechtbank is van oordeel dat voor de datum van de teruggaafbeschikking in de zin van artikel 14a, lid 2 Wet BPM terecht is aangesloten bij de datum dat de auto is uitgevoerd naar België. Dan is niet in geschil dat de teruggaaf juist is vastgesteld.

2.13.

Gelet op het vorenstaande zijn de beroepen ongegrond verklaard.

2.14.

De rechtbank ziet geen aanleiding voor een proceskostenveroordeling.

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;