Rechtbank Zeeland-West-Brabant, 20-11-2015, ECLI:NL:RBZWB:2015:7407, AWB - 15 _ 12

2.1.

Bij brief van 28 mei 2014 heeft belanghebbende de gemeente Terneuzen (hierna: de gemeente) verzocht om informatie te verstrekken op grond van de Wet openbaarheid van bestuur (hierna: de Wob). Belanghebbende heeft gevraagd tevoren op de hoogte te worden gesteld van de eventuele kosten.

2.2.

2.3.

Met dagtekening 6 november 2014 zijn aan belanghebbende leges in rekening gebracht tot een bedrag van € 26,40. Het gehanteerde tarief is € 1,20 per kopie; er zijn dus 22 kopieën verstrekt. Het bezwaar van belanghebbende daartegen is door de heffingsambtenaar afgewezen.

2.4.

a. het genot van door of vanwege het gemeentebestuur verstrekte diensten;

b. (…)

1 De leges worden geheven naar de maatstaven en tarieven, opgenomen in de bij deze verordening behorende tarieventabel.

2.5.

2.6.

In geschil is of het besluit omtrent de aan belanghebbende in rekening gebrachte leges vernietigd dient te worden. Meer specifiek is in geschil het antwoord op de volgende vragen:

1. Is de wijze van heffing juist?

2. Is tot het juiste bedrag leges in rekening gebracht?

3. Is sprake van dubbele heffing?

4. Is het besluit in overeenstemming met artikel 229, eerste lid, sub b, van de Gemeentewet?

2.7.

Artikel 231 van de Gemeentewet bepaalt dat de heffing van gemeentelijke belastingen plaatsvindt met toepassing van de Algemene wet inzake rijksbelastingen (hierna: AWR). Leges worden weliswaar niet bij aanslag geheven, maar dan moet in de verordening worden bepaald op welke wijze wordt geheven (artikel 233a van de Gemeentewet).

2.8.

De brief van de gemeente van 10 juli 2014 is een “gedagtekende schriftelijke kennisgeving” als bedoeld in artikel 6 van de verordening, waarin het gevorderde bedrag aan leges aan belanghebbende bekend werd gemaakt. Dat geschrift is formeel – voor toepassing van de AWR – gelijk te stellen met een aanslag. Daaraan doet niet af dat de brief niet is ondertekend door de heffingsambtenaar maar door B&W van de gemeente, omdat dat gebrek de heffing niet nietig maakt maar vernietigbaar (Hoge Raad 24 december 2010, nr. 10/00154, ECLI:NL:HR:2010:BO0396). Nu belanghebbende geen bezwaar heeft gemaakt tegen de heffing bij brief van 10 juli 2014, is deze onherroepelijk vast komen te staan. Dat geldt voor de legesheffing voor 15 kopieën.

2.9.

De rechtbank heeft de heffingsambtenaar bij brief van 3 juni 2015 verzocht om de stukken van het geding te completeren. De heffingsambtenaar heeft vervolgens toegezonden een verzoek van belanghebbende gedagtekend 28 mei 2014, met een stempel van ontvangst door de gemeente op 3 juni 2014, en de reactie van B&W van 10 juli 2014. In de uitspraak op bezwaar wordt gesproken over een “tweede verzoek” van belanghebbende. Nu in de stukken geen tweede verzoek te vinden is, gaat de rechtbank er vanuit dat belanghebbende eenmaal, bij brief van 28 mei 2014, een verzoek om stukken heeft gedaan.

2.10.

In het systeem van de AWR kan slechts eenmaal een aanslag worden opgelegd voor een belastbaar feit. Evenzo kunnen maar een keer leges in rekening worden gebracht voor het verstrekken van de in de brief van 10 juli 2014 vermelde 15 kopieën. Nu de leges reeds bij brief van 10 juli 2013 in rekening zijn gebracht, kan dit niet nogmaals gebeuren. De brief van 6 november 2013 kan alleen tot heffing leiden indien deze wordt beschouwd als navordering. Navordering is echter alleen mogelijk indien sprake is van een nieuw feit, kwade trouw of een kenbare fout (artikel 16 AWR). Belanghebbende heeft gesteld dat sprake is van dubbele heffing, en de rechtbank begrijpt die stelling aldus dat belanghebbende mede beoogt een beroep te doen op het ontbreken van een nieuw feit dat navordering rechtvaardigt. Naar het oordeel van de rechtbank is van een nieuw feit geen sprake. Er is geen nieuw feit omdat de hoogte van te heffen leges in juli 2013 bekend was. Datzelfde geldt voor het tarief. Het gegeven dat het tarief volgens de verordening hoger was dan in de brief van 10 juli 2013 is vermeld, was ten tijde van die brief immers bekend. Dat sprake zou zijn van kwade trouw is gesteld noch gebleken. Een kenbare fout doet zich niet voor gezien het geringe tariefverschil tussen € 1,15 en € 1,20 per kopie. Ook hoefde de fout belanghebbende redelijkerwijs niet kenbaar te zijn, nu deze in een eerste oogopslag niet zichtbaar was.

2.11.

Het voorgaande betekent dat de heffing in de brief van 6 november 2013 niet in stand kan blijven voor zover deze betrekking heeft op de 15 kopieën waarvoor al is geheven bij brief van 10 juli 2013.

2.12.

De vraag is dan of wel terecht is geheven voor de overige 7 kopieën. De rechtbank maakt uit de stukken op dat (a) belanghebbende heeft gevraagd tevoren geïnformeerd te worden over de te maken kosten, (b) belanghebbende op de brief van 10 juli 2013 van de gemeente niet heeft gereageerd, (c) de gemeente uiteindelijk meer kopieën aan belanghebbende heeft verstrekt dan was aangegeven in de brief van 10 juli 2013 zonder belanghebbende daarover tevoren te informeren en daarvoor extra legeskosten in rekening heeft gebracht. De rechtbank is van oordeel dat de gemeente belanghebbende eerst had behoren te informeren over haar voornemen meer kopieën te maken dan zij bij brief van 10 juli 2013 had meegedeeld, en dat, nu zij dit heeft nagelaten, voor die extra kopieën geen leges in rekening gebracht kunnen worden.

2.13.

Al het vorenoverwogene betekent dat de leges vermeld in de brief van 6 november 2014 ten onrechte in rekening zijn gebracht. De rechtbank zal het besluit tot heffing vernietigen.

2.14.

Gelet op het vorenstaande is het beroep gegrond verklaard.

2.15.

De rechtbank vindt aanleiding de heffingsambtenaar te veroordelen in de kosten die belanghebbende in verband met de behandeling van het bezwaar en het beroep redelijkerwijs heeft moeten maken. Deze kosten zijn op de voet van het Besluit proceskosten bestuursrecht voor de door een derde beroepsmatig verleende rechtsbijstand vastgesteld op € 734 (1 punt voor het indienen van het bezwaarschrift met een waarde per punt van € 244, 1 punt voor het indienen van het beroepschrift met een waarde per punt van € 490 en een wegingsfactor 1).

1. bij het beroepschrift wordt een afschrift van deze uitspraak overgelegd.2 - het beroepschrift moet ondertekend zijn en ten minste het volgende vermelden: a. de naam en het adres van de indiener;